By 
«Εγώ γυμνός ξεκίνησα, εγώ πηγαίνω μόνος…σπίτι μου είναι ο δρόμος». Οι στίχοι από το τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη αντιπροσωπεύουν πλήρως την φετινή αλλά και τη γενική εικόνα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού τα τελευταία χρόνια στα Ευρωπαϊκά δρώμενα. Γράφει ο Μάριος Καρίνος.
Ο Παναθηναϊκός την τελευταία εξαετία μετράει 4 αποκλεισμούς απ’ την Ευρώπη. Τις δύο φορές που προκρίθηκε σε ομίλους, δεν κατάφερε τίποτα το μεμπτό, παρά μόνο να χαλάσει ακόμα περισσότερο την εικόνα του στον Ευρωπαϊκό χώρο.
Όλα έχουν μία εξήγηση και όπως έχουμε ξανά πει, το «ψάρι βρωμάει απ’το κεφάλι». Αυτό είναι νόμος τα τελευταία χρόνια για τους «πράσινους», καθώς η ομάδα παλεύει ουσιαστικά…γυμνή για μία θέση στην Ευρώπη, ενώ ακόμα και όταν η πρόκριση έρχεται, το αποτέλεσμα είναι μηδαμινό.
Τα λάθη βασικά ξεκίνησαν από τον Αναστασίου, που ερχόταν το ένα κακό αποτέλεσμα μετά το άλλο. Ο κόσμος είχε αντιδράσει, με τους «πράσινους» να…αλλάζουν σελίδα και να καταφεύγουν στον Αντρέα Στραματσόνι . Ένας -όπως αποδείχθηκε- κακός προπονητής, που ενώ όλα έδειχναν πως η σεζόν θα πάει καλά και επιτέλους ο Παναθηναϊκός…σήκωνε ανάστημα, τα έκανε…μαντάρα. Το «τριφύλλι» έκανε δεκάδες μεταγραφές, αλλά ουσία μηδέν, καθώς για άλλη μια φορά οι «πράσινοι» δεν κατάφεραν να διεκδικήσουν το Πρωτάθλημα και η συγκομιδή στο «Γιουρόπα Λιγκ» ήταν μόλις ένας βαθμός, απογοητεύοντας τους πάντες.
Προς το τέλος και αυτής της χρονιάς λοιπόν, ο αποτυχημένος -με βάση του αποτελέσματος- Ιταλός τεχνικός φεύγει από τον Παναθηναϊκό, με τον επίσημο αντικαταστάτη του να ακούει στο όνομα Μαρίνος Ουζουνίδης. Εκεί έγινε δουλειά μέχρι και σήμερα, αλλά χωρίς…υλικό. Το ξέσπασμα που είχε στις τελευταίες αγωνιστικές η ομάδα του Εβρίτη τεχνικού νικώντας όλα τα ντέρμπι, έδειχνε ότι κάτι καλό χτίζεται για την επόμενη χρονιά, καθώς μπορεί χάθηκε το Κύπελλο, αλλά το ενδεχόμενο «Ευρώπη» ήταν ανοιχτό και το «πράσινο» σύνολο έδειχνε ότι μπορεί να ανταποκριθεί με τις απαραίτητες προσθήκες.
Αυτές οι προσθήκες όμως δεν ήρθαν ποτέ. Τα πράγματα χειροτέρεψαν, με τους Μπεργκ, Λέτο, Εμποκού να αποχωρούν και να αφήνουν τεράστια κενά. Για ακόμη μία φορά η διοίκηση είχε δείξει την ανικανότητα της. Ο Μαρίνος ήξερε τι χρειαζόταν και γνώριζε ότι αν δεν αναπληρωθούν έστω και στο ελάχιστο αυτά τα κενά, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Και έτσι έγινε. Οι διοικούντες του «τριφυλλιού» περίμεναν την τελευταία στιγμή να ανταποκριθούν στα θέλω του Μαρίνου, άργησαν να αξιοποιήσουν τα έσοδα που έλαβαν από τις πολλές αποχωρήσεις και άφησαν για άλλη μια φορά την ομάδα…γυμνή στα αγκάθια. Συν τις άλλοις, είχαμε και τις προσφυγές που κατέθεταν ορισμένοι παίχτες του Παναθηναϊκού και επικρατούσε ένα χάος. Όλα αυτά, ακόμα κι αν η ομάδα…έπεσε με ψηλά το κεφάλι, συνέβαλαν αρκετά στο να έρθει ο αποκλεισμός. Το αξιοπρεπέστατο, αλλά ελλιπές σύνολο του Μαρίνου Ουζουνίδη κοίταξε…στα μάτια τη Μπιλμπάο δίχως να καταφέρει να κάνει το μεγάλο «βήμα». Εκεί ήταν που ουσιαστικά φάνηκαν τα κενά -εξαιτίας της ανίκανης διοίκησης- για άλλη μια χρονιά, ιδίως στο παιχνίδι στη Λεωφόρο, με την ομάδα να…σκάει από την κούραση, διότι δεν υπήρχε η δυνατότητα στο ρόστερ να δοθούν οι απαραίτητες ανάσες ώστε να κρατηθεί το 2-0. Αν ο Παναθηναϊκός είχε πρόσωπο λοιπόν την τελευταία 5ετία, θα ήταν αυτά τα 3 γκολ σε 6 λεπτά, που ουσιαστικά έφεραν και τον αποκλεισμό.
Υ.Γ: Πρέπει να αλλάξουν αρκετά πράγματα στον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, ξεκινώντας από…μπροστά. Είναι κρίμα για ανθρώπους που πονούν τη φανέλα και εργάζονται σκληρά γι’αυτό το Σύλλογο, να τους…παίρνει κι’αυτούς το ρέμα.
