Ένας τίτλος με άρωμα Παναθηναϊκού.

    Ο Απόστολος Μιχαηλίδης αποφασίζει να κάνει μια αναδρομή και να μας μιλήσει για την κορυφαία επιτυχία που είχε ποτέ η χώρα μας στο χώρο του ποδοσφαίρου. Νομίζω προφανώς πως όλοι έχετε καταλάβει πως λέμε για την κατάκτηση του Euro 2004 όπου ο βασικός άξονας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος είχε εξόχως έντονη την παρουσία παικτών απ’ την “Πράσινη φρουρά”.

    To 2004 ήταν ίσως η κορυφαία σεζόν που έζησε ποτέ η χώρα μας. Πήραμε Euro, κάναμε τους Ολυμπιακούς αγώνες και γενικά εκείνα τα χρόνια οι διακρίσεις έδιναν και έπαιρναν συλλήβδην στον αθλητισμό και όχι μόνο.

    Στο Euro λοιπόν του 2004 που έγινε στα γήπεδα της Πορτογαλίας υπάρχει κάτι που αποπνέει μια Παναθηναϊκή μυρωδιά… Πάμε να δούμε πόσοι παίκτες που συμμετείχαν με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα τότε ήταν μέλη των πρασίνων καθώς και την προσφορά μερικών εξ’ αυτών στην “σκάλα” των 7 αγώνων που ως “οροφή” είχε εκείνο τον πολυπόθητο τίτλο.

     

    Ο Νικοπολίδης, ο Χαλκιάς, ο Φύσσας, ο Μπασινάς, ο Καραγκούνης, ο Σεϊταρίδης, ο Γκούμας, και ο Παπαδόπουλος ήταν οι παίκτες απ’ το τριφύλλι. Η ΑΕΚ είχε τους Τσάρτα, Δέλλα, Καψή, Λάκη, Κατσουράνη, Ντέμη, Ζαγοράκη, ενώ ο ΟΣΦΠ διέθετε τους Βενετίδη, Γεωργιάδη, Καφέ, Κατεργιανάκη, Γιαννακόπουλο. Οι υπόλοιποι παίχτες έπαιζαν η σε μικρότερες ομάδες η αγωνιζόντουσαν στο εξωτερικό.

    Άρα, ο Παναθηναϊκός είχε 8 παίχτες, η ΑΕΚ 7 και ο Ολυμπιακός 5 που επί της ουσίας μόνο ένας αγωνίστηκε (Γιαννακόπουλος).

     

    Όμως δεν είναι μόνο αριθμοί, αλλά και ουσία. Στο πρώτο μάτς απέναντι στη Πορτογαλία που η Εθνική επικράτησε με 2-1 το έκανε με τα γκολ των 2 πρασίνων, του “τυπάρα” Γιώργου Καραγκούνη αρχικά που άνοιξε το σκορ και έπειτα με πέναλτι του Μπασινά που το κέρδισε πάλι παίκτης του Παναθηναϊκού, ο Σεϊταρίδης. Στον δεύτερο αγώνα που ήρθε 1-1 με την Ισπανία το γκολ το πέτυχε ο Χαριστέας (Βέρντερ Βρέμης) από σέντρα του Τσάρτα (ΑΕΚ). Έπειτα, το γκολ που μας έδωσε τη πρόκριση με τη Ρωσία πέτυχε ο Βρύζας (Φιορεντίνα) από πάσα του “τριφυλλένιου” Παπαδόπουλου.

    Στον αγώνα με τη Γαλλία ο Ζαγοράκης (ΑΕΚ) έκανε εκείνη την εκπληκτική τρίπλα στον Λιζαραζού και έβγαλε τη σέντρα όπου ο Χαριστέας με το κεφάλι κάρφωσε κυριολεκτικά τη μπάλα στα δίχτυα του ανήμπορου Μπαρτέζ, ενώ στον ημιτελικό ήταν καθαρά Αεκτζίδικη υπόθεση αφού από σέντρα του Τσάρτα και κεφαλιά του Δέλλα η Εθνική μας πέρασε στο τελικό.

    Στον μεγάλο αγώνα με τους Πορτογάλους τη σέντρα απ’ το κόρνερ για τη κεφαλιά του Χαριστέα έβγαλε ο συνήθης ύποπτος μέσος του Παναθηναϊκού, Άγγελος Μπασινάς και με τον φορ της Βρέμης να βάζει το 3ο του γκολ στο Euro η Εθνική μας πήρε τον πιο σπουδαίο, γλυκό και αξέχαστο τίτλο της ιστορίας της ως τώρα.

     

    Όλα τα παιδιά κατέθεσαν το 1000% της ψυχής τους, ο τίτλος δεν ανήκει περισσότερο στον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό η την Α.Ε.Κ, είναι όλων και αυτό το ξεκαθαρίζω, όμως απ’ τις 3 μεγάλες ομάδες της Αθήνας, το πάλαι ποτέ λεγόμενο Π.Ο.Κ, ο Παναθηναϊκός είχε την μεγαλύτερη παρουσία παικτών, καθώς και συνεισφορά στα κρίσιμα σημεία των παιχνιδιών, δείγμα του πόσο σπουδαία ομάδα διέθετε τότε και απόδειξη πως οι Ευρωπαϊκές πορείες εκείνων των χρόνων δεν ήταν τυχαίες.

    Εμείς κλείνοντας αυτή την αναδρομή το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι να έρθουν ξανά τέτοιες εποχές για την Εθνική μας, για τον Παναθηναϊκό και συνολικά για το Ελληνικό ποδόσφαιρο, διότι πραγματικά λείπουν.