By 
Μήπως εχθές τελικά παίζαμε εντός έδρας; Γράφει ο Σπύρος Μπόσγας.
Η ελληνική δισκογραφία μας χαρίζει αμέτρητους στίχους που μπορούν να περιγράψουν τις σχέσεις των δύο ομάδων.Και τις σχέσεις που έχουν δημιουργηθεί ανάμεσα στους παίκτες. Πλέον η ηττοπάθεια στα πρόσωπα των παικτών του Ολυμπιακού ειναι πέρα για πέρα ευδιάκριτη. Απο το ζέσταμα ακόμα οσο οξύμωρο και να ακούγεται διαισθάνεσαι την κυριαρχία του Παναθηναικού. “Πληγωμένο θηρίο” και λοιπές κλισέ δημοσιογραφικές φράσεις δεν νομίζω οτι με χαρακτηρίζουν. Πιστεύει στα αλήθεια κανείς οτι αν το τριφύλλι έπαιζε χθές σε μια ανάλογης δυσκολίας έδρα θα τα κατάφερνε (π.χ Ρεαλ); Με σιγουριά σας διαβεβαιώνω πως οχι. Γιατί ο Παναθηναικός είναι άτρωτος στην έδρα του; Είναι απλό. Γιατί παίζει με αυτοπεποίθηση. Ξέρει απο πριν οτι θα το πάρει το παιχνίδι. Κάτι ανάλογο γίνεται και στο “δευτερο” σπίτι του. Παίζει με την σιγουριά του νικητή φορτώνοντας παράλληλα με την κυριαρχική αγωνιστική συμπεριφορά του άγχος και αίσθημα κατωτερότητας στον αντίπαλο. Ένα ακόμη θετικό στην όλη ιστορία είναι οτι μυεί και τους νέους παίκτες σε αυτή την νοοτροπία.
Ο Γιασικεβίτσιους(;), συγγνώμη ο Λεκαβίτσιους βαδίζει και επισήμως πλέον στα βήματα του πρώην προπονητή του. Ο Γκάμπριελ μας χάρισε κάρφωμα εποχής Λάσμε κάνοντας μας μάρτυρες για μια ακόμη φορά της πιο ωραίας ησυχίας στον κόσμο. Ο Ρίβερς πλέον θα τα βάζει και απο τα 7,5 μέτρα με την ίδια άνεση, ενω ο πανηγυρισμός του Ματ Λοτζέσκι αποτυπώνει τα συναισθήματα του ίδιου του παίκτη. Ο Μίλαν Τόμιτς απο την άλλη άκουσε ρυθμικά το ονομά του την ώρα που εκφράστηκαν αποδοκιμασίες για τον μοναδικό προπονητή που κατάφερε να πάρει δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα απο τον Παναθηναικό. Ο Ολυμπιακός λοιπόν,το κατα τους οπαδούς του κράτος της χώρας μας σίγουρα στο ΣΕΦ έχει περάσει και χειρότερα…Και θά περάσει ακόμη χειρότερα.Ακολουθούν παιχνίδια στο ΟΑΚΑ άλλωστε.Εκεί ειναι ο παράδεισος για τους παίκτες του Παναθηναικού. Και η κόλαση εκει..
