Game over και ώρα για αλήθειες!

    «Σύλλογος μεγάλος δεν υπάρχει άλλος, δεν υπάρχει άλλος πιο δυναμικός». Μια φράση από τον ύμνο του τριφυλλιού, που μέρα με τη μέρα πεθαίνει και θάβεται όλο και περισσότερο. Είναι δύσκολες οι στιγμές για όλο τον κόσμο του Παναθηναϊκού που βιώνει αυτή την κατάσταση, ωστόσο ο σύλλογος μικραίνει και ήρθε η ώρα να ακουστούν ορισμένες αλήθειες. Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος.

    Ο Παναθηναϊκός χθες αποκλείστηκε και από το κύπελλο Ελλάδος, καθώς γνώρισε την ήττα με 1-0 από τον Ατρόμητο. Αυτή η ήττα ήταν ακόμα μια τη φετινή χρονιά και ουσιαστικά το τελειωτικό χτύπημα προς τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού που θέλουν να εισπράξουν κάποια χαρά από το σύλλογο που υποστηρίζουν. Το κύπελλο ήταν η τελευταία ελπίδα για να σωθεί η χρονιά… ωστόσο πάει κι αυτό, πέταξε σε μέρη μακρινά. Η χρονιά είναι πλήρως αποτυχημένη και το να συζητάμε αν ο Παναθηναϊκός τερματίσει στην πρώτη θέση των play off είναι το λιγότερο αστείο για το μέγεθος του συλλόγου.

    Για το αγωνιστικό κομμάτι του χθεσινού παιχνιδιού δεν θέλω να αναφέρω απολύτως τίποτα. Το συγκεκριμένο άρθρο το γράφω γιατί βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι ήρθε η ώρα υγιή σκεπτόμενε φίλαθλε του Παναθηναϊκού να ακουστούν κάποιες αλήθειες. Σίγουρα θα γραφτούν πράγματα που ίσως διαφωνήσετε αλλά από τη δική μου πλευρά είναι η σκληρή πραγματικότητα. Δεν είναι δυνατόν ένας τόσο μεγάλος σύλλογος, όπως ο Παναθηναϊκός να φτάνει από τη μια μέρα στην άλλη σε αυτό το σημείο. Κάποιοι ευθύνονται μακροχρόνια γι’ αυτό και φυσικά το πρόσωπο δεν είναι μόνο ένα. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει φτάσει σ’ ένα σημείο, όπου δεν μπορεί να σηκωθεί και να κάνει τη δική του επανάσταση. Αντίθετα είναι καταδικασμένος να βιώσει ακόμα μια περίοδο πέτρινων χρόνων. Έτσι, ανήμπορος να αντιδράσει και απλώς θεατής δέχεται τα γεγονότα που συνεχώς τον καταβάλουν το ένα μετά το άλλο.

    Οι παλιότεροι που έζησαν κι ένα Γουέμπλεϊ, πορείες στην Ευρώπη με μεγάλα διπλά σε Ολλανδία (Άγιαξ), Γερμανία (Σάλκε) αλλά και οι πιο νέοι που είδαν τον Παναθηναϊκό να βγαίνει αλώβητος αλλά και μεγάλος νικητής στην Ιταλία από την Ίντερ και δύο χρόνια μετά στη Ρώμη από την Ρώμα σίγουρα λένε την εξής φράση: «Αυτό που βλέπουμε δεν είναι Panathinaikos, ούτε καν Παναθηναϊκός». Ο νοικοκυρεμένος αυτός σύλλογος, κατάντησε να χρωστάει λεφτά παντού αλλά και να διοικείται από έναν επιχειρηματία που δεν μπορεί να τα βάλει με κανέναν. Ας πάρουμε όμως λίγο τα πράγματα με τη σειρά, διότι για να φτάσουμε στον Γιάννη Αλαφούζο η ομάδα είχε παρελθόν.

    Η οικογένεια Βαρδινογιάννη

    giannis-giorgos-vardinogiannis-660

    Ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό από την άποψη ότι έχει φέρει σε αντιπαράθεση τον κόσμο της ομάδας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που φωνάζουν κατά της οικογένειας και δεν είναι λίγοι και αυτοί που τάσσονται υπέρ της. Μιλάμε για μια από τις πιο ισχυρές οικογένειες στην Ελλάδα. Κάποτε αυτή η οικογένεια είχε το σύλλογο. Πρώτα ο «Καπετάνιος» κι έπειτα ο «Τζίγγερ». Δύο άνθρωποι που στη θητεία τους στον Παναθηναϊκό μπορούμε να πούμε ότι έκαναν κάποια καλά πράγματα, ωστόσο είχαν και αρνητικά. Αρχικά ο σύλλογος ήταν νοικοκυρεμένος και δεν χρωστούσε πουθενά. Είχε ένα από τα πιο δυνατά ονόματα στην Ευρώπη και με ελληνικό κορμό (ορισμένες χρονιές) έκανε πολύ καλές πορείες στην Ευρώπη. Παράλληλα όμως η οικογένεια έχει κάνει και τεράστια λάθη.

    Εκεί που έπρεπε να προστατεύσει τον Παναθηναϊκό και τους παίχτες (Ριζούπολη) δεν το έκανε ποτέ και αντίθετα αφού τους μείωσε λεκτικά, στην πορεία τους έδιωξε, διαλύοντας μια ομάδα που σε 2-3 χρόνια θα έφερνε ευρωπαϊκό τίτλο. Ακόμα ένα λάθος που μπορώ να πιστώσω εγώ προσωπικά στην οικογένεια είναι ότι δεν έδωσε την ΠΑΕ στους αδερφούς Γιαννακόπουλους που επανειλημμένος τη ζητούσαν. Ήταν λάθος εξαρχής για πολλούς λόγους, τους οποίους δεν μπορώ να αναλύσω τώρα να κάτσει στην «καρέκλα» του προέδρου ο Γιάννης Βαρδινογιάννης. Ο σύλλογος έπρεπε από εκείνη την περίοδο να περάσει στα χέρια της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Αν γινόταν αυτό θεωρώ ότι η ιστορία θα γραφόταν αλλιώς. Με λίγα λόγια η ίδια η οικογένεια έβαζε φρένο στην εξέλιξη της ομάδας.

    Πολυμετοχικότητα

    ÓÕÍÁÍÔÇÓÇ ÔÏÕ ÃÉÁÍÍÇ ÂÁÑÄÉÍÏÃÉÁÍÍÇ ÌÅ ÔÏÍ ÁÍÄÑÅÁ ÂÃÅÍÏÐÏÕËÏ ÊÁÉ ÔÏÍ ÍÉÊÏ ÐÁÔÅÑÁ

    Ένα ακόμα τεράστιο κεφάλαιο στο κομμάτι της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Ένα από τα βασικότερα κεφάλαια της καταστροφής του συλλόγου με τα ερωτηματικά να είναι όπως και να το κάνουμε πάρα πολλά. Εκείνη την περίοδο και πριν ανακοινωθεί κι επίσημα η πολυμετοχικότητα, ο κόσμος του Παναθηναϊκού τα έβαλε με την μεγαλύτερη οικογένεια της Ελλάδας ή αν θέλετε μια από τις μεγαλύτερες, την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Άπαντες τότε σ’ ένα ειρηνικό συλλαλητήριο ζήτησαν να απαλλαχθεί ο σύλλογος από τους συγκεκριμένους ανθρώπους.

    Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης τότε μαζί με άλλους μεγάλους επιχειρηματίες όπως τους Νικόλα Πατέρα, Ανδρέα Βγενόπουλο, Αδαμάντιο Πολέμη και Θανάση με Παύλο Γιαννακόπουλο έβαλαν μπροστά ένα σχέδιο που γέμισε ελπίδες μετά από χρόνια τον κόσμο της ομάδας. Η πολυμετοχικότητα ήταν ικανή να εκτινάξει στα ύψη τον Παναθηναϊκό και παράλληλα να καταστρέψει με τη δύναμη που είχε το καθεστώς του Ολυμπιακού που εκείνη τη χρονιά ήταν μέσα στα προβλήματα, με τον Σωκράτη Κόκκαλη να παραδίδει τα «όπλα» σιγά-σιγά. Κι όμως ο Παναθηναϊκός παρά τα έσοδα και τη δύναμη που είχε (60 εκ αύξηση μετοχικού κεφαλαίου), πάρα τη στήριξη όλου του κόσμου του, δεν κατάφερε ποτέ να γίνει παντοδύναμος και να χτίσει μια αυτοκρατορία. Κι αυτό διότι οι μέτοχοι ξεκίνησαν τον δικό τους εμφύλιο, τάχθηκαν σε στρατόπεδα και παράλληλα γινόντουσαν αμέτοχοι.

    Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός μένει στα χέρια του Γιάννη Βαρδινογιάννη και πάλι. Η οικονομική κατάσταση στο σύλλογο έχει αρχίσει και ξεφεύγει και αυτό το διαπιστώνει στην πορεία και ο «Τζίγγερ» και στην ουσία αυτό που έχει σαν πρώτο στόχο να κάνει είναι να ξεφορτωθεί το σύλλογο, όπως είχαν κάνει και οι προηγούμενοι «σωτήρες». Τα ευτράπελα είχαν αρχίσει για το τριφύλλι και δεν σταμάτησαν εδώ. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης προχωράει σε μια ενέργεια που υποτιμάει παρά φύσει και κατ’ εξακολούθησιν τη νοημοσύνη και προσβάλλει την ιστορία του συλλόγου. Δηλαδή «παρκάρει» τις μετοχές του (διέθετε το 51% αυτών τότε) σε δικηγορικό γραφείο.

    Ο περιβόητος πρίγκιπας και ο Τσάκας

    ÖÅÉÆÁË ÔÓÁÊÁÓ ÓÕÍÅÍÔÅÕÎÇ ÔÕÐÏÕ ÔÏÕ ÓÁÏÕÄÁÑÁÂÁ ÐÑÉÃÊÉÐÁ ÖÅÉÆÁË ÁË ÓÁÏÕÍÔ

    Η κατάσταση άρχιζε να ξεφεύγει από τον έλεγχο σιγά-σιγά και ο Παναθηναϊκός το μόνο που είχε καταφέρει ήταν να δώσει την εντύπωση ότι άφησε τον Ολυμπιακό να κάνει ένα μικρό διάλλειμα από την υπόθεση τίτλοι στην Ελλάδα και μετά από μια χρονιά πράσινης κυριαρχίας να επανέλθει δυνατότερος. Την ώρα, λοιπόν, που στον Ολυμπιακό ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξεκινούσε τα σχέδια της επιστροφής των Πειραιωτών, στον Παναθηναϊκό και με τους μετόχους να είναι εξαφανισμένοι από προσώπου γης, ξαφνικά μπαίνει στο προσκήνιο ο Βλάσης Τσάκας και ο περιβόητος πρίγκιπας. Τα δεδομένα στο παρασκήνιο άλλαξαν και εμφανίστηκαν νέοι «σωτήρες» που θα έκαναν τον Παναθηναϊκό δυνατό και οικονομικά παντοδύναμο.

    Ο Βλάσης Τσάκας εμφάνισε και γνωστοποίησε στο τριφύλλι το μοντέλο που είχε αναπτύξει η Μάντσεστερ Σίτι και αργότερα η Παρίς Σεν Ζερμέν. Ένας πρίγκιπας από την Αραβία συγκεκριμένα θα αναλάμβανε τον Παναθηναϊκό και θα έμπαινε μπροστά στην νέα αρρωστημένη κατάσταση που είχε αρχίσει να «ριζώνει» και πάλι στο σύλλογο. Έτσι, για ένα διάστημα ακουγόντουσαν διάφορα για τον πρίγκιπα από συνεντεύξεις τύπου, σε μια ιστορία που «βρομούσε» εξ’ αρχής. Τελικά όντως ο περιβόητος αυτός πρίγκιπας ακόμα αναζητείται για να σώσει τον Παναθηναϊκό. Φαίνεται θα έχασε το δρόμο για την Αθήνα.

    Η θητεία του Αλαφούζου

    ÌÅÔÁÂÉÂÁÓÇ ÔÙÍ ÌÅÔÏ×ÙÍ ÔÇÓ ÐÁÅ ÐÁÍÁÈÇÍÁÉÊÏÓ ÓÔÇÍ "ÐÁÍÁÈÇÍÁÉÊÇ ÓÕÌÌÁ×ÉÁ"

    Τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό ήταν τραγικά και κανένας μεγάλος επιχειρηματίας δεν μπορούσε να βγει μπροστά και να αλλάξει την κατάσταση. Έτσι, ένα ωραίο πρωινό, ο Γιάννης Αλαφούζος αναλαμβάνει το σύλλογο και ιδρύει την Παναθηναϊκή Συμμαχία. Στη θητεία του Γιάννη Αλαφούζου τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά για το τριφύλλι. Η οικονομική κατάσταση της ομάδας ήταν και είναι δύσκολη και αναγκαστικά το 2013 ο σύλλογος πήγε σ’ ένα νέο μοντέλο, υποστηρίζοντας κατά βάση τα παιδιά από τις ακαδημίες του.

    Μια πετυχημένη συνταγή που έφερε και ένα κύπελλο Ελλάδος στο σύλλογο, ωστόσο η πραγματικότητα ήταν σκληρή. Οι απαιτήσεις ανέβηκαν την επόμενη χρονιά και ο σύλλογος δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί. Η πρόκριση σ’ έναν βατό όμιλο στο Europa League δεν ήρθε ποτέ, ενώ ένα χρόνο μετά η κατάσταση έγινε ακόμα πιο τραγική. Αποκλεισμός από κάποια Γκαμπάλα από τον Αύγουστο για τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, από τον Οκτώβριο χαμένο πρωτάθλημα και από τον Φεβρουάριο εκτός κυπέλλου Ελλάδος. Το ποτήρι ξεχείλισε και ο Παναθηναϊκός είναι φανερό ότι έχει μικρύνει σαν σύλλογος. Όμως τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ. Δυστυχώς η ομάδα με τον Γιάννη Αλαφούζο μπροστά, δεν μπορεί να αλλάξει την ήδη δομημένη κατάσταση στο εσωτερικό της και οι λόγοι είναι αρκετοί. Ας πάμε να τους δούμε έναν προς έναν.

    Το κεφάλαιο διαιτησία

    da3a239ebb196aecf433037e89e626ee_L

    Σαφώς ο Παναθηναϊκός έχει δεχθεί στο παρελθόν άπειρες «σφαγές στο γόνατο» και φυσικά δεν είναι η μόνη ελληνική ομάδα. Παλιότερα μάλιστα δεν μπορούσε να κατακτήσει τίτλους στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά παράλληλα έκανε πορείες στην Ευρώπη. Ναι, ακούγεται αρκετά οξύμωρο αλλά είναι η πραγματικότητα. Όμως υπάρχει μια τεράστια διαφορά του τότε με το σήμερα. Είπαμε σ’ αυτό το άρθρο θα λέμε μόνο αλήθειες! Τότε ο Παναθηναϊκός ήταν μια οικογένεια, ήταν μια ομάδα και πάνω απ’ όλα είχε στόχους και έπαιζε ποδόσφαιρο. Τώρα ο Παναθηναϊκός δεν είναι ούτε ομάδα, ούτε οικογένεια και το κυριότερο δεν παίζει ποδόσφαιρο, για να υλοποιήσει τους στόχους που έχει θέσει.

    Δεν μπορεί όταν στο ρόστερ σου έχεις γεμίσει από μετριότητες έως και κακούς ποδοσφαιριστές να ζητάς τα ρέστα από την διαιτησία. Θα γελάνε μαζί σου και θα έχουν και δίκιο. Παναθηναϊκός είσαι στην τελική και ορισμένες φορές, οφείλεις να κερδίζεις και την διαιτησία. Δηλαδή ποιος μπορεί να πει ότι αδικήθηκε ο Παναθηναϊκός στην Νέα Σμύρνη; Όταν έχεις όλη κι όλη μια τελική σε 90 λεπτά! Ποιος μπορεί να πει ότι αδικήθηκε με την Ξάνθη που σου κάνει 5 τελικές κι εσύ στο πρώτο ημίχρονο δεν έχεις ούτε μια;

    Ο Παναθηναϊκός έχει μπει σε μια αρρωστημένη λογική, αυτή της διαιτησίας και παράλληλα έχει μάθει να καταφεύγει στην εύκολη λύση. Κύριε Γιάννη Αλαφούζε έχετε καταντήσει γραφικός ή αν θέλετε κουραστικός να μιλάτε συνεχώς για διαιτησία. Προσωπικά θεωρώ ότι με αυτή την ομάδα που δεν μπορεί να βάλει σε δύο ματς με τον Ατρόμητο ένα γκολ, για να μπορέσει να πάρει την πρόκριση, αλλά και παράλληλα δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο, τότε με το να μιλάμε για διαιτησίες υποτιμάμε την νοημοσύνη μας.

    Το κεφάλαιο γήπεδο

    ksenous-diaitites-gia-to-ntermpi-zitei-episimws-o-pao.w_l

    Το έχω πει και στο παρελθόν, το λέω και τώρα. Έχουμε ζήσει πολύ ωραίες αναμνήσεις στο γήπεδο της Λεωφόρου και όλοι μας το θεωρούμε το δικό μας ναό. Επίσης για πάντα εκεί θα είναι το σπίτι του Παναθηναϊκού. Ωστόσο η ζωή προχωράει και μαζί προχωρούν και οι εξελίξεις. Το γήπεδο «Απόστολος Νικολαΐδης» είναι γερασμένο. Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν κάνει πλέον για το μέγεθος αυτού του συλλόγου. Η ανακαίνιση, στην οποία θέλει να προχωρήσει ο Γιάννης Αλαφούζος, απλά θα μπαλώσει την κατάσταση, δεν είναι για μόνιμη λύση.

    Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ένα δικό του καινούριο γήπεδο. Ένα γήπεδο καλοστημένο και μοντέρνο που να αρμόζει στην ιστορία του και να είναι το στολίδι της ομάδας. Ξέρετε, το γήπεδο που διαθέτει ένας σύλλογος είναι το άλφα και το ωμέγα, ενώ παράλληλα μαρτυράει πολλά για τον σύλλογο. Πλέον η Λεωφόρος είναι γερασμένη και μάλιστα χωρίς τα κατάλληλα «μπαλώματα» ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε το δικαίωμα από την UEFA να αγωνιστεί και στην Ευρώπη εκεί. Νομίζω αυτό δεν είναι και ότι πιο τιμητικό για τον ίδιο το σύλλογο πάνω απ’ όλα κι έπειτα για τον κόσμο της ομάδας.

    Το οικονομικό κεφάλαιο

    panathinaikossimaia

    Ο Γιάννης Αλαφούζος έκανε μια τεράστια προσπάθεια τον περασμένο Γενάρη να βάλει κάποια χρήματα και να μπορέσει να αγοράσει κάποιους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα μπορούσαν να σώσουν την χρονιά για το σύλλογο. Δεν αντιλέγω οι συγκεκριμένοι παίχτες που ήρθαν διαθέτουν μια ποιότητα παραπάνω από τους άλλους που υπήρχαν. Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι ποδοσφαιριστές σε μια ομάδα.

    Όπως ανέφερα και παραπάνω ο σύλλογος έχει πάψει να είναι νοικοκυρεμένος και ειδικά οικονομικά «μπάζει» από πολλά σημεία (αν όχι από παντού). Το να γεμίζεις με ψεύτικες ελπίδες τον κόσμο σου, φέρνοντας παίχτες όπως φέτος το Γενάρη είναι απλά τεράστιο λάθος, καθώς αργά ή γρήγορα θα προσγειωθείς στην πραγματικότητα. Πρώτο παράδειγμα το καλοκαίρι όπου ο σχεδιασμός με βάση τα ΜΜΕ και τη διοίκηση ήταν άψογος και η ομάδα χτυπούσε πρωτάθλημα και από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο τεθήκαμε εκτός από δύο στόχους. Δεύτερο παράδειγμα ο Ατρόμητος και ο αποκλεισμός από το κύπελλο. Πάμε για ένα restart μαζί με τον κόσμο και όλα μέλι-γάλα, ήταν το σύνθημα από τη διοίκηση και τους παίχτες γενικά. Κι όμως… και τις δύο φορές όλοι μας προσγειωθήκαμε απότομα στην σκληρή πραγματικότητα.

    Επειδή γράφω πολλά αλλά σ’ αυτό το άρθρο όλα αναφέρονται με το όνομά τους, εγώ προσωπικά ξέρω ότι ένας σύλλογος για να μπορέσει να είναι δυνατός και να αρχίσει σιγά-σιγά να κάνει τη δική του κυριαρχία θα πρέπει πρώτα να είναι οικονομικά ανεξάρτητος. Με τον Γιάννη Αλαφούζο αυτό δεν μπορεί να το έχει ο Παναθηναϊκός. Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι ο σύλλογος δεν διαθέτει αυτή τη στιγμή έναν μεγαλοεπιχειρηματία που να πονάει την ομάδα και να μπει μπροστά για να την τακτοποιήσει σε όλα της τα επίπεδα. Δεν είναι ότι δεν υπάρχει κάποιος διαθέσιμος, απλά όλοι όπως είναι απόλυτα λογικό κοιτάζουν πρώτα το συμφέρον τους κι έπειτα όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν τους.

    pao-proponisi-11

    Ανακεφαλαιώνοντας έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο που ο σύλλογος μικραίνει και μας φταίνε όλα, ακόμα και ο προπονητής της ομάδας, ο οποίος είναι ο μόνος που δεν ευθύνεται για κάτι. Δυστυχώς ο «σύλλογος μεγάλος» έχει πάψει να είναι ο γνωστός Παναθηναϊκός και το μόνο που κάνει είναι να πληγώνει ακόμα περισσότερο τον κόσμο του. Όλοι νοσταλγούμε τις ένδοξες μέρες του παρελθόντος και όπως λέει και το ρητό: «Όταν νοσταλγείς το παρελθόν, τότε δεν έχεις παρόν». Το μόνο σίγουρο είναι ότι για να αλλάξει σελίδα ο Παναθηναϊκός και να γίνει και πάλι μεγάλος και τρανός, τότε θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές από το διοικητικό μέχρι και το αγωνιστικό αλλά και το γηπεδικό κομμάτι.

    Βρείτε τον συντάκτη: FacebookTwitterInstagram

    0 0 Ψήφοι
    Article Rating
    Subscribe
    Notify of
    guest
    0 Comments
    Inline Feedbacks
    Δείτε όλα τα ασχόλια