Η καριέρα του τεράστιου Ντράζεν και το ανεκπλήρωτο όνειρο!

    Με αφορμή τον θάνατο του Ντράζεν Πέτροβιτς σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 7 Ιουνίου 1993, ο Δημήτρης Δημόπουλος μέσα σε 2.116 λέξεις θυμάται την καριέρα ενός σπουδαίου καλαθοσφαιριστή, όπου εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι είχε ακουστεί για τον Παναθηναϊκό. Ένα «μεταγραφικό μπαμ» που η μοίρα δεν το είχε συμπεριλάβει στα σχέδια της και δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα.

    Ο Ντράζεν Πέτροβιτς γεννήθηκε στο Σίμπενικ της Κροατίας (τότε Γιουγκοσλαβία) στις 22 Οκτωβρίου 1964. Εκείνη η μέρα μπορεί να χαρακτηριστεί σπουδαία για το παγκόσμιο μπάσκετ, καθώς είδε το φως ένα πραγματικό αστέρι του αθλήματος. Γεγονός που θα αποδεικνύονταν περίτρανα στα επόμενα χρόνια. Ο μεγαλύτερος αδερφός του ήταν εκείνος που ουσιαστικά τον… έστρεψε στο μπάσκετ, καθώς και εκείνος είχε ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα. Από πολύ μικρή ηλικία και συγκεκριμένα από τα 13 του χρόνια ξεχώριζε για τις ικανότητές του, καθώς πετύχαινε πολύ συχνά 50 και 60 πόντους. Ναι, πολύ καλά ακούσατε. Το μπάσκετ ήταν η ζωή του και έδειχνε αφοσίωση σε αυτό, καθώς κάθε μέρα που περνούσε έκανε όλο και πιο σκληρή προπόνηση και έθετε συγκεκριμένους στόχους με μοναδικό στόχο να βελτιωθεί. Στο τέλος και όπως έγραψε η ιστορία, τα κατάφερε! Όμως μέχρι να φτάσει σε εκείνο το σημείο η δουλειά που έριξε ήταν τεράστια.

    Τα πρώτα βήματα της καριέρας του

    σιμπένκα

    Η πρώτη του επαγγελματική ομάδα ήταν η Σιμπένκα σε ηλικία μόλις 15 ετών. Με τη συγκεκριμένη ομάδα ο ίδιος είχε να θυμάται και καλές αλλά και κακές στιγμές. Στο συγκεκριμένο σύλλογο μπορεί να ήταν ακόμα νεαρός αλλά ήταν ο αδιαμφισβήτητος σταρ της. Κάτι τέτοιο αποδείχθηκε και από τον ίδιο στην πορεία. Ο Πέτροβιτς είχε και καλές και κακές στιγμές στην Σιμπένκα, καθώς μετρούσε δύο χαμένους τελικούς κυπέλλου Κόρατς, ενώ παράλληλα παρά το γεγονός ότι της έδωσε πρωτάθλημα με δύο εύστοχες βολές, την αμέσως επόμενη μέρα η ομοσπονδία επικαλούμενη αντικανονική διαιτησία της αφαίρεσε το τρόπαιο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορέσει να χαρεί ένα πολύ σημαντικό γεγονός σε συλλογικό επίπεδο. Ο ίδιος όμως είχε δείξει από τότε ότι είναι ικανός να ηγηθεί μιας ομάδας και να της δώσει τίτλους και αυτό το γεγονός από μόνο του αποτελούσε τεράστιο θετικό στοιχείο για τη συνέχεια μιας καριέρας.

    Η Τσιμπόνα, η καταξίωση και η Ρεάλ

    τσιμπόνα

    Έτσι, βάση των τρομερών εμφανίσεών του μετά την Σιμπένκα ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ. Ένας μπασκετικός σύλλογος, ο οποίος ουσιαστικά αποτέλεσε και την αφετηρία της τεράστιας καριέρας του Ντράζεν. Στην Τσιμπόνα επίσης ο Πέτροβιτς πήγε καθώς εκεί βρέθηκε και ο αδερφός του. Από την πρώτη του κιόλας χρονιά ο «Μότσαρτ» κατάφερε να κερδίσει το πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας και το εθνικό κύπελλο. Οι επιτυχίες του όμως δεν τελειώνουν εδώ, καθώς κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης προχώρησε σ’ ένα μοναδικό ματς, πετυχαίνοντας συνολικά 39 πόντους και δίνοντας ουσιαστικά στην ομάδα του το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, όπου ήταν και το πρώτο της Τσιμπόνα. Το δεύτερο ήρθε την αμέσως επόμενη χρονιά, όταν ο Πέτροβιτς κατάφερε κόντρα στην Ζαλγκίρις Κάουνας του θρυλικού Άρβιντας Σαμπόνις να πετύχει 22 πόντους και να ηγηθεί και πάλι της προσπάθειας. Επιπλέον την ίδια χρονιά, η Τσιμπόνα κατάφερε να κατακτήσει ακόμα ένα εθνικό κύπελλο, καθώς ο «Μότσαρτ» διέλυσε με 46 πόντους την Μπόζνα, καθώς μετέτρεψε εκείνο το ματς σε προσωπική υπόθεση.

    Στην Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ ο Ντράζεν πετύχαινε σε κάθε παιχνίδι σπουδαία πράγματα. Αυτό διότι ο μέσος όρος πόντων του τα χρόνια της θητείας του στη συγκεκριμένη ομάδα ήταν 37,7 πόντοι στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος της Γιουγκοσλαβίας, ενώ 33,8 στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο «Μότσαρτ» μετρούσε προσωπικά ρεκόρ 112 και 62 πόντων. Μιλάμε, λοιπόν, για έναν παίχτη που αρκετά συχνά στην καριέρα του σταματούσε στους 40, στους 50, ακόμα και στους 60 προσωπικούς πόντους. Μάλιστα το 1986 σ’ ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι κόντρα στην CSP, κατάφερε να σκοράρει 9 τρίποντα (εκ των οποίων τα 7 συνεχόμενα) και να σταματήσει στους 45 πόντους και στις 25 ασίστ. Ήταν κάτι παραπάνω από φανερό ότι ο Κροάτης άσος μπορούσε να μαγέψει τα πλήθη με τις ικανότητές του. Ωστόσο όπως κάθε μεγάλος παίχτης έτσι κι αυτός αναζητούσε νέα πρόκληση στην καριέρα του. Παρά το γεγονός ότι οι Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς του χτύπησαν την πόρτα, εκείνος αποφάσισε να αναβάλλει την πτήση του για τις Η.Π.Α και τελικά να συνεχίσει την καριέρα του στην Ρεάλ Μαδρίτης για το –τότε- ιλιγγιώδης ποσό των 4 εκ δολαρίων.

    ρεάλ μαδρίτης

    Το ταξίδι του στην Ισπανία σήμαινε αυτόματα και ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις για τον ίδιο. Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ένας ιστορικός σύλλογος και σίγουρα το βάρος της φανέλας θα ήταν για τον ίδιο πολύ μεγαλύτερο. Η πρώτη χρονιά του Πέτροβιτς στην «Βασίλισσα» για το πρωτάθλημα δεν μπορούμε να πούμε ότι τελείωσε και με τον καλύτερο τρόπο κι αυτό διότι η ομάδα του έχασε το πρωτάθλημα από την Μπαρτσελόνα στις λεπτομέρειες. Από εκεί και πέρα η παρουσία του «Μότσαρτ» στον ισπανικό σύλλογο ήταν εξαιρετική παρά το γεγονός ότι έμεινε μόλις έναν χρόνο. Η εκδίκηση του Ντράζεν στην Μπαρτσελόνα ήρθε μέσω της κατάκτησης του κυπέλλου Ισπανίας, όταν και ο Κροάτης άσος ήταν και πάλι ένας εκ των πρωταγωνιστών της συγκεκριμένης επιτυχίας. Από εκεί κι έπειτα οι επιτυχίες διαδέχθηκαν η μια την άλλη, καθώς στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ο Πέτροβιτς πετυχαίνοντας το ασύλληπτο ποσό των 62 πόντων κόντρα στην Snaidero Caserta, έδωσε το τρόπαιο στην ομάδα του. Τέλος, ο Ντράζεν κρατά ένα από τα ρεκόρ ατομικής απόδοσης στο πρωτάθλημα Ισπανίας σε σειρά τελικών σε πόντους (42) και τρίποντα (8).

    Η εθνική ομάδα και ο Γκάλης

    ντράζεν-γκάλης

    Ο Ντράζεν Πέτροβιτς δεν είχε φυσικά επιτυχίες μόνο με τους συλλόγους που αγωνίστηκε αλλά φυσικά και με την εθνική του ομάδα, στην οποία αγωνίστηκε από το 1982 έως το 1993. Αρχικά ο «Μότσαρτ» ξεκίνησε να αγωνίζεται με την Γιουγκοσλαβία, καθώς τότε ήταν ενωμένη και για ένα χρόνο έπαιξε στην εθνική Κροατίας. Οι επιτυχίες του ήταν πάρα πολλές και μάλιστα ήταν και πρωταγωνιστής σ’ αυτές. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 ο Πέτροβιτς κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο με την εθνική του ομάδα. Μια θέση που κέρδισε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1986, όπου έχει χαραχτεί στη μνήμη των θεατών για το «θρίλερ του τελευταίου λεπτού», στον ημιτελικό με τη Σοβιετική Ένωση. Το 1987 μάλιστα είναι σειρά της Ελλάδας να πληγώσει τον Ντράζεν, καθώς κερδίσαμε την Γιουγκοσλαβία με αποτέλεσμα να τερματίσει και πάλι στην τρίτη θέση. Η παγκόσμια Πανεπιστημιάδα, που διεξήχθη στο Ζάγκρεμπ το 1987, βρήκαν τη Γιουγκοσλαβική ομάδα, με τον Πέτροβιτς στη σύνθεση της, να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, ο Πέτροβιτς κατέλαβε με τη Γιουγκοσλαβία τη δεύτερη θέση, αφού έχασαν για ακόμη μία φόρα από την ισχυρή Σοβιετική ένωση.

    Μέσα σ’ αυτές τις επιτυχίες των μεταλλίων ο Ντράζεν Πέτροβιτς είχε και ατομικές επιτυχίες. Το 1984 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες, η παραγωγικότητα του αγγίζει υψηλά νούμερα, καθώς έχει μέσο όρο πόντων 17,5. Την αμέσως επόμενη χρονιά στο Euro οι πόντοι γίνονται 25.1 και το 1986 στο Παγκόσμιο της Ισπανίας έρχεται η καταξίωση για τον ίδιο. MVP και πρώτος σκόρερ με 25.2 πόντους και πρωταγωνιστής στον αγώνα με την Σοβιετική Ένωση. Το 1987, λοιπόν, μπορεί να ηττήθηκε από την εθνική μας ομάδα, ωστόσο ο ίδιος έτρεφε μεγάλο σεβασμό στον Γκάλη. Παρά τους 22 πόντους που πέτυχε δεν κατάφερε να κερδίσει την μεγάλη -τότε- εθνική και ο ίδιος είχε πει ότι το 1987 δεν υπήρχαν άλλοι μπασκετμπολίστες στην Ευρώπη, μόνο ο Γκάλης.

    Από εκεί και πέρα οι επιτυχίες με την εθνική του ομάδα συνεχίστηκαν κι ένα χρόνο αργότερα (1989) κατάφερε όντας δεύτερος σκόρερ αλλά και MVP του Ευρωμπάσκετ να κερδίσει στον τελικό την Ελλάδα και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Ωστόσο η μυθική αγκαλιά μεταξύ δύο τεράστιων παιχτών θα μείνει στη μνήμη όλων μας ως κάτι σημαντικό. Ως ένα γεγονός που μαρτυράει απόλυτα την έννοια του «respect» προς τον αντίπαλο. Μεγάλη και ανεπανάληπτη στιγμή πραγματικά η αγκαλιά Ντράζεν-Γκάλη. Μάλιστα το 1990 ο ίδιος συνέχισε να διαπρέπει με την Γιουγκοσλαβία, καθώς κατάφερε στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος να κερδίσει την Σοβιετική Ένωση και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Από εκεί κι έπειτα ο Ντράζεν μέτρησε κι ένα αργυρό μετάλλιο το 1992 με την εθνική Κροατίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης, όπου ήταν κι η τελευταία παράσταση του με το εθνόσημο.

    Το μεγάλο βήμα στο NBA

    πόρτλαντ μπλέιζερς

    Οι Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς συνέχισαν να ασκούν πιέσεις στον παίχτη και αυτό διότι έβλεπαν τα κατορθώματά του κι τον είχαν επιλέξει στην 60η θέση στο draft. Έτσι, ο ίδιος αναζητώντας νέες προκλήσεις, αποφάσισε να περάσει την άλλη μεριά του Ατλαντικού και να βρεθεί στην Αμερική για να κάνει το μεγάλο βήμα. Ένα βήμα που κανένας συμπατριώτης του μέχρι εκείνη την περίοδο δεν είχε τολμήσει να κάνει. Ωστόσο στα χρόνια που αγωνίστηκε στους Μπλέιζερς μπορούμε να πούμε ότι ίσως ήταν και από τα χειρότερα της ζωής του. Αυτό διότι ο χρόνος συμμετοχής του είχε μειωθεί δραματικά και δεν μπορούσε να βρει αγωνιστικό ρυθμό. Με 12 συνολικά λεπτά ανά παιχνίδι πετύχαινε μόλις 7,4 πόντους μέσο όρο. Την δεύτερη σεζόν μάλιστα τα αγωνιστικά του λεπτά μειώθηκαν ακόμα περισσότερα (7 συνολικά λεπτά) και μάλιστα ο ίδιος από τα 38 παιχνίδια της σεζόν δεν αγωνίστηκε καθόλου στα 20. Η απογοήτευσή του ήταν φανερή και τα πράγματα δεν κυλούσαν σίγουρα όπως ο ίδιος τα περίμενε.

    μπρούκλιν νετς

    Επόμενος σταθμός για καλή του τύχη στο NBA ήταν οι Μπρούκλιν Νετς. Μια ομάδα, στην οποία ο «Μότσαρτ» κατάφερε να αποδείξει ότι αξίζει να αγωνίζεται και στην άλλη μεριά του Ατλαντικού με πολύ καλές επιδόσεις. Ο ίδιος όταν πήγε στους Νετς ήξερε πολύ καλά τι είχε περάσει στους Μπλέιζερς και δεν είχε καμία διάθεση να επαναληφθεί η ίδια ιστορία. Έτσι, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τον χρόνο συμμετοχής που έπαιρνε κι ήταν αρκετός (20,5 λεπτά) μετρούσε ένα μέσο όρο πόντων γύρω στο 12,6. Η πρώτη του χρονιά στους Νετς ήταν μαγική, καθώς ο ίδιος δεν έχασε παιχνίδι και μέτρησε μέσο όρο 20,6 πόντους σε 36,9 λεπτά στο παρκέ. Παράλληλα ήταν και ο κορυφαίος όλων των γκαρντ του NBA σε ποσοστό ευστοχίας εντός πεδιάς (51%). Ο ίδιος έγινε ο ηγέτης της συγκεκριμένης ομάδας και ταυτόχρονα ο MVP της. Μάλιστα με τις συγκεκριμένες επιδόσεις ήταν και ένας από τους παίχτες που βοήθησαν σημαντικά τους Νετς να φτάσουν στις 14 παραπάνω νίκες από την προηγούμενη σεζόν τους και να πάνε στα play off. Ο Πέτροβιτς συνέχισε την ανοδική του πορεία, αύξησε το μέσο όρο πόντων του (22,3) την περίοδο 1992-1993 και επανέλαβε τα εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας σε σουτ τριών πόντων από την προηγούμενη σεζόν (45%), για να ηγηθεί και πάλι όλων των γκαρντ του πρωταθλήματος σε ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα (52%).

    Η απόλυτη καταξίωση για τον ίδιο είχε πλέον επέλθει, καθώς τα αμερικανικά μέσα αποφάσισαν να τον τιμήσουν, επιλέγοντας τον στην τρίτη καλύτερη ομάδα ολόκληρου του πρωταθλήματος εκείνη την περίοδο. Ωστόσο ένα άδικο γεγονός για τον ίδιο δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή του. Ο ίδιος ο Πέτροβιτς και παρά τις καταπληκτικές του χρονιές και την συνεχόμενη ανοδική του πορεία, δεν κατάφερε να λάβει μια πρόσκληση για το NBA All-Star game του 1993, γεγονός που τον απογοήτευσε βαθύτατα. Ήταν απόλυτα λογικό να στεναχωρηθεί αρκετά, καθώς ήταν ο μοναδικός ανάμεσα στους 15 μεγαλύτερους σκόρερ του NBA εκείνη τη σεζόν που δεν κλήθηκε!

    Το κεφάλαιο Παναθηναϊκός, και το «αιώνιο» ερωτηματικό

    παναθηναϊκος

    Το καλοκαίρι του 1993 ο Ντράζεν Πέτροβιτς είχε να σκεφτεί ορισμένα δεδομένα και να αποφασίσει για το μέλλον του. Η καλύτερη σεζόν του στο NBA ήταν γεγονός, ωστόσο οι Νετς δεν κατάφεραν ιδιαίτερα πράγματα, καθώς αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο κιόλας στα play off. Ο ίδιος μετά το τέλος της σεζόν σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να φύγει από τους Νετς, καθώς υπήρχε μια τεταμένη κατάσταση ανάμεσα σε εκείνον και τους, όπως πίστευε, ζηλόφθονες συμπαίκτες του. Επιπλέον όμως σκεφτόταν να φύγει εξαιτίας και του γεγονότος ότι οι Νετς δεν του είχαν κάνει πρόταση για επέκταση συμβολαίου, μετά από μια τέτοια χρονιά με την ομάδα. Μάλιστα μέσα σ’ όλη αυτή την ιστορία συνδέεται και ο Παναθηναϊκός, ο οποίος ήθελε να κάνει εκείνη την εποχή το μεγάλο μπαμ. Ο Γιαννακόπουλος είχε βάλει στόχο τότε να φέρει τον «Μότσαρτ» πίσω στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Οικονομικά η πρόταση του τριφυλλιού ήταν η καλύτερη που είχε ο Πέτροβιτς και αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με την όλη κατάσταση στο NBA, τον οδηγούσε σε σκέψεις να φορέσει τα πράσινα. Ο ίδιος θα ερχόταν να συζητήσει μάλιστα και να διαπραγματευτεί με τον Παναθηναϊκό, ωστόσο η μοίρα είχε άλλη άποψη. Το τι θα γινόταν στις συζητήσεις και τελικά το αν θα έπαιζε ή όχι ο «Μότσαρτ» στον Παναθηναϊκό δεν θα το μάθουμε ποτέ, καθώς στις 7 Ιουνίου του 1993 ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που είχε όντας ως επιβάτης, έβαλε τον επίλογο στην ζωή του.

    Ο Ντράζεν Πέτροβιτς έφυγε από τη ζωή με πολύ άδικο τρόπο και παράλληλα άφησε στη μέση μια καριέρα, στην οποία μπορούσε να προσφέρει ακόμα περισσότερα. Μάλιστα αν τελικά «έκλεινε» στον Παναθηναϊκό, ίσως μιλάγαμε για τελείως διαφορετική ιστορία όσον αφορά τα συνολικά τρόπαια του τριφυλλιού. Όπως κι να έχει όμως όλα αυτά είναι θεωρίες. Η ουσία είναι μια και αυτή μας αναφέρει το τραγικό τέλος της ζωής του «Μότσαρτ» μόλις στα 28 του χρόνια.

    Βρείτε τον συντάκτη: FacebookTwitterInstagram