Ισοπαλία με την φιναλίστ

    Για την ισοπαλία με τη φιναλίστ εκείνης, αλλά και της προηγουμένης σεζόν, την περίοδο 2000-2001, Βαλένθια στον αγώνα του ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό μας αναλύει ο Απόστολος Μιχαηλίδης.

    Εκείνη την ονειρεμένη σεζόν για τη Βαλένθια που ο Έκτορ Ραούλ Κούπερ είχε ενορχηστρώσει όλα τα “αστέρια” του και η “μηχανή” δούλευε στο ρελαντί, εκείνη την χρονιά που δεν θα μπορούσε να στερήσει κανείς απ’ τη Βαλενθία το τίτλο του Champions League, εκτός απ’ τον “ΤΙΤΑΝΑ” Όλιβερ Καν και τη Μπάγερν Μονάχου στο τελικό, εκείνη λοιπόν την χρονιά ο Παναθηναϊκός θα καλούταν σε αγώνα για τους ομίλους να κάνει ό,τι καλύτερο μπορούσε απέναντι σε παίχτες όπως ο Κανιθάρες, ο Μεντιέτα, ο Μπαράχα κλπ και εν τέλει πράγματι θα κατάφερνε κάτι σπουδαίο. Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι απ’ την αρχή:

    Ο Μερκ (ο διατητής του τελικού του Euro 2004) ήταν ο άρχοντας του παιχνιδιού και με το εναρκτήριο λάκτισμα. Στα πρώτα λεπτά του αγώνα η Βαλένθια ξεκίνησε δυνατά με ένα σουτ του Μπαράχα, το οποίο όμως ο Αντώνης Νικοπολίδης εξουδετέρωσε επιτυχώς γλιτώνοντας τους πράσινους απ’ την ψυχρολουσία του να βρεθούνε νωρίς πίσω στο σκορ. Ένα σουτ στο 8ο λεπτό απ’ τον “αγέραστο” Κριστόφ Βαζέχα δεν ανησύχησε διόλου τον Κανιθάρες, όμως ήταν μία αρχή για τους πράσινους στον επιθετικό και λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στο 26ο λεπτό, ο Λυμπερόπουλος πέρασε δύο αμυντικούς της Ισπανικής ομάδας και σούταρε εκτός περιοχής όμως είδε τον Κανιθάρες να του αρνείται το γκολ και να στέλνει τη μπάλα σε κόρνερ! Η επιθετική ροή της ομάδας του τριφυλλιού συνεχίστηκε και λίγο αργότερα ένα σουτ του Μπασινά πέρασε αρκετά πάνω απ’ τα δοκάρια του Κανιθάρες. Ένα δεκάλεπτο αργότερα ήταν η σειρά του Καραγκούνη να απειλήσει και να στείλει και αυτός με τη σειρά του άουτ την στρογγυλή θεά όπως έκανε και ο Μπασινάς πρωτύτερα. Με αυτά και με κείνα το πρώτο ημίχρονο ολοκληρώθηκε χωρίς την μεγάλη φάση με την ομάδα του Παναθηναϊκού όμως να διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων και πλην ενός σουτ να χει κρατήσει την Βαλένθια μακριά απ’ την εστία του, ενώ αντιθέτως εκείνος είχε απειλήσει περισσότερο ως τώρα την εστία του Κανιθάρες.

    Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με ένα σουτ του Βαζέχα όμως που αλλοιώθηκε σε κόντρα αμυντικού και κατέληξε στον Κανιθάρες. Λίγο αργότερα έπειτα από πάσα του Καραγκούνη και λάθος διώξιμο του Καρμπόνι, ο Λυμπερόπουλος βρέθηκε ενώπιως ενώπιω με τον Κανιθάρες με τον Ισπανό πορτιέρο να προλαβαίνει τον άσσο των πράσινων και να στέλνει την μπάλα κόρνερ. Σε νέα φάση από προσπάθεια του Λυμπερόπουλου λίγο έξω απ’ την περιοχή, η μπάλα στρώθηκε στον Φύσσα, ο οποίος όμως έκανε ένα αδύναμο σουτ χωρίς να δυσκολέψει τον Κανιθάρες που μπλόκαρε σταθερά την μπάλα. Παραλίγο όμως όλη αυτή η κυριαρχία της πράσινης αρμάδας των παικτών του Αναστασιάδη, όχι απλώς να μην μετουσιωθεί σε κάποιο τέρμα, αλλά να γίνει και το ακριβώς αντίθετο όταν ο Ανγκούλο βρέθηκε μόνος του από τα δεξιά και εντός περιοχής σέντραρε για τον Μπαράχα, ο οποίος προ κενής εστίας έστειλε την μπάλα άουτ ανακουφίζοντας έτσι τον Νικοπολίδη και τους αμυντικούς του. Έπειτα απ’ την φάση της Βαλένθια, ο Παναθηναϊκός αφυπνίστηκε συνειδητοποιώντας πως δεν πρέπει να αφήνει κενά στην άμυνα απέναντι σε τέτοιους παίχτες κιόλας και οι πράσινοι από καταπληκτικό σουτ του Καραγκούνη θα

    μπορούσαν να είχαν προηγηθεί αν ο Κανιθάρες με υπερένταση δεν έδιωχνε την μπάλα κόρνερ. Προς το τέλος του αγώνα ο Μεντιέντα έπιασε ένα πολύ καλό σουτ έξω απ’ την περιοχή με τον Νικοπολίδη να μπλοκάρει σταθερά την μπάλα και κάπως έτσι η λευκή ισοπαλία σημάδεψε τις προσπάθειες των 22 ποδοσφαιριστών και ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μην ηττηθεί απ’ αυτήν την τόσο μεγάλη ομάδα (ειδικά εκείνων των ετών) γράφοντας εκ νέου ιστορία.