Κώστας Χαλκιάς: Ένας αναπληρωματικός με στόχους… βασικού!

    Για το τερματοφύλακα που έζησε μεγάλες Ευρωπαϊκές βραδιές, που προσέφερε πολλά στον Παναθηναϊκό αλλά ποτέ δεν κέρδισε εν τέλει θέση βασικού μόνιμα στον Παναθηναϊκό. Για τις ομάδες που άλλαξε, τις επιτυχίες του και άλλα πολλά θα μας παρουσιάσει σε αυτό το άρθρο του για τον Κώστα Χαλκιά, ο Απόστολος Μιχαηλίδης!

    Γεννημένος το 1974 στη Λάρισα, ο δίμετρος παρά ένα πόντο (1.99) γκολκίπερ είχε ως αφετηρία στην επαγγελματική του σταδιοδρομία τον Παναθηναϊκό. Όταν κατέφθασε το 1995 μπροστά του είχε το “Βουνό” Βάντσικ αλλά και αμέσως επόμενο που περίμενε χρόνια την θέση βασικού, τον Αντώνη Νικοπολίδη. Όπως νομίζω αντιλαμβάνεστε όλοι, ο Χαλκιάς ήξερε πως δεν μπορούσε τουλάχιστον σε εκείνη την φάση της πορείας του να περιμένει κάτι άλλο εκτός από το να κάθεται στο πάγκο και να προσφέρει ό,τι μπορεί στα παιχνίδια που πιθανόν θα του δινόταν χρόνος συμμετοχής. Εν τέλει και ενώ είχε δοθεί 2 φορές δανεικός στον Απόλλων Σμύρνης, ο Λαρισινός τερματοφύλακας σε έξι χρόνια έπαιξε μόλις 10 μάτς με τη φανέλα του τριφυλλιού, τα οποία το ένα εξ’ αυτών ήταν και το μεγάλο ευρωπαϊκό διπλό στο Αμβούργο εναντίον της τοπικής ομάδας με γκολ του Νασιόπουλου.

    Έπειτα από το 2001 ως το 2003 πήγε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης όπου κέρδισε επιτέλους για πρώτη φορά στη καριέρα του θέση βασικού και πραγματοποίησε 50 συμμετοχές συνολικά όταν το 2003 ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να τον συμπεριλάβει εκ νέου στις τάξεις του και με τις φασαρίες-προβλήματα αφού ο Νικοπολίδης δεν ανανέωνε το συμβόλαιό του, η ομάδα του τριφυλλιού “έριξε” στο πάγκο τον έμπειρο πορτιέρο που είχε για χρόνια την θέση του βασικού και έδωσε επιτέλους στον Κώστα Χαλκιά την ευκαιρία να έχει εκείνος το πολυπόθητο “Νούμερο 1”. Τηρουμένων των αναλογιών δεν μπορούμε να πούμε πως τα πήγε και άσχημα, διότι επί ημερών του στην βασική ενδεκάδα, ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το νταμπλ, βέβαια για να μην είμαστε άδικοι δεν μπορούμε ούτε κατά διάνοια να πούμε πως ήταν καλύτερος από το Νικοπολίδη, όμως δούλευε και παράλληλα τον βοήθησαν και οι συγκυρίες, τουλάχιστον εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή!

    Όμως καθώς το πρόβλημα που λεγόταν Νικοπολίδης έληξε μια για πάντα, καθώς ο έμπειρος πορτιέρο το καλοκαίρι του 2004 μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό, ο Χαλκιάς εν τέλει δεν κέρδισε ούτε τότε θέση βασικού στον Παναθηναϊκό, αφού ο Κροάτης Μάριο Γκαλίνοβιτς του το στέρησε. Το τέλος με την ομάδα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ήρθε οριστικά και αμετάκλητα το 2005 και ενώ στην δεύτερη θητεία του έκανε 21 συμμετοχές. Δηλαδή, συνολικά σε 8 χρόνια είχε κάνει μόλις 31 συμμετοχές, κερδίζοντας όμως ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο, αγωνιζόμενος μάλιστα και στο τελικό που ο Π.Α.Ο νίκησε τον Ο.Σ.Φ.Π με το εμφατικό 3-1 και έχοντας και Ευρωπαϊκή διασυλλογική εμπειρία και συν τοις άλλοις ήταν και μέλος (αναπληρωματικός του Νικοπολίδη) και στην μεγάλη επιτυχία της Εθνικής Ελλάδος με τη κατάκτηση του Euro 2004.

    Εν συνεχεία αγωνίστηκε για 2 χρόνια (2006-2008) με τον Άρη όταν μάλιστα ο Άρης τέθηκε αντιμέτωπος με τη Μπάγερν Μονάχου και ενώ ο έμπειρος Καν στέρησε την ευκαιρία από τον Ίβιτς να δώσει το προβάδισμα στους Θεσσαλονικείς, έπειτα ο τραγικός εκείνο το βράδυ Χαλκιάς, “χάρισε” τα 4 απ’ τα 6 γκολ στους Βαυαρούς

    επιτρέποντας τους να σημειώσουν μία απ’ τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία τους και παράλληλα ο Άρης να ζήσει μία εφιαλτική βραδιά στο Μόναχο. Έκλεισε την καριέρα του στον Πάοκ όπου αγωνίστηκε από το 2008 μέχρι το 2012 και συνολικά στη καριέρα του έκανε 299 συμμετοχές, ενώ και με την Εθνική που έπαιξε από το 2001 μέχρι και το 2012 συνολικά βρέθηκε βασικός σε 32 αναμετρήσεις!