By 
Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στο Λεβερκούζεν για να αντιμετωπίσει σε επαναληπτικό αγώνα την τοπική Μπάγερ εν έτει 1993 για το Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο Απόστολος Μιχαηλίδης αναλύει πως εν τέλει το τριφύλλι έφυγε με το διπλό μέσα απ’ το γήπεδο της Γερμανικής ομάδας και την σπουδαία παράλληλα εμφάνιση που πραγματοποίησε.
Στον πρώτο εκ των δύο αναμετρήσεων εκείνης της σεζόν οι πράσινοι είχαν βρεθεί χαμένοι και μάλιστα με σκορ 1-4. Τα ψυχικά αποθέματα όμως που διέθεταν τους επέτρεψαν να ταξιδέψουν ως την Γερμανία και να αγωνιστούν κυριολεκτικά για το “θαύμα”, το οποίο μπορεί να μην ήρθε, όμως ήρθε ένα απ’ τα μεγαλύτερα διπλά του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη και η άλωση της Μπάγερ, έστω και αν κάτι τέτοιο δεν συνοδεύτηκε από κάποια πρόκριση.
Ο Σαραβάκος κέρδισε πέναλτι έπειτα από μπαλιά του Μπορέλι, με τον “Μητσάρα” του Παναθηναϊκού να αναλαμβάνει ο ίδιος την εσχάτη των ποινών και να ανοίγει το σκορ δίνοντας το έναυσμα για το κυνήγι του ονείρου που βέβαια απείχε πολύ ακόμα, όμως ήταν μία αρχή και αυτό το γκολ και μάλιστα εξαιρετική. Ο Σαραβάκος εν συνεχεία έβγαλε μπαλιά-διαβήτη στον Μαραγκό με τον τελευταίο την ύστατη στιγμή να δέχεται κόντρα από αμυντικό της Λεβερκούζεν και την μπάλα να πηγαίνει κόρνερ. Λίγο αργότερα επικράτησε ένας χαμός μες στα καρέ των Γερμανών με τον Γεωργιάδη να εκμεταλλεύεται αυτό τον πανδαιμόνιο που επικρατούσε και αφού η μπάλα του στρώθηκε στο σωστό σημείο, εκείνος (αν και στάθηκε λίγο τυχερός στο τρόπο που βρήκε την μπάλα) έγραψε το 0-2 κάνοντας το πράσινο σωματείο να πιστέψει ακόμα περισσότερο στο θαύμα που προαναφέραμε που όσο περνούσε η ώρα και με την κυρίαρχη εμφάνιση του Παναθηναϊκού γινόταν ολοένα και πιο “πραγματικό” σενάριο. Αμέσως μετά και πάλι ο Μαραγκός είχε την ευκαιρία να γράψει το 0-3 και να φτάσει το στόχο του Παναθηναϊκού πιο κοντά από ποτέ, αλλά δυστυχώς για το τριφύλλι δεν βρήκε στόχο. Προς το τέλος και ενώ οι πράσινοι είχαν αυξήσει την πίεσή τους διεκδικώντας ότι είχε απομείνει ακόμα “ζωντανό” στο παιχνίδι, οι Γερμανοί δημιούργησαν έναν ωραίο συνδυασμό με τον σπουδαίο επιθετικό Κίρστεν να παίρνει μία πολύ δύσκολη κεφαλιά και τον Βάντσικ αν και είχε την δυνατότητα αντίδρασης (προσπάθειας τουλάχιστον έστω και αν δεχότανε το τέρμα) για κάποιο λόγο να σαστίζει και έτσι το τελικό σκορ να διαμορφώνεται στα επίπεδα του 1-2.
Με τη λήξη του αγώνα, ο Παναθηναϊκός έχω την αίσθηση πως κέρδισε περισσότερα απ’ όσα έχασε. Χάθηκε η πρόκριση, αλλά αποκόμισε πολλά ουσιώδη πράγματα που στο πέρασμα των ετών μετράνε ίσως περισσότερο ακόμα και απ’ την ίδια την πρόκριση. Κέρδισε σεβασμό, αφού όχι μόνο έκανε μια πολύ σπουδαία εμφάνιση που μόνο πρωτοκλασάτες ομάδες θα μπορούσαν να κάνουν σε μία εξόχως δύσκολη έδρα όπως ήταν και είναι ακόμα της Λεβερκούζεν, αλλά πήρε την νίκη και παράλληλα αν και η φήμη θέλει τους Γερμανούς να μην εγκαταλείπουν ποτέ τα παιχνίδια, εν τούτοις στο συγκεκριμένο αγώνα έστω και αν το τριφύλλι ήταν με την πλάτη στο τοίχο απ’ το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο δεν έπαψε λεπτό να πιέζει, να κυνηγάει, να ελπίζει. Αυτό το διπλό όπως και αντίστοιχες μεγαλειώδεις εμφανίσεις της Ελληνικής ομάδας στα Ευρωπαϊκά κύπελλα την έχουν καταξιώσει και την έχουν κάνει το σπουδαιότερο αντιπρόσωπο (όσο αφορά τους συλλόγους) για τη χώρα μας σε Ευρωπαϊκούς θεσμούς. Σίγουρα, εκείνα τα χρόνια ήταν σπουδαία, όμως σίγουρα έχω την αίσθηση πως με σκληρή προσπάθεια και καθημερινή δουλειά απ’ όλο το σωματείο τέτοιες στιγμές και ακόμα μεγαλύτερες, όχι απλώς ενδέχεται να έρθουν εκ νέου, αλλά σε περίπτωση που τηρηθεί ένα σωστό πλάνο με ορθές προδιαγραφές πενταετίας, τότε το μόνο δεδομένο είναι πως και οι νέοι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού θα έχουν την χαρά να “γευτούν” αντίστοιχα διπλά και μεγάλες νίκες στην Ευρώπη, όπως είδαν οι παλαιοί φίλοι της ομάδας τόσες και τόσες νίκες και άπλετες διακρίσεις.
Βρείτε τον συντάκτη στο facebook: Apostolhs Adiorthwtos
