By 
Ο Απόστολος Μιχαηλίδης θα μας μιλήσει για έναν παίκτη που αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό ως την αυγή της νέας χιλιετίας και που κατάφερε να προσφέρει πολλά στο τριφύλλι. Επίσης όμως θα γίνει και αναφορά στο ήθος αυτού του παίκτη, το οποίο όπως θα διαπιστώσουμε παρακάτω ήταν πραγματικά πολύ μεγάλο!
Ο Κόλα που αγωνιζόταν στο χώρο της μεσαίας γραμμής και είχε την άνεση να παίξει σε όλες τις θέσεις του κέντρου εξίσου καλά, μολονότι ήταν αριστεροπόδαρος, γεννήθηκε το 1972 στην Αλβανία και απ’ το 1988 ως και το 1991 βρισκότανε σε ομάδες της πατρίδας του ώσπου τότε τον πήρε ο Παναργειακός και στην τριετή παρουσία του με την Ελληνική ομάδα έκανε 77 συμμετοχές και πέτυχε 13 γκολ. Έπειτα, εξαιτίας των καλών εμφανίσεων που πραγματοποίησε τον πήρε ο Απόλλων Σμύρνης και σε δύο χρόνια παρουσίας του εκειπέρα συνέχισε τους καλούς αγώνες και σε 63 παιχνίδια πέτυχε 10 γκολ κάνοντας έτσι τον Παναθηναϊκό να θέλει να κινηθεί για την απόκτησή του, πράγμα που εν τέλει πετυχαίνει.
Το 1996 λοιπόν ξεκινάει μια λαμπρή πορεία με την ομάδα της Λεωφόρου και έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί σε αρκετούς Ευρωπαϊκούς αγώνες, καθώς και σε μία σειρά αγώνων εντός των συνόρων. Προσφέρει πολλά και μπορεί να μην είναι ο παίκτης-αστέρι όπως ήταν για παράδειγμα ο Κριστόφ Βαζέχα, όμως δίνει πάντα το 110% των δυνατοτήτων του και αυτό είναι κάτι που εκτιμάται ασφαλώς απ’ τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού. Παραμένει στην πράσινη ΠΑΕ μέχρι και το 2000 ξεπερνώντας τις 100 αναμετρήσεις με το τριφύλλι στο στήθος (106 είχε για την ακρίβεια) και 10 φορές είχε βρει τον δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα, όμως δυστυχώς για τον ίδιο έπεσε πάνω στα “πέτρινα” χρόνια του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον με ό,τι έχει να κάνει σε θέμα τίτλων και έτσι στη τετραετή παραμονή του παρά τις καλές εμφανίσεις του ιδίου, όσο και το συνόλου παραμένει εντελώς άτιτλος.
Χαρακτηριστικό δείγμα του ήθους του Κόλα είναι οι δηλώσεις που είχε κάνει μετά τα επεισόδια σε έναν αγώνα Ελλάδα-Αλβανία. Είχε πει λοιπόν χαρακτηριστικά:
“Σαφώς με ενοχλεί αυτό το κλίμα. Άλλωστε πάντα λέω πως οι δυο χώρες έχουν πολύ περισσότερα πράγματα που τους ενώνουν, παρά εκείνα που τους χωρίζουν. Είτε από την ιστορία και τη θέση που βρίσκονται, είτε από τον μεγάλο αριθμό Αλβανών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Έχουμε πολλά πράγματα που μας ενώνουν. Δυστυχώς, όμως, υπάρχει ο στενόμυαλος εγωισμός, αυτή η περηφάνια, που συνήθως σκοτώνει την αδελφοσύνη, την καλή σχέση που μπορούν οι δυο λαοί να έχουν μεταξύ τους. Εγώ αισθάνομαι ότι έχω αποτύχει πάνω σ’ αυτό. Βέβαια, με τη βοήθεια του Θεού, μπόρεσα να ενταχθώ στην ελληνική κοινωνία, μεγάλωσα, ανδρώθηκα, παντρεύτηκα και έχω όλα αυτά που μπορεί να ζητήσει ένας άνθρωπος στη δεύτερη πατρίδα…”
Ένας εκτός από πολύ καλός παίκτης, παράλληλα και πολύ σπουδαίος άνθρωπος όπως φανερώνουν οι παρούσες δηλώσεις αλλά και γενικά η παρουσία του εντός των γηπέδων όπου δεν ενόχλησε ποτέ και δεν δημιούργησε κανέναν καυγά η πρόσκαιρο έστω τσακωμό, δείγμα του σπουδαίου ήθους που κατείχε.
Τον Γενάρη του 2001 πηγαίνει στην ΑΕΚ που μένει έναν μόλις χρόνο χωρίς να σημειώσει κάποιο γκολ στις 11 εμφανίσεις που πραγματοποίησε και το 2002-2003 μετακομίζει στην Καλλιθέα για να παραμείνει και εκεί ένα χρόνο και σε 16 συμμετοχές να πετύχει 1 γκολ. Κλείνει την καριέρα του στον Απόλλων Σμύρνης, όπου από κει είχαν ξεκινήσει όλα (μετά τον Παναργειακό) και το 2003-2004 σε 19 συμμετοχές έχει 2 γκολ ολοκληρώνοντας έτσι μια ίσως όχι λαμπρή καριέρα, αλλά το δίχως άλλο, αξιοπρεπέστατη με παρουσίες που τόνιζαν πως ήταν ένας αγωνιστής που πάλευε για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για τις ομάδες όπου τον εμπιστεύτηκαν!
