By 
Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε, είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα, όπως έγραφε κάποτε ο Κώστας Τριπολίτης και μελοποιούσε ο Θάνος Μικρούτσικος, και έτσι τα έφερε η ιστορία, και ο Παναθηναικός το διάστημα από τις 17 Απριλίου και μακάρι έως τις 20 Μαίου, θα παίξει τα ρέστα του στην αρένα της ιστορίας. Γράφει ο Βασίλης Ντούτσης.
Τί σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά σημαίνουν ότι ο ιστορικός του μέλλοντος ή ακόμα ο δημοσιογράφος του παρελθόντος πού ήταν ο Αθηναίος Θουκυδίδης, θα έχει πολλά να πεί στις γενιές του μέλλοντος. Η χρονιά η αγωνιστική αυτή που διανύουμε, θα προσφέρει πάρα μά πάρα πολλά ερεθίσματα για εκείνον, που αποστασιοποιημένα θα τα περιγράψει και όχι για εμάς πού θα τα ζήσουμε! Ο Παναθηναικός αυτό το διάστημα κυριολεκτικά θα παίξει τον λόγο της ύπαρξης του, και ή θα μείνει για πάντα στην ιστορία να μνημονεύεται, όπως μνημονεύεται η αρχαία Αθήνα ή θα εξαφανιστεί τελείως από προσώπου γής όπως η αρχαία Λακεδαίμονα.
Το οξύμωρο της υπόθεσης αυτής είναι ότι την αιωνιότητα του Παναθηναικού θα κληθεί να διαιωνήσει ένας γνήσιος Λακεδαίμων, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Ο οποίος παίρνοντας δύναμη από την σπαρτιατική φάλαγγα πού θωράκισαν το μπασκετικό τμήμα και ο ίδιος τα τελευταία 22 χρόνια και ο πατέρας του και ο θείος του με τα γνωστά αποτελέσματα, θα κληθεί να επωμιστεί όλο το παναθηναικό γίγνεσθαι αυτό το διάστημα. Αλλά πρίν και πάνω από όλα προηγούνται οι τιτανομαχίες με την Ρεάλ Μαδρίτης στην φάση των 8, λίγο πρίν το φάιναλ φόρ. Κακά τα ψέμματα όλη η Παναθηναική οικογένεια θα πρέπει να έχει στραμμένη αποκλειστικά το νού της, στην ναυαρχίδα του συλλόγου μας, τον εξάστερο. Είμαι αισιόδοξος για την έκβαση των αναμετρήσεων με την Ρεάλ όχι γιατί είμαι κανάς φακίρης ή έχω μαντικές ικανότητες, αλλά γιατί μπασκετικά ο Παναθηναικός έχει υγεία ψυχολογική, άριστα αποδυτήρια και κάποιες μικρολεπτομέρειες αγωνιστικές, όπου είμαι βέβαιος ότι ο Τσάβι Πασκουάλ αυτές τις ώρες παλεύει πυρετωδώς να επουλώσει.
Ο Παναθηναικός φέτος στο Βελιγράδι άν καταφέρει το νόστιμον ήμαρ, όπως έλεγε ο Όμηρος στην Οδύσσεια, δηλαδή επιστρέψει γλυκά στην κορυφή και πάλι της Ευρώπης, θα έχει καταφέρει να επαναλάβει ένα έπος ανάλογο της Μπολώνια θα τολμούσα να πώ! Κι άν στην Μπολώνια τα κατάφερε έχοντας στην άκρη του πάγκου του, τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς με ό,τι κι άν αυτό σημαίνει για τους γνωρίζοντες, στο Βελιγράδι θα το καταφέρει με έναν εφάμιλλο προπονητή, ο οποίος όμως εδώ και και δύο χρόνια αντιμετωπίζεται ώς φτωχός συγγενής από το ιερατείο της μπερτομέουλίγκα. Αυτός όμως πέρα από την ομάδα και τον προπονητή, άν όλα πάνε καλά, θα είναι και ο πρώτος πολύ μεγάλος προσωπικός θρίαμβος του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, πού πλέον θα είναι ο μόνος και αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Παναθηναικής εξίσωσης, πού είχε πεί και στην τελευταία συνέντευξη τύπου του ο κύριος Γιάννης Βαρδινογιάννης.
Γιατί πρέπει να ξέρει ο έν λόγω κύριος, ότι η οικογένεια Γιαννακόπουλου ποτέ δεν πάρκαρε τις δικές της μετοχές, και άν καμιά φορά από τις ελάχιστες πού έγιναν τα τελευταία 48 χρόνια ήθελαν να μιλήσουν μέσω άλλου, αυτό το έκαναν με άτομα γνωστά στην Παναθηναική οικογένεια και όχι με αβανταδόρους του Πειραιά!!Μπορεί αυτό το κείμενο αγωνιστικά να μην έχει καμία αξία σε 15 μέρες ή σε ένα μήνα, αλλά πιστεύω ότι καταγράφει τον μέσο όρο των σκέψεων του απλού Παναθηναικού κόσμου, που φέτος περνάει ιδιαίτερες στιγμές.
