Τα δεδομένα που απειλούν την Euroleague και το ευρωπαϊκό μπάσκετ!

By Prasinoforos Newsroom 12/10/2017

0 Comments

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Euroleague είναι ότι καλύτερο έχει να επιδείξει τα τελευταία χρόνια το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μάλιστα η ίδια η διοργάνωση προσπάθησε και κατάφερε να εξελιχθεί με γοργούς ρυθμούς.

Ωστόσο με την πάροδο των χρόνων και με τα νέα δεδομένα που υπάρχουν, το μέλλον του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι δυσοίωνο.

Το μπάσκετ είναι ένα από τα πιο δημοφιλέστερα αθλήματα στον κόσμο και αυτό γιατί το έχει λατρέψει εκατομμύρια κόσμος. Μάλιστα στην Ευρώπη πέρα από τα πρωταθλήματα κάθε χώρας υπάρχουν και οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μια εξ’ αυτών και σημαντικότερη θα λέγαμε είναι φυσικά η Euroleague.

Η συγκεκριμένη διοργάνωση υπάρχει από το 1958 έως σήμερα. Από τότε μέχρι τώρα η εξέλιξή της είναι τεράστια και θα λέγαμε ότι έχουν γίνει άλματα προόδου. Με την εισαγωγή νέων μεθόδων, με την εκσυγχόνιση των γηπέδων, τη συμμετοχή σπουδαίων ομάδων, προπονητών αλλά και παιχτών, η Euroleague έγινε το σπουδαιότερο ευρωπαϊκό μπασκετικό γεγονός, το οποίο μπήκε στα… σπίτια εκατομμύρια κόσμου.

Με την πάροδο των χρόνων, τα πράγματα φαίνονται να αλλάζουν προς το αρνητικό τους πρόσημο. Το ημερολογιακό έτος δείχνει 2017 και πλέον υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που απειλούν το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Μέσα σ’ αυτά τα γεγονότα που θα αναλύσουμε παρακάτω, μεγάλο ρόλο παίζει η Euroleague, η οποία θα πρέπει να αλλάξει την τακτική της αλλά φυσικά μεγάλη ευθύνη έχει το NBA. Μια μπασκετική διοργάνωση που εδρεύει στην Αμερική από το 1946 και αποτελεί το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.

Τέλος, σ’ ένα μεγάλο βαθμό αρνητικά επηρεάζει και η Κίνα με τον τρόπο της. Πάμε, λοιπόν, να δούμε τα δεδομένα που υπάρχουν και απειλούν το ευρωπαϊκό μπάσκετ και την ποιότητά του.

Η αρχή του κακού ξεκινάει από την Euroleague και την FIBA. Οι δύο αυτές πλευρές που είναι πολύ σημαντικές για την ομαλή διεξαγωγή και τη σωστή εξέλιξη του ευρωπαϊκού μπάσκετ, εδώ και ορισμένα χρόνια βρίσκονται συνεχώς στα μαχαίρια για ένα σωρό λόγους. Όπως φαίνεται δεν υπάρχει καμία απολύτως διάθεση να αλλάξει αυτή η τακτική. Μάλιστα η κατάσταση δείχνει να φουντώνει περισσότερο με τη διαφωνία που υπάρχει ανάμεσα στις δύο πλευρές για το Παγκόσμιο Κύπελλο που θα λάβει χώρα το 2019 στην Κίνα.

Όλη αυτή η κατάσταση όπως καταλαβαίνετε οδηγεί σε αδιέξοδο και το μόνο που καταφέρνουν οι υπεύθυνοι της κόντρας αυτής είναι να βλάπτουν το ίδιο τους το προϊόν. Δηλαδή το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Κι εδώ έρχεται να «κουμπώσει» το NBA και ο τρόπος λειτουργίας του που απειλεί σε τεράστιο βαθμό την αλλαγή επιπέδου της Euroleagueκυρίως και των άλλων διοργανώσεων δευτερευόντως.

Παρακάτω θα δούμε όλα τα δεδομένα που σχετίζονται με το NBA και την Κίνα, τα οποία οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε κρίση. Για όλα τα προγνωστικά μπάσκετ στον Άρχοντα!

Η τρομακτική αύξηση του salary cap

Ο όρος «salary cap» είναι μια έννοια που δεν μπορούμε να αναλύσουμε ακριβώς αυτή τη στιγμή. Συγκεκριμένα είναι το όριο των χρημάτων που κάθε ομάδα του ΝΒΑ μπορεί να διαθέσει για συμβόλαια παικτών. Ένα όριο χρημάτων που είναι κοινό για όλες τις ομάδες, ευνοώντας με αυτόν τον τρόπο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, εμποδίζοντας τις πλουσιότερες ομάδες/ιδιοκτήτες να ξοδεύουν περισσότερο από τους υπόλοιπους.

Στο ευρωπαϊκό μπάσκετ η συγκεκριμένη τεχνική δεν υπάρχει και τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά. Το salary cap στην Αμερική υπάρχει από τότε που ξεκίνησε το μπάσκετ και έως σήμερα το ποσό που παίρνουν οι ομάδες δεν είναι ίδιο αλλά μεταβάλλεται.

Αναλυτικότερα το καλοκαίρι του 2014 ήταν 63 εκ δολάρια. Το 2015 κι έναν χρόνο μετά ανέβηκε και πήγε κοντά στα 70 εκ δολάρια, ενώ πέρυσι έφτασε τα 100 εκ δολάρια. Η συγκεκριμένη αύξηση ήταν δεδομένο για όσους ήταν ρεαλιστές και έβλεπαν το μέλλον, ότι θα επηρέαζε πολύ σημαντικά την εξέλιξη του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Οι νέες συνθήκες μετά την αύξηση του salary cap

CASINO777.GR: Όλες οι super προσφορές σήμερα για τα νόμιμα online casino!

Οι ομάδες της Ευρώπης αποφασίζουν όταν στήνουν το ρόστερ τους να ενισχυθούν με ορισμένους Αμερικανούς παίχτες πέρα απ’ τους υπόλοιπους. Ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση οι παίχτες αυτοί στοχεύουν να βρεθούν στο NBA για την εξέλιξη της καριέρας τους.

Πλέον με τη συγκεκριμένη αύξηση τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι συγκεκριμένοι Αμερικανοί παίχτες ξέρουν ότι εύκολα μπορούν να βρουν ένα συμβόλαιο στο NBA. Το μόνο που αρκεί να κάνουν είναι μια καλή χρονιά στην Ευρώπη και έχοντας τον ειδικό όρο στο συμβόλαιο φεύγουν κατευθείαν για Αμερική.

Από εκεί και πέρα με τα τωρινά δεδομένα οι συγκεκριμένοι παίχτες γνωρίζουν ότι εκεί θα βρουν συμβόλαια τα οποία θα είναι διπλάσια και τριπλάσια σε αξία. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι ακόμα κι αν δεν πετύχουν στο NBA μπάσκετ, τότε μπορούν εύκολα να γυρίσουν πίσω στην Ευρώπη που πάντα θα τους περιμένει με μεγαλύτερα συμβόλαια πλέον λόγω της θητείας τους στο κορυφαίο επίπεδο.

Από την άλλη πλευρά οι περισσότεροι ευρωπαίοι παίχτες ονειρεύονται πλέον το μεγάλο άλμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κάνοντας σπουδαίες χρονιές στην Ευρώπη καταφέρνουν να φύγουν για την Αμερική έχοντας μάλιστα παχυλά συμβόλαια. Όπως και για τους Αμερικάνους έτσι και για τους Ευρωπαίους ισχύουν τα ίδια ακριβώς δεδομένα από εκεί και μετά. Δηλαδή σε περίπτωση αποτυχίας η επιστροφή με μεγαλύτερο συμβόλαιο είναι δεδομένη.

Μάλιστα το κακό είναι ότι βλέπουμε εκτός από νεαρούς παίχτες που είναι εξαιρετικοί (Μπογκντάνοβιτς, Χεζόνια) και τους ηλικιακά πάνω από 30 (Τεόντοσιτς) να δοκιμάζουν την τύχη τους στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα. Τέλος, το επίπεδο πέφτει περισσότερο όταν γίνονται draft αρκετά νεαροί ευρωπαίοι παίχτες που δεν παίζουν ποτέ εδώ (Ντιλικίνα, Φλακαντόρι).

Επιβιώνουν μονάχα οι πλουσιότεροι

Έχοντας λοιπόν την παραπάνω εικόνα ως κανόνα στις νέες συνθήκες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, πλέον πάμε σ’ ένα μοντέλο μέσα στο οποίο εκείνος που είναι πλουσιότερος επιβιώνει σχετικά με τους υπόλοιπους.

Όπως είπαμε στην Ευρώπη δεν υπάρχει salary cap και ο ισχυρότερος είναι λογικό σε τέτοιες συνθήκες να επιβιώνει. Κάθε χρόνο για την Αμερική φεύγουν αρκετοί ευρωπαίοι παίχτες, οι οποίοι όμως δεν μένουν πάντα εκεί. Ορισμένοι απ’ αυτούς δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες και τις απαιτήσεις του πρωταθλήματος και αποφασίζουν να γυρίσουν πίσω.

Όπως αναφέραμε παραπάνω όμως τα δεδομένα σ’ αυτή την περίπτωση είναι εντελώς διαφορετικά. Οι απαιτήσεις των συγκεκριμένων παιχτών είναι τεράστιες και αν δεν καλυφθούν, τότε δεν πηγαίνουν στην ομάδα που θα τους ζητήσει.

Συγκεκριμένα βλέπουμε περιπτώσεις όπως ο Καλάθης, ο Σβεντ, ο Ντε Κολό και ο Ντατόμε που επιδιώκουν παχυλά συμβόλαια, ηγετικό ρόλο και φυσικά αρκετό χρόνο συμμετοχής. Με λίγα λόγια οι συγκεκριμένοι τέσσερις παίχτες αλλά και ορισμένοι ακόμα σαν αυτούς που χαρακτηρίζονται «καλοί ευρωπαίοι», βρίσκονται στην Ευρώπη έχοντας μυθικά συμβόλαια για τα δεδομένα της Ευρώπης.

Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που ορισμένοι παίχτες αμείβονται με αρκετά χρήματα, τα οποία με βάση την μπασκετική τους αξία δεν πρέπει να παίρνουν. Αυτό σημαίνει ότι όσες ομάδες δεν έχουν δυνατό πορτοφόλι, τότε είναι ένα και ίσως δύο επίπεδα κάτω από τις αντίστοιχες οικονομικά ανεξάρτητες.

Φυσικά όσες ομάδες επιλέγουν να δώσουν σημαντικό οικονομικό ποσό από το μπάτζετ τους σε καλούς ευρωπαίους παίχτες είναι αναγκασμένες να προχωρήσουν σε κινήσεις μέτριων Αμερικανών στην πορεία. Με το συγκεκριμένο όρο, εννοούμε τους παίχτες που δεν βρίσκουν συμβόλαιο στο NBA και τους κομμένους από το Summer League.