Βασίλης Κωνσταντίνου: Η σπουδαία φυσιογνωμία των γκολπόστ

Λίγο πριν την έναρξη του χθεσινού αγώνα, ο Απόστολος Μιχαηλίδης συνάντησε τυχαία έξω απ’ το γήπεδο τον Βασίλη Κωνσταντίνου! Η ευγένεια αλλά και το πρόσχαρο στυλ του σπουδαίου αυτού του τερματοφύλακα της δεκαετίας του 70 ενέπνευσαν τον δημοσιογράφο μας να γράψει το παρών άρθρο μιλώντας μας πραγματικά γι’ αυτή τη σπουδαία φυσιογνωμία των γηπέδων μιας άλλης εποχής!

Γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1947 στο Μαρούσι. Σε ηλικία μόλις 17 ετών είχε την τύχη (αλλά και την ικανότητα συνάμα) να πάει στο Παναθηναϊκό και μία σπουδαία συνεργασία ξεκινούσε. Βέβαια, ο Βασίλης Κωνσταντίνου τα πρώτα χρόνια παραμονής του έπρεπε να αρκεστεί στην θέση του αναπληρωματικού, διότι βασικός τερματοφύλακας για την ομάδα των πρασίνων ήταν το “Πουλί”, κατά κόσμον, Τάκης Οικονομόπουλος που για πολλούς (και για το γράφων) είναι ο καλύτερος Έλληνας γκολκίπερ που έχει υπάρξει ποτέ. Στο Ελληνικό πρωτάθλημα αγωνίστηκε για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1968, ενώ φυσικά ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας που πραγματοποίησε το έπος του Γουέμπλεϊ και –όχι μόνο αυτό- όμως παράλληλα έπειτα από την ήττα με 4-1 από τον Ερυθρό Αστέρα αντικατέστησε για ψυχολογικούς λόγους τον Τάκη Οικονομόπουλο στη ρεβάνς εκείνου του ημιτελικού και χάριν του ότι κράτησε την εστία του ανέπαφη σε συνδυασμό με το επιθετικό κρεσέντο της ομάδας της Λεωφόρου που έβαλε 3 γκολ, ο Παναθηναϊκός πήρε το πολυπόθητο εισιτήριο για το τελικό εκείνης της χρονιάς που θα μνημονεύεται εκείνο το κατόρθωμα κυριολεκτικά για πάντα από τους φίλους του Παναθηναϊκού όμως παράλληλα και κάθε Έλληνα φίλαθλο!

Το 1983 και ενώ έπαιξε συνολικά σε 302 ματς φορώντας το τριφύλλι στο στήθος του αποχωρεί και πηγαίνει στον Όφη όπου εκεί αγωνίζεται για ένα έτος σε 10 μόλις παιχνίδια και έπειτα κρεμάει οριστικά τα γάντια του.

Με την Εθνική Ελλάδος είχε επίσης μία πολυετή παρουσία (1973-1982) και πρόλαβε να αγωνιστεί σε 28 παιχνίδια, ενώ έπαιξε και στα δύο πρώτα παιχνίδια του Euro του 1980 που η Ελλάδα αποκλείστηκε μεν από τους ομίλους στο πρώτο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που πήγε ποτέ, πλην όμως με αξιοπρεπέστατη παρουσία.

Οι τίτλοι του Βασίλη Κωνσταντίνου είναι οι εξής ακόλουθοι: 5 πρωταθλήματα Ελλάδος (1965, 1969, 1970, 1972, 1977), 2 Κύπελλα (1977, 1982), 1 Βαλκανικό Κύπελλο (1977) και ασφαλώς η “πιστοποίηση” μαζί με όλη την υπόλοιπη ομάδα εκείνης της εποχής του ότι ήταν μέλος του Παναθηναϊκού στη μεγαλύτερη διασυλλογική ποδοσφαιρική δόξα που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα απέναντι στον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ την περίοδο 1970-1971.