Αποφάσεις διάλυσης και μια κατάσταση γεμάτη λάθος ενέργειες

    Ο Παναθηναϊκός τη δεδομένη χρονική στιγμή περνάει την πιο δύσκολη φάση της ιστορίας του. Κανείς δεν περίμενε λίγα χρόνια πριν ότι τα πράγματα θα έφταναν έως εδώ, ωστόσο πλέον το καράβι οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στο παγόβουνο κι από εκεί στον βυθό της θάλασσας. Γράφει στο Prasinoforos.gr ο Δημήτρης Δημόπουλος.

    Έχουμε αρκετό καιρό να τα πούμε και δυστυχώς το νέο άρθρο που θα διαβάσετε δεν έχει να κάνει με ευχάριστα γεγονότα. Πλέον ότι αφορά τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό δυστυχώς δεν είναι ευχάριστο γεγονός. Ο σύλλογος κρέμεται από μια κλωστή, η λέξη «επιβίωση» είναι αυτή τη στιγμή αυτή που κυριαρχεί και οι αποφάσεις του Γιάννη Αλαφούζου σε συνδυασμό με ένα σωρό άλλες ενέργειες απ’ όλους μας, οδηγούν τον σύλλογο με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση, καθώς η κατάσταση θα φτάσει σε πλήρης αδιέξοδο.

    Ο χειμώνας αναμένεται να είναι μεγάλος, βαρύς και δυσοίωνος για τον Παναθηναϊκό. Κανείς δεν ξέρει τι θα προκύψει στην πορεία και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα γίνει αν δεν βρεθούν λύσεις στο οικονομικό. Το γεγονός ότι η ομάδα αγωνιστικά δεν πείθει στο ελάχιστο και μετράει σε πέντε παιχνίδια μόλις τρεις βαθμούς (από τις χειρότερες ενάρξεις της ιστορίας της) είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τον κόσμο και τους ανθρώπους της ομάδας. Αυτό από μόνο του μαρτυράει πολλά.

    Όλα αυτά τα χρόνια στον Παναθηναϊκό έχουν γίνει ένα σωρό λάθη. Δεν ήρθε ξαφνικά ο Γιάννης Αλαφούζος και ο σύλλογος εκτροχιάστηκε. Εδώ και χρόνια η μία κακή ενέργεια διαδέχεται την άλλη σε συνεχόμενες χρονιές. Προσπαθήστε λίγο πρόχειρα να θυμηθείτε τρία πράγματα. Δηλαδή: 1) Την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού από το 2008 έως σήμερα. Σε συνολική εικόνα είναι προβληματική και φθίνουσα. 2) Τα τρόπαια που έχει ο Παναθηναϊκός από το 2003 έως σήμερα στην Ελλάδα. Συνολικά σε δεκατέσσερα χρόνια οι πράσινοι μετρούν δύο πρωταθλήματα Ελλάδος και τρία κύπελλα Ελλάδος. Για την ιστορία του συλλόγου κι εδώ η εικόνα είναι προβληματική και φθίνουσα. 3) Τέλος, σκεφτείτε από το 2000 έως και σήμερα τα οικονομικά του συλλόγου. Μέσα σε δεκαεπτά χρόνια η πορεία έχει ως εξής: α) Ο Παναθηναϊκός δεν χρωστούσε πουθενά β) Αλλαγή σελίδας, πολυμετοχικότητα, οικονομικά δυνατός Παναθηναϊκός στη γέννησή της και γ) Από τη διάλυσή της και μετά η ομάδα δεν μπορεί να ορθοποδήσει οικονομικά. Δέχεται χτυπήματα (προσφυγές) και πλέον οδεύει στο χειρότερο σημείο που μπορούσε να βρεθεί.

    Συνοπτικά ο Γιάννης Αλαφούζος μπήκε στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός το 2012 και προσπάθησε να οργανώσει τα κακώς κείμενα του συλλόγου. Μια ομάδα χωρίς σταθερή διοίκηση, χωρίς γήπεδο και με οικονομικά ανοίγματα. Η αποστολή δεν ήταν εύκολη και γι’ αυτό ο Έλληνας επιχειρηματίας οργάνωσε και προσπάθησε (ανεπιτυχώς) να τρέξει την «Παναθηναϊκή Συμμαχία». Με εξαίρεση την χρονιά (2013/14) που ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος και μπήκε στους ομίλους του Europa League, οι επόμενες χρονιές ήταν καταστροφικές στη θητεία του Αλαφούζου. Έως σήμερα το χρέος μεγάλωσε, οι αποφάσεις που πάρθηκαν ήταν κάκιστες και στηρίχθηκαν λάθος άτομα, ενώ απομακρύνθηκαν τα πραγματικά παραγωγικά στελέχη.

    ✍️Λάθος ενέργειες: Μεγάλο κεφάλαιο το συγκεκριμένο. Δεν θα το ανοίξω σε μεγάλο βαθμό. Σκοπεύω όμως να κάνω μια αναφορά προς εσάς για να αρχίσουν να μπαίνουν σιγά-σιγά τα πράγματα σε μια τάξη. Είναι γνωστό ότι ένας πρόεδρος δεν τρέχει μόνος του την ομάδα αλλά βασίζεται σε ορισμένους συμβούλους αλλά και στον προπονητή που εμπιστεύεται, καθώς είναι πιο γνώστες της κατάστασης που αφορά το αγωνιστικό.

    Ο Παναθηναϊκός την πρώτη χρονιά που πήρε το κύπελλο Ελλάδος δεν είχε πλούσιο μπάτζετ, δεν είχε τεράστιους παίκτες με βιογραφικό αλλά είχε οργάνωση και ηρεμία. Όταν ο σύλλογος διαθέτει ανθρώπους-γνώστες του αντικειμένου, τότε είναι λογικό να κάνει βήματα μπροστά. Δύο απ’ αυτά τα άτομα ήταν οι Νίκος Νταμπίζας και Παναγιώτης Αγριογιάννης. Δύο άνθρωποι που πρόσφεραν και στην πορεία απομακρύνθηκαν από το τριφύλλι.

    Έπειτα προχωρώντας παρακάτω θα δούμε προσλήψεις προπονητών και παικτών που δεν είχαν καμία απολύτως λογική. Ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να εμπιστευτεί με κλειστά μάτια τον Αντρέα Στραματσόνι. Έναν άνθρωπο που προχώρησε σε 8-9 μετεγγραφές τον Ιανουάριο και σε άλλες τόσες το καλοκαίρι επί θητείας του. Ήρθαν ένα σωρό παίκτες, δεν έγινε διατήρηση κορμού και παράλληλα τα συμβόλαια ορισμένων ήταν «τσουχτερά» την ώρα που ο σύλλογος δεν είχε χρήματα για ξόδεμα. Την ώρα που πλήρωνε ήδη τα λάθη της περίπτωσης Μάικλ Εσιέν που πέρασε τα ιατρικά, εντάχθηκε στην ομάδα και δεν πρόσφερε παρά ελάχιστα πράγματα σε 13 εμφανίσεις.

    Η εποχή Στραματσόνι τελικά έφυγε ανεπίστρεπτη από το τριφύλλι όμως οι «πληγές» που είχε αφήσει ήταν πάρα πολλές και βαθιές. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης που ήρθε δεν γινόταν να τις επουλώσει άμεσα παρά την προσπάθειά του. Φυσικά σ’ όλο αυτό ήταν εντελώς μόνος του, καθώς η διοίκηση αποφάσισε να μην δώσει τα χρήματα στον Έλληνα τεχνικό να χτίσει την ομάδα. Ένας άνθρωπος που μπορούσε και μπορεί να δουλέψει σωστά αλλά που η διοίκηση δεν του έδωσε την ελάχιστη στήριξη. Ο Ουζουνίδης στο πρώτο καλοκαίρι στο τριφύλλι είδε να χάνονται ένα σωρό παίκτες (Λέτο, Εμποκού, Κλωναρίδης, Μπεργκ, Ζέκα) και παράλληλα να γίνεται ίσως ένας από τους χειρότερους σχεδιασμούς της ιστορίας του τριφυλλιού χάρις των αποχωρήσεων. Όλο το καλοκαίρι ο Εβρίτης τεχνικός μιλούσε για εξτρέμ και παίκτες που ήθελε, με τη διοίκηση να τον αγνοεί και να αποφασίζει να του φέρει παίκτες λίγο πριν την έναρξη του πρωταθλήματος. Ποιοτικός ο Χίλιεμαρκ ναι, ποιοτικός ο Τσάβες, το ίδιο και ο Μουνιέ αλλά πότε να προλάβουν να δέσουν μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες; Φυσικά δεν ήρθαν μόνο αυτοί αλλά ίσως είναι οι πιο ποιοτικοί παίκτες απ’ τις μετεγγραφές του τριφυλλιού.

    Ακόμα και επί Ουζουνίδη, λοιπόν, επικράτησε η λογική Στραματσόνι στον Παναθηναϊκό και με το πράσινο φως του Εβρίτη τεχνικού αλλά κυρίως λόγω των οικονομικών προβλημάτων που οδήγησαν στις αποχωρήσεις.  Ποια ήταν αυτή; Να αλλάζει η ομάδα ριζικά κάθε μετεγγραφική περίοδος, να έρχονται 9-10 νέοι παίκτες με ορισμένους εξ’ αυτών να έχουν ακριβά συμβόλαια (Μουνιέ: 500 χιλ).

    ✍️Αδιέξοδο βάση ερασιτεχνικών επιλογών: Όλες αυτές οι λανθασμένες ενέργειες, οι οποίες έχουν καταγραφεί μόνο στη θητεία του Γιάννη Αλαφούζου (έχουν γίνει κι άλλες νωρίτερα με άλλους προέδρους), οδηγούν σε αδιέξοδο το τριφύλλι. Η απομάκρυνση του Έλληνα επιχειρηματία από το σύλλογο δεν έσκασε σαν βόμβα στα αυτιά μας. Κάποια στιγμή (αργά ή γρήγορα) θα γινόταν κι αυτό βάση της εικόνας του συλλόγου. Το θέμα πλέον είναι ότι η ομάδα μένει ακέφαλη (κανείς επιχειρηματίας δεν θέλει να αναλάβει αρρωστημένη επιχείρηση) και ουσιαστικά χωρίς οξυγόνο (έστω αυτό το ελάχιστο που είχε επί Αλαφούζου). Η απόφασή του να μην βάλει ούτε ένα ευρώ από εδώ και πέρα στην ομάδα για να βγει η χρονιά θα φέρει μελλοντικά πολλές αναταράξεις στο εσωτερικό του συλλόγου. Οι δοκιμασίες που θα κληθεί να περάσει το τριφύλλι απ’ αυτές τις αναταράξεις θα είναι πολλές και εξαιρετικά δύσκολες.

    ✍️Λανθασμένη νοοτροπία: Δυστυχώς το κακό στον Παναθηναϊκό επεκτείνεται και στον ίδιο του τον κόσμο χωρίς να μένει μόνο στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Η κατάσταση είναι τραγική αυτή τη στιγμή και ο σύλλογος θα πρέπει να βρει λύσεις για τη σωτηρία του. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι οπαδοί μιας ομάδας συσπειρώνονται και θέτουν τους εαυτούς τους υπεύθυνους, ώστε να δώσουν τη δική τους μάχη για να βοηθήσουν το σύλλογο.

    Στον Παναθηναϊκό κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα η διχόνοια μεταξύ των οπαδών είναι χρόνια ασθένεια που τρώει αργά και βασανιστικά τα σωθικά του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου γενικότερα. Είναι θλιβερό να επιθυμεί ορισμένη μερίδα κόσμου του Παναθηναϊκού να αργοπεθαίνει η ομάδα για να λέει: «Σας τα έλεγα εγώ». Είναι θλιβερό να χωριζόμαστε σε στρατόπεδα (Γιαννακόπουλοι, Βαρδινογγιάνηδες, Πατέρες-Βγενόπουλοι). Παναθηναϊκοί είμαστε όλοι, όχι το πρόσωπο που διοικεί την ομάδα την εκάστοτε χρονική περίοδο. Με λίγα λόγια και «restart» να κάνει ο σύλλογος, αν δεν λυθεί το θέμα της διχόνοιας και συνεχίσουν να μας φταίνε οι πάντες, τότε πάλι θα βρεθούμε στον γκρεμό να παλεύουμε για την επιβίωσή μας.

    0 0 Ψήφοι
    Article Rating
    Subscribe
    Notify of
    guest
    0 Comments
    Inline Feedbacks
    Δείτε όλα τα ασχόλια