By 
Σε τέσσερις ώρες απο τώρα θα έχουμε αποχαιρετήσει και το 2015. Μια εντελώς παράξενης και ταυτόχρονα τρελής χρονιάς από όλες τις απόψεις. Εμείς θα εστιάσουμε φυσικά στον Παναθηναικό μας.
Αλήθεια ποιος θυμάται σε τι κατάσταση βρήκε την ομάδα μας το τέλος του 2014 ? Όχι μόνο αυτό αλλά να προσπαθήσει να σκεφτεί και τι όραμα και προοπτικές ανοίγονταν μπροστά μας για την σεζόν 2014-2015 . Ας θυμηθούμε μαζί λοιπόν . Πρεμιέρα με νίκη επί της Μακάμπι στο ΟΑΚΑ 83-76 και μια αγωνιστική πριν για το κλείσιμο της πρώτης φάσης εντός έδρας ήττα απο τον κακό μας δαίμονα την Μπαρτσελόνα (ήμουν μέσα στο γήπεδο δυστυχώς) στην περίφημη εκκένωση στο ημίχρονο του αγώνα για τηλέφωνημα για βόμβα στο γήπεδο.
Το 2014 έφευγε και μαζί ξεκινούσε το 2015 με καλούς οιωνούς με μία παραφωνία μόνο. Τα εκτός έδρας αποτελέσματα μέχρι εκείνη την στιγμή και την μία μόνο εκτός έδρας νίκη επί της Τούροφ .Δεν ήταν τόσο οι εμφανίσεις αλλά το γεγονός ότι η ομάδα στο κλείσιμο των παιχνιδιών δεν μπορούσε να αποφύγει τα λάθη και να πάρει μία μεγάλη νίκη. Το 2015 λοιπόν φίλοι ξεκινούσε με μία χιλιοειπωμένη φράση στα χείλη όλων των οπαδών της ομάδας ”Καλά πάμε μέχρι τώρα αλλα θα χρειαστούμε και κάποιες εκτος έδρας νίκες αν θέλουμε να περάσουμε” . Βέβαια πέσαμε όλοι έξω και η γκρίνια ήταν αυτή που εμφανίστηκε πάλι . Μία νίκη κάναμε εκτός έδρας και αυτή μετά από ένα συγκλονιστικό χιτσκοκικό και γκανγκινιολικό φινάλε που λέει και μια ψυχή . Στο μοναδικό διπλό μας στο Top-16 είχα την τύχη να είμαι παρών και έχοντας κανει ταξίδι 700 χιλιομέτρων μέχρι το Βερολίνο η ευχαρίστηση που πήρα με έκανε να πω ”Ναι άξιζαν οι τόσες ώρες οδήγησης” , όχι οτι αλλιώς δεν θα έμενα ικανοποιημένος , να τα λέμε όλα.
Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή . Η ομάδα δεν μπορούσε να αποδώσει τα αναμενόμενα , οι Σλότερ και Μπλουμς ήταν μονίμως στην μετριότητα ,το γυαλί μεταξύ Ιβάνοβιτς και διοίκησης έιχε ραγίσει μετά τις δηλώσεις του Μάνου Παπαδόπουλου για την μη αξιοποίηση των νεαρών παικτών της ομάδος , οι Ράιτ και Λαουάλ δεν απέδωσαν ποτέ και το φάντασμα της έλλειψης ενός αθλητικού σέντερ που να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας επέστρεψε στα χείλη των πάντα απαιτητικών οπαδών ακόμα και μέχρι σήμερα . Το τέλος της χρονιάς βρήκε τον Ιβάνοβιτς μακριά από τον Παναθηναικό μετά την εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό με κατεβασμένα τα χέρια και η χρονιά τελείωσε με ”σκούπα” από τον αιώνιο αντίπαλο που σίγουρα πόνεσε πολύ τόσο παίκτες όσο και διοίκηση αλλά και οπαδούς .
Το καλοκαίρι έφτασε πολλοί παίκτες μας αποχαιρέτησαν και με την έλευση του Αλεξάνταρ ”Σάλε” Τζόρτζεβιτς οι οπαδοί της ομάδα βρήκαν πάλι όραμα και πίστη ότι κάτι καλό χτίζεται . Μαζί με τον Σέρβο σταρ ήρθαν και οι Καλάθης , Ραντούλιτσα , Φελντέιν , Κούζμιτς , Παύλοβιτς και μαζι τους φέρανε την ελπίδα για την επιστροφή στα φάιναλ φορ μετά από απουσία 4 χρόνων .
Πρώτη επίσημη εμφάνιση της ομάδας μετά το Ευρωμπάσκετ γίνεται σε μία εκδήλωση που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί . Το ”Honouring our Legacy” αποτελεί ένα από τα μεγάλα highlight της χρονιάς , για να μην πω της 10ετίας και ίσως φανώ υπερβολικός. Η οικογένεια του Παναθηναικού έδειξε για άλλη μια φορά οτι δεν ξεχνά και φυσικά τιμά την ιστορία της αλλά και τα άτομα τα οποία έχουν βοηθήσει , ώστε να γραφτεί αυτή η ιστορία. Τα λόγια του Θανάση Γιαννακόπουλου ενός Παναθηναικού με τα όλα του , ενός ανθρώπου που αγάπησε την ομάδα όσο τίποτα άλλο με έκαναν να λυγίσω να δακρύσω , ήταν τέτοια η δήλωση του ανθρώπου που δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς , όπως σίγουρα και πολλοί από σας φαντάζομαι . Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και τον Παύλο Γιαννακόπουλο , προς τιμήν του οποίου ο ”Τάφος του Ινδού” μετονομάστηκε σε ”Παύλος Γιαννακόπουλος” . Τι άλλο να πούμε για αυτήν την λαμπρή εκδήλωση . Το μόνο μελαμψό σημείο ο τραυματισμός του Λευτέρη Μποχωρίδη που τον έχει αφήσει μέχρι και σήμερα εκτός δράσης και υπολογιζόταν από τους προπονητές της ομάδας . Η επιστροφή του όμως δεν αργεί και έτσι θα προστεθεί ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του Σάλε.
Η σεζόν συνεχίστηκε με τις 2 νίκες επι του Ολυμπιακού , χωρίς απρόοπτα με την ομάδα ναι μεν ρισκάρει την πρόκριση στην επόμενη φάση μετά από ανεπίτρεπτες ήττες όπως με Ζιελόνα Γκόρα και Λοκομοτίβ Κούμπαν . Στην συνέχεια η ομάδα έδειξε χαρακτήρα και τελειώσε την πρώτη φάση με συνεχόμενες νίκες εντός έδρας όσο και εκτός . Στο μεταξύ μεσολάβησε η πρόκριση επι του Άρη με μια σοβαρή και καλή εμφάνιση ιδίως στο 2ο ημίχρονο .
Το 2015 γενικά μας αφήνει μια ”πικρή” γεύση αλλά μας γεμίζει με αισιοδοξία και ελπίδα για το 2016 παρόλο που θα αποτελέσει την χρονιά όπου ο μεγάλος αρχηγός μας Δημήτρης Διαμαντίδης θα κρεμάσει την φανέλα του και θα βάλει το τέλος σε μία μεγάλη καριέρα αφήνοντας εμάς του οπαδούς με πολλές αναμνήσεις και ακόμα περισσότερα καθοριστικά σουτ . Η απώλεια του θα είναι σίγουρα μεγάλη και δύσκολη όχι μόνο για μας τους φιλάθλους της ομάδας αλλά και για τους απανταχού υγιείς φιλάθλους του μπάσκετ.
Τελειώνοντας , εύχομαι σε όλους σας το 2016 να ειναι μια χρονιά που θα φέρει ευτυχία και χαρά σε όλους σας και φυσικά πολλές επιτυχίες και κούπες στην ομάδα μας . Να περάσετε όλοι καλά σήμερα σας εύχομαι και φυσικά ευτυχισμένο το 2016 .
Θα τα λέμε πλέον πιο συχνά θέλω να πιστεύω .
