Αποστολος Νικολαΐδης: 40 χρόνια χωρίς τον «πατριάρχη» του Παναθηναϊκού!

Ήταν 15 Οκτωβρίου του 1980 όταν έφευγε από τη ζωή ο «πατριάρχης» του Παναθηναϊκού, Απόστολος Νικολαΐδης.

Ο «πράσινος» πατριάρχης υπηρέτησε πιστά τον Παναθηναϊκό από το 1926 έως το 1979. Ήταν ο άνθρωπος που ανάμορφωσε το τριφύλλι και στον οποίον οφείλουν πολλά όλοι οι Παναθηναϊκοί.

Ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένας απλός πρόεδρος και αυτός είναι ο λόγος που πήρε το προσωνύμιο «Πατριάρχης». Η προσφορά του στην ομάδα ανυπολόγιστη και γι΄ αυτό πήρε μια θέση στην πράσινη ιστορία στο πλάι του ιδρυτή, Γεώργιου Καλαφάτη.

Από τότε που ανέλαβε το τριφύλλι και τα 20 τμήματα που είχε ο σύλλογος έκαναν πορείες πρωταθλητισμού. Ο ίδιος πέραν του ποδοσφαίρου ασχολήθηκε με το μπάσκετ, το βόλεϊ, τον στίβο, το δέκαθλο, τη σφαιροβολία, τη δισκοβολία, το επί κοντώ και το ύψος. Εκπροσώπησε πέραν του Παναθηναϊκού και την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσα ως αθλητής του ποδοσφαίρου και του δεκάθλου. Συνολικά, κατέκτησε 1 πρωτάθλημα του ΣΕΓΑΣ (1915), 2 πρωταθλήματα ΕΠΣ Ελλάδος (1920-21, 1921-22), 3 πρωταθλήματα ΕΠΣ Αθηνών (1924-25, 1925-26, 1926-27) αλλά και το αργυρό μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου το 1924. Παράλληλα, αξίζει να αναφέρουμε πως αποτελεί ως και σήμερα τον μακροβιότερο πρόεδρο στην ιστορία του ΣΕΓΑΣ, καθώς βρέθηκε στη θέση αυτή από το 1945 έως και το 1967.

Στα 40 και πλέον χρόνια που… υπηρέτησε το τριφύλλι διετέλεσε πρόεδρος, αντιπρόεδρος, γενικός γραμματέας, μέλος του διοικητικού συμβουλίου, γενικός αρχηγός και ουσιαστικά εκείνος έπαιρνε τις αποφάσεις για τον σύλλογο όλο αυτό το χρονικό διάστημα.

Αποκορύφωμα της προσφοράς του, η μετονομασία του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας σε «Απόστολος Νικολαΐδης» το 1981. Ο Απόστολος Νικολαΐδης ήταν ένας ορωματιστής. Ήταν ο άνθρωπος που ήθελε να φτάσει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή. Ήταν ο άνθρωπος που ήθελε να τον κάνει «πρωταθλητή σε όλα τα σπορ» και τα κατάφερε.

Ήθελε η σημαία του τριφυλλιού να κυματίζει για πάντα ψηλά όσα και χρόνια να περάσουν. Ήθελε αυτό που ξεκίνησε ο Γεώργιος Καλαφάτης να το πάρει και να το γιγαντώσει και τα κατάφερε. Τα κατάφερε πάρα πολύ καλά και αυτός είναι και ο λόγος που το όνομα του είναι γραμμένο με χρυσά γράμματα στην πράσινη… βίβλο.

Ο Απόστολος Νικολαΐδης ήταν είναι και θα είναι ο Παναθηναϊκός. Τα ήθη, οι αξίες και τα ιδανικά που πρεσβεύει ο σύλλογος μέχρι και σήμερα ανήκουν κατά το ένα ήμισυ σε αυτόν και κατά το άλλο στον Γεώργιο Καλαφάτη.

Από τη ζωή έφυγε στις 15 Οκτωβρίου το 1980 και ακόμα και ένα χρόνο πριν ασχολούταν με τον Παναθηναϊκό. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο Παναθηναϊκός ήταν το οξυγόνο του ή ακόμα καλύτερα χωρίς τον Παναθηναϊκό δεν μπορούσε να ζήσει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κηδεία του που έγινε στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας, παραβρέθηκε σύσσωμη η οικογένεια του Παναθηναϊκού, ενώ τη σορό του πήραν επ’ ώμου οκτώ αθλητές του συλλόγου που έγραψαν ιστορία. Οι αθλητές ήταν οι: Οικονομόπουλος, Καμάρας, Αντωνίαδης (ποδόσφαιρο), Ζαχαρόπουλος (στίβος), Γεωργαντής, Ηλιόπουλος (βόλεϊ), Γκάρος, Καλογερόπουλος (μπάσκετ).

Ο όρκος μάλιστα που έδωσαν όλοι οι πράσινοι άθλητες τότε ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Εμείς οι αθλητές του Παναθηναϊκού, οι φίλαθλοί και οι στενοί σου συνεργάτες σου ορκιζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε στη γραμμή που εσύ χάραξες και δεν θα δεχτούμε ποτέ, ούτε εμείς ούτε οι διάδοχοί μας ο Παναθηναϊκός σου να πάψει να είναι εκείνος που οραματίστηκες», ενώ μία από τις ιστορικότερες εφημερίδες εκείνης της εποχής, η «Αθλητική Ηχώ» έγραψε για την τεράστια απώλεια «Και οι γίγαντες πέφτουν. Και οι Διογένηδες λυγίζουν. Και οι λεβέντες κι όλοι οι μεγάλοι και τρανοί πεθαίνουν. Έφυγε ο μέγιστος του ελληνικού αθλητισμού, Απόστολος Νικολαΐδης. Η μεγαλύτερη φυσιογνωμία αθλητού και αθλητικού παράγοντα δεν υπάρχει πια».

Κλείνοντας λοιπόν σας καταγράφουμε όλα τα κατορθώματα του:

Ποδόσφαιρο
– Με την Εθνική Ανδρών βγήκε 8ος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 στην Αμβέρσα.

– Με τον Παναθηναϊκό: 1 πρωτάθλημα διοργάνωσης ΣΕΓΑΣ (άνοιξη 1915), 2 πρωταθλήματα ΕΠΣ Ελλάδος (1920-21 και 1921-22), 3 πρωταθλήματα ΕΠΣ Αθηνών (1924-25, 1925-26, 1926-27).

Δέκαθλο
– 1 συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1920 στην Αμβέρσα, όπου εγκατέλειψε εξαιτίας πυρετού μετά τα 4 πρώτα αγωνίσματα.

Άλμα επί κοντώ
-Ως αθλητής του Π.Α.Ο. 1 αργυρό μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα (Απρίλιος 1924).

Πηγή: sdna.gr