By 
Ο Νίκος Μποζιονέλος σχολιάζει το ντέρμπι της Λεωφόρου και στέκεται στη σωρεία των «πράσινων» λαθών
Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε στο αθηναϊκό ντέρμπι. To ντέρμπι το νίκησε ΑΕΚ, το πήρε δίκαια, end of discussion. Ο Παναθηναϊκός έβγαλε σύμπλεγμα… Μπράγκα διότι εμφάνισε τον αυτοκαταστροφικό του χαρακτήρα όταν έχει απέναντί του μια φουλ αθλητική ομάδα που έχει κλείσει κάθε δίοδο στο κέντρο. Και τι κάνει: γυρίζει την μπάλα στον Μπρινιόλι περιμένοντας ένα βολέ, ίσως την πρώτη κεφαλιά, άντε κι αυτή να πάει πάσα.
Δεν είναι αυτό ποδόσφαιρο, βρε αδερφέ.
Όχι, ο τίτλος του σημερινού άρθρου δεν είναι… κλίκμπεϊτ, ούτε τρολάρω την μπασκετική ομάδα του Ολυμπιακού (αν και της χρειάζεται…). Ήταν όντως διδακτική ήττα διότι απαγορεύεται ο Παναθηναϊκός να εμφανιστεί ξανά έτσι σε ντέρμπι. Αν ναι, τότε δεν υπάρχει ουδείς λόγος να μιλάμε φέτος για πρωτάθλημα.
ΠΑΕ Παναθηναϊκός σε Μάγκνουσον: «Μείνε δυνατός»
Οι «πράσινοι» ήταν καλύτεροι ως και το γκολ, το ματς ισορρόπησε ως και την ισοφάριση από το οικτρό λάθος του Χουάνκαρ και έκτοτε δεν υπήρχαν στο γήπεδο πλην της κεφαλιάς του Ιωαννίδη. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς καθυστέρησε πολύ να προβεί σε αλλαγές και είναι απορίας άξιον πως ο (ωσεί παρόντας μετά το 55’) Βιλένα και ο μέτριος Μπέρναρ έβγαλαν όλο το ματς. Ακόμη ακόμη και η ταυτόχρονη παρουσία Ιωαννίδη και Σπόραρ, μπας και σωνόταν το ματς με ισοπαλία, δεν βοήθησε αφού ο Ελληνας φορ πήγε στα άκρα και ο Σλοβένος κλείστηκε ανάμεσα σε Μήτογλου και Σιμάνσκι.
Αναλογιστείτε τι τρικ έκανε ο Ματίας Αλμέιδα πιάνοντας τον Γιοβάνοβιτς… από τη γραβάτα: έριξε όλο το κέντρο πάνω στον Ρούμπεν, που έκανε άθλιο ματς (θα ήταν ο χειρότερος του γηπέδου αν δεν υπήρχε ο Χουάνκαρ), χτύπησε πολλές φορές από τα άκρα και, όταν μπήκε ο Παλάσιος (μπας και…) έφερε κοτζάμ Πινέδα σε ρόλο αριστερού μπακ. End of the story. Πού, δηλαδή, να ήταν και πιο εύστοχος ο Λιβάι Γκαρσία…
Ο Παναθηναϊκός έκανε μόλις τρεις αλλαγές εν συγκρίσει με τη Βιγιαρεάλ – η ΑΕΚ έκανε έξι. Ήταν νομοτέλεια να είναι υποδεέστερος στο physical game, συν τω χρόνω χάνονταν σχεδόν όλες οι πρώτες μονομαχίες και δεν υπήρχε, για να το θέσω λαϊκά, ατομικό… τσαγανό. Ό,τι είχε μερικά 24ωρα νωρίτερα απέναντι στους Ισπανούς, στη Λεωφόρο το στερήθηκε.
Προσπαθώντας να μπω στο μυαλό του Γιοβάνοβιτς, εκτιμούσα ότι ο ολοένα βελτιωμένος Μλαντένοβιτς και ο Αράο θα ήταν βασικοί με την ΑΕΚ, άντε δίπλα στον Βιλένα να έπαιζε ο Τσέριν που είχε κάνει εξαιρετικό ματς με τους Λεβαντίνους. Φευ. Γενικώς οι καλύτερες μονάδες του Παναθηναϊκού κινήθηκαν στη μετριότητα (επειδή μετά το γκολ έχασε κατά κράτος το κέντρο), ακόμη και ο σκόρερ Τζούρισιτς δεν βοήθησε.
Ακολουθούν Τρίπολη και ΠΑΟΚ, ελλοχεύει ο κίνδυνος να βρεθείς πρόωρα αρκετά πίσω, όπως αντίστοιχα είναι ανοιχτός ο δρόμος να ξαναμπείς στις ράγες (με δύο νίκες). Πλην όμως, καλέ μας Ιβάν, με το φετινό ρόστερ να σου προσφέρει πολλές εναλλακτικές λύσεις, δεν γίνεται να στηριχθεί πάλι η ομάδα, όπως πέρυσι, σε 14-15 παίκτες. Θα καεί, νωρίτερα κι από την περασμένη σεζόν.
Ήταν τρομερή η αντίδραση της ελλιπούς, θυμίζω, ΑΕΚ μετά το γκολ και η… μανία που έβγαλε για να ισοφαρίσει, δίχως «απάντηση» από τον απέναντι πάγκο. Και αν υπήρχε μια τελευταία ζαριά, ήτοι να ανέβει η μπάλα από την άμυνα για να ενισχυθεί το κέντρο, αυτή είχε υποστεί ρήξη χιαστών στο 14ο δευτερόλεπτο (περαστικά, γίγαντα Ισλανδέ). Ο Χόρντουρ Μάγκνουσον θα ήταν μια κάποια λύσις, σε έσχατη περίπτωση…
Η ελπίδα είναι άπαντες να διδάχθηκαν από τη σωρεία λαθών στο ντέρμπι της Λεωφόρου, διότι η σεζόν είναι πολύ δύσκολη και πολύ απαιτητική…
ΥΓ1. Αν είσαι socialιστής, τα λέμε κι από το Facebook, το Instagram αλλά και το κανάλι μου στο Telegram.
