Έγιναν λάθη, το μεγαλύτερο όμως είναι ο μηδενισμός των πάντων

    Το 3-0 στα play off της Euroleague από την Φενέρ, ο αποκλεισμός για άλλη μια χρονιά που σημαίνει αποχή από το Final 4 αλλά και φυσικά τα δύο χρόνια χωρίς νίκη στα play off της Euroleague είναι πολλά και λυπηρά γεγονότα που βιώνει ο σύλλογος. Σίγουρα έχουν γίνει πολλά λάθη για να φτάσει το τριφύλλι ως εδώ, όμως το μεγαλύτερο λάθος το κάνουμε εμείς και είναι ο μηδενισμός των πάντων. Γράφει στο Prasinoforos.gr, ο Δημήτρης Δημόπουλος.

    Ο Παναθηναϊκός είναι μια τεράστια ομάδα στον μπασκετικό χάρτη. Μια ομάδα που στο ευρωπαϊκό στερέωμα έχει χαρίσει στη χώρα μας έξι κύπελλα. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ και πάντα θα γίνεται γνωστό σ’ όλες τις γενιές του τριφυλλιού. Ωστόσο τα πράγματα έχουν αλλάξει και ο σύλλογος είναι υποχρεωμένος να κάτσει να δει ακόμα ένα Final 4 από το σπίτι του. Η μη συμμετοχή σ’ αυτό αποτελεί τεράστια αποτυχία όχι από πλευράς δυνατοτήτων, καθώς η ομάδα έφτασε μέχρι εκεί που μπορούσε αλλά από πλευράς της ίδιας της, της ιστορίας, καθώς ο Παναθηναϊκός πρέπει να βρίσκεται εκεί. Οι «πράσινοι» απέχουν εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια από κάποιο Final 4, ενώ έχουν να κατακτήσουν κάποια Euroleague εδώ και έξι χρόνια. Σίγουρα αυτό μόνο ευχάριστο δεν είναι αλλά πρέπει να μπουν ορισμένα πράγματα στη θέση τους, διότι πολλά ακούσαμε, πολλά είδαμε και κυρίως στην πλειοψηφία τους είναι λανθασμένα.

    Καταρχάς το βασικότερο λάθος που έχει οδηγήσει στην τωρινή κατάσταση έχει να κάνει με την ίδια την νοοτροπία των οπαδών. Οι ομάδες δεν αγοράζονται και ούτε η επιτυχία αν φέρεις παιχταράδες είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Οι ομάδες χτίζονται χαλικάκι, χαλικάκι και σιγά-σιγά φτάνουμε στα θεμέλια. Από εκεί και ξέροντας ότι υπάρχουν γερές βάσεις, αρχίζεις να δυναμώνεις. Κάτι τέτοιο είδαμε από τον Παναθηναϊκό του παρελθόντος. Δηλαδή ο ίδιος ο σύλλογος δεν έγραψε ιστορία επειδή αγόρασε μόνο παιχταράδες αλλά και επειδή αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο με ότι έχει σχέση με την ομάδα του και να αφήσει οτιδήποτε άλλο ήταν εκτός αυτής. Έτσι, οι παλιές γενιές του τριφυλλιού πήγαιναν στο γήπεδο όχι επειδή απαιτούσαν και ήθελαν να δουν νίκες.

    Πήγαιναν για να στηρίξουν, να παρακολουθήσουν και στην πορεία να μάθουν και να μπορούν να εξηγήσουν πως παίζεται το άθλημα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η γενιά αυτή να σέβεται απόλυτα την ομάδα του και το ίδιο το άθλημα. Στα χρόνια μας το ανησυχητικό είναι ότι οι νέες γενιές δεν έχουν δομηθεί όπως εκείνες του παρελθόντος. Δηλαδή η απαίτηση για νίκη είναι το κίνητρο που θα τους οδηγήσει να πάνε στο γήπεδο, ενώ θα βρουν την παραμικρή ευκαιρία να ασχοληθούν σε ζητήματα που δεν αφορούν το σύλλογο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, κάθε χρόνο να ράβει η ομάδα το έβδομο αστέρι ανεξαρτήτου συνθηκών και κάθε χρόνο στο τέλος να κατακεραυνώνεται σε μια αποτυχία.

    Προχωρώντας παρακάτω πάμε να δούμε και το κομμάτι της ομάδας ξεχωριστά. Το έχουμε πει πολλές φορές και θα συνεχίσουμε να το λέμε μέχρι να δούμε να γίνεται πραγματικότητα. Είναι πλέον ξεκάθαρο νομίζω ότι το βασικό πρόβλημα είναι η έλλειψη σταθερού προπονητή και κορμού. Κάθε καλοκαίρι αλλάζουν τα πάντα και μάλιστα φέτος μεσούσης της σεζόν ήρθε νέος προπονητής. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει προχωρήσει σε πολλά λάθη και αυτό το ξέρει και ο ίδιος. Λάθη που γίνονται και λόγω της ηλικίας του, καθώς είναι νέος και δεν έχει εμπειρία. Κανείς όμως δεν μπορεί να του προσάψει ότι δεν βάζει λεφτά στο σύλλογο κι ότι δεν ψάχνει την καλύτερη λύση.

    Φέτος προσπάθησε να χτίσει μια ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει και παρά την απομάκρυνση Πεδουλάκη, έφερε ότι καλύτερο κυκλοφορούσε στην αγορά, τον Τσάβι Πασκουάλ. Όμως ούτε φέτος υπήρχε πλάνο. Η ομάδα πρέπει να πατήσει πάνω στους ταλαντούχους Αμερικανούς και να τους συνδυάσει και με γηγενείς Έλληνες αλλά και παίχτες που θα παίζουν για την ομάδα. Οι περισσότεροι Αμερικάνοι κοιτάζουν το βιογραφικό τους (να γίνει πλούσιο) κι έπειτα την ομάδα αλλά είναι απαραίτητοι λόγω του ταλέντου τους. Οι Έλληνες χρειάζονται γιατί σε ανεβάζουν επίπεδο και γιατί μπορούν να αγωνιστούν για τη φανέλα. Έχουν ηγετικά χαρακτηριστικά και ο σύλλογος πρέπει να έχει παίχτες-ηγέτες. Φέτος ο Παναθηναϊκός ατομικά ήταν από τις πιο ταλαντούχες ομάδες της Euroleague αλλά δεν έγινε ποτέ σύνολο. Έτσι, το γεγονός να περάσει ως τέταρτος στα play off της διοργάνωσης ήταν μεγάλη υπέρβαση.

    Αυτά είναι ορισμένα στοιχεία σε πρώτο βαθμό που πρέπει να δούμε. Από εκεί και πέρα ας αναλύσουμε και λίγο περισσότερο τα της φετινής ομάδας που για μένα ήταν κατώτερη των περιστάσεων στα play off και δεν μπορούσε να ονειρεύεται Final 4. Όμως και μιας ομάδας που οφείλει να συνεχίσει με σωστές και μεθοδικές κινήσεις για να πετύχει. Και για να γίνει αυτό, ο κόσμος δεν είναι σωστό να τα ισοπεδώνει όλα!

    Τσάβι Πασκουάλ: Για πολλούς προπονητής, για άλλους παρκαδόρος!

    Θέμα που «καίει» γενικότερα από την ημέρα που ήρθε αλλά ειδικότερα από τη στιγμή που η Φενέρ τον απέκλεισε με 3-0 και μειονέκτημα έδρας. Από τη στιγμή του αποκλεισμού και μετά οι οπαδοί του τριφυλλιού χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα θεωρεί τον Καταλανό, προπονητή και η άλλη ομάδα τον θεωρεί παρκαδόρο. Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί σε τι διαδικασία έχουμε μπει αυτή τη στιγμή;

    Αν όχι, ας πάμε να το αναλύσουμε λίγο. Προσωπικά έχω γράψει τη γνώμη μου για τον Πασκουάλ. Για μένα ο Καταλανός είναι ένας αρκετά καλός προπονητής. Ένας εξαιρετικός coach στην ανάλυση του παιχνιδιού, στο διάβασμα αυτού και στην ποικιλία των συστημάτων που διαθέτει το βιβλίο του αλλά κι ένας coach που την ώρα του αγώνα δεν συμμετέχει στο παιχνίδι και συνήθως θολώνει όταν οι αντίπαλοι προπονητές του, του κάνουν κινήσεις που θα χρειαστεί να τον βάλουν σε σκέψεις για να αλλάξει τη μοίρα ενός αγώνα. Έχουμε δει άπειρες φορές τον Παναθηναϊκό να είναι διαβασμένος πριν τον αγώνα και στην πορεία με μια αιφνιδιαστική κίνηση του αντίπαλου προπονητή να παθαίνει black out η ομάδα. Εκεί ένας τεχνικός οφείλει να ρισκάρει, να πάρει ένα time out, να βρει λύσεις που είναι οι λεγόμενοι άσσοι από το μανίκι. Ο Πασκουάλ προσπαθεί να βρει τις λύσεις αυτές μέσω των τακτικών του με αποτέλεσμα πολλές φορές να μην έχει καταλάβει πόσα ρουά ματ του έχει κάνει ο αντίπαλος προπονητής.

    Σίγουρα όμως αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μην δεν στηριχθεί. Όπως αναφέραμε παραπάνω οι ομάδες δεν αγοράζονται αλλά χτίζονται. Και πιστέψτε με, μια ομάδα δεν χτίζεται μέσα σε τέσσερις μήνες με ρόστερ που δεν ήταν του Καταλανού. Κακά τα ψέματα ο Πασκουάλ ήταν ότι καλύτερο κυκλοφορούσε στην αγορά όταν έψαξε για τεχνικό ο Παναθηναϊκός. Είναι φανερό ότι παρά τα λάθη που έχει κάνει κι αυτός, οφείλει να πάρει το χρόνο του και να δημιουργήσει την ομάδα του. Τότε θα κριθεί απόλυτα και απ’ όλους μας. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να χτίσει μια ομάδα με σταθερό προπονητή και βασικό κορμό. Υπάρχουν οι βάσεις για να γίνει αυτό και πρέπει να γίνει.

    Έλλειπες ρόστερ, κακή ενίσχυση, υπέρβαση το πλεονέκτημα

    Όσο κι αν σας ακουστεί περίεργο η υπέρβαση για τον φετινό Παναθηναϊκό έγινε και ήταν το πλεονέκτημα έδρας. Μια ταλαιπωρημένη ομάδα χωρίς σταθερό κορμό, χωρίς σταθερό προπονητή και με τέσσερα βασικά κενά που δεν καλύφθηκαν ποτέ ουσιαστικά, κατάφερε να τερματίσει τέταρτη και να δείξει ότι έχει πιθανότητες να παλέψει μέσω του ΟΑΚΑ για να πάει στην Πόλη για το Final 4.

    Ξεκινώντας από την αρχή τα τέσσερα βασικά κενά ήταν τα εξής: α) Έλλειψη δεύτερου καθαρού χειριστή της μπάλας, καθώς υπήρχε μόνο ο Καλάθης β) Μέτριοι και κακοί παίχτες που δεν είναι γι’ αυτό το επίπεδο (Φελντέιν, Γκάμπριελ) γ) Έλλειψη ενός power forward (πλην τραυματία Γκιστ) που θα παίζει κοντά στο καλάθι και δ) Έλλειψη δεύτερου center πίσω από τον Μπουρούση που δεν κάνει και καλή σεζόν. Είναι τίμιος σε ορισμένα ματς και κακός σε άλλα. Αυτά ήταν τα βασικά προβλήματα της ομάδας μαζί με τους τραυματισμούς των Τζέιμς, Γκιστ που ουσιαστικά την πήγαν πίσω. Ο Παναθηναϊκός μετά τον τραυματισμό του Τζέιμς δεν πήρε (παρ’ ότι έψαξε) έναν καθαρό point guard κι έτσι κούρασε τον Καλάθη που έπαιζε αρκετά λεπτά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην παίρνει πράγματα από τον αρχηγό κι έπειτα με τον ερχομό του Τζέιμς να πάει σε «street basketball», το οποίο δεν είναι πάντα αποτελεσματικό. Ο Μάικ είναι περισσότερο combo guard και όχι playmaker.

    Από εκεί και πέρα το ρόστερ διαθέτει κάποιους παίχτες κατώτερους γι’ αυτό το επίπεδο. Ονομαστικά οι Φελντέιν, Γκάμπριελ, Φώτσης, Χαραλαμπόπουλος, Μποχωρίδης δεν μπορούν να προσφέρουν στην Euroleague. Οι πρώτοι δύο διότι δεν είναι αρκετά καλοί παίχτες αλλά μέτριοι με σκαμπανεβάσματα, ο τρίτος γιατί έχει μεγαλώσει και τον έχει προδώσει ο χρόνος και οι δύο πιτσιρικάδες διότι δεν έχουν πάρει ποτέ παιχνίδια για να δούμε αν στην πορεία ανταπεξέλθουν. Έτσι, το rotation μικραίνει πολύ και οι επιλογές μειώνονται αισθητά. Από εκεί και πέρα ο Παναθηναϊκός μετά τον τραυματισμό του Γκιστ αποφάσισε να πάει σε δύο μεταγραφές που ήταν λάθος. Αρχικά το τρικ με Τζεντίλε δεν έπρεπε να γίνει ποτέ, ενώ αντί του Γκάμπριελ έπρεπε να έρθει ένα «4» που να παίζει με πλάτη στο καλάθι για να βρει η ομάδα inside game. Κάτι τέτοιο δεν είδαμε, όπως και η επιλογή Λάσμε δεν προχώρησε, γεγονός που ήταν λάθος. Και ήταν λάθος διότι η ομάδα κλήθηκε να αγωνιστεί με ένα «5» μόνο, τον Μπουρούση. Ο Γιάννης όμως δεν είναι καλός και δεν βοηθάει όσο θα ήθελε την ομάδα.

    Έτσι, όλα αυτά τα προβλήματα στο ρόστερ φάνηκαν στο παιχνίδι με τη Φενέρ. Μια ομάδα που δεν έπεισε στη regular season αλλά που το ρόστερ της παρά το γεγονός ότι είναι μικρό είναι και ποιοτικότατο. Έτσι, η υπέρβαση είχε γίνει για τον Παναθηναϊκό και με βάση τα κενά που είχε και ότι ο Ομπράντοβιτς δουλεύει από το 2013 στην Τουρκία, τότε δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες να περάσουν οι «πράσινοι».

    Επόμενη μέρα για ομάδα και στάση κόσμου

    Σίγουρα το 3-0 είναι βαρύ αποτέλεσμα και σίγουρα δεν είναι και το πιο ευχάριστο γεγονός για τους φιλάθλους. Όμως ο σύλλογος είναι τόσο μεγάλος και οφείλει να προχωρήσει μπροστά. Για να γίνει αυτό δεν αρκεί μόνο η επόμενη μέρα να συνδυαστεί με σωστές και έξυπνες κινήσεις αλλά χρειάζεται και η στήριξη του κόσμου.

    Ρόστερ: Το φετινό ρόστερ του Παναθηναϊκού μπορεί να έχει κενά αλλά δεν είναι για το καλάθι των αχρήστων. Η ομάδα μπορεί να πατήσει πάνω του και να αρχίσει επιτέλους να δημιουργεί έναν σταθερό κορμό, ο οποίος θα πλαισιωθεί με ακόμα καλύτερους παίχτες που μαζί θα απογειώσουν το τριφύλλι. Οι Ρίβερς, Σίνγκλετον, Τζέιμς, Παππάς, Γκιστ και Καλάθης είναι αυτοί που πρέπει να μείνουν οπωσδήποτε. Οι τρεις φετινοί Αμερικανοί γιατί προσφέρουν πολλά και μάλιστα ο καθένας ξεχωριστά, ο Γκιστ γιατί ξέρει όσο λίγοι την ομάδα και βοηθάει αρκετά, ο Παππάς γιατί παίζει για τον Παναθηναϊκό και βελτιώνεται συνεχώς και ο Καλάθης διότι είναι ένας παίχτης που ναι μεν δεν είναι ηγέτης αλλά για γηγενής παίχτης είναι καταπληκτικός. Δημιουργός με καταπληκτικές αμυντικές ικανότητες που με καλό coach μπορεί να μεταμορφωθεί. Θυμηθείτε τον με τον Ζοτς! Από εκεί και πέρα το καλοκαίρι μέσα στις κινήσεις θα πρέπει να έρθουν οπωσδήποτε παίχτες στο «5» (ερωτηματικό ο Μπουρούσης), στο «1» για δεύτερο χειριστή με καλό σουτ και σκορ γενικότερα και στο «3», καθώς ο Ρίβερς πρέπει να έχει άξιο αντικαταστάτη με άλλα χαρακτηριστικά. Δηλαδή κύρια έφεση το ποστάρισμα, η καλή άμυνα και έπειτα το μακρινό σουτ. Τέλος, ο Σίνγκλετον καλύτερα να μετακινηθεί στο «4» που είναι και η θέση του και μαζί με τον Γκιστ μπορούν να υποστηρίξουν πολλά συστήματα.

    Κόσμος: Η ομάδα όπως είπαμε οφείλει να έχει το δικό της πλάνο και η λογική αναφέρει πως θα το έχει. Ρόλο στην επιτυχία της ομάδας όμως παίζει και ο κόσμος, ο οποίος οφείλει να αλλάξει άμεσα στάση. Η στήριξη προς όλους στο τιμ και η κριτική σε φυσιολογικά πλαίσια πρέπει να είναι οι κύριοι γνώμονες του κάθε οπαδού της ομάδας. Δεν γίνεται στις χαρές να είναι όλοι τέλειοι και στις ήττες να ισοπεδώνονται όλα. Ο κόσμος οφείλει να μάθει να περιμένει, να στηρίζει και τέλος να σταματήσει να ράβει κάθε χρονιά το 7ο αστέρι. Για να γίνει κάτι τέτοιο οφείλεις πρώτα να περάσεις σαν ομάδα άλλες δοκιμασίες και ο Παναθηναϊκός στην μετά-Ζοτς εποχή δείχνει να μένει μετεξεταστέος. Σίγουρα ο καθένας μπορεί να έχει τις ενστάσεις του για τον Πασκουάλ (ένας απ’ αυτούς είμαι κι εγώ) και για ορισμένους παίχτες αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού όλων μας πρέπει να κυριεύει κάτι: «Οι ομάδες δεν αγοράζονται αλλά χτίζονται στη διάρκεια του χρόνου».

    0 0 Ψήφοι
    Article Rating
    Subscribe
    Notify of
    guest
    0 Comments
    Inline Feedbacks
    Δείτε όλα τα ασχόλια