Ελευθεριάδης: «Οι ακαδημίες έχουν ατόφιο χρυσάφι»

    Ο Θόδωρος Ελευθεριάδης υπήρξε τεχνικός υπεύθυνος στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού και παραχώρησε συνέντευξη, στην οποία μίλησε για τις ακαδημίες, αλλά και για το μέλλον της ομάδας. 

    Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:

    Για την παραίτησή του από τον Παναθηναϊκό: «Αν και επαγγελματίας, είμαι  παρορμητικός άνθρωπος. Γνώριζα ότι υπήρχαν κάποια θέματα στον Παναθηναϊκό πριν αναλάβω, όμως αυτό που παρατήρησα στο διάστημα αυτών των 6 μηνών ήταν πως πρόκειται για μια πολύ μεγάλη ομάδα, μια υγιής και φιλόξενη ομάδα, με καθαρά αστικό χαρακτήρα και χωρίς φθηνές συμπεριφορές. Ωστόσο, βρέθηκα εκεί στην χειρότερη συγκυρία του συλλόγου, όπως μου τόνισαν και άνθρωποι που έχουν ζήσει χρόνια τον Παναθηναϊκό, όπως ο Κώστας Ταράσης και ο Τάκης Φύσσας. Σε αυτή την ατυχή συγκυρία, δυστυχώς όλα ήταν εις βάρος μας, αφού το μπάτζετ δεν μας επέτρεπε να κάνουμε τα πράγματα όπως θέλαμε στην διαδικασία της εκπαίδευσης. Όλη αυτή η πίεση των 6 μηνών, όπως και κάποιοι προσωπικοί λόγοι με ώθησαν να παραιτηθώ, παρότι ξεκινήσαμε καλά.».

    Για το αντίκτυπο της οικονομικής στενότητας στην καθημερινότητα της ακαδημίας: «Μεταφράζεται στον προϋπολογισμό της ακαδημίας. Θα το θέσω με ένα παράδειγμα για να καταλάβει ο κόσμος. Όταν ο Παναθηναϊκός έχει μπάτζετ 800.000 ευρώ για την ακαδημία του και οι ανταγωνίστριες ομάδες έχουν δύο και τρεις φορές μεγαλύτερο, τότε εμείς καλούμαστε να κάνουμε θαύματα με πολύ λιγότερα μέσα. Για να καταλάβετε, ο Άγιαξ έχει ετήσιο μπάτζετ 11 εκατομμύρια ευρώ μόνο για τις ακαδημίες. Εμείς με 800.000-900.000 ευρώ έπρεπε να καλύψουμε τα πάντα, γιατί σε αυτό το ποσό περιλαμβάνονται μεταγραφές, εργομετρικά, εξοπλισμός και πολλά άλλα πράγματα. Η διοίκηση προσπάθησε εξαρχής να κάνει το καλύτερο -δεν έχουμε παράπονο- αλλά ένα στενό οικονομικό πλαίσιο, οπωσδήποτε επηρεάζει».

    Για το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος στις ακαδημίες: «Από την πρώτη μέρα που συμφώνησα με τον Παναθηναϊκό τον περασμένο Μάιο συναντήσαμε προβλήματα, τα οποία συνεχίστηκαν. Αυτό φαίνεται εξάλλου και από την αποχώρηση του Γιάννη Αλαφούζου. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ και να σχολιάσω τα δημοσιεύματα, πάντως υπήρξαν δυστυχώς προβλήματα στην καθημερινότητα. Η διοίκηση προσπάθησε να λύσει το θέμα με τα μισθολόγια, όπου έγινε μία εξισορρόπηση, αλλά το θέμα δεν είναι μόνο αυτό. Η γενική καθημερινότητα είναι δύσκολη, όταν μια ομάδα περνάει δύσκολα. Αυτό μεταφράζεται στις μετακινήσεις, στις προπονήσεις, παντού. Ευτυχώς είχαμε την πολυτέλεια της Παιανίας, που είναι πολύ μεγάλη ευκολία. Επειδή γνωρίζω καλά το θέμα, έχοντας περάσει σχεδόν από όλες τις ακαδημίες των ελληνικών ομάδων, ο Παναθηναϊκός με την παραχώρηση της Παιανίας, έχει τα περισσότερα και καλύτερα γήπεδα ως ακαδημία στην Ελλάδα!».

    Για τις κακές συνθήκες επιβίωσης των εργαζομένων στις ακαδημίες: «Όχι δεν έζησα κάτι τέτοιο. Είναι υπερβολικά αυτά που γράφτηκαν για θέμα επιβίωσης. Ακόμα κι αν υπήρχαν τέτοια ζητήματα, ήμασταν δίπλα για να λύσουμε τέτοια προβλήματα. Υπήρξαν κάποιες καθυστερήσεις στις πληρωμές, τις οποίες οι άνθρωποι προσπάθησαν να λύσουν, τόσο το καλοκαίρι, όσο και τώρα. Είναι ένα πρόβλημα που «τρέχει» από την προηγούμενη σεζόν και υφίσταται ακόμα, μη λέμε ψέματα».

    Για τις μεγάλες ελλείψεις στις ακαδημίες: «Ο Τάκης Φύσσας έκανε ένα πολύ ορθό καταμερισμό αναγκών και μπορέσαμε να έχουμε περισσότερους γυμναστές και προπονητές. Σίγουρα όμως, όταν έχεις ένα μεγαλύτερο μπάτζετ θα έχεις και περισσότερους γυμναστές, περισσότερους προπονητές, καλύτερο εξοπλισμό, θα μπορέσεις να κάνεις όσα εργομετρικά θέλεις, θα κάνεις διεθνή τουρνουά, θα κάνεις προετοιμασίες. Μια προετοιμασία, για τρία τμήματα μπορεί να κοστίσει περίπου 50-60.000 ευρώ. Αυτό δεν έγινε φέτος. Όλα αυτά είναι ευκολίες, που δίνουν στις ακαδημίες και πρεστίζ αλλά και ουσία στα παιδιά, τις οποίες φυσικά δεν μπορούσαμε να τις έχουμε. Παλιότερα, ο Παναθηναϊκός είχε τέτοιες ευκολίες και όλος ο κόσμος ξέρει ότι οι ακαδημίες του συλλόγου ήταν εφάμιλλες των κορυφαίων κλαμπ της Ευρώπης».

    Αξίζει τον κόπο για μία ομάδα, ειδικά τη δεδομένη στιγμή, να επενδύσει κεφάλαια για τις ακαδημίες, αντί να ρίξει τα λεφτά για να φέρει ονόματα στην πρώτη ομάδα που θα ζεστάνουν και τον κόσμο; «Οι μεγάλες ομάδες αναρωτιούνται πολλές φορές αν αξίζει τον κόπο. Όταν πουλάς ένας παίκτη με το ποσό που πουλήθηκε ο Ρέτσος, τότε βλέπεις ότι η επένδυση έπιασε τόπο. Φαντάζομαι ότι ο κύριος Μαρινάκης στον Ολυμπιακό κατάλαβε ότι όλο αυτό άξιζε τον κόπο. Αν πάλι είσαι σε μια κακή οικονομική κατάσταση και βλέπεις ότι δεν βγαίνει, όπως είναι τώρα ο Παναθηναϊκός, πάλι μπορείς να πεις ότι θα πρέπει να επενδύσεις στις ακαδημίες. Νομίζω όμως ότι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού δεν θα δέχονταν εύκολα μια πολιτική που θα είχε ως στόχο μόνο την αξιοποίηση των παιδιών της ακαδημίας. Σίγουρα πάντως είναι ένα μοντέλο που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο Ηρακλής μετά τη φυγή του κυρίου Μυτηλιναίου, κάτι που εφάρμοσαν Αστέρας Τρίπολης, Ατρόμητος και Παναιτωλικός. Οι φίλαθλοι του όμως, αντί να αγκαλιάσουν μία τέτοια προσπάθεια, ονειρεύονταν μεγαλεία και εξόδους στο ΟΥΕΦΑ ενώ η ομάδα χρωστούσε παντού. Μόνο έτσι θα μπορούσε να σωθεί η ομάδα και να αξιοποιηθεί η μεθοδική δουλειά που γινόταν τις ακαδημίες της».

    Για το αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να σωθεί: «Νομίζω ότι πρέπει με τον Μαρίνο Ουζουνίδη, ο οποίος είναι εξαιρετικός προπονητής, να πάει καλά η ομάδα βήμα – βήμα. Υπάρχουν πολλές Παναθηναϊκές δυνάμεις, που θα φροντίσουν καταρχήν να μην χαθεί ο σύλλογος και μετά να επιστρέψει εκεί που του ανήκει. Όταν πήγα στον ΠΑΟΚ το 2007, ουδείς πίστευε ότι θα καταφέρει να επιβιώσει κι όμως μέσα από μια δημιουργική τριετία του Θοδωρή Ζαγοράκη εμφανίστηκε μετά ένας μεγαλομέτοχος. Κάτι ανάλογο πιστεύω ότι θα γίνει και με τον Παναθηναϊκό. Κακά τα ψέματα, ένας μεγαλομέτοχος είναι πάντα προτιμότερος σε μία ΠΑΕ, αφού μπορεί να δουλεύει πιο  μεθοδικά και το κεφάλαιο των ακαδημιών. Θα είναι μία μεταβατική περίοδος μέχρι το καλοκαίρι. Έχω εμπιστοσύνη στην προπονητική ικανότητα του Μαρίνου Ουζουνίδη και των συνεργατών του. Νομίζω ότι πάει καλά αυτό το πράγμα, πιστεύω ότι στη συνέχεια θα μπορέσει ο Τάκης Φύσσας να συνεργαστεί ακόμα καλύτερα με την πρώτη ομάδα.».

    Για τους νέους που μπορούν να καλύψουν ορισμένα κενά: «Υπάρχουν 1-2 παιδιά που πιθανώς να είναι σε θέση βοηθήσουν άμεσα. Αυτά τα παιδιά όμως χρειάζονται υποστήριξη, ένα στάδιο προσαρμογής. Νομίζω ότι οι υπεύθυνοι θα βρουν τον τρόπο να καλύψουν τα κενά, είτε με παιδιά από την ακαδημία είτε με κάποιους Έλληνες ποδοσφαιριστές, που είναι ψημένοι και θα μπορέσουν να ρεφάρουν την κατάσταση. Αυτή τη στιγμή είναι ο Χατζηγιοβάννης, ο Πίσπας και ο Μπουζούκης. Έχει ανέβει και ο Κουντουριώτης τελευταία, τον  οποίο θεωρώ και αυτόν πολύ μεγάλο ταλέντο. Προσπαθήσαμε σε αυτό το διάστημα να τον βοηθήσουμε κυρίως εγκεφαλικά και ανέβηκε στην πρώτη ομάδα, κάτι πολύ ευχάριστο. Υπάρχουν παιδιά που είναι δανεικά, όπως ο Μίγκος κι ακόμα δύο-τρία παιδιά 98άρηδες και 99άρηδες που έχουν πλούσιο ταλέντο».

    Για τον Εμμανουηλίδη, που κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις με τους νέους: «Είναι ένα αυθεντικό ταλέντο, διαμάντι σε όλα τα επίπεδα, αλλά πρέπει να δουλέψει ακόμα σε κομμάτια εγκεφαλικά. Είναι ακόμα… μικρούλης, 17 χρονών. Έχει χρόνο μπροστά του. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι από κάτω υπάρχουν στην ακαδημία 16-17χρονα, που είναι πολύ υψηλού επιπέδου αθλητές και μπορούν σίγουρα να ανέβουν στην πρώτη ομάδα σε ένα – δύο χρόνια. Αυτοί που αναφέραμε πάντως είναι οι πιο χαρακτηριστικοί».

    Για τη συνταγή του Πανιωνίου με τους νέους παίκτες: «Χαίρομαι διότι ο Πανιώνιος φέτος χρησιμοποιεί και δικά του παιδιά όπως ο Ντουρμισάι, αλλά το πιο έξυπνο ήταν ότι χρησιμοποιεί παιδιά που ήταν αυθεντικά ταλέντα, αλλά δεν έπαιξαν σε μεγάλες ομάδες, όπως ο Σαββίδης, ο Σιώπης, ο Γιαννιώτης, ο Βλάχος, ο Φούντας, ο Ρισβάνης. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Ο παίκτες αυτοί βρήκαν στον Πανιώνιο ένα περιβάλλον υγιές και πολλοί από αυτούς είτε ξαναγύρισαν στις μεγάλες ομάδες, είτε έμειναν εκεί γιατί βλέπουν ότι παίρνουν χρόνο συμμετοχής. Είναι ένα πολύ έξυπνο μοντέλο».

    Για το αν η στροφή στους ξένους παίκτες είναι μία από τις αιτίες των προβλημάτων της ομάδας: «Αν είχε χρήματα σήμερα ο Παναθηναϊκός πάλι για θα πήγαινε για πρωτάθλημα, πάλι θα είχε μέσα ξένους ποδοσφαιριστές. Ωστόσο, υπήρξαν εποχές που πρωταγωνιστούσε με Έλληνες μέσα όπως ο Σαραβάκος, ο Μαρίνος, ο Φύσσας, άνθρωποι με τους οποίους είχα την τύχη να συνεργάζομαι καθημερινά. Η μίξη είναι πάντα το ποθητό αποτέλεσμα. Μπορεί να συνδυαστεί η έλευση καλών ξένων με Έλληνες, κάποιοι εκ των οποίων θα προέρχονται από τις ακαδημίες. Δεν μπορεί όμως όλοι να προέρχονται από εκεί».

    Για το ενδεχόμενο μιας ομοιογενούς ενδεκάδας Ελλήνων παικτών: «Ακούγεται λίγο ρομαντικό. Είναι ωραία, αλλά ακούγεται ρομαντικό, γιατί όπως είπα ο Παναθηναϊκός είναι ένα πολύ μεγάλο κλαμπ.  Δεν ξέρω τι λύση μπορεί να βρεθεί, αλλά σίγουρα μπορούν να παίξουν 3-4 παιδιά τέτοιου είδους, όπως ο Ρισβάνης ή ο Λάμπρου, που ήταν στον ΠΑΟ, αλλά δεν αξιοποιήθηκαν. Και ο Στάικος είναι μεγάλο ταλέντο».

    Άρα η κρίση γέννησε και ευκαιρίες σε ότι αφορά τον Έλληνα ποδοσφαιριστή… «Ναι, αυτό φάνηκε σε αρκετές ομάδες, φάνηκε στην Τρίπολη, στον Παναιτωλικό και στην Ξάνθη, που έχει ένα έξυπνο μοντέλο με τον κύριο Πανόπουλο εδώ και 20 χρόνια».

    Αν σου ζητούσα να προβλέψεις τον «επόμενο Ρέτσο», το επόμενο μεγάλο ταλέντο που θα ξεπεταχτεί και θα πουληθεί ακριβά στο εξωτερικό, ποιον θα επέλεγες; «Θα αφήσω την Κ-20, η οποία με τον Κώστα Φραντζέσκο έκανε πολύ σοβαρή δουλειά και πιστεύω ότι θα βγάλει 3-4 παιδιά και θα κάνω μία ιδιαίτερη μνεία στα παιδιά της ομάδας Κ-17.  Εκεί υπάρχουν παίκτες όπως ο Καραγιάννης, ο Σαντιγκάι, ο Αλεξανδρόπουλος, ο Σερπέζης, ο Αθανασακόπουλος, ο Μαυρουδής, ο Βαγιαννίδης, ο Τζαβίδας, είναι 6-7 παιδιά, τα οποία έχουν πάρει ήδη διεθνείς κάποιες εμπειρίες και νομίζω πως αποτελούν φλέβα χρυσού! Με την προσθήκη κάποιων παιδιών και από την Κ20 όπως ο Εμμανουηλίδης, ο Σέχου, ο Σκεντεράι, ο Καλομοίρης φτιάχνουν μία δεκάδα, που μπορεί να κάνει θαύματα τα επόμενα χρόνια στον Παναθηναϊκό και φυσικά να φτάσουν στην πρώτη ομάδα. Τα παιδιά αυτά θα πρέπει να διαφυλαχθούν σαν κόρη οφθαλμού και να αξιοποιηθούν. Η αξιοποίηση έχει μία σειρά από διαδικασίες για να φτάσεις από τους Κ-17 στην πρώτη ομάδα. Πως θα δουλέψουν, που θα πάνε δανεικοί, αν θα πρέπει να πάνε δανεικοί και πόσο θα παίξουν αυτοί που θα μείνουν πίσω, τα συμβόλαια τους, όλα. Είναι πράγματα που γνωρίζει καλά ο κύριος Φύσσας. Σίγουρα υπάρχουν διαμάντια στις ακαδημίες και σε πιο μικρές ηλικίες και πραγματικά ο Παναθηναϊκός σε 5 χρόνια μπορεί να έχει 5-6 παίκτες στην ενδεκάδα του από αυτά τα παιδιά!».

    Μία αχτίδα φωτός δηλαδή για τον Παναθηναϊκό… «Δεν είναι αχτίδα φωτός. Είναι ρεαλιστικά δεδομένα, αφού οι περισσότεροι από αυτούς είναι εν ενεργεία διεθνείς ποδοσφαιριστές είτε στην Αλβανία είτε στην Ελλάδα».

    Τι είναι αυτό που δεν βοηθά το ελληνικό ποδόσφαιρο να παράγει πολλούς παίκτες πρώτης γραμμής, ενώ αποδεδειγμένα υπάρχουν τόσα ταλέντα; «Σε ότι αφορά τις ακαδημίες, δεν υπάρχει σταθερό πρόγραμμα εκπαίδευσης, κι εκεί που υφίσταται ίσως δεν υπάρχει ο έλεγχος και η επαναξιολόγηση προπονητών, στελεχών, αλλά και η φιλοσοφία γύρω από την προπόνηση. Υπάρχουν σχολές της Ομοσπονδίας, υπάρχουν κάποια σεμινάρια στο εξωτερικό τα οποία παρακολουθούν πολλοί γυμναστές, το internet βοηθάει, αλλά νομίζω ότι δεν υπάρχει μια κοινή αντίληψη, όπου όλες οι ακαδημίες θα βοηθούσαν να αναδειχθεί η ελληνική πραγματικότητα, όπως γίνεται στην Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία.  Ας εστιάσουμε όμως περισσότερο στο κομμάτι 18-21, μια ηλικία που τα περισσότερα παιδιά χάνονται. Δεν ξέρουν αν πρέπει να φύγουν δανεικοί στην Football League ή αν πρέπει να μείνουν στην μεγάλη ομάδα. Οι μεγάλες ομάδες πρέπει να δουλέψουν πάνω τους στο ατομικό κομμάτι, στην ατομική εκπαίδευση.  Πρέπει να υπάρχει πίεση από την διοίκηση προς το προπονητικό τιμ σε αυτό το κομμάτι, κάτι που έζησα στον Ολυμπιακό με τον Πάουλο Μπέντο. Ήταν μακράν η καλύτερη συνεργασία που που έζησα όλα αυτά τα χρόνια. Και στον Παναθηναϊκό είχα εξαιρετική συνεργασία με τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τον Χριστόφορο Κόλα, αλλά ουσιαστικά ήταν μόνο τρεις μήνες δουλειάς».

    Μα δεν είναι τυχαίο ότι ο Πάουλο Μπέντο προέρχεται από την Σπόρτινγκ, μία ομάδα με φημισμένες ακαδημίες σε όλη την Ευρώπη… «Μα και αυτός ξεκίνησε ως προπονητής των τμημάτων υποδομής. Ήταν καταπληκτική η προσέγγισή του στην ακαδημία, τόσο του ίδιου, όσο και των συνεργατών του. Ειλικρινά, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Σε καθημερινή βάση υπήρχε μετακίνηση ποδοσφαιριστών, αξιολόγηση, κάτι που έδινε στα παιδιά ένα έξτρα κίνητρο.».

    Ποια ελληνική ομάδα προσέγγισε περισσότερο τα ξένα επίπεδα στον τομέα των ακαδημιών; «Ως αθλητικά κέντρα η Παιανία εδώ και πολλά χρόνια, αλλά και ο Ολυμπιακός που βελτιώνει συνεχώς τις εγκαταστάσεις του βρίσκονται σε πολύ υψηλό επίπεδο. Έζησα 3 χρόνια στον Ολυμπιακό και είδα ότι ο κύριος Μαρινάκης είχε τη διάθεση να επενδύει κάθε χρόνο μέσα στο προπονητικό κέντρο. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την δουλειά που γίνεται σε Αστέρα Τρίπολης, Παναιτωλικό, Ξάνθη, Ατρόμητο που έχουν σοβαρούς ανθρώπους και αθλητικά κέντρα. Ο ΠΑΟΚ είχε την Μεσήμβρια, όπου υπήρχε μία δυσκολία με τις καιρικές συνθήκες, αλλά ως ένα σημείο βοηθήθηκε από τις εγκαταστάσεις αυτές. Σε επίπεδο φιλοσοφίας υπήρξαν πολύ καλές φουρνιές όπως του Παναθηναϊκού 93-94, η προηγούμενη φουρνιά του Ολυμπιακού, αυτή του του ΠΑΟΚ των παιδιών πουε γεννήθηκαν το 88-89, η το 93. Δεν μπορώ όμως να εστιάσω και να πω ότι υπάρχει μία ακαδημία που έχει μία φιλοσοφία».

    Πως είναι διαμορφωμένος ο χάρτης των ακαδημιών στην Ελλάδα σε επίπεδο επιτυχιών; «Στο κομμάτι των τίτλων ο Ολυμπιακός είναι ο παντοκράτορας, αν δούμε στατιστικά το θέμα. Ο ΠΑΟΚ έρχεται δεύτερος, απλά δεν υπάρχει τρίτος να ανταγωνιστεί αυτές τις δύο ομάδες. Ο Ολυμπιακός είναι αρκετά μακριά σε επίπεδο τίτλων στη Super League, αν και το μπάτζετ του με τον ΠΑΟΚ δεν είναι τόσο μακρινό, είναι περίπου το ίδιο.».

    Πως μετριέται η επιτυχία σε μία ακαδημία; Από τους τίτλους ή την παραγωγή παικτών για την πρώτη ομάδα; «Πρόσφατα διάβασα μία συνέντευξη του υπευθύνου της Αταλάντα, ο οποίος έλεγε ότι όταν εμείς  πάμε να παίξουμε σε οποιοδήποτε επίπεδο, δεν να πάμε για… τσιχλόφουσκες. Άρα όταν είσαι στο επίπεδο του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού δεν πας για τσιχλόφουσκες, πρέπει να κυνηγάς τίτλους. Οι τίτλοι πρέπει να συνοδεύονται κι από καλό, σωστό ποδόσφαιρο. Τώρα όταν μιλάμε για ομάδες όπως η Ξάνθη και η Τρίπολη που δεν μπορούν να κυνηγάνε πρωταθλήματα, μετράει η σωστή εκπαίδευση στα 3-4 πολύ μεγάλα ταλέντα που μπορούν να βγάλουν. Είναι όλα θέμα προτεραιοτήτων για κάθε ομάδα».

    Τι βαθμό θα βάζατε στον Έλληνα παράγοντα, τουλάχιστον με αυτούς που έχετε συνεργαστεί; Πως αντιλαμβάνονται τη δουλειά στις ακαδημίες και πόσο συνεργάσιμοι είναι; «Τα τελευταία χρόνια που έχουν εμπλακεί και οι βετεράνοι ποδοσφαιριστές στα διοικητικά νομίζω είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα. Το να έχεις ως πρόεδρο τον Ζαγοράκη πρόεδρο είναι καλύτερο από το να έχεις κάποιον πλούσιο που δεν καταλαβαίνει ποδόσφαιρο ή κάποιον τεχνοκράτη. Φυσικά δεν είναι άσχημο να έχεις παράγοντες όπως ο Μυτηλιναίος, ο οποίος είχε λύσει όλα τα οικονομικά προβλήματα στον Ηρακλή και είχε δώσει πράσινο φως για την εύρυθμη λειτουργίας της ακαδημίας. Τώρα αν εννοείτε ότι καμιά φορά ζητάνε χατίρια ή αν μερικές φορές έχουν εμμονές, ναι αυτό συμβαίνει. Πρέπει να βρεις την χρυσή τομή και να τους δώσεις να καταλάβουν. Νομίζω ότι μόνο ο κύριος Γκέραρντ στον ΟΦΗ ήταν τόσο εμπνευσμένος και οδήγησε ένα σύλλογο μόνο με Έλληνες αθλητές. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ μπροστά από την εποχή του.».

     

    0 0 Ψήφοι
    Article Rating
    Subscribe
    Notify of
    guest
    0 Comments
    Inline Feedbacks
    Δείτε όλα τα ασχόλια