Ένα καταρρέων σύστημα κι ένας σύγχρονος «Άτλας» που επωμίζεται τα πάντα!

Ενώ έτεροι προπονητές ήρθαν στον Παναθηναϊκό με τις καλύτερες των συνθηκών και είτε απέτυχαν, είτε πέρασαν και δεν ακούμπησαν, ο Μαρίνος Ουζουνίδης κλήθηκε απ’ την πρώτη μέρα που ανέλαβε να αντιμετωπίσει τα πάντα. Έναν καταβαραθρωμένο αγωνιστικά ΠΑΟ που παρέλαβε απ’ τον Στραματσόνι. Ύστερα μία πλήρως ανεπαρκή διοίκηση, ενώ κατόπιν το απόλυτο χάος. Κι εν συνεχεία την διχόνοια ανάμεσα στον φίλαθλο κόσμο της ομάδας. Παρόλο αυτά, δεν τα παράτησε, δεν τα παρατάει, είναι εδώ και πολεμάει! Γράφει ο Απόστολος Μιχαηλίδης.

Τα έργα του Ουζουνίδη στον Παναθηναϊκό ως προπονητή είναι πλείστα όσα και ενδεχομένως να χρειαζόμαστε τόμους για να τα αναλύσουμε, διότι σε μία περίοδο που το τριφύλλι δεν του έδωσε κανένα «όπλο» κι όχι απλώς δεν του συμπαραστάθηκε, αλλά τον άφησε πλήρως έκθετο, εκείνος ως τώρα κατάφερε κι όχι απλώς στέκεται αξιοπρεπέστατα, παρά ταύτα κατά καιρούς πράττει και μερικά «απίστευτα», όπως ας πούμε το ότι για τόσους πολλούς μήνες είχε κατορθώσει να μην ηττάται εντός έδρας στο πρωτάθλημα. Στοιχείο που το χουν ομάδες όπως η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα και λοιπα «μεγαθήρια».

Δυστυχώς, χτες, εξανεμίστηκε και τούτο κατόπιν της ήττας 0-1 απ’ τον Πανιώνιο.

Οι παίχτες είναι απλήρωτοι και ο ρόλος του Ουζουνίδη είναι κλωνισμένος, καθώς τίνι τρόπω να έχεις «εξουσία» και τα λόγια σου να έχουν ισχύ σε ποδοσφαιριστές που δεν έχουν λάβει τα δεδουλευμένα τους; Τι άλλο «χαρτί» άραγε έχει να ρίξει στην παρτίδα ο Ουζουνίδης για να επιχειρήσει να ανατρέψει εκ νέου τα δεδομένα;

Αν θυμάστε, όταν παρέλαβε τον Παναθηναϊκό απ’ τον Ιταλό προαναφερθέντα προπονητή το 2016, το τριφύλλι στο πρακτικό κομμάτι βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας κι όμως εντός ελάχιστου χρονικού διαστήματος τροποποίησε άρδην την εικόνα της ομάδας προσφέροντας της την χαμένη αίγλη υπό εξόχως δύσκολες συνθήκες.

Η ομάδα εν τέλει πήγε στα προκριματικά του Europa League και έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου την περσινή σεζόν. Κι ενώ μετά απ’ όλα αυτά, οι διοικούντες αντί να συγκινηθούν (τι λέω κι εγώ τώρα) απ’ τα πεπραγμένα και να στηρίξουν τον Εβρίτη τεχνικό, τον άφησαν ακόμα περισσότερο μόνο εγκαταλείποντας πολλοί εξ’ αυτών το «πλοίο» αφήνοντας τους πράσινους μόνους να καλούνται να αντιμετωπίζουν συνεχώς προβλήματα που πιθανώς κάποια εξ’ αυτών είναι άλυτα…

Έχουμε φτάσει σε σημείο πολλοί εκ των οπαδών του συλλόγου στα Soscial Media να λένε στον Ουζουνίδη: «Φύγε κι άστους να καταστραφούν. Δεν αξίζει να μένεις πια. Δεν μπορείς να σώσεις κάτι κλπ» κι ενώ πια έχει να αντιμετωπίσει όχι απλά τα διοικητικά, οικονομικά, αγωνιστικά (πολλούς τραυματισμούς), όμως βλέπει και τον κόσμο που αντί να συσπειρώνεται χωρίζεται σε «στρατόπεδα» και μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση εκείνος παραμένει με κίνδυνο να «χαντακωθεί» το όνομά του σε ένα επί παραδείγματι απεφευκτέο σενάριο υποβιβασμού.

Όμως, έτσι είναι ο Μαρίνος! Ήταν αγωνιστικής σαν παίχτης, πεισματάρης, εγωιστής (με την καλή έννοια) και το «χούι» όσα χρόνια κι αν περάσουν στους περισσότερους ανθρώπους δεν τους εγκαταλείπει, αν και στην περίπτωση του Μαρίνου ίσως δυναμώθηκε περεταίρω.

Αν το «πλοίο» βουλιάξει, εκείνος θα «βουλιάξει» μαζί του, αλλά θα κάνει τα πάντα για να το κρατήσει όρθιο στην «στεριά». Και με αυτή του την στάση ό,τι κι αν συμβεί από τούδε και στο εξής, ο Ουζουνίδης θα χει πάντα μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά όχι μόνο των οπαδών του τριφυλλιού, αλλά γενικά του κάθε Έλληνα φίλαθλου που σε εποχές που το χρήμα και το συμφέρον μαστίζει κατά κόρον όχι μόνο το αθλητικό γίγνεσθαι, αλλά και το κοινωνικό, ο coach του Παναθηναϊκού αποδεικνύει ότι υπάρχει ακόμα αυτό που λέγανε παλιά να πολεμάς για την… φανέλα!

Υ.Γ Εύγε Μαρίνο, κράτα γερά!

Βρείτε τον συντάκτη στο facebook: Apostolhs Adiorthwtos