By 
Στο δεύτερο αφιέρωμα του Prasinoforos.gr, ο Δημήτρης Δημόπουλος αποφάσισε να γράψει ένα κείμενο για έναν από τους πιο σημαντικούς καλαθοσφαιριστές που φόρεσαν την πράσινη φανέλα, δηλαδή τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα. Η αφορμή του συγκεκριμένου κειμένου ήταν η γέννηση του «Ντέκι» που σήμερα κλείνει τα 43 του χρόνια και του ευχόμαστε χρόνια πολλά.
Ήταν 2 Μαρτίου του 1973 όταν στο Ζρένιανιν της Σερβίας γεννήθηκε ένας άνθρωπος που στην πορεία των χρόνων αναμενόταν να αφήσει το δικό του μοναδικό στίγμα, γράφοντας σπουδαίες επιτυχίες στο χώρο του μπάσκετ, ενώ παράλληλα έγινε και το αγαπημένο παιδί των οπαδών. Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα, λοιπόν, σήμερα κλείνει τα 43 του χρόνια και κανείς από το χώρο του μπάσκετ δεν τον έχει ξεχάσει. Η πορεία του στα παρκέ καταγράφηκε με απόλυτη επιτυχία και το στίγμα του είναι τόσο δυνατό, όπου θα γίνει γνωστό σε ακόμα αρκετές γενιές.
Οι συστάσεις για τον συγκεκριμένο μπασκετμπολίστα είναι περιττές, ωστόσο στο σημερινό δεύτερο αφιέρωμα θα ήθελα να σας μεταφέρω πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα να σας επαναφέρω κάποιες μνήμες από την χαραγμένη μπασκετική ζωή του «Ντέκι». Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα υπήρξε από τους πιο σημαντικούς παίχτες στην ιστορία του μπασκετικού Παναθηναϊκού και αποτέλεσε ως ένας εκ των πρωταγωνιστών που την έκαναν λαμπρότερη και μεγαλύτερη. Μετέτρεψε τα όνειρα των οπαδών του τριφυλλιού σε πραγματικότητα και οι στιγμές που εξελίχθηκαν στην πορεία των χρόνων ήταν μαγικές και ανεπανάληπτες. Σημαντικό ρόλο για να μετακομίσει στη χώρα μας για λογαριασμό του Παναθηναϊκού ο Μποντιρόγκα, έπαιξε ο τότε προπονητής του τριφυλλιού, Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Οι δύο άνδρες είχαν συνεργαστεί στο παρελθόν στην Ρεάλ Μαδρίτης και αυτό έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μετεγγραφή.
Ωστόσο το αξιοσημείωτο της μπασκετικής ιστορίας του «Ντέκι» είναι ότι πριν έρθει στον Παναθηναϊκό, μόλις στα 18 του χρόνια είχε μπει στο στόχαστρο του Ολυμπιακού, ο οποίος εκείνη την εποχή προσπάθησε να τον δελεάσει, χωρίς καμία απολύτως επιτυχία, καθώς ο συγκεκριμένος παίχτης αρνήθηκε και αγωνίστηκε στην KK Zadar. Η πορεία του πριν φτάσει στον Παναθηναϊκό ήταν μεγάλη και φυσικά κατέκτησε ορισμένους τίτλους με τις ομάδες που αγωνίστηκε, ωστόσο από τον Παναθηναϊκό και μετά απογειώθηκε η καριέρα του και φυσικά στο τριφύλλι απέδειξε ότι μπορεί να γίνει φυσικός ηγέτης μιας ομάδας. Ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα ήρθε στην Ελλάδα το 1998 και έφυγε το 2002. Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια παρουσίας του στη χώρα μας, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα Ελλάδος (1999, 2000, 2001) και δύο Ευρωλίγκες (2000, 2002). Διένυσε μια λαμπρή καριέρα και βάση των επιτευγμάτων του και της προσφοράς του στο τριφύλλι αγαπήθηκε από τον κόσμο της ομάδας όσο λίγοι. Μάλιστα και ο ίδιος λάτρεψε το σύλλογο και δεν σταμάτησε να το αναφέρει ποτέ.
Οι στιγμές που έζησε με τον Παναθηναϊκό είναι πολλές, ωστόσο αυτές που θα μας μείνουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μας είναι το τρόπαιο στη Θεσσαλονίκη το 2000, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδισε την Μακάμπι Τελ Αβίβ στον τελικό της Ευρωλιγκάς αλλά και το ακόμα πιο παλικαρίσιο τρόπαιο της Μπολόνιας το 2002 κόντρα στην πανίσχυρη τότε, Κίντερ Μπολόνια. Αρχικά στο Final 4 της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στον ημιτελικό της διοργάνωσης, ο Μποντιρόγκα ήταν ένας εκ των πρωταγωνιστών, καθώς πέτυχε διψήφιο αριθμό πόντων, ενώ στον τελικό της αναμέτρησης συνέβαλε αρκετά έχοντας συνολικά 9 πόντους. Το 2002 στην Μπολόνια ο «Ντέκι» απέδειξε την τεράστια κλάση του. Με καταπληκτικές εμφανίσεις αρχικά στον ημιτελικό με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, όπου ο Σέρβος σούτιγνκ γκαρντ πέτυχε συνολικά 26 πόντους κι έπειτα κόντρα στην Κίντερ Μπολόνια όπου σκόραρε 21 πόντους οδήγησε τον Παναθηναϊκό στον τρίτο ευρωπαϊκό του τίτλο. Ωστόσο υπάρχει και μια ακόμα αλησμόνητη στιγμή που έζησε ο σπουδαίος αυτός παίχτης με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Συγκεκριμένα η κατάκτηση του πρωταθλήματος Ελλάδος το 1999 μέσα στο «Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας» απέναντι στον «αιώνιο αντίπαλο», τον Ολυμπιακό. Εκεί ο Ντέγιαν πήρε στην κυριολεξία από το χεράκι τον Παναθηναϊκό και τον οδήγησε σ’ έναν αξέχαστο και περήφανο τίτλο.
Συγκεκριμένα ο ίδιος έχει δηλώσει για εκείνον τον πέμπτο τελικό: «Ντέρμπι, ένταση, φωνές, φασαρίες. Θυμάμαι, σαν να ήταν χθες, τον πέμπτο τελικό, στο Φάληρο, τον Μάιο του 1999. Είναι πολύ φυσιολογικό να με θεωρούν εχθρό οι γαύροι. Ήμουν το μεγάλο πρόβλημά τους, τους νικήσαμε δύο φορές στους τελικούς του πρωταθλήματος και εγώ πάντοτε βροντοφώναζα ότι είμαι και θα μείνω για πάντα… Παναθηναϊκός».
Εκείνη την εποχή κάθε αγώνας του μπασκετικού Παναθηναϊκού ήταν γιορτή. Αρκετός κόσμος των «πράσινων», γέμιζε το γήπεδο με μοναδικό σκοπό να παρακολουθήσει τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα να κάνει «χαζούς» τους αντιπάλους του και παράλληλα να τους «πληγώνει» με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Ο ίδιος έβλεπε και καταλάβαινε την αποθέωση από τους πράσινους οπαδούς και ήταν πάντα εκδηλωτικός. Ανταπέδιδε όσο συχνότερα μπορούσε την αγάπη του τόσο προς την ομάδα όσο και προς τους φιλάθλους. Οι σχέσεις του «Ντέκι» και των οπαδών του τριφυλλιού ξέφυγαν από τα συνηθισμένα όρια. Δηλαδή δεν μιλούσαμε πλέον για έναν παίχτη του Παναθηναϊκού που απλά είναι ευπρόσδεκτος από τους φιλάθλους αλλά για κάτι πολύ πιο βαθύ. Μάλιστα ο ίδιος στα τέσσερα χρόνια που πέρασε στην Ελλάδα για λογαριασμό του τριφυλλιού, έκανε πολλούς φίλους, ενώ παράλληλα λάτρευε να πίνει καφέ στην Κηφισιά, να τρώει ψάρι στη Βουλιαγμένη και να γιορτάζει τις νίκες και τους τίτλους των «πρασίνων» στα μπουζούκια.
Ωστόσο στις 8 Απριλίου 2002 ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα έδωσε το τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα του Παναθηναϊκού. Μια εξέλιξη που δεν ήταν καθόλου ευχάριστη για τους φιλάθλους του τριφυλλιού, που όμως έδωσαν και πάλι το παρών για να αποχαιρετήσουν με τον δικό τους τρόπο το αγαπημένο φιλαράκι τους και τον ηγέτη τους. Όλος ο κόσμος εκείνη την ημέρα και ξέροντας τι επρόκειτο να συμβεί, ένωσε τις φωνές του και ξεστόμισε το εξής σύνθημα: «Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, Ντέγιαν οε οε». Κι όντως έτσι ακριβώς έγινε! Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού δεν έχουν ξεχάσει καθόλου τον «Ντέκι». Επίσης και ο ίδιος ο παίχτης δεν χάνει ευκαιρία να δηλώνει ότι είναι οπαδός του Παναθηναϊκού, καθώς αυτό που έζησα στη συγκεκριμένη ομάδα ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας και είναι κάτι που σου φαίνεται απλά μαγικό.
Στις 18/3/2004 όμως ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα επέστρεψε στην Ελλάδα… αυτή τη φορά ως αντίπαλος. Συγκεκριμένα ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε την Μπαρτσελόνα, στην οποία αγωνιζόταν τότε και ο Σέρβος άσος και η υποδοχή αναμενόταν να είναι ένα γεγονός που θα έμενε για πάντα χαραγμένο στις μνήμες των πρωταγωνιστών. Πλήθος κόσμου, γέμισε το «Κλειστό του Σπόρτινγκ» για να αποθεώσει από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης το δικό τους παιδί. Αρχικά μ’ ένα τεράστιο πανό στα αγγλικά οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού του έδωσαν το δικό τους μοναδικό μήνυμα: «Είσαι ένας από εμάς…», ενώ στην πορεία φώναζαν ρυθμικά το όνομά του. Ο ίδιος όσο άντεξε να αγωνιστεί το έκανε με δάκρια στα μάτια και μετά το τέλος του αγώνα η λαϊκή απαίτηση του κόσμου ήταν μια και εκφράστηκε με το εξής σύνθημα: «Φέρε τον Ντέγιαν πίσω Γιαννακόπουλε». Ο ίδιος ήταν τόσο συγκινημένος και έκπληκτος από αυτό που βίωνε που δεν ξεκολλούσε από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, ο οποίοι δεν σταμάτησαν να τον αποθεώνουν στιγμή.
Μάλιστα ο ίδιος μετά το συγκεκριμένο ματς, δήλωσε μέσα στα πολλά: «Στην Αθήνα έζησα τέσσερα χρόνια και βίωσα μεγάλες συγκινήσεις, αλησμόνητες στιγμές στην καριέρα μου και στη ζωή μου. Η Ελλάδα με έχει σημαδέψει ανεξίτηλα».
Μπορεί, λοιπόν, η λαϊκή απαίτηση του κόσμου του Παναθηναϊκού να μην έγινε ποτέ πραγματικότητα και ο «Ντέκι» να μην επέστρεψε ποτέ, ωστόσο οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι πρόσφεραν επιτυχίες στο τριφύλλι, καθώς ο πήχης είχε ανέβει πολύ ψηλά, ενώ παράλληλα βράβευσαν και άλλη μια φορά τον Μποντιρόγκα, διότι ξανά τέθηκε αντιμέτωπος του Παναθηναϊκού. Συγκεκριμένα το 2006 στο ΟΑΚΑ σ’ ένα αδιάφορο παιχνίδι του εξάστερου με την Ρόμα, πάνω από δέκα χιλιάδες φίλοι των «πράσινων» βρέθηκαν στο γήπεδο για να χειροκροτήσουν και πάλι τον Ντέγιαν. Τέλος, ο Μποντιρόγκα βρέθηκε και στη Λεωφόρο όταν πια είχε εγκαταλείψει τα παρκέ για τη γιορτή της «Θύρας 13» κι βραβεύτηκε κι εκεί. Είπαμε, η σχέση των οπαδών της ομάδας με τον συγκεκριμένο παίχτη-μεγαλείο ξεπερνάει το μπάσκετ. Συγκεκριμένα αυτό έλαβε χώρα το 2011 στη συμπλήρωση των 45 χρόνων από την ίδρυση της «Θύρας 13».
Ήταν ένας από τους κορυφαίους παίχτες που πέρασαν από τον Παναθηναϊκό και όλοι οι φίλαθλοι της ομάδας θα έχουμε να θυμόμαστε μια διαφορετική μοναδική στιγμή στην πλούσια ιστορία του Ντέγιαν στο τριφύλλι. Άλλωστε η σχέση που αναπτύχθηκε μεταξύ των δύο πλευρών ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή αγάπη, φιλάθλου και παίχτη… ένας δεσμός που μένει δυνατά δεμένος μέχρι και σήμερα και θα μείνει για πάντα. Εμείς να του ευχηθούμε χρόνια πολλά και να είναι γερός και δυνατός μαζί με την οικογένειά του.
