Η κορύφωση πλησιάζει, το ΟΑΚΑ δακρύζει!

    Έφτασε, λοιπόν, η ώρα να γράψω το τελευταίο μου άρθρο γι’ αυτόν τον τεράστιο παίχτη που λέγεται Δημήτρης Διαμαντίδης. Ο «3D» από την ερχόμενη σεζόν δεν θα βρίσκεται στα παρκέ, καθώς έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση, ρίχνοντας το βάρος στην οικογένειά του. Έτσι, ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να τιμήσει τον Μητσάρα, όπως του αξίζει. Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος στο Prasinoforos.gr.

    Ίσως είναι από τα άρθρα που ό,τι και να αναφέρεις, ό,τι και να γράψεις είναι πολύ λίγο για να εκφράσεις αυτό που πραγματικά ισχύει και αυτό που πραγματικά νιώθεις. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης για τον κόσμο του Παναθηναϊκού αλλά και για όλους τους υγιείς φιλάθλους ανεξαρτήτου ομάδας, ήταν ένα μπασκετικό είδωλο. Ένα είδωλο που φρόντισε να βάλει το δικό του λιθαράκι για να κάνει πιο ισχυρό το μπάσκετ στην Ελλάδα. Μπορεί στο παρελθόν να ήταν ο Γκάλης και ο Γιαννάκης, ωστόσο το ελληνικό μπάσκετ φρόντισε να βγάλει ένα ακόμα σπουδαίο παιδί μέσα στα πολλά που έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια. Πραγματικά όσοι έζησαν τον Δημήτρη Διαμαντίδη πρέπει να νιώθουν μέσα τους τυχεροί. Ο συγκεκριμένος παίχτης μπορεί να σταμάτησε αλλά επειδή είναι θρύλος θα γίνει γνωστός και στα παιδιά που δεν τον πρόλαβαν και θα θελήσουν να ξετυλίξουν το κουβάρι της ιστορίας του μπάσκετ. Βίντεο και αναλύσεις για εκείνον υπάρχουν και το ότι σταμάτησε από την ενεργό δράση δεν σημαίνει ότι πλέον θα ξεχαστεί και κανείς δεν θα μιλάει για εκείνον.

    %ce%ba%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ac

    Ο Δημήτρης Διαμαντίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καστοριά στις 6 Μαΐου 1980. Γενικότερα ήταν ένα παιδί όπως όλα τα υπόλοιπα, όπως έχει πει και ο ίδιος. Μάλιστα το άθλημα που έπαιζε μικρός ήταν το ποδόσφαιρο και στην πορεία στράφηκε στο χώρο του μπάσκετ, καθώς του άρεσε περισσότερο. Όταν έφτασε τα 14 του αγωνίστηκε στον σύλλογο της Καστοριάς, ξεκινώντας με αυτόν τον τρόπο τα πρώτα του μπασκετικά βήματα. Στη συγκεκριμένη ομάδα, ουσιαστικά άρχισε να παίζει για πρώτη φορά μπάσκετ και εκεί έμαθε τα πρώτα βασικά μυστικά του αθλήματος. Πολλά για την πορεία του εκεί δεν μπορούμε να αναφέρουμε, ωστόσο ο τότε προπονητής του, Κώστας Πιλαφίδης ανέφερε κάποια πράγματα για τον Διαμαντίδη του τότε.

    Συγκεκριμένα είπε: «Για εμένα τότε ήταν απλά ένας από τους 12 αθλητές που είχα. Απ’ ότι θυμάμαι είχε έρθει πιο αργά από τους υπόλοιπους κι έτσι ήταν ο τελευταίος που είχε μπει στις προπονήσεις. Τότε ξεκινούσε να παίξει μπάσκετ. Ήταν μία συμπαθητική φυσιογνωμία, χαμογελαστός και ευχάριστος οπότε ήταν θετική η αύρα του στο χώρο. Μπασκετικά δεν είχε ξαναπαίξει και τότε ξεκινούσε να βρίσκεται σε προπονήσεις. Αυτό που ξεχώριζες πάνω του ήταν ότι επρόκειτο για ένα μακρύ σωματότυπο, όμως δεν είχε τίποτα άλλο που να κάνει τη διαφορά. Στην καριέρα μου είχα δει χιλιάδες παιδιά με τέτοιο χαρακτηριστικό. Τότε η Καστοριά ήταν μία ομάδα που έψαχνε για νεαρούς παίκτες. Εφόσον ήταν συνεπής στην παρουσία του και στη συμπεριφορά του δεν ψάχναμε άλλα στοιχεία. Τότε στην ομάδα φτιάχναμε παίκτες και δεν υπήρχε η δυνατότητα να τους παίρνουμε έτοιμους. Η συνέπεια, η οξυδέρκεια κι η αφοσίωση ήταν τα πρώτα στοιχεία που έδειξε και μετά ξεκίνησε να εξελίσσεται».

    %ce%b7%cf%81%ce%b1%ce%ba%ce%bb%ce%ae%cf%82

    Στην Καστοριά έκατσε πέντε χρόνια και στα 19 του, δηλαδή το 1999 αποφάσισε να κάνει το πρώτο από τα δύο μεγάλα βήματα της καριέρας του. Ο Ηρακλής θέλησε εκείνη την περίοδο να τον εντάξει στο ρόστερ του και ο Διαμαντίδης αποφάσισε να πει το «ναι» και να μετακομίσει στην Θεσσαλονίκη. Στον «γηραιό» χρειάστηκε μόλις ένα χρόνο προσαρμογής και σε ηλικία 20 χρονών αποτέλεσε βασικό στέλεχος της ομάδας. Μάλιστα η βοήθειά του ήταν πολύτιμη καθώς μ’ εκείνον στο παρκέ ο Ηρακλής κατάφερε να φτάσει μέχρι τα προημιτελικά του πρωταθλήματος τη σεζόν 2000/01, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά η επιτυχία στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ακόμα μεγαλύτερη διότι ο σύλλογος έφτασε μέχρι τα ημιτελικά.

    Ωστόσο η βελτίωση αυτού του παιδιού ήταν κάτι που τον χαρακτήριζε όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι, την αγωνιστική περίοδο 2003/04 ο Διαμαντίδης κατάφερε να βγει πολυτιμότερος παίχτης του ελληνικού πρωταθλήματος, ενώ παράλληλα μπήκε και στην καλύτερη πεντάδα της χρονιάς. Τότε ο Ηρακλής τερμάτισε στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος, πάνω από την ΑΕΚ! Συνολικά ο «3D» αγωνίστηκε 124 φορές με τη φανέλα του Ηρακλή και σκόραρε 1121 πόντους, ενώ παράλληλα είχε 592 ριμπάουντ, 225 κλεψίματα και 413 ασίστ. Όπως καταλάβατε η σεζόν 2003/04 ήταν και η τελευταία του Δημήτρη Διαμαντίδη στον Ηρακλή. Αυτό διότι το μεγαλύτερο βήμα και παράλληλα η μεγαλύτερη πρόκληση στην καριέρα του, του χτύπησε την πόρτα και είχε το όνομα «Panathinaikos B.C». Για εκείνη την εποχή έχουν ακουστεί πολλά, ωστόσο όπως είχε πει και ο ίδιος σε δηλώσεις του, μόνο ο Παναθηναϊκός είχε έρθει με επίσημη πρόταση. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός δεν είχε κάνει επίσημη πρόταση αλλά υπήρχε ένα ενδιαφέρον.

    2004

    Τελικά ο Διαμαντίδης κατέληξε στον Παναθηναϊκό το 2004, όπου και φόρεσε τα πράσινα μέχρι το τέλος της καριέρας του. Για εκείνη την μεταγραφή μάλιστα είχε μιλήσει και ο τότε προπονητής της ομάδας, Ζέλικο Ομπράντοβιτς λίγα χρόνια μετά. Συγκεκριμένα είχε πει: «Τον παρακολουθούσαμε στον Ηρακλή. Καταλάβαμε ότι έχει πολλές πιθανότητες να έρθει και να γίνει ένας πολύ σημαντικός παίχτης για εμάς. Ήταν φανερό τότε τι παίχτης ήταν». Όταν ο Διαμαντίδης πήγε στον Παναθηναϊκό ήταν 24 χρονών και δεν ήταν το όνομα που θα ξεσήκωνε τους οπαδούς. Με λίγα λόγια ο «3D» δεν πήγε στο τριφύλλι σαν ηγέτης αλλά σαν ένας παίχτης με ικανότητες, ο οποίος θα μπορούσε μελλοντικά να βοηθήσει το σύλλογο. Ήταν ένα παιδί που ποτέ μα ποτέ δεν βασίστηκε στο φυσικό του ταλέντο, καθώς στο παιχνίδι του δεν είχε κάτι που να ξεχώριζε εξαρχής. Επιπλέον διέθετε και ορισμένες χτυπητές αδυναμίες, οι οποίες γενικότερα σου έδιναν την εντύπωση ότι ο συγκεκριμένος παίχτης δεν μπορεί να φτάσει σε τοπ επίπεδο και να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς σε Ελλάδα και Ευρώπη. Όμως ο Διαμαντίδης όλα αυτά τα χρόνια ήταν ένα παιδί που στο μέσα στο μυαλό του είχε μια λέξη και την εφάρμοζε απόλυτα. Αυτή δεν ήταν άλλη από την «δουλειά». Ήξερε ότι δείχνοντας αφοσίωση, έχοντας πίστη και δουλεύοντας σκληρά μπορούσε να βελτιώσει σ’ ένα μεγάλο βαθμό τις αδυναμίες που είχε (όπως για παράδειγμα το σουτ του) και να μετατρέψει τα αρνητικά στοιχεία σε θετικά. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Ζοτς για εκείνον όταν είχε πει: «Έχει πάθος με το μπάσκετ. Είναι αυτός που θέλει πάντα να θυσιάζεται για την υπόλοιπη ομάδα και γνωρίζει ότι η σκληρή δουλειά είναι κάτι πολύ σημαντικό. Όλα αυτά τα χρόνια τις περιόδους που δεν έχουμε προπόνηση είναι ο πρώτος που έρχεται στο γυμναστήριο για να προπονηθεί μόνος του ή με κάποιον τεχνικό».

    %ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%bb%ce%b2%ce%ad%cf%81%cf%84%ce%b7%cf%82

    Ο Δημήτρης στην πορεία των χρόνων εξελίχθηκε και κάτω από τις οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς έγινε ένας πολύ σημαντικός παίχτης για τον σύλλογο. Ένας παίχτης, ο οποίος έκανε όλες τις δουλειές. Τα μακριά του χέρια τον βοηθούσαν να βγάζει εντυπωσιακές άμυνες αλλά και παράλληλα να κλέβει μπάλες που δύσκολα θα τις έκλεβαν άλλοι παίχτες. Η τρομερή οξυδέρκειά του, του έδινε τη δυνατότητα να διαβάζει το παιχνίδι και να πράττει σωστά κάθε στιγμή. Άλλωστε το είχε πει ο Σέρβος τεχνικός που δούλεψε μαζί του τόσα χρόνια: «Ο Διαμαντίδης γνωρίζει την κάθε λεπτομέρεια του μπάσκετ». Ο Διαμαντίδης στον Παναθηναϊκό έχει χαρίσει αμέτρητες στιγμές χαράς, περηφάνιας και γενικότερα ήξερε απόλυτα τον τρόπο να ξεσηκώνει τους οπαδούς με μια απλή ασίστ του, με ένα alley oop, μ’ ένα pick and roll, με μια τάπα, μ’ ένα κλέψιμο ή με μια εύστοχη επιθετική ενέργεια. Με το πέρασμα των χρόνων έμαθε δίπλα στον Αλβέρτη να είναι ηγέτης και το 2009 πήρε τη σκυτάλη και ανέλαβε το συγκεκριμένο δύσκολο ρόλο, δηλαδή αυτόν του αρχηγού στην πιο επιτυχημένη ομάδα της Ελλάδας και σε μια από τις καλύτερες της Ευρώπης. Ο Διαμαντίδης όντας πρώτος αρχηγός ποτέ δεν αγχώθηκε και άντεξε την πίεση του συλλόγου και με το παραπάνω.

    Ήταν ο άνθρωπος που στις δύσκολες στιγμές έβγαινε μπροστά και «ξελάσπωνε» την ομάδα. Τα παραδείγματα άπειρα, οι αναμνήσεις πολλές! Έτσι, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έφτασε στο σημείο να αναφέρει για εκείνον το εξής: «Μετά από τόσα χρόνια, πιστεύω ότι μαζί με τον Αλβέρτη είναι οι πιο σημαντικοί παίχτες στην ιστορία του Παναθηναϊκού». Με το τριφύλλι στο στήθος ο Διαμαντίδης έχει πανηγυρίσει συνολικά 9 πρωταθλήματα Ελλάδος, 10 κύπελλα Ελλάδος και 3 Euroleague. Ωστόσο οι διακρίσεις του πρώην αρχηγού του τριφυλλιού δεν τελειώνουν εδώ, καθώς εκτός από ομαδικούς τίτλους έχει κατακτήσει και ατομικούς. Ειλικρινά από πού να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε; Πολλές προσωπικές διακρίσεις και παράλληλα σημαντικές, όπως 2 φόρες MVP Euroleague, 6 φορές καλύτερος αμυντικός της Euroleague, 4 φορές στην κορυφαία πεντάδα της Euroleague, 2 φορές κορυφαίος παίχτης στις ασίστ στην Euroleague. Επιπλέον είναι πρώτος σε συμμετοχές στην Α1, έχει βγει 6 φορές MVP στο πρωτάθλημα, 6 φορές MVP τελικών σε πρωτάθλημα Ελλάδος, 1 φορά κορυφαίος αμυντικός στο πρωτάθλημα, 6 φορές κορυφαίος στα κλεψίματα στο πρωτάθλημα, έχει μπει 11 φορές στην κορυφαία πεντάδα του πρωταθλήματος, 2 φορές MVP τελικού κυπέλλου Ελλάδος, 2 φορές μεγαλύτερος σκόρερ σε τελικούς κυπέλλου Ελλάδος, πρώτος σε συμμετοχές σε τελικούς κυπέλλου Ελλάδος. Τέλος, έχει δώδεκα συμμετοχές στο ελληνικό All-Star Game και διαθέτει και επτά συμμετοχές στο τουρνουά Ακρόπολις.

    Όπως καταλαβαίνετε οι τίτλοι σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο είναι πάρα πολλοί και μαρτυρούν το μεγαλείο αυτού του παίχτη. Ένα παιδί που ποτέ δεν «καβάλησε το καλάμι», που ήταν πάντα μετριόφρων και που κοιτούσε πώς να θυσιαστεί για όλη την υπόλοιπη ομάδα. Ακόμα και σε στιγμές που έβαζε μεγάλα σουτ ή πραγματοποιούσε κορυφαίες εμφανίσεις, ποτέ δεν έβαλε μπροστά το «εγώ». Αντίθετα θεωρούσε ότι όλοι συνέβαλλαν στη νίκη κι έβαζε πάντα μπροστά το «εμείς». Όπως είχε πει και σε μια συνέντευξή του: «Το άθλημα είναι ομαδικό κι ο ένας δεν μπορεί να κερδίσει και τους πέντε». Από αυτή και μόνο τη δήλωση μπορεί κάποιος να καταλάβει το ήθος αυτού του αθλητή. Μάλιστα ο Διαμαντίδης με τις εμφανίσεις που πραγματοποιούσε όλα αυτά τα χρόνια θεωρούνταν από πολλούς ότι ήταν ο κορυφαίος παίχτης της Ευρώπης ή από τους κορυφαίους. Ο ίδιος όμως φρόντισε να μιλήσει και γι’ αυτό και με την απάντησή του να δείξει πόσο μεγάλος είναι σαν άνθρωπος και σαν αθλητής. Είχε πει συγκεκριμένα: «Εγώ δεν θα χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ως το καλύτερο παίχτη της Ευρώπης. Ξέρω που είμαι καλός και τι μπορώ να κάνω. Θα χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ότι είμαι ένας κάλος παίχτης, ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει την ομάδα του και η ομάδα του αυτή έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να έχει επιτυχίες. Από εκεί και πέρα χαρακτηρισμούς όπως ο καλύτερος παίχτης της Ευρώπης εγώ δεν το δέχομαι. Απλά με τιμάει όμως ότι κάποιοι άλλοι σέβονται εμένα και τον τρόπο, τον οποίο αγωνίζομαι».

    %ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1

    Από εκεί και πέρα ο Δημήτρης Διαμαντίδης εκτός από τον Παναθηναϊκό έχει καταφέρει να είναι μέλος μιας εθνικής ομάδας, η οποία έφερε τεράστιες επιτυχίες στη χώρα μας. Ακόμα κι εκεί δεν ήταν ποτέ κομπάρσος αλλά έβγαινε μπροστά και μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, προσπαθούσε να οδηγήσει την Ελλάδα στην κορυφή. Μπορεί να μην διακρίθηκε με τις μικρές εθνικές ομάδες, καθώς δεν συμμετείχε σ’ αυτές και να μπήκε απότομα στην εθνική ανδρών, ωστόσο έχει καταφέρει να κερδίσει ένα Eurobasket το 2005, ένα αργυρό στο Μουντομπάσκετ το 2006, ένα χρυσό κύπελλο Στάνκοβιτς το 2006 κι ένα αργυρό σε Μεσογειακούς αγώνες το 2001. Αλήθεια ποιος θα ξεχάσει τον ημιτελικό με την Γαλλία και το απίστευτο σουτ τριών πόντων, το οποίο έδωσε την νίκη-πρόκριση στην εθνική; Ποιος θα ξεχάσει τις δηλώσεις του Παπαλουκά οι οποίες ήταν οι εξής: «Να ‘ναι καλά όλα τα παιδιά, δώσανε ότι είχαν στην άμυνα και να ‘ναι καλά ο Δημήτρης που για μια ακόμα φορά μας έβγαλε από την πολύ δύσκολη θέση γιατί η ευτυχία από το να νιώθεις πολύ άσχημα γιατί δεν είναι δυστυχία να χάσεις στον αθλητισμό είναι μια μικρή κλωστή. Να ‘ναι καλά ο Δημήτρης που βρέθηκε εκεί και την κατάλληλη στιγμή έδειξε απίστευτη ψυχραιμία, ολύμπια ψυχραιμία και με αυτό το σουτ μας έστειλε στον έβδομο ουρανό». Επιπλέον ποιος θα ξεχάσει τις δηλώσεις του ίδιου του Διαμαντίδη μετά από εκείνο το τρομερό φινάλε; Αναλυτικά είχε δηλώσει: «Ήμουν ο άνθρωπος που έτυχε να είμαι στη θέση για να σουτάρω και σούταρα και το έβαλα απλά, δεν είμαι κανένας πρωταγωνιστής. Ήμασταν δώδεκα παιδιά που παίξαμε για την ομάδα. Νομίζω είναι μια μεγάλη επιτυχία που φτάσαμε στον τελικό, να είμαστε καλά, δόξα τω Θεό, αύριο αν μπορέσουμε να πάρουμε το κύπελλο». Επίσης ο Διαμαντίδης ως μέλος της εθνικής έχει να θυμάται και την απίστευτη νίκη κόντρα στους Αμερικανούς! Ναι, καλά ακούσατε, την νίκη στους NBAers της «team USA» έχοντας πετύχει συνολικά 12 πόντους από τους 101 που βάλαμε. Όμως εκτός από αυτό σ’ εκείνον τον αγώνα έχει να θυμάται και την καταπληκτική τάπα απέναντι στον Κρις Πολ, ο οποίος μη γνωρίζοντας τις ικανότητες του Μήτσου πήγε για το κάρφωμα και… κόπηκε στα ίσα από τον «3D». Ίσως απ’ όλη αυτή την ωραία ιστορία, ο Διαμαντίδης να θυμάται και τα λόγια του Μάικ Σιζέφσκι, ο οποίος τον θεωρούσε τον καλύτερο σουτέρ της τότε ελληνικής ομάδας. Κι όμως ακόμα και τότε ο Μητσάρας απάντησε: «Μήπως με πέρασε για κανέναν άλλον;».  Τέλος, με την εθνική ομάδα είχε βγει και μέλος της κορυφαίας πεντάδας του Eurobasket το 2005 όταν και κατακτήσαμε το χρυσό μετάλλιο κόντρα στην Γερμανία.

    %cf%83%cf%84%ce%bf%cf%80-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae

    Όμως μια μέρα στα 30 του χρόνια, ο Δημήτρης, αποφάσισε να ανακοινώσει το «αντίο» του από την εθνική και στην κυριολεξία να μας στείλει όλους αδιάβαστους. Μια απόφαση που έφερε πολλές αντιδράσεις και μάλιστα που δεν θέλησαν να δεχθούν πολλοί. Όμως όλα αυτά τα χρόνια ο Διαμαντίδης ήταν σταθερός στις αξίες του και στα πιστεύω του. Ότι έλεγε και αποφάσιζε ήταν νόμος, πισωγυρίσματα δεν είχε! Όσο κι αν προσπάθησαν ορισμένοι να τον μεταπείσουν, δεν τα κατάφεραν και ο Δημήτρης σταμάτησε οριστικά και αμετάκλητα από την εθνική το 2010 μετά το τέλος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος όταν και η εθνική ηττήθηκε από την Ισπανία. Μπορεί να έφυγε νωρίς και άδοξα, ωστόσο αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά, διότι το τουρνουά που έκανε ήταν από τα καλύτερα στην καριέρα του και η απόφαση που είχε πάρει ήρθε έπειτα από πολύωρη σκέψη. Ο Διαμαντίδης έφυγε από την εθνική όχι γιατί τον πείραξαν οι δυσκολίες που περνούσε τότε η ομάδα, άλλωστε δεν φημιζόταν για τον άνθρωπο που τα παρατάει και φεύγει. Ο Δημήτρης αποφάσισε να σταματήσει από την εθνική για να μπορέσει να τιμήσει όπως πρέπει το νέο συμβόλαιο που είχε υπογράψει με τον Παναθηναϊκό. Ένα χρόνο νωρίτερα η εγχείρηση στους κοιλιακούς που έκανε και γενικά το… ταλαιπωρημένο σώμα του αρχηγού του Παναθηναϊκού ήταν τα πρώτα καμπανάκια που ήχησαν σ’ έναν παίχτη που έπαιζε πάρα πολλά αγωνιστικά λεπτά σε Παναθηναϊκό και εθνική Ελλάδος. Έτσι, ο Διαμαντίδης έκατσε κάτω, τα ζύγισε και θεώρησε ότι αν συνέχιζε στην εθνική και παράλληλα έπαιζε και στον Παναθηναϊκό, τότε στα 33 του που τελείωνε και το συμβόλαιό του με το τριφύλλι δεν θα μπορούσε να το ανανεώσει, λόγω της ισχυρής καταπόνησης που θα είχε δεχθεί.

    Όπως αποδείχθηκε ο αρχηγός του τριφυλλιού δεν σκέφτηκε λανθασμένα κι έπραξε σοφά. Στον Παναθηναϊκό έκατσε μέχρι τα 36 του (πέρυσι) και πρόσφερε ότι μπορούσε. Μάλιστα στην αρχή της περσινής σεζόν ανακοίνωσε ότι θα είναι και η τελευταία του χρονιά στο τριφύλλι και γενικότερα θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Μπορεί να έφυγε με ένα κύπελλο Ελλάδος μόνο, ωστόσο ο ίδιος αποχωρεί με το κεφάλι ψηλά και εύχεται όπως έχει πει να έχουν κι άλλοι αθλητές την ίδια πορεία που είχε κι εκείνος. Έζησε απίστευτες στιγμές και μαζί του έζησε κι ο κόσμος του Παναθηναϊκού πολλές χαρές. Έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του τεράστιου αυτού συλλόγου και πλέον ο Παναθηναϊκός θα αποφασίσει να τον τιμήσει όπως του αξίζει. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου για εκείνον, όταν είχε πει: «Αν ο Παναθηναϊκός ήταν άνθρωπος θα ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης». Στον Έλληνα γκαρντ όμως δεν παρέλειψε να αναφερθεί ούτε και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, ο οποίος είπε: «Έδωσε τόσα πολλά στον Παναθηναϊκό. Έχει προσφέρει ανεκτίμητες συγκινήσεις στο σύλλογο».

    %cf%84%ce%ad%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%ac%cf%81%ce%b8%cf%81%ce%bf%cf%85

    Ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα παίξει για τελευταία φορά στο τουρνουά που θα γίνει για εκείνον, θα αποθεωθεί πάλι για τελευταία φορά φορώντας το τριφύλλι στο στήθος και θα γίνει και επίσημα ένας από τους θρύλους του Παναθηναϊκού, όταν η φανέλα με τον αριθμό «13» ανέβει στην κορυφή του ΟΑΚΑ, δίπλα σ’ αυτή του Φραγκίσκου Αλβέρτη. Όμως ο ίδιος θα αναφέρει και πάλι αυτό που λέει από πέρυσι: «Οι παίχτες έρχονται, μένουν, προσφέρουν αλλά αυτή η ομάδα συνεχίζει κι έχει μέλλον και ο κόσμος πρέπει να είναι εκεί και να τη στηρίζει, όπως τη στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια». Αρχηγέ σ’ ευχαριστούμε για όλα όσα από καρδιάς!

    Δείτε το βίντεο-αφιέρωμα:

    Βρείτε τον συντάκτη: FacebookTwitterInstagram