Η αδικημένη πορεία του Παναθηναϊκού το 1991-92 στο Τσάμπιονς Λίγκ

    Ο Βασίλης Ντούτσης γράφει στο Prasinoforos.gr για την πορεία του Παναθηναϊκού στο Τσάμπιονς Λιγκ την σεζόν 1991-1992.

    Σήμερα θα φτάσουμε στο μακρινό 1991,  όταν ο Παναθηναϊκός θα γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα που θα συμμετάσχει, στους κακώς, χαρακτηρισμένους από τους γνωστούς δημοσιογραφικούς κύκλους, πειραματικούς ομίλους του νεοσύστατου τότε Τσάμπιονς Λίγκ.

    Και λέω κακώς διότι το σύστημα αυτό θα διαρκέσει και τις δύο επόμενες χρονιές στην διοργάνωση. Για να γίνει αυτό όμως έπρεπε πρώτα, να παίξει 2 νοκ άουτ προκριματικούς αγώνες. Οι μεγάλες πορείες των προηγούμενων ετών έχουν βοηθήσει κι έτσι στον α γύρο ο Παναθηναϊκός κληρώνεται με την άσημη πρωταθλήτρια Ισλανδίας Φράμ, η οποία όμως αποδεικνύεται σκληρό καρύδι και την αποκλείουμε χάρις στα εκτός έδρας γκολ του πρώτου αγώνα στο Ρέυκιαβικ 2-2.  Και τα δύο γκολ σημειώνει ο Λούης Χριστοδούλου. Στην ρεβάνς του ΟΑΚΑ η ομάδα κολλάει στο 0-0 χάνοντας μάλιστα και πέναλτι με τον σαραβάκο. Στον β’ γύρο μια παλαιά γνώριμη περιμένει για την δική της ρεβάνς.

    Η πρωταθλήτρια Σουηδίας Γκέτεμποργκ, όπως το 1985 έτσι και τώρα είναι το εμπόδιο πριν μια ακόμα μεγάλη διάκριση. Αυτή την φορά η σειρά των αγώνων είναι ανάποδα. Αλλά ο εφιάλτης για τους Σουηδούς είναι ίδιος και λέγεται Δημήτρης Σαραβάκος. Στο πρώτο ματς του ΟΑΚΑ με μιαν αριστουργηματική εκτέλεση φάουλ και με μια ασίστ στον Σπύρο Μαραγκό, βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του με σκορ ασφαλείας 2-0.

    Το αξιοπεριέργο είναι ότι από τα ματς αυτά, όπως και από αυτά των ομίλων, ο Σαραβάκος είναι μόνος του στην επίθεση, αφού το άλλο του μισό ο Κριστόφ Βαζέχα, έκανε μια εγχείρηση στους κοιλιακούς που τον κράτησαν έξω το πρώτο μισό της σαιζόν. Αλλά και όταν ο Πολωνός στράικερ επέστρεψε στα τέσσερα τελευταία ματς του ομίλου, δεν ήταν ο ίδιος γνωστός Βαζέχα εμφανώς επηρεασμένος από την αγωνιστική αποχή. Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η τύχη του Παναθηναϊκού εάν ο Πολωνός στράικερ ήταν στα γνωστά στάνταρ του.

    Στην ρεβάνς του Ούλεβι, το «τριφύλλι» μπαίνει υπεροπτικά στο πρώτο ημίχρονο, και πρίν συμπληρωθούν 30 λεπτά αγώνα, εξαφανίζεται το πλεονέκτημα του πρώτου αγώνα, αφού ο Βάντσικ μαζεύει 2 φορές, την μπάλα από τα δίκτυα του. Μάλιστα οι Σουηδοί σφυροκοπούν και μέχρι να τελειώσει το ημίχρονο, χάνουν ευκαιρίες και για άλλα γκολ. Εκεί κάπου εμφανίζεται ο άγιος του Παναθηναϊκού πάλι. Ο Δημήτρης Σαραβάκος, πετυχαίνει ίσως το ωραιότερο γκολ της καριέρας του όταν ντριπλάρει σε πολύ μικρό χώρο 5 Σουηδούς αμυντικούς και με σουτ στην κίνηση κάνει το 2-1. Αυτό ήταν.

    Η ομάδα πατά ξανά στα πόδια της, ο Πάρις Γεωργακόπουλος έχει σουτ στο δοκάρι αλλά και πάλι ο Σαραβάκος με πέναλτι αυτήν την φορά δεν θα επιτρέψει στον Παναθηναϊκό να χάσει 2-2. Στους ομίλους ο Παναθηναϊκός κληρώνεται με τον πρωταθλητή Ευρώπης Ερυθρό Αστέρα Γιουγκοσλαβίας, την πρωταθλήτρια Βελγίου Άντερλεχτ, και την πρωταθλήτρια Ιταλίας και κατόπιν φιναλίστ της διοργάνωσης Σαμπτόρια των περίφημων Βιάλι-Μαντσίνι, αλλά και ενός γαλαξία αστέρων όπως Παλιούκα, Σερέζο, Κάτανετς, Βιέρκοβουντ με προπονητή την αλεπού των πάγκων Βουγιαντίν Μπόσκοφ.

    Τολμώ να πω ότι είναι ένας από τους πιο δύσκολους ομίλους πού έχει παίξει ποτέ ελληνική ομάδα, παρόμοιας δυσκολίας με εκείνος πού έπαιξε ο Παναθηναϊκός το 2000 για τους νεότερους. Πρώτο ματς στις Βρυξέλλες όπου το τελικό 0-0 είναι μαγική εικόνα, αφού ο Παναθηναϊκός χάνει σωρεία ευκαιριών, έχει δοκάρι με τον Μαραγκό και δεν του δίνουν 2 καταφανέστατα πέναλτι. Παρόλα αυτά θεωρείται θετικό αποτέλεσμα. Στο δεύτερο ματς που γίνεται Δεκέμβριο μήνα, ο Παναθηναϊκός είναι άτυχος μιας και ο καιρός δεν είναι σύμμαχος.

    Στην Αθήνα χιονίζει και το ΟΑΚΑ έχει ντυθεί στα λευκά. Αυτό διευκολύνει τους Ιταλούς της Σαμπτόρια, που θα πάρει ένα πανεύκολο 0-0 σε ένα ματς που όλοι θυμούνται για το χιόνι και λίγοι για τις ελάχιστες ευκαιρίες. Τα διπλά ματς του Μαρτίου με τον Ερυθρό Αστέρα έχουν τις ιδιαιτερότητες τους. Πρώτα λόγω του παρελθόντος των 2 ομάδων, και δεύτερον διότι ο  αστέρας είναι ο εν ενεργεία πρωταθλητής Ευρώπης που όλοι θέλουν να κερδίσουν τους αστέρες του, πού μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας θα στελεχώσουν τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

    Στο πρώτο ματς του ΟΑΚΑ ο ερυθρός αστέρας είναι καλύτερος, και παίρνει μια καθαρή νίκη με 0-2 με 2 τέρματα του Σκοπιανού Πάντσεφ, ο οποίος έχει φροντίσει να προκαλέσει ήδη με δηλώσεις. Στα αξιοσημείωτα είναι και η παρουσία 300 οπαδών του ΟΣΦΠ δίπλα σ αυτούς του ερυθρού αστέρα. Να τονίσω εδώ ότι το σύνθημα πού δονούσε την ατμόσφαιρα πριν ξεκινήσει αυτό το ματς και παρέπεμπε στις ένδοξες μέρες του Γουέμπλει, όπου θα γινόταν και ο τελικός της σαιζόν 1991-92, ήταν το «η ομαδάρα του 71 ξαναγεννιέται το 91».

    Η δεύτερη νίκη του ερυθρού αστέρα με 1-0 σήμανε ουσιαστικά και το τέλος των όποιων ελπίδων είχε ο Παναθηναϊκός για την πρόκριση. Σε ένα ματς που έγινε στην Σόφια της Βουλγαρίας, εξαιτίας των μαχών που μαίνονταν στην Γιουγκοσλαβία. Έτσι τα δύο τελευταία ματς έχουν πλέον τυπική σημασία. Στο πρώτο με την Άντερλεχτ στο ΟΑΚΑ ερχόμαστε πάλι 0-0 αλλά αυτήν την φορά οι Βέλγοι πέσαν από την ακρόπολη και βρήκαν και πορτοφόλι. Ο Παναθηναϊκός πρέπει εκείνη την μέρα να έχασε και 10 κλασικές ευκαιρίες.

    Μάλιστα σ αυτό το ματς κάνει και το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο ένας παίκτης, που αγαπήθηκε πολύ από τους φιλάθλους μας, ο Χουάν Χοσέ Μπορέλι. Στο τελευταίο ματς του ομίλου με την Σαμπτόρια στην Γένοβα ο Παναθηναϊκός πραγματοποιεί εξαιρετική εμφάνιση και μάλιστα πετυχαίνει το πρώτο και μοναδικό γκολ του στον όμιλο με τον Σπύρο Μαραγκό έπειτα από σέντρα του Γιώργου Δώνη. Αυτό καταδεικνύει και την παρουσία-απουσία του Κριστόφ Βαζέχα λόγω του τραυματισμού πού προανέφερα αφού σε έξι αγώνες πετύχαμε μόνο ένα γκολ.

    Αυτό το παιχνίδι είναι κι ένα από τα τελευταία του Δημήτρη Σαραβάκου στην Ευρώπη, αφού η έλευση του Ίβιτσα Όσιμ το καλοκαίρι του 1992 ουσιαστικά σήμανε την αρχή του τέλους της καριέρας του Μητσάρα στον Παναθηναϊκό αφού τα επόμενα 2 χρονιά μέχρι το 1994 που θα φύγει για την ΑΕΚ του Μπάγεβιτς και του Μελισαννίδη θα είναι μεταξύ γηπέδου-πάγκου και εξέδρας.