Η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον πρωταθλητή Παναθηναϊκό
By Prasinoforos Newsroom 08/05/2025
Ας ξεκινήσουμε από μία γενική παραδοχή. Ή και παραπάνω. Η πρόκριση του Ολυμπιακού στον Άγιο Θωμά, εκτός από την απώλεια του μικρότερου ευρωπαϊκού τροπαίου, άλλαξε κατά πολύ το μομέντουμ που είχε πάρει με πολύ κόπο ο Παναθηναϊκός με τα δύο πρωταθλήματα που κατέκτησε μετά από τόσα χρόνια (2020, 2022). Γράφει ο Γιώργος Γάκης.
Παράλληλα, η «μετάλλαξη» της ομάδας με την παρουσία παικτών «αστέρων», όπως ο Κόβαρ και ο Ερνάντες, δεν φαίνεται να βοήθησαν την ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου, που με τις κλασσικές ατυχίες της απέτυχε σε σημαντικό βαθμό αυτά τα δύο χρόνια.
Ενδεικτικά, ο Ερνάντες ήταν τραυματίας στα παιχνίδια της Ευρώπης με τον Ολυμπιακό, ο Ιερεθουέλο που αποκτήθηκε τελευταία στιγμή για βασικός πασαδόρος γιατί η αρχική επιλογή… αποσύρθηκε αφού υπέγραψε συμβόλαιο, ήταν εκτός τελικών πέρσι.
Έτσι, η διπλή αποτυχία με τον αποκλεισμό από ΠΑΟΚ το 2023, και με την απώλεια του πρωταθλήματος με πλεονέκτημα έδρας το 2024, είχαν φορτώσει με τεράστια πίεση το φετινό ρόστερ.
Όμως, η επιστροφή στις… ρίζες και στο στυλ της ομάδας του 2022, ήταν εχέγγυο επιτυχίας, παρά την αρχική ατυχία (τι περίεργο…) με τον Ολλανδό ακραίο Μάρτεν Φαν Χάρντερεν που οδήγησε… νομοτελειακά στην απώλεια της Ευρωπαϊκής προοπτικής, αλλά και του League Cup.
Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο F4 και στον αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ ήταν απογοητευτική. Όμως, ήταν και το τελευταίο «κανονάκι» που χάθηκε στη χρονιά και πείσμωσε όσο τίποτα άλλο ομάδα και κόσμο.
Την ίδια στιγμή, ο Ολυμπιακός με ένα από τα πιο πλήρη και ακριβά ρόστερ της ιστορίας του και με το μομέντουμ να είναι… «ερυθρόλευκο», δεν είχε πρόβλημα να χάσει κάποια παιχνίδια όπως στη Σύρο, στον Φλοίσβο και την Πολίχνη, αλλά και να δώσει τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να πάρει το διπλό «δήλωση» στου Ρέντη, μαζί με το πλεονέκτημα έδρας.
Η κατάκτηση του σούπερ καπ, του λιγκ καπ, του κυπέλλου, η παρουσία στην οκτάδα του Champions League, αλλά κυρίως η νίκη με ανατροπή επί της Γιαστρζέμσκι στα προημιτελικά της κορυφαίας διοργάνωσης της Ευρώπης, έδιναν στον Ολυμπιακό την «σιγουριά» ότι θα πατήσει το κουμπί και θα είναι έτοιμος για τους τελικούς. Φευ…
Ο Παναθηναϊκός έπαιζε για τη… ζωή του, ο Ολυμπιακός των σπουδαίων παικτών, όπως ο Τράβιτσα, ο Ατανασίεβιτς, ο Παγιένγκ κλπ κλπ «ξεψυχούσε» στο τάραφλεξ με την πάροδο του χρόνου.
Και μπορεί η ανεξήγητη απόφαση της διοργάνωσης να διεξαχθούν οι τρεις πρώτοι τελικοί με απόσταση μίας εβδομάδας και να γίνονται… Τετάρτη απόγευμα να έδινε θεωρητικά ένα πλεονέκτημα ξεκούρασης στην πιο «γερασμένη» ομάδα, όμως κάτι τέτοιο δε φάνηκε να επιβεβαιώνεται.
Και αυτό οφείλεται στον Δημήτρη Ανδρεόπουλο και τους μάγκες του. Η τακτική του επιθετικού σερβίς μπορεί να έφτασε τον Παναθηναϊκό σε τρομερά υψηλό αριθμό λαθών στα τρία παιχνίδια, όμως εν τέλει λειτούργησε πολλές φορές στα κρίσιμα, κάτι που επιβεβαιώνεται από τα tie break των δύο ομάδων.
Ενδεικτικό του πάθους, της συγκέντρωσης, της ανυπομονησίας για τον τίτλο είναι ότι ο Παναθηναϊκός επικράτησε με 3-2 σετ τρεις φορές στη διάρκεια της χρονιάς και μάλιστα με το μίνιμουμ:
– Με 13-15 στην κανονική διάρκεια για το πλεονέκτημα έδρας και άσσο του Γκάσμαν
– Με 14-16 στον δεύτερο τελικό της τρομερής ανατροπής από 14-13 και με επίθεση του Νίλσεν (την ώρα που ο Παναθηναϊκός έκανε το 39-45 με τον Ναν στην Πόλη με την Εφές για τη λήξη του ημιχρόνου)
– Με 17-15 από 14-15 στον τρίτο τελικό της σπουδαίας ανατροπής από 1-2 σετ και 8-14 στο τέταρτο με άσο του… Φαν Χάρντερεν.
Ο Παναθηναϊκός πήρε το πρωτάθλημα φέτος γιατί, πρώτα απ’ όλα, κέρδισε τον ίδιο του τον εαυτό.
Στον πρώτο τελικό, δεν πανικοβλήθηκε όταν μετά το εύκολο 2-0 ο Ολυμπιακός ήταν κυρίαρχος στο τρίτο σετ, αλλά ανασυντάχθηκε φτάνοντας εύκολα στο 3-1.
Στον δεύτερο τελικό, αντέδρασε με αδιανόητο τρόπο μετά το 2-0 των γηπεδούχων χωρίς αντίσταση, φτάνοντας σε μια τρομερή ανατροπή απέναντι σε ένα αρκετά γεμάτο (για τα δεδομένα του Ρέντη) γήπεδο, με εύκολη επικράτηση σε 3ο και 4ο σετ αλλά και με υποδειγματική διαχείριση όταν έδειχνε να στραβώνει το tie break.
Και τέλος, στον τρίτο και πιο… αγχωτικό τελικό, σε μία διαφήμιση για το ελληνικό βόλεϊ, γύρισε από την «κόλαση», δε μάσησε από την απώλεια δύο σετ τα οποία έκανε «δώρο» στους «ερυθρόλευκους» και έφτασε στην νίκη – τίτλο με «σκούπα» ως δώρο για τα 100 χρόνια του αντιπάλου του.
Το σημείο που αλλάζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση, είναι η απώλεια του Δημήτρη Τζούριτς αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό.
Η επιστροφή στις ρίζες, που λέγαμε παραπάνω, με τον Γκάσμαν ως άλλο… Στάλεκαρ, έδωσε στο τέλος το πρωτάθλημα στον Παναθηναϊκό.
Πλέον, οι δικαιολογίες έχουν τελειώσει για όλους, ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής και ΠΡΕΠΕΙ να κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του για την επόμενη χρονιά, να διεκδικήσει την παρουσία του στο Champions League, να παίξει σε ένα γήπεδο στολίδι και όχι άλλο στο Μετς για να ανέβει επίπεδο.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά, πράγματι, τα καλύτερα έρχονται.
ΥΓ. Παναθηναϊκός φτιαγμένος από Παναθηναϊκούς. Ανδρεόπουλος, Αγραπιδάκης, Πανταλέων και όχι μόνο. Στο 100% σε ισχύ το «κερδίζεις, χάνεις, εγώ θα τραγουδάω».
Η αθλητική επικαιρότητα του Παναθηναϊκού με ένα κλικ εδώ!
Διαβάστε επίσης…
