“Η μαύρη Ριζούπολη”

    Σε μία ανάμνηση άσχημη για το Παναθηναϊκό, ο Απόστολος Μιχαηλίδης ξετυλίγει το κουβάρι και προσπαθεί να επαναφέρει εκείνες τις στιγμές στο μυαλό μας και να εξηγήσει τι ήταν αυτό που έφταιγε και κόποι μιας χρονιάς βρέθηκαν από ένα ματς στον κάλαθο των αχρήστων.

    Ήταν 11 Μαΐου του 2003 όταν ο Παναθηναϊκός στην προτελευταία στροφή του πρωταθλήματος πήγαινε στη Ριζούπολη για να αντιμετωπίσει τον αιώνιο αντίπαλό του Ολυμπιακό στα πλαίσια της 29ης αγωνιστικής. Η ομάδα των πρασίνων ήθελε νίκη η ισοπαλία, όμως ακόμα και στο ενδεχόμενο της ήττας με 1 γκολ θα έστελνε την ομάδα του να αντιμετωπίσει εκ νέου τους Πειραιώτες σε αγώνες μπαράζ.

    Η ατμόσφαιρα πολλές ώρες πριν αρχίσει ο αγώνας ήταν κάτι παραπάνω από καυτή. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού προ της έναρξης του αγώνα βίωσαν μία “κόλαση” μέχρι να καταφέρουν να εισέλθουν στα αποδυτήρια από τους μανιασμένους οπαδούς της ομάδας του λιμανιού. Ο αγώνας κατά πολλούς με τις συνθήκες που επικρατούσαν από τη κερκίδα των φιλάθλων του Ολυμπιακού, δεν θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει ποτέ, όμως ο διατητής της αναμέτρησης, Γιώργος Μποροβήλος είχε άλλη άποψη και έτσι υπό αντίξοες συνθήκες, ο αγώνας ξεκίνησε.

    Τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό ξεκίνησαν στραβά από την αρχή καθώς λίγο μετά το πρώτο σφύριγμα του παιχνιδιού και συγκεκριμένα στο 3ο λεπτό της αναμέτρησης ο Τζιοβάννι έπειτα από φάουλ που εκτέλεσε καλοχτυπημένα ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, νίκησε τον Άγγελο Μπασινά στον αέρα και άνοιξε το σκορ για τους Πειραιώτες. Εν συνεχεία, οι πράσινοι προσπάθησαν να απαντήσουν αλλά ο Τάκης Φύσσας έχασε εξ’ επαφής κεφαλιά στέλνοντας τη μπάλα μακριά από την εστία του Φάνη Κατεργιαννάκη και έπειτα ο Ολισαντέμπε δεν θα μπορέσει να πιάσει ένα δυνατό σουτ μέσα απ’ την περιοχή και ο Θανάσης Κωστούλας θα τον προλάβει. Το χειρότερο απ’ όλα ήταν πως ο Παναθηναϊκός κάπου εκεί παρέδωσε τα όπλα και λίγο αργότερα ο Στέλιος Γιαννακόπουλος τρίπλαρε το Φύσσα και δεν δυσκολεύτηκε να νικήσει τον Νικοπολίδη και να τον αναγκάσει να μαζέψει για δεύτερη φορά τη μπάλα απ’ τα δίχτυα του. Δεν έφτανε όμως μόνο αυτά που ο Παναθηναϊκός είχε βιώσει ως τότε και με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου από φαουλ που εκτέλεσε εκ νέου ο Τζόρτζεβις ήρθε για άλλη μια φορά ο Γιαννακόπουλος με το κεφάλι αυτή τη φορά να νικήσει το Νικοπολίδη και να δώσει διαστάσεις θριάμβου στην νίκη των Πειραιωτών. Ο Παναθηναϊκός μέχρι το τέλος της αναμέτρησης δεχόταν “πυρά” στην εστία του από τους ερυθρόλευκους που είχαν τη ψυχολογία στα ύψη και δεν κατάφερε να κάνει τίποτα αξιόλογο στην επίθεσή του. Τελικώς, όπως γνωρίζουμε όλοι ο αγώνας έληξε 3-0.

    Για αυτό τον αγώνα ακουστήκανε άπειρα πράγματα: Ξεκινήσαμε από το γεγονός ότι δεν θα έπρεπε όπως προαναφερθήκαμε εξάλλου να είχε αρχίσει ποτέ και έφτασαν μερικοί να μιλήσουν μέχρι και για πουλημένους παίκτες. Φήμες, αλήθειες, ίσως ένα μείγμα μεταξύ πραγματικότητας και μύθων; Ποιος ξέρει αλήθεια; Κανένας δεν θα μάθει την πλήρη αλήθεια πιθανότατα ποτέ για όλα εκείνα τα γεγονότα που συνέβησαν τότε, όμως το σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχασε την ευκαιρία μια χρονιά που είχε κοπιάσει πολύ, ο κόσμος του να τη θυμάται με θετικό πρόσημο, παρά ταύτα στη μνήμη όλων των φιλάθλων της ομάδας της Λεωφόρου έρχονται μνήμες που απαρτίζονται από ατυχίες, αδικίες και πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Το μόνο θετικό ίσως που μπορούμε να διαγνώσουμε σε όλη αυτή την υπόθεση είναι πως ο

    Παναθηναϊκός μαθαίνοντας με σκληρό τρόπο αδιαμφισβήτητα από τα σφάλματά του, την επόμενη χρονιά έκανε το “χρέος” του και κατέκτησε το πρωτάθλημα, όπως και το κύπελλο, εν ολίγοις το νταμπλ, ενώ για ακόμα μία χρονιά είχε και μία εξαιρετική πορεία στην Ευρώπη.

    0 0 Ψήφοι
    Article Rating
    Subscribe
    Notify of
    guest
    0 Comments
    Inline Feedbacks
    Δείτε όλα τα ασχόλια