Καπουράνης για το γκολ κόντρα στον Ολυμπιακό: «Ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην καριέρα μου!»

    Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο SDNA, ο παλαίμαχος άσος του Παναθηναϊκού, Γιώργος Καπουράνης θυμήθηκε το γκολ που είχε πετύχει σαν σήμερα μέσα στο Γ. Καραϊσκάκης κόντρα στον Ολυμπιακό.

    Σαν σήμερα το 1995, ο Γιώργος Καπουράνης έγινε σύνθημα για τους φίλους του Παναθηναϊκού, με το γκολ που σημείωσε κόντρα στον Ολυμπιακό στο Γ. Καραϊσκάκης, χαρίζοντας την νίκη στο «τριφύλλι» με 2-1

    Έτσι, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο SDNA, ο παλαίμαχος άσος του Παναθηναϊκού θυμήθηκε το γκολ αυτό, ενώ μίλησε και για τον σημερινό Παναθηναϊκό.

    Αναλυτικά όλη η συνέντευξη:

    Ποια ήταν τα συναισθήματα σας μετά το γκολ;

    «Τη στιγμή που πετυχαίνεις ένα γκολ και ειδικά όταν αυτό το πετυχαίνεις στην έδρα του μεγαλύτερου αντίπαλου του Παναθηναϊκού και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μπήκε στο τελευταίο λεπτό του αγώνα γίνεται κάτι ξεχωριστό. Μπορώ να σου πω πως είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί στην ποδοσφαιρική μου καριέρα. Τα συναισθήματα της χαράς και της ικανοποίησης κυριαρχούσαν μέσα μου. Βέβαια από την επόμενη μέρα και όλα αυτά τα χρόνια εισπράττω όλη αυτήν ικανοποίηση γι αυτό το γκολ που πέτυχα. Με τη νίκη αυτή μάλιστα κλειδώσαμε από τον Δεκέμβριο το πρωτάθλημα»

    Μπορείτε να μου περιγράψετε αυτή τη φάση;

    «Ηταν ένα κακό διώξιμο του Καλατζή στο κέντρο, πήρα την μπάλα, έπαιξα το 1-2 με τον Μπορέλι, έκανα το κοντρόλ και η μπάλα στρώθηκε μπροστά μου, στο κακό μου πόδι βέβαια που ήταν το δεξί. Παρόλα αυτά κατάφερα να σκοράρω. Ίσως είναι το πιο καλό γκολ με το δεξί μου πόδι»

    Ο κόσμος σας μιλάει ακόμα γι΄ αυτό το γκολ;

    «Εκείνη η χρονιά ήταν η πιο πετυχημένη για τον Παναθηναϊκό και για μένα προσωπικά, διότι καταφέραμε να πάρουμε το νταμπλ και φυσικά για τη μεγάλη δεύτερη νίκη επί του Ολυμπιακού στο Κύπελλο με 2-3, που πάλι είχα σκοράρει. Το γκολ μου στο 1-2 επί του Ολυμπιακού το θυμούνται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία και όχι τόσο τα νεότερα παιδιά. Ευχαριστώ τον κόσμο του Παναθηναϊκού για τη χαρά και την ευγνωμοσύνη που μου δίνουν ακόμα και σήμερα. Είναι κάτι που πέρασε και νιώθω ωραία γι΄ αυτό»

    Τρεις μέρες μετά το ματς με τον Ολυμπιακό παίζατε με την Ναντ. Είχατε το μυαλό σας αποκλειστικά στο ματς με τον Ολυμπιακό ή σκεφτόσασταν και αυτό με την Ναντ;

    «Εκείνη η ομάδα είχε δημιουργηθεί με τέτοιο τρόπο, και αυτό οφείλεται στον πρόεδρο Γιώργο Βαρδινογιάννη και στο υπόλοιπο τιμ, ώστε να κοιτάει πάντα το ματς που έπαιζε και να έχει το μυαλό της αποκλειστικά σε αυτό. Δεν κοιτάγαμε το επόμενο, δεν κοιτάγαμε το προηγούμενο. Κάθε ματς ήταν χαρά και διασκέδαση για μας. Μπορώ να πω δεν χαιρόμασταν πολύ με τις επιτυχίες ενώ δεν απογοητευόμασταν και πολύ στις ήττες. Υπήρχε μια ισορροπία σε αυτό, ώστε να μένουμε προσηλωμένοι στον στόχο μας. Ξέραμε ότι ήμασταν μια πολύ καλή ομάδα, μια πολύ δεμένη ομάδα χωρίς να είμαστε όλοι μεγάλοι παίκτες. Εκτός δηλαδή από τους Βαζέχα, Μπορέλι, Βάντσικ και Καλιτζάκη που έκαναν τη διαφορά και ήταν οι κολώνες της ομάδας. Όλοι οι άλλοι νομίζω ότι συνθέταμε αυτό το παζλ και αυτό έβγαινε μέσα στο γήπεδο»

    Κάθε χρόνο τέτοια μέρα έχετε κάποια συνήθεια; Βλέπετε μήπως ξανά το γκολ;

    «Θα σας πω την αλήθεια. Δεν έχω καθίσει να δω ποτέ το γκολ, παρά μόνο 2-3 φορές που μου το έχουν στείλει οι γιοι μου. To κεφάλαιο του ποδοσφαιριστή τελείωσε και υπήρχαν άλλα σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθώ, όπως η οικογένεια μου και να κάνω κάτι δημιουργικό. Ήμουν τυχερός που έπαιξα επαγγελματικά ποδόσφαιρο. Είμαι ευχαριστημένος από τη ζωή μου. Εύχομαι σε όλα τα νέα παιδιά που κάνουν τα πρώτα τους βήματα να φτάσουν στο σημείο που έφτασα και εγώ και ακόμα ψηλότερα».

    Στη συνέχεια ήσασταν για χρόνια στην οικογένεια του Παναθηναϊκού ως πρόεδρος στις σχολές ποδοσφαίρου. Πως φύγατε τότε; Σας έχει πικράνει το πως φύγατε;

    «Τότε ήθελε να αναλάβει το πόστο ο Βασίλης Κωνσταντίνου. Μου είπαν να πάω σε άλλο πόστο και να δουλεύω part – time. Εγώ δεν ήθελα να δουλεύω part- time και τους είπα μάλιστα να μου δώσουν το χαρτί της απόλυσης και να φύγω. Τότε ήταν ο κ. Τουμαζάτος στη διοίκηση. Δεν υπάρχει κάποια πικρία. Για μένα προσωπικά η ζωή συνεχίζεται. Πάντα υπάρχουν οι καλές και οι κακές στιγμές. Αυτό που πρέπει όλοι να κάνουμε είναι να κοιτάμε μπροστά στην επόμενη μέρα».

    Πως βλέπετε τον Παναθηναϊκό αυτά τα χρόνια;

    «Ο Παναθηναϊκός όλα αυτά τα χρόνια έχει χάσει την αίγλη του. Ήμουνα και είμαι υποστηρικτής της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Από τότε που έφυγε η οικογένεια ο Παναθηναϊκός έχει χάσει τη δυναμική του. Δεν μπορώ να καταλογίσω ευθύνες σε αυτούς που φωνάζανε να φύγουνε αλλά μπορώ να πω ότι μεγαλύτερη ευθύνη έχουμε όλοι εμείς οι υποστηρικτές της οικογένειας που δεν φωνάξαμε τόσο δυνατά ώστε να μείνει για χρόνια.

    Είδαμε όλα όσα πέτυχε η οικογένεια σε 32 χρόνια και είδαμε που έφτασε την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια.Ξαναλέω εμείς οι υποστηρικτές της οικογένειας θα έπρεπε να την κρατήσουμε. Αν υπήρχε κάποιος  με το ίδιο ή μεγαλύτερο βεληνεκές πιστεύω ότι και αυτή θα ήθελε να παραδώσει τη σκυτάλη. Πληρώσαμε όλοι οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού τη φυγή της οικογένειας Βαρδινογιάννη, χωρίς να ευθύνεται η οικογένεια».

    Πως ο Παναθηναϊκός θα ξαναγίνει αυτό που ήταν;

    «Να μην γελιόμαστε με την οικονομική κρίση που υπάρχει είναι δύσκολο να δαπανηθούν πολλά χρήματα. Μόνο με πολλά χρήματα μπορεί να φτιαχτεί μια τόσο μεγάλη ομάδα. Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει το δικό του σπίτι. Βλέπω ότι έχουν μπει οι βάσεις για να γίνει το γήπεδο του Παναθηναϊκού, άρα νομίζω ότι αν ολοκληρωθεί το γήπεδο τότε μόνο θα μπορούμε να θεωρούμε εφικτό να γίνει κάτι καλό στην ομάδα. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι τα επόμενα χρόνια δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από τον Παναθηναϊκό. Θεωρώ δεν πρέπει να περιμένουμε να διεκδικήσει έναν τίτλο».

    Άρα θεωρείτε ότι το γήπεδο αποτελεί… σταθμό  για να αλλάξει ο Παναθηναϊκός;

    «Σίγουρα. Έτσι έρχονται οι χορηγίες. Έχεις το δικό σου σπίτι και τα έσοδα σου πολλαπλασιάζονται. Αυτή τη στιγμή είναι σαν να φυλάς ένα εμπόρευμα, χωρίς να έχεις τη δική σου βάση».

    Εσείς πλέον με τι ασχολείστε;

    «Ασχολούμαι με μικρά παιδιά, με ακαδημίες. Έχω φτιάξει μια εταιρεία μαζί με τους δύο μου γιους. Είναι ότι καλύτερο αυτή τη στιγμή για μένα».

    Θα επιστρέφατε στον Παναθηναϊκό σε κάποιο πόστο ή αυτή τη χρονική περίοδο έχετε στο μυαλό σας μόνο αυτό που κάνετε;

    «Όλοι οι παλαίμαχοι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν μπορούν να εργάζονται στον Παναθηναϊκό. Όταν ήμουν εγώ κάποιος άλλος δεν ήταν. Τώρα που δεν είμαι εγώ, κάποιος άλλος είναι. Ο Παναθηναϊκός είναι πάντα στην καρδιά μου. Είναι το δεύτερο μου σπίτι, είναι η ομάδα που με ανέδειξε ποδοσφαιρικά, μου έδωσε δόξα, μου έδωσε χρήματα και του οφείλω πάρα πολλά. Νομίζω ότι και εγώ έχω προσφέρει. Δεν θα τα βάλω στη ζυγαριά. Είμαι τυχερός που κατάφερα να είμαι μέλος αυτής της ομάδας που λέγεται Παναθηναϊκός»