Μαραγκουδάκης: «Ο Παναθηναϊκός πρέπει να διοικηθεί από Παναθηναϊκούς»
Ο Θοδωρής Μαραγκουδάκης παραχώρισε μία αποκλειστική συνέντευξη στο Prasinoforos.gr όπου μιλάει για την ένταξη του στην Παναθηναϊκή Συμμαχία, την φετινή πορεία της ομάδας, το μέλλον του Παναθηναϊκού, την διοίκηση, την κατάσταση που επικρατεί στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και για πολλά ακόμη!
Το δημοσιογραφικό δίδυμο των Αποστόληδων έπιασε μία χαλαρή κουβέντα με τον Θοδωρή Μαραγκουδάκη σε ένα καφέ στους Αμπελοκήπους. Εκεί το διοικητικό μέλος της “Παναθηναϊκής συμμαχίας” είπε πολλά και ενδιαφέροντα στην συνέντευξη που ακολουθεί.
Απ. Μιχαηλίδης: Θέλουμε να μας συστηθείτε, να μας πείτε τι ακριβώς κάνετε και ποια θέση έχετε στον Παναθηναϊκό;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Το όνομά μου είναι Θοδωρής Μαραγκουδάκης και το επάγγελμά μου είναι δικηγόρος. Στον Παναθηναϊκό δεν έχω κάποια επίσημη θέση αν εννοούμε την ΠΑΕ η την ΚΑΕ, όμως είμαι εκλεγμένο μέλος της “Παναθηναϊκής συμμαχίας” και ασχολούμαι εδώ και πολλά χρόνια με τον Παναθηναϊκό, έχοντας κατά καιρούς βοηθήσει νομικά τον κόσμο του Παναθηναϊκού, έχοντας διατελέσει πρόεδρος του Παναθηναϊκού Κινήματος και σχολιάζοντας καθημερινά τις εξελίξεις, με ικανοποιητική απήχηση μπορώ να πω».
Απ. Μπουραντώνης: Τι ήταν αυτό που σε ένα βαθμό σας ώθησε να πάρετε την απόφαση να ενταχθείτε στην Παναθηναϊκή συμμαχία;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Αυτό το είχα πει και πριν τις εκλογές. Πρώτον, ήθελα στο βαθμό του δυνατού να ακουστεί και εκεί η φωνή του κόσμου, να μπορέσω να προωθήσω κάποια πράγματα που θεωρώ σωστά και δεύτερον να είμαι και εγώ μέσα στα τεκταινόμενα, δηλαδή εκ των έσω να έχω καλύτερη πληροφόρηση για το τι συμβαίνει. Δεν υπάρχει δυνατότητα να κάνεις κάτι περισσότερο, διότι όπως ξέρετε η “Παναθηναϊκή συμμαχία” δεν είναι πια ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, καθώς διατηρεί ένα μικρό ποσοστό μετοχών. Επίσης, για λόγους που είναι ολοφάνεροι, δηλαδή και επειδή ο μεγαλομέτοχος δεν ενδιαφέρεται πλέον και επειδή η ομάδα δεν πάει καλά, δεν υπάρχει και αντίστοιχο ενδιαφέρον του κόσμου. Χαρακτηριστικό είναι πως στην τελευταία συνέλευση πήγαν μόνο έντεκα άτομα και αυτό τα δείχνει όλα. Όμως, θεωρώ πως η θητεία μου ως τώρα δεν έχει πάει χαμένη, διότι αυτά που σας είπα στην αρχή ότι ήθελα να κάνω, σε μεγάλο βαθμό έχουν γίνει, άλλο αν αυτά που λες δεν ακούγονται ποτέ και αυτά που προτείνεις δεν γίνονται ποτέ. Εδώ θέλω να προσθέσω ότι τα πράγματα που ήθελα να επισημάνω προς την ΠΑΕ, τόσο εγώ όσο και κάποια στιγμή ένα άλλο μέλος του διοικητικού συμβουλίου τους τα έχουμε καταθέσει εγγράφως. Όλα αυτά δεν τα έχω βγάλει προς τα έξω, διότι δεν θέλω να δημοσιοποιήσω εσωτερικά θέματα, όμως αν κάνω σε κάποια στιγμή έναν απολογισμό ενδέχεται να δημοσιοποιήσω όσα πρέπει να δημοσιοποιηθούν, έτσι ώστε να μαθαίνει και ο κόσμος τι έχουμε κάνει, διότι στο κάτω-κάτω, στις συνθήκες αυτές απαξιώσης της Συμμαχίας, πρέπει να είναι γνωστό τι έχει κάνει ο καθένας, διότι ο κόσμος θα ζητήσει ευθύνες απ’ όλους».
Απ. Μιχαηλίδης: Πριν πάμε στο φετινό Παναθηναϊκό και τα συναφή, θα ήθελα να ρωτήσω λόγω του ότι έχετε ζήσει σε πολλές εποχές τον σύλλογο, πείτε μας ποια κατά την γνώμη σας ήταν η πιο θρυλική ομάδα όλων των εποχών κι αν μπορείτε να μας ξεχωρίσετε κάποιον παίκτη;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Θα σας δώσω μία υποκειμενική απάντηση, διότι ο καθένας μιλάει με βάση αυτά που έχει δει, οπότε πέραν πάσης αμφιβολίας για μένα ήταν η ομάδα του Γουέμπλεϊ που έκανε ένα θαύμα για την εποχή αδιανόητο και ανεπανάληπτο. Σήμερα αν γινόταν κάτι τέτοιο πάλι θα μιλούσαμε για θαύμα, όμως επειδή έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο, έστω και με ελάχιστες πιθανότητες μπορεί να συμβεί, εν αντιθέσει με τότε που ήταν λογικά αδύνατο, εξαιτίας της διαφοράς του τότε ελληνικού ποδοσφαίρου με το ευρωπαϊκό – και όμως παρόλα αυτά συνέβη. Και συνέβη μόνο με Έλληνες ποδοσφαιριστές που διέθεταν ελάχιστα μέσα, χωρίς να υπάρχουν, όπως σήμερα, καλοπληρωμένοι παίκτες που τα έχουν όλα στην διάθεσή τους.
Για τον παίκτη που ξεχωρίζω, θεωρώ ότι ο Μίμης Δομάζος είναι ανεπανάληπτος και πως αν βρισκόταν στη σημερινή εποχή θα συγκρινόταν με το Ζιντάν και αντίστοιχους μεγάλους παίχτες. Τότε όμως ήταν αλλιώς τα πράγματα και δεν είχε τις διακρίσεις που θα μπορούσε να έχει σήμερα. Επίσης να επισημάνουμε ότι ο Δομάζος έπαιξε συνεχώς με ρόλο αρχηγού επί 20 χρόνια, επομένως αυτός για μένα ήταν ο μεγαλύτερος χωρίς να υποτιμώ τον Σαραβάκο, τον Βαζέχα και πολλούς άλλους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε κολλημένοι στην εποχή εκείνη. Το ποδόσφαιρο αλλάζει και πρέπει να προσαρμόζεσαι. Δεν σημαίνει πως μπορείς να κάνεις ακριβώς το ίδιο όπως τότε, αλλά ασφαλώς μπορείς να εμπνευστείς και ιστορικά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αυτοί ήταν οι σπουδαιότεροι και ήταν και μία ομάδα που κράτησε για πολλά χρόνια. Δεν έκανε δηλαδή ένα “πυροτέχνημα” και αν το σκεφτούμε καλά, επί σχεδόν δέκα χρόνια κυριάρχησε. Ακόμα και σε μία πολύ κακή κατάσταση που επήλθε μετά το 72 λόγω οικονομικών και διοικητικών προβλημάτων, αυτή η ομάδα με τους παλαίμαχους του Γουέμπλεϊ, “αναστήθηκε” και πήρε νταμπλ το 1977».
Μπουραντώνης: Ας πάμε όμως τώρα στο σήμερα. Στην αρχή της σεζόν πολλοί από τα media και πολλοί απ’ την ομάδα γενικότερα πίστευαν ότι επρόκειτο για τον καλύτερο Παναθηναϊκό της εξαετίας. Τι νομίζετε ότι στράβωσε στην πορεία και η ομάδα δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες αυτές;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Κατ΄αρχάς όσοι είχαν πιστέψει ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να πετύχει πολλά καλά πράγματα ως ένα σημείο ήταν δικαιολογημένοι, διότι στην αρχή αυτό είχε δείξει, όπως επίσης πιστεύω πως πολλοί απ’ τους παίκτες που ήρθαν στην ομάδα και αργότερα έπεσε η απόδοσή τους δεν ήταν κακοί παίκτες. Ούτε τον Ιμπάρμπο θεωρώ κακό παίκτη, ούτε τον Γουακάσο, ούτε τον Λεντέσμα, ούτε και πολλούς άλλους. Πιστεύω ότι για τον Στραματσόνι ισχύει αυτό που λένε οι περισσότεροι, δηλαδή το ότι ήταν καλός μάνατζερ, είχε κονέ στο να φέρει καλούς παίκτες αλλά δεν ήταν καλός προπονητής. Θεωρώ πως δεν έγινε καθόλου καλή προετοιμασία και ότι στο Κορωπί υπήρχε μία απέραντη “παιδική χαρά”. Όμως, αυτό είναι ένα κομμάτι του προβλήματος. Το άλλο κομμάτι είναι το γεγονός ότι δεν πληρώνονταν οι παίκτες στην ώρα τους και όταν αυτό έχει να κάνει με παίκτες ξένους, πολλούς απ’ αυτούς δανεικούς, που δεν τους ενδιαφέρει ο Παναθηναϊκός, με λίγα λόγια για “μισθοφόρους” το να μην τους πληρώνεις στην ώρα τους είναι εγκληματικό. Επίσης, κάτι το οποίο στην αρχή δεν το είχαμε δει πολλοί κι εγώ που σας το λέω σε μεγάλο βαθμό το διαπιστώνω εκ των υστέρων είναι το γεγονός πως δεν μπορείς να φτιάξεις μία καλή ομάδα μόνο με παίκτες δανεικούς με νοοτροπία μισθοφόρου. Θα πάρεις και τέτοιους παίκτες αλλά να στηρίξεις αποκλειστικά σε τέτοιους μία ομάδα δεν γίνεται, ιδιαίτερα όταν δεν είσαι συνεπής στις πληρωμές σου. Αυτά λοιπόν θεωρώ ότι αυτά έφταιξαν. Κακή προπόνηση, κακή φυσική κατάσταση, μη έγκαιρη πληρωμή που τους έκανε να μην ενδιαφέρονται και έλλειψη επίβλεψης και ενδιαφέροντος από τη διοίκηση. Θεωρώ πως αρκετά εγκαίρως είχα επισημάνει κάποια πράγματα, αφού απ’ τον Ιούνιο τα είχα πει και γραπτώς, αλλά και προφορικώς σε κάποιους υπευθύνους αλλά υπήρξε παντελής αδιαφορία η αφέλεια και αφήσανε αυτή την κατάσταση να εξελιχθεί».
Απ. Μιχαηλίδης: Υπό ποιες προϋποθέσεις νομίζετε πως θα μπορούσαμε να δούμε εκ νέου τον Παναθηναϊκό να πρωταγωνιστεί τόσο στο Europa League, όσο και στο Champions League που οι φίλαθλοί του τον έχουν συνηθίσει; Είναι ένας ρεαλιστικός στόχος αυτός για να γίνει στο προσεχές μέλλον και ποιες είναι οι δομές που πρέπει να υπάρξουν στην ομάδα για να γίνει κάτι τέτοιο;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Πριν πούμε για Europa League, Champions League και γενικά για ευρωπαϊκές διακρίσεις, ο Παναθηναϊκός έχει για την ώρα ένα πολύ πιο χαμηλό πήχυ να υπερπηδήσει, δηλαδή να γίνει σοβαρή ομάδα, διότι αυτή τη στιγμή οργανωτικά και διοικητικά είναι πολύ πιο κάτω απ’ αυτό που πρέπει. Υπάρχουν δύο τρόποι έτσι ώστε να φτάσει στην επιτυχία: Ο ένας είναι να πάρεις καλούς παίχτες, ακριβούς να τους ρίξεις στην ομάδα, ενδεχομένως και με ένα αντίστοιχο προπονητικό team, χωρίς να υποτιμώ καθόλου, αντιθέτως μάλιστα, τον Ουζουνίδη και να προχωρήσεις έτσι. Αυτό όμως σημαίνει πως θα πρέπει για ένα μεγάλο διάστημα να έχεις την οικονομική δυνατότητα να στηρίξεις αυτό το εγχείρημα και επίσης να μπορείς να το προστατέψεις και εξωαγωνιστικά/διοικητικά, διότι όλοι ξέρουμε τι γίνεται στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο άλλος τρόπος είναι αν δεν μπορείς να ακολουθήσεις τον πρώτο, αυτός που είχε ξεκινήσει στην πρώτη περίοδο του Αναστασίου και πιστεύω πως και μέσω αυτού του δρόμου που ασφαλώς θέλει περισσότερη υπομονή, όμως ίσως φέρει περισσότερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, αν εφαρμοστεί σωστά να μπορείς να φτάσεις στην επιτυχία.
Όποιον πάντως από τους δυο δρόμους και αν ακολουθήσεις πρέπει να το κάνεις με συνέπεια και να τον εξελίξεις. Επειδή αυτή τη στιγμή, στην οικονομική κατάσταση που είναι η ομάδα, δεν μπορούμε να μιλάμε για τον πρώτο δρόμο, πάμε στον δεύτερο. Εδώ, εκτός της υπομονής που χρειάζεται από τον κόσμο, χρειάζεται και ο κατάλληλος προπονητής που να μπορεί να στηρίξει ένα τέτοιο πλάνο και νομίζω πως ο Ουζουνίδης είναι ο ιδανικότερος για ένα τέτοιο εγχείρημα, να πάρεις δηλαδή τους κατάλληλους παίκτες με έξυπνες και όχι πολύ ακριβές κινήσεις, να βγάλεις απ’ την Ακαδημία κάποια παιδιά, ενισχύοντας παράλληλα και με κάποιους καλούς ξένους. Η κρίση, εκτός από τα προβλήματα, δημιουργεί και ευκαιρίες και αν διαθέτεις “μάτι”, μπορείς με σχετικά λίγα χρήματα να βρεις παίκτες καλούς με τους οποίους να δέσει η ομάδα και σιγά σιγά καθώς θα έρχονται οι επιτυχίες αυτό θα εξελίσσεται, αλλά όλα αυτά προϋποθέτουν να λειτουργεί σε όλους τους τομείς η ομάδα σωστά. Δεν μπορεί να είναι απλήρωτοι οι παίκτες. Μπορείς να κάνεις χαμηλά συμβόλαια, όμως αυτά τουλάχιστον πρέπει να τα πληρώνεις στην ώρα τους για να μην υπάρχουν προβλήματα και δεν γίνεται ούτε αυτό τώρα. Θέλω να προσθέσω ότι είμαι γνωστός για την πολύ σκληρή κριτική μου στον Αλαφούζο, αλλά ποτέ δεν έχω γράψει, ούτε μία φορά: “Γιατί δεν βάζεις λεφτά”; Επιθυμητό θα ήταν να έβαζε όσο πιο πολλά γίνεται σαφώς, όμως δεν νομίζω ότι το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι το ότι δεν μπήκαν πολλά χρήματα, διότι κατά καιρούς έχουν μπει χρήματα όμως με λάθος τρόπο που κάποιος αναρωτιέται και για τις προθέσεις αυτών που τα βάλανε, δηλαδή για να πάρεις παίκτες σαν τον Εσιέν, να υπάρχουν πλάνα τα οποία ξεκίνησαν, εν τούτοις ύστερα εγκαταλείφθηκαν, έπειτα ξεκίνησαν άλλα κλπ. Δεν υπήρξε η θέληση και η σταθερότητα στο να φτιαχτεί η ομάδα πάνω σε μία λογική και σε μία φιλοσοφία. Τώρα, αναγκαστικά λόγω της αποτυχίας του Στραματσόνι ξαναγυρίζουμε απ’ ότι λέγεται σε μία ανάλογη περίοδο όπως με τον Αναστασίου – όμως για να πετύχει κάτι τέτοιο, πρέπει να υπάρξουν και οι προϋποθέσεις που σας προανέφερα.
Με άλλα λόγια, υπάρχουν κατά τη γνώμη μου τα εργαλεία για ένα τέτοιο πλάνο, όμως πρέπει να πάρουμε μαθήματα από τα λάθη του τότε, διότι ο Αναστασίου, είτε από μόνος του είτε κατευθυνόμενος από τη διοίκηση δεν είχε επιμείνει και δεν είχε εξελιχτεί αυτό που είχε αρχίσει να χτίζει, ενώ ο τωρινός προπονητής πρέπει να το κάνει, όπως και η διοίκηση πρέπει να στηρίξει αυτό το μοντέλο και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να είναι η ομάδα απολύτως ήρεμη. Έχω πει στον Αλαφούζο προσωπικά πως δεν νοείται να μην πληρώνονται οι παίκτες στην ώρα τους. Ξαναλέω ότι δεν έχει τόσο σημασία τι συμβόλαια κάνεις όσο να πληρώνονται στην ώρα τους, διότι αν καθυστερήσεις μία μέρα αρχίζουν τα προβλήματα. Δεν νοείται επίσης να καθυστερείς να πληρώνεις για διάστημα αρκετών μηνών τους υπαλλήλους της ΠΑΕ.
Επίσης πρόβλημα μεγάλο στην ΠΑΕ είναι η στελέχωση, διότι υπάρχουν άνθρωποι που κατά την άποψή μου δεν κάνουν για έναν Παναθηναϊκό όπως θα τον θέλαμε, διότι δεν έχουν νοοτροπία νικητή, αλλά δημοσιοϋπαλληλική χωρίς να θέλω να αναφέρω ονόματα, άρα πρέπει η ΠΑΕ να στελεχωθεί από ανθρώπους που νοιάζονται τον Παναθηναϊκό και δεν κοιμούνται το βράδυ σκεπτόμενοι την ομάδα την επόμενη μέρα. Αυτά τα πράγματα δεν κοστίζουν, αλλά είναι θέμα θέλησης. Αν και σε πολλά διαφωνώ με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, είχε πει ένα πράγμα που υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι σωστό, το ότι δηλαδή οι ομάδες χτίζονται και δεν αγοράζονται. Εγώ λέω πως είναι ένας συνδυασμός – και χτίζονται και αγοράζονται και αυτό θα έπρεπε να γίνει».
Απ. Μιχαηλίδης: Πιστεύετε ότι η στελέχωση ανθρώπων που αγαπάνε και πονάνε την ομάδα πρέπει ως επί το πλείστον να βασίζονται και σε παλιούς ποδοσφαιριστές;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Δεν είναι μόνο οι ποδοσφαιριστές, διότι υπάρχουν και άλλα τμήματα στην ΠΑΕ, όμως το να βασίζεται σε παλιούς ποδοσφαιριστές σε αντικείμενο που το γνωρίζουνε δεν είναι καθόλου κακό και νομίζω πως έχει φέρει και τα πρώτα αποτελέσματα, δηλαδή ο Ουζουνίδης, ο Μαραγκός και ο Λυμπερόπουλος που ήταν παλιοί παίκτες έφεραν σημάδια μιας Παναθηναϊκής υγείας. Βέβαια, παρά τα σημάδια αυτά, η ομάδα δεν είναι υγιής αυτή τη στιγμή. Φαινομενικά το κλίμα έχει αλλάξει από την προηγούμενη κατάσταση, όμως το αν χτίζεται κάτι σωστό, θα το διαπιστώσουμε απ’ τις διοικητικές επιλογές που θα γίνουνε, διότι αν συνεχίσουν να είναι αυτές που είναι ως τώρα, τότε ο Ουζουνίδης δεν είναι ο Χριστός να ταΐσει με 2 ψωμιά και 5 ψάρια όλο τον κόσμο. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει. Πιστεύω στη δυνατότητα που έχουν αυτοί οι άνθρωποι να χτίσουνε μια καλή ομάδα, πιστεύω πολύ στις ικανότητες που έχουνε και ότι ο Ουζουνίδης θα μπορούσε να φτάσει και να ξεπεράσει τον Κυράστα, όμως αυτό πρέπει να βοηθηθεί διοικητικά – διότι να μην ξεχνάμε ότι ο Κυράστας είχε στηριχθεί όταν ήρθε με 9 μεταγραφές απ’ τις οποίες οι 5-6 πιάσανε. Συνεπώς, γίνανε κινήσεις που βοήθησαν τον Κυράστα και έτσι πρέπει να γίνει και τώρα, διότι αν τον άλλον τον αφήσεις αβοήθητο δεν μπορείς να περιμένεις θαύματα.
Φυσικά εκτός απ’ αυτό για να μην εστιάζουμε μόνο στα εσωτερικά μας πρέπει να διορθωθεί και η γενικότερη κατάσταση στο ποδόσφαιρο, διότι και η ομάδα του Κυράστα παρόλο που άξιζε να πάρει το πρωτάθλημα, ξέρουμε για ποιο λόγο δεν το πήρε. Επίσης, η ομάδα της Ριζούπολης που άξιζε να πάρει το πρωτάθλημα, ξέρουμε για ποιο λόγο δεν το πήρε. Η ομάδα του Μαρκαριάν, τότε με τον Ευθυμιάδη, ξέρουμε για ποιο λόγο δεν το πήρε. Αν συνεχίσουν να υπάρχουν τέτοια φαινόμενα τότε πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα έχουμε. Εδώ βέβαια είναι και πάλι ένα διοικητικό θέμα, διότι δεν αρκεί και δεν έχει αποτέλεσμα όλη την ώρα να παρουσιάζεις τι κακό σου κάνουνε, πράγμα το οποίο πλέον δεν κάνει εντύπωση και μην σου πω ότι αυτοί που προκαλούνε όλα αυτά χαίρονται κιόλας όταν το επισημαίνεις, διότι έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο κυνισμού και αναλγησίας που καμαρώνουν επειδή μπορούν χωρίς να τους ενδιαφέρει καθόλου το ηθικό κομμάτι. Ο Ολυμπιακός έχει φτάσει σε σημείο αν κερδίσει έναν αγώνα χωρίς γκολ οφσάιντ να στεναχωριούνται θεωρώντας πως ότι τον χάσανε. Άρα, αντί να επισημαίνεις τα κακώς κείμενα συνεχώς, πρέπει να χρησιμοποιήσεις κάποιους τρόπους που υπάρχουνε αλλά δεν είναι για να τους συζητήσουμε εδώ, ορισμένα τουλάχιστον από αυτά να τα εξαλείψεις. Άλλοι όταν χρειάστηκε τους εφάρμοσαν και είχανε αποτελέσματα. Δεν μπορείς να τα εξαλείψεις τελείως, διότι δεν είναι μόνο θέμα δικό σου, αλλά δικαιοσύνης, κράτους κλπ., αλλά μπορείς να δημιουργήσεις ένα καλύτερο περιβάλλον, όχι να είσαι μοιρολάτρης και να κλαίγεσαι.
Αυτό φυσικά θα το πετύχεις αν άπαντες που βρίσκονται εντός της ΠΑΕ απ’ τον πρόεδρο μέχρι την τελευταία καθαρίστρια σκέφτονται μόνο τον Παναθηναϊκό και όχι ένα σωρό άλλα συμφέροντα κάποια από τα οποία είναι και αντιπαναθηναϊκά. Συνεπώς με αυτό το συστατικό θα πετύχουμε πολλά και μπορεί να γίνει και η έκπληξη και εκεί που νομίζεις πως δεν μπορείς να πάρεις πρωτάθλημα, να κάνεις θαύματα. Εγώ το πιστεύω αυτό το πράγμα και ίσως ο λόγος που το πιστεύω είναι πως επειδή είμαι της γενιάς του Γουέμπλεϊ, είδα τα θαύματα να παίρνουν σάρκα και οστά».
Απ. Μπουραντώνης: Τώρα θα μου επιτρέψετε να πάω ξανά στο σήμερα και συγκεκριμένα στα αγωνιστικά. Είπατε πριν από λίγο και μόνος σας ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να γίνει ξανά σοβαρή ομάδα. Θεωρείτε πως σε μία τέτοια περίοδο η κατάκτηση του Κυπέλλου θα είναι το πρώτο βήμα για μία καινούργια αρχή;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Ασφαλώς και θα είναι κάτι πολύ σημαντικό δίνοντας ηθικό στην ομάδα και χαρά στον κόσμο, όμως επειδή όπως όλα δείχνουν, στα ημιτελικά του Κυπέλλου θα είναι οι 4 μεγάλες ομάδες της χώρας, θα πρέπει το ποιος θα πάρει το κύπελλο να κριθεί στο γήπεδο κι όχι με άλλους τρόπους. Αν κριθεί αποκλειστικά εντός του αγωνιστικού χώρου θεωρώ πως ο Παναθηναϊκός έχει τύχη να το πάρει. Ας παίξει καλά, ας μην αδικηθεί και ο κόσμος θα το εκτιμήσει και από κει και πέρα μπορεί να φτάσουμε και στην επιτυχία της κατάκτησης».
Απ. Μπουραντώνης: Μιας και μιλάμε για τη φετινή χρονιά που με άλλους τρόπους ξεκίνησε και άλλους συνεχίζεται, αν ο Παναθηναϊκός βάση του υλικού που είπατε και μόνος σας ότι το θεωρούσατε αξιόλογο αν είχε ένα καλύτερο coachάρισμα θεωρείτε πως και στην Ευρώπη μπορούσε να πάρει κάτι παραπάνω;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Τώρα αυτή είναι τελείως υποθετική ερώτηση και δεν νομίζω πως μπορώ να απαντήσω. Σίγουρα, αν είχε γίνει καλύτερη προετοιμασία και οι παίκτες πληρώνονταν στην ώρα τους ασφαλώς και θα μπορούσε να φτάσει πιο μακριά, τώρα το πού ακριβώς δεν μπορώ να το ξέρω. Να σας πω όμως κάτι που είναι τελείως προσωπική μου άποψη: Εμένα πιο πολύ με συγκινεί να βλέπω Έλληνες παίκτες στην ομάδα που είναι δεμένοι με το σύλλογο και τον κόσμο, παρά δανεικούς και μισθοφόρους, παρ’ όλο βέβαια ότι και πολλοί ξένοι παίκτες έχουν δεθεί με την ομάδα. Αυτή είναι βέβαια προσωπική μου γνώμη και λογικό είναι άλλοι άλλοι να βλέπουν αυτό το πράγμα διαφορετικά».
Απ. Μιχαηλίδης: Ποια είναι η άποψή σας για την κατάσταση που επικρατεί γενικότερα στο Ελληνικό πρωτάθλημα τα τελευταία 20 χρόνια;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Η κατάσταση είναι αδιανόητη και με βάση αυτό θεωρώ πως όλα τα πρωταθλήματα του Ολυμπιακού είναι κλεμμένα και είναι κλεμμένα διότι ακόμα και όσα πήρε ο Ολυμπιακός την τελευταία 20ετία επειδή κατά περιόδους είχε καλή ομάδα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή την ομάδα τη δημιούργησε με τα χρήματα του Champions’ League, τα οποία με αθέμιτες μεθόδους τα στέρησε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα από όλες τις άλλες ομάδες. Δεν έχει καμία σχέση η τελευταία 20ετία και εκεί θέλω να εστιάσω με αυτό που γινότανε στην υποτιθέμενη περίοδο του “Βαρδινογιαννισμού”. Ναι μεν, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης και ο Θόδωρος ακόμα περισσότερο, προστατεύανε την ομάδα, όμως, οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους: Εκείνη την εποχή πήρε 6 πρωταθλήματα ο Παναθηναϊκός, 5 ο Ολυμπιακός, 4 η Α.Ε.Κ, 1 η Λάρισα και 1 ο ΠΑΟΚ στη χρονική περίοδο 1979-1996.
Επίσης κάτι που δεν έχει επισημανθεί και πολύ, είναι ότι ο Παναθηναϊκός έπαιρνε συνήθως το πρωτάθλημα όταν οι άλλες ομάδες ως διοίκηση δεν είχαν “μαντήλι για να κλάψουν”, δηλαδή η Α.Ε.Κ είχε το Ζαφειρόπουλο, ο Ολυμπιακός τον Σαλιαρέλη κλπ. Εδώ μέχρι και ο Γιδόπουλος πήρε πρωτάθλημα έστω και για ένα χρόνο μόνο, επομένως αυτά περί Βαρδινογιαννισμού είναι μύθος και δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε σύγκριση της σημερινής εποχής με εκείνη και αυτό δεν το λέω ούτε για να υπερασπιστώ κάποιον, ούτε να πω πως τότε ήταν όλα τέλεια, αλλά επειδή υπάρχουν νέα παιδιά που δεν θυμούνται την προ του 96 την εποχή, νομίζουνε πως από το 79 ως το 96 έκανε ό,τι ήθελε ο Παναθηναϊκός και μετά κάνει ό,τι θέλει ο Ολυμπιακός οπότε όποιος είναι πιο μάγκας νικάει. Δεν είναι καθόλου έτσι και το μόνο αντίστοιχο παγκόσμιο παράδειγμα είναι η Δυναμό Βερολίνου στην Ανατολική Γερμανία, η οποία έπαιρνε τα πάντα όντας ομάδα της Στάζι. Αυτό, όμως, που θα θυμίσω στους Ολυμπιακούς και ειδικά σε εκείνους που υποστηρίζουνε αυτή την κατάσταση είναι πως όλα τα καθεστώτα κάποτε πέφτουνε και η εν λόγω ομάδα που κάποτε ήταν παντοδύναμη τώρα παίζει στις τοπικές κατηγορίες της Γερμανίας και την μισούνε όλοι. Αυτό να το ξέρουνε διότι ο καιρός έχει γυρίσματα και όλα πληρώνονται και όλα επιστρέφονται».
Απ. Μιχαηλίδης: Η περίπτωση Βλαχοδήμου (του τερματοφύλακα), ο οποίος μέχρι πρόσφατα ήταν αναπληρωματικός χωρίς να έχει την παραμικρή ευκαιρία για να αποδείξει τι αξίζει, αλλά πλέον έγινε βασικός σημαίνει κάτι; Μπορεί και πρέπει το ίδιο να γίνει και σε άλλες θέσεις των παικτών της ομάδας;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Ο Κοτσόλης καταρχήν είναι επί της ουσίας παλαίμαχος. Τον ευχαριστούμε για όσα προσέφερε στην ομάδα, αλλά τέλος. Ο Στιλ είναι ένας καλός τερματοφύλακας που δεν δούλεψε αρκετά και από ένα σημείο και μετά υπήρχε η αίσθηση πως στην Ελλάδα ήρθε για τον ήλιο, την θάλασσα, την ωραία ζωή χωρίς να δείξει ενδιαφέρον για την εξέλιξή του. Δεν γνωρίζω κατά πόσο φταίει ο ίδιος, κατά πόσο κάποιοι άλλοι, παρ’ όλα αυτά δεν θέλω να τον απαξιώσω, διότι σε κάποια στιγμή μπορεί να επανέλθει.
Όσο για το Βλαχοδήμο είναι ένα πολύ ευχάριστο γεγονός η εξέλιξή του κι αν πας με ένα πλάνο Αναστασίου με βελτίωση σε ορισμένα σημεία τότε ασφαλώς και άλλα τέτοια παραδείγματα θα υπάρξουν και στο μέλλον.
Βέβαια να σημειώσουμε πως όλα τα νέα παιδιά που βγαίνουν στον Παναθηναϊκό και αναδεικνύονται θα πρέπει να χουν το μυαλό στο κεφάλι τους και να καταλάβουν πως είναι τεράστια ευκαιρία για αυτούς χωρίς να ζητήσουνε άμεσο όφελος να χτίσουνε πάνω σε αυτό που ξεκινήσανε έτσι ώστε ως αποτέλεσμα η καθιέρωση να έρθει από μόνη της. Αν νομίσουνε ότι πέτυχαν τα πάντα επειδή έπαιξαν δύο καλά παιχνίδια η πιθανόν πάρουν το κύπελλο, τότε αυτό θα είναι η καταστροφή τους».
Απ. Μπουραντώνης: Επειδή παρατηρώ πως πιστεύετε στο έργο του κυρίου Ουζουνίδη, αν διατηρηθούν οι προϋποθέσεις που επισημάνετε, του χρόνο που θα αναλάβει μία ομάδα απ’ την αρχή τι θα μπορέσει ενδεχομένως να κάνει η ομάδα;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Νομίζω πως σε αυτό έχω ήδη απαντήσει. Αν βοηθηθεί κατάλληλα και η ομάδα τον ακούσει σε αυτά που ζητήσει, που είμαι βέβαιος ότι θα ζητήσει ρεαλιστικά πράγματα, τότε πιστεύω πως θα έχουμε μία πολύ καλύτερη εικόνα. Το που θα φτάσουμε σας είπα πως δεν εξαρτάται μόνο από τον ίδιο τον Παναθηναϊκό, εξαρτάται και από το τι θα γίνει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, ακόμα και το τι θα γίνει στην Ελλάδα, διότι έτσι όπως είναι οι καταστάσεις τώρα κανείς δεν ξέρει τι μας ξημερώνει, οπότε είναι πολλές οι συνιστώσες που θα παίξουν ρόλο, αλλά όσο εξαρτάται απ’ την ομάδα και τον προπονητή νομίζω ότι αν στηριχθεί σωστά τα αποτελέσματα θα είναι πολύ καλά».
Απ. Μιχαηλίδης: Υπάρχει κάποια ερώτηση η κάποιο θέμα που δεν συζητήσαμε για αυτό και θα επιθυμούσατε να το αναφέρετε;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Αυτό που λέω πάντα! Έχουμε έναν πρόεδρο στην ομάδα που βρίσκεται στη θέση αυτή περίπου 4 χρόνια. Επειδή τα αποτελέσματα και η γενικότερη εικόνα και λειτουργία της ομάδας δεν είναι καλά, υπάρχει κατακραυγή και πολλοί ζητάνε να αποχωρήσει, όμως υπάρχουν κι εκείνοι που λένε αν φύγει τι θα κάνουμε; Ενδεχομένως να υπάρξει τέτοιο πρόβλημα αν αποχωρήσει αλλά θέλω να παρατηρήσω πως αν συνεχίσει έτσι όπως το χει πάει ως τώρα έχουμε και το πρόβλημα τι θα γίνει αν μείνει κι όχι αν φύγει! Έχει κάνει κάποια θετικά, πολλοί λένε ότι έσωσε την ομάδα από την Γ’ Εθνική γιατί δεν υπήρχε άλλος όταν ανέλαβε, αν και αυτό τώρα τελευταία έχει μάλλον καταρριφθεί, διότι βγαίνει στην επιφάνεια πως ενδιαφέρθηκαν και άλλοι και δεν τους άφησε εκείνος όπως ο Καλτσίδης κλπ. Επίσης έχει αναδείξει το θέμα της κατάστασης στο ελληνικό ποδόσφαιρο και της ανάγκης κάθαρσής του μέσω της δικαιοσύνης – αν και σας προανέφερα ότι χρειάζονται και άλλα μέτρα για να έχεις αποτέλεσμα και να βελτιώσεις αυτή την κατάσταση. Δεν ξέρω ποιος δεν αφήνει να ασχοληθεί κανείς άλλος με τον Παναθηναϊκό εκτός απ’ το κύριο Αλαφούζο και γιατί δόθηκαν οι μετοχές με τόση ευκολία δωρεάν στον κύριο Αλαφούζο, ενώ παλαιότερα υπήρχαν από την οικογένεια Βαρδινογιάννη ή υπερβολικές αξιώσεις ή απόλυτη άρνηση της πώλησης του Παναθηναϊκού. Το θέμα είναι πως ο κύριος Αλαφούζος πρέπει να αποφασίσει τι θέλει και το αν ενδιαφέρεται να έχει τον Παναθηναϊκό πρώτο η είναι απλώς ένας διαχειριστής για λογαριασμό άλλων η για επιχειρηματικά δικά του συμφέροντα. Αν τον θέλει πρώτο πρέπει να το δείξει, να έχει την ομάδα ήρεμη και κυρίως να μην πέφτει σε λάθη και παγίδες όπως έγινε πέρυσι ας πούμε στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Έρχεται πάλι παιχνίδι με τον Ολυμπιακό (19 Μαρτίου) και θέλω να επιστήσω την προσοχή με πάρα πολύ έντονο τρόπο σε αυτό το θέμα. Όχι πάλι ό,τι χτίζουν ο Ουζουνίδης, ο Λυμπερόπουλος, ο Μαραγκός και οι παίχτες να καταστραφεί από διοικητικές αμέλειες και αστοχίες και επειδή δεν θα έχουμε φροντίσει να προστατεύσουμε την ομάδα σε ένα τέτοιο παιχνίδι και αυτό πάει προς άπαντες, σε όλους όσους έχουν την ευθύνη γι’ αυτό το πράγμα».
Απ. Μπουραντώνης: Αν υποθέσουμε πως είχατε ένα πολύ υψηλό πόστο στον Παναθηναϊκό, τι θα κρατούσατε και τι θα αλλάζατε;
Θ. Μαραγκουδάκης: «Θα κρατούσα το προπονητικό team που υπάρχει σήμερα και θα φρόντιζα να στελεχωθεί η ομάδα με ανθρώπους που όλη μέρα και όλη νύχτα σκέφτονται τον Παναθηναϊκό. Επίσης θα άλλαζα σε ένα βαθμό και την πολιτική απέναντι στην παράγκα. Ελάχιστα λόγια και περισσότερα έργα»!