Μία άσπρη γραμμή, δύο διαφορετικοί κόσμοι

    Sol13 - Official

    Ένα Κυριακάτικο απόγευμα σου αρκεί για να συνειδητοποιήσεις πως όλοι οι άνθρωποι δεν ζουν στον ίδιο κόσμο. Γράφει ο Παναγιώτης Δημητρόγλου.

    Η ώρα πλησιάζει επτά, συντονίζομαι στην κρατική τηλεόραση για να παρακολουθήσω ένα από τα πιο παραδοσιακά ντέρμπι στην ιστορία της ελληνικής πετοσφαίρισης. Ηρακλής εναντίων Παναθηναϊκού, δύο ομάδες που έχουν περάσει τα πάνδεινα όμως ποτέ δεν το έβαλαν κάτω, ποτέ δεν τα παράτησαν και ακόμη βρίσκονται εκεί που ανήκουν (τουλάχιστον στο βόλεϊ).

    Το «τριφύλλι» κατακτά άνετα το πρώτο σετ και βάζει πλώρη για ακόμη μία νίκη στο πρωτάθλημα. Οι παίχτες του «γηραιού» γεμίζουν δυνάμεις, αναπτερώνουν το ηθικό τους και τα δίνουν όλα στο δεύτερο σετ. Ο αγώνας οδηγείται στην παράταση, όταν στο 25-25 ένα πέρασμα του Σακόγλου δίνεται έξω και ο Παναθηναϊκός παίρνει το προβάδισμα.

    Ομολογώ πως στην κανονική εξέλιξη εγώ προσωπικά δεν κατάλαβα αν η μπάλα ήταν μέσα ή έξω. Στο πρώτο ριπλέι η μπάλα φαίνεται η μπάλα να σκάει στην άσπρη γραμμή, στο δεύτερο ξανά το ίδιο, στο τρίτο φαίνεται τόσο καθαρά που πλέον δεν υπάρχει δικαιολογία. Ο διαιτητής αρνείται λόγω του κανονισμού να δει το ριπλέι από τον τηλεοπτικό φακό, αξίζει να σημειωθεί πως δεν υπήρχε video check στην αναμέτρηση.

    Ο Παναθηναϊκός στην επόμενη φάση κατακτά και το δεύτερο σετ όμως οι τύψεις και οι ενοχές αρχίζουν να με περικυκλώνουν. Ήταν άδικο, η μπάλα ήταν ξεκάθαρα μέσα, γιατί να πάρουμε αυτόν τον πόντο; Οι παίχτες της αντίπαλης ομάδας κατέθεσαν την ψυχή τους και εμείς κλέβουμε τον ιδρώτα τους; Πολλά ερωτήματα μου ήρθαν στο μυαλό σε σημείο που δεν με ενδιέφερε αν θα κερδίσουμε ή θα χάσουμε τον αγώνα.

    Ο αγώνας τελειώνει, το «τριφύλλι» παίρνει ένα άνετο τρίποντο αλλά αυτή η φάση έχει κολλήσει στο μυαλό μου. Το κείμενο της αναμέτρησης είχε δημοσιευτεί και είπα (όπως κάνω συχνά) να διαβάσω τα σχόλια. Ένας αναγνώστης μου τράβηξε την προσοχή, «Ένα λάθος έγινε υπέρ μας και νιώθουμε ενοχές. Οι άλλοι ευνοούνται σχεδόν σε κάθε αγώνα, σε κάθε τμήμα και δεν τους ενοχλεί καν. Αυτή είναι η διαφορά μας…».

    Τότε συνειδητοποίησα για πολλοστή φορά το μεγαλείο αυτού του συλλόγου, αυτής της ιδέας που ονομάζεται Παναθηναϊκός. Την ώρα που στον σύγχρονο κόσμο κυριαρχεί το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» υπάρχει μία ιδέα που έχει διδάξει τους υποστηρικτές της να μην ανταλλάζουν τα πάντα απλώς για να επιτύχουν τον σκοπό τους. Δεν είναι το παν η νίκη…

    Μ’ αρέσει να βλέπω ανθρώπους με ενοχές και τύψεις, πολύ απλά γιατί είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι άτομα.

    ΥΓ: Ειλικρινές συγγνώμη στους ανθρώπους του Ηρακλή γι’ αυτή την φάση.

    ΥΓ2: Ανεπίτρεπτο εν έτη 2020 να μην υπάρχει Video Check σε κάθε αναμέτρηση.

    Εικόνα: Sol13 – Official