By 
Ας πάμε 1.5 δεκαετία σχεδόν πίσω για να θυμηθούμε έναν πολύ σημαντικό αγώνας για την ομάδα του Παναθηναϊκού, όχι τόσο από βαθμολογικό ενδιαφέρον, αλλά επειδή αντιμετώπιζε εκτός έδρας την καλύτερη ομάδα που έβγαλε ποτέ το ποδόσφαιρο, την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Απόστολος Μιχαηλίδης μας αναλύει εκείνο τον αγώνα και μας βάζει στο κλίμα μιας άλλης εποχής!
Στις 4 Δεκεμβρίου του 2001, δηλαδή την αγωνιστική περίοδο που ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε μεγαλειώδη εμφάνιση στο Champions League, φτάνοτας ως τους 8 της διοργάνωσης αντιμετώπισε στην φάση των ομίλων την ομάδα “φαινόμενο” που ακούει στο όνομα Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Ο Παναθηναϊκός θα είχε να αντιμετωπίσει (σχεδόν) μία Μικτή Κόσμου, καθότι τα μεγαλύτερα αστέρια της τότε εποχής όπως ο Ζιντάν, ο Φίγκο, ο Ραούλ, ο Ρομπέρτο Κάρλος θα στεκόντουσαν απέναντι απ’ τα όνειρα των πράσινων απ’ το να πάρουν κάτι θετικό και να γίνουν η πρώτη Ελληνική ομάδα που δεν θα γνώριζε την ήττα μέσα σε αυτόν τον πραγματικά “ναό” του ποδοσφαίρου.
Ο αγώνας ξεκίνησε και αν και ο Παναθηναϊκός είχε απειληθεί ελάχιστα, εν τούτοις τα πρώτα λεπτά του αγώνα κύλησαν με την λευκή ισοπαλία να κυριαρχεί. Όλα αυτά μέχρι το 40 όταν η πίεση των Μαδριλένων που άρχιζε να γίνεται πιο αισθητή κατά το πέρας των λεπτών μετουσιώθηκε σε γκολ έπειτα από εξαιρετική μπαλιά του Ζιντάν στην πλάτη της πράσινης άμυνας στον Χελγκέρα και εκείνος αν και πολύ πλάγια και με τον Φύσσα να τρέχει για να κάνει το τάκλιν, εν τέλει επιχείρησε το σουτ που πέρασε κάτω απ’ τα πόδια του Νικοπολίδη, όμως έστω και αν το σουτ ήταν αρκετά δυνατό, ο πορτιέρο του Παναθηναϊκού φέρει ευθύνη διότι κατά πρώτον ήταν απ’ την κλειστή του γωνία και εν συνεχεία όπως αναφέραμε και νωρίτερα ήταν πολύ κακή η θέση του Χελγκέρα. Οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια με την Ρεάλ να διαθέτει το προβάδισμα του ενός γκολ και να μπαίνει αποφασισμένη για να “τελειώσει” το μάτς και πράγματι στο 66 ο Ρομπέρτο Κάρλος βγάζει μια σέντρα εξαιρετική, η άμυνα του Παναθηναϊκού μένει αδρανείς κι ενώ ο Μοριέντες βρίσκεται προ κενής εστίας δεν κάνει καλό κοντρόλ και στέλνει τη μπάλα πίσω που ο Ραούλ έρχεται με κεφαλιά ψαράκι να προλάβει Χένρισκεν και Νικοπολίδη και να κάνει το 2-0. Λίγα λεπτά αργότερα ήρθε και το κερασάκι στην τούρτα, όταν έπειτα από φαουλ του Φίγκο, ο Νικοπολίδης απέκρουσε σε πρώτο χρόνο, όμως εν συνεχεία ήρθε ο Ραούλ μέσα απ’ τη μικρή περιοχή να διαμορφώσει το τελικό 3-0, όμως παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν θετικό, οι πράσινοι αποκόμισαν σπουδαίες εμπειρίες απ’ τον συγκεκριμένο αγώνα, διαχειρίστηκαν με σωστό τρόπο την ήττα και εν τέλει με μεθοδικότητα καταφέρανε να φτάσουνε μέχρι τα προημιτελικά εκείνης της σεζόν και παραλίγο έτσι όπως εξελίχθηκαν οι δύο αγώνες με τη Μπαρτσελόνα και στον ημιτελικό!
