By 
Λίγοι γνωρίζουν την εξέλιξη της ζωής του Μίμη Πιερράκου, ενός σπουδαίου παίκτη που με την παρουσία του γοήτευε το φίλαθλο κοινό της ποδοσφαιρικής προπολεμικής Ελλάδας. Πάμε λοιπόν να δούμε την συμμετοχή του στο 8-2 απέναντι στον Ολυμπιακό, τους τίτλους με το τριφύλλι και ομού μετά των τόσων άλλων Ελλήνων παιδιών, το απύθμενο θάρρος του “Μπρακ” κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Γράφει ο Απόστολος Μιχαηλίδης.
Γεννήθηκε το 1909 στο Γύθειο και λίγο καιρό αργότερα η οικογένειά του μετακομίζει στην Αθήνα, όπου πραγματοποίει κατά την διάρκεια της εφηβείας του, τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα με την Ένωση Αμπελοκήπων.
Ο Παναθηναϊκός διακρίνοντας τον ταλέντο του τον αποκτάει κι έτσι σε ηλικία 17 ετών αγωνίζεται για πρώτη φορά με το τριφύλλι στο στήθος.
Είχε το παρατσούκλι “Μπρακ” και η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του έρχεται εν έτει 1930 στον αγώνα «σταθμό» του Παναθηναϊκού μέχρι και τις μέρες μας απέναντι στον αιώνιο αντίπαλό του, τον Ολυμπιακό, όχι μόνο επειδή συμμετείχε σε εκείνο το αλησμόνητο 8-2, αλλά κι επειδή πέτυχε δύο τέρματα.
7 πρωταθλήματα Αθηνών, 1 πρωτάθλημα Ελλάδος, 1 κύπελλο Ελλάδος, 4 συμμετοχές με την Εθνική, καθώς και ένα γκολ με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι τα υπόλοιπα ξεχωριστά κατορθώματα του Πιερράκου.
Στις 28 Οκτωβρίου του 1940 έρχεται η δύση της ποδοσφαιρικής του καριέρας και η «ανατολή» της ένταξής του στο πάνθεον των ηρώων που πολέμησαν λυσσαλέα τον κατακτητή.
Ο Μπρακ των γηπέδων καλείται να καταταγεί και η συμβουλή τόσο του αδερφού του, όσο και λοιπών φίλων του είναι να μην προσχωρήσει στην πρώτη γραμμή, αλλά να μείνει στα μετόπισθεν.
Όμως, το πάθος που έβγαζε στα γήπεδα, ο Πιερράκος ήταν αποφασισμένος να το προσφέρει απλόχερα στην πατρίδα κι έτσι εισέρχεται στην μάχη για τα καλά όντας παλικάρι.
Μάλιστα, λίγο καιρό μετά καταφέρνει να αιχμαλωτίσει έναν Ιταλό πιλότο. Χαρούμενος επιλέγει να γράψει στην οικογένειά του γι’ αυτή την επιτυχία, όμως αυτό το γράμμα έμελλε να είναι και το τελευταίο του, καθώς την ώρα που το γράφει, ξάφνου οι Έλληνες στρατιώτες δέχονται επίθεση από αέρος.
Παρότι λαμβάνουν εντολή να καλυφθούν, ο Πιερράκος συνεχίζει να γράφει, με αποτέλεσμα θραύσμα οβίδας να τον τραυματίσει θανάσιμα στο κρανίο, κόβοντάς του απότομα το “νήμα” της ζωής..
Ο Ελληνικός στρατός λίγες μέρες έπειτα έστειλε γράμμα στην οικογένεια του Πιερράκου, το οποίο έγραφε τα εξής ακόλουθα:
«Κυρία,
Το Σύνταγμα με μεγάλην θλίψην λαμβάνει την τιμήν να σας αναγγείλει ότι ο προσφιλής υιός σας δεν ζη πλέον.
Φονικόν βλήμα ανάνδρου εχθρού απεστέρησε την οικογένειάν του, το Σύνταγμα, την Πατρίδα, προσφιλούς και πολυτίμου τέκνου.
Εις τα ψυχάς όλων ημών μένει αλησμόνητον το αγέρωχον παράστημα, η μεγαλειώδης ψυχραιμία και ο τίμιος ηρωϊσμός του εκλιπόντος υιού σας.
Ήρωες, ωσάν τον Μίμη Πιερράκον δεν αποθνήσκουν, αλλά ζουν εις τα καρδίας όλων των Ελλήνων και ως λαμπρός φάρος καταυγάζουν την οδόν της Δόξης και της Νίκης της μεγάλης μας Πατρίδος.
Ο Πανάγαθος Θεός ας απαλύνη την καρδίαν δεινώς τρωθείσης μητρός, αδελφών και συγγενών και ας ελαφρύνει την γην ήτις τον εδέχθη εις μνήνην αιωνίαν».
Εν ΤΤ 212 τη 16η Δεκεμβρίου 1940
Ο Διοικητής του Συντάγματος.
Μια δεκαετία περίπου αργότερα (19 Νοεμβρίου 1950) έγινε η κηδεία του εν Ελλάδι, καθώς ο αδερφός του, Στέφανος, κατάφερε να μεταφέρει τα οστά του στην χώρα μας.
Πριν αναπαυτεί για πάντα στην αιώνια κατοικία του στο τόπο του, το φέρετρο, το οποίο ήταν σκεπασμένο με την Ελληνική σημαία και το λάβαρο του Παναθηναϊκού, πέρασε από το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας για τον ύστατο αποχαιρετισμό σε έναν σπουδαίο τόσο ποδοσφαιριστή, όσο και άνθρωπο!
Βρείτε τον συντάκτη στο facebook: Apostolhs Adiorthwtos
