Παναθηναϊκός-Αμπερντίν: Το ολονύχτιο… πάρτι του Ίβαντσιτς

    Την περίοδο 2007/2008 ο Παναθηναϊκός ετέθη αντιμέτωπος για την φάση των ομίλων του Κυπέλλου Ουέφα με την Σκωτσέζικη Αμπερντίν και εκεί ο Αντρέας Ίβαντσιτς, ο οποίος ήταν σαφώς ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού έδωσε “ρεσιτάλ ερμηνείας” και κάπως έτσι ήρθε μία επιβλητική Ευρωπαϊκή νίκη με 3-0. Γράφει ο Απόστολος Μιχαηλίδης.

    Μόλις στο 10ο λεπτό της συνάντησης, ο Αντρέας Ίβαντσιτς από στημένη φάση εκτέλεσε το φάουλ απ’ τα αριστερά με τον Γιάννη Γκούμα να βρίσει οριακά την μπάλα, η οποία έπειτα απ’ το εξαιρετικό χτύπημα του Αυστριακού μέσου, αλλά και την κεφαλιά που αλλοίωσε την πορεία της ξεγέλασε το τερματοφύλακα των Σκωτσέζων, ο οποίος στην κυριολεξία δεν ήξερε που να σταθεί με την μπάλα εν τούτοις να καταλήγει στα δίχτυα του και η ώρα της έναρξης των πανηγυρισμών στην Λεωφόρο άρχισε από νωρίς, καθώς οι φίλαθλοι της ομάδας ιδιαίτερα χαρούμενοι όπως άλλωστε ήταν λογικό ξεκίνησαν τα πανηγύρια που όπως θα αποδεικνυόταν στην συνέχεια δεν θα τους βγαίνανε ουδόλως ξινά. Το πρώτο ημίχρονο έληξε με υπεροχή του Παναθηναϊκού τόσο στο σκορ, όσο και στην εμφάνιση, όμως το ένα γκολ διαφορά όπως πολύ καλά γνωρίζουμε δεν είναι ποτέ μια διαφορά ασφαλής, συνεπώς το τριφύλλι χρειαζότανε στο δεύτερο ημίχρονο τουλάχιστον ένα τέρμα ακόμη προκειμένου να “κλειδώσει” την νίκη του.

    Πράγματι λοιπόν, στο 72ο λεπτό οι 3 βαθμοί της νίκης “βρήκαν” το κάτοχό τους, αφού από λάθος στη μεσαία γραμμή, ο Αντρέας Ίβαντσιτς έγινε κάτοχος της μπάλας ενώ κατόπιν είδε τον Δημήτρη Παπαδόπουλο που έκανε πολύ σωστά την διαγώνια κίνηση, δέχτηκε την μπάλα, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ως “λουκούμι” και ο σέντερ φορ του Παναθηναϊκού πλάσαρε εξαιρετικά και μάλιστα υπό δύσκολη θέση κι ενώ τον καταδίωκε ο αμυντικός, ενώ παράλληλα εξερχόταν της εστίας του και ο γκολκίπερ, όμως ο ΠΑΠ ήτανε ψύχραιμος δίνοντας αέρα δύο τερμάτων στους πράσινους και μετατρέποντας τα εναπομείναντα λεπτά της αναμέτρησης σε μία καθαρά τυπική διαδικασία. Όμως λίγο πριν το τέλος της αναμέτρησης, υπήρχε και το λεγόμενο κερασάκι στην τούρτα και αυτό ξεκίνησε από ποιον άλλον, πέραν του εκστασιασμένου εκείνο το βράδυ Αντρέας Ίβαντσιτς, ο οποίος από φάουλ λίγα μέτρα έξω απ’ την μεγάλη περιοχή δοκίμασε να σκοράρει απευθείας, όμως με υπερένταση ο Λάνφιλντ απέκρουσε μεν σε πρώτο χρόνο, όμως δεν κατάφερε να συγκρατήσει την μπάλα και στην επαναφορά ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης φάνηκε ψύχραιμος και έκλεισε πανηγυρικά εκείνη την μαγική νύχτα στην Λεωφόρο.

    Εν τέλει, ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε ως δεύτερος απ’ τον όμιλο και είχε την 3η καλύτερη άμυνα με μόλις δύο γκολ από όλες τις ομάδες που συμμετείχανε στους ομίλους, ενώ στη συνέχεια της διοργάνωσης αντιμετώπισε την Ρείντζερς απ’ την οποία δέχτηκε τον αποκλεισμό με δύο ισοπαλίες (0-0 εκτός, 1-1 εντός) και αξίζει να σημειωθεί πως οι Σκτωτσέζοι κατάφερανε και φτάσανε τότε ως το τελικό του Ουέφα, εκεί που εν τέλει η “δαιμονιώδης” Ζενίτ τους νίκησε με 2-0 κατακτώντας το πολυπόθητο τρόπαιο. Άξιο αναφοράς επίσης πως Α.Ε.Κ, Πανιώνιος και Άρης Θεσσαλονίκης συμμετείχανε επίσης στους ομίλους με σχετικά καλή παρουσία για όλους, εξαιρουμένης της εφιαλτικής βραδιάς του Άρη όπου ηττήθηκε με το εμφατικό 6-0 από την Μπάγερν Μονάχου του Όλιβερ Καν και της παρέας του και έτσι αποκλείσθηκε με “πικρή”γεύση από την διοργάνωση, όμως αυτό είναι δείγμα πως κάποτε το Ελληνικό ποδόσφαιρο πήγαινε καλά και μπορεί να είχε χίλια δύο προβλήματα, όμως είχε ομάδες που το εκπροσωπούσαν τουλάχιστον αξιοπρεπώς στα Κύπελλα Ευρώπης και ασφαλώς δεν είχε παντελώς καμία σχέση με την τωρινή κατάντια που βιώνουμε όλοι οι φίλαθλοι, παρακολουθώντας την μία ομάδα να ναι χειρότερη απ’ την άλλη!

     

    Βρείτε τον συντάκτη στο facebook: Apostolhs Adiorthwtos