By 
Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός ισορροπεί σε ένα… λεπτό σχοινί, ενώ κάθε χειρισμός του μοιάζει να έχει άγνωστη κατάληξη. Ποιος ξέρει οι αποφάσεις που παίρνουν οι ιθύνοντες της ΠΑΕ είναι σωστές ή λάθος; Μάλλον κανείς. Ούτε οι ίδιοι. Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός μοιάζει να βαδίζει στο… άγνωστο, δίχως πλάνο.
Τέλος, λοιπόν, το βασικό στάδιο της προετοιμασίας για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό. Νέα αρχή. Πρόβα τζενεράλε με Βέστερλο την Τέταρτη (16/7, 21:00, Cosmote Sports) στο ΟΑΚΑ και την Τρίτη οι «πράσινοι» ξεκινάνε με… τελικό στο Ίμπροξ κόντρα στην Ρέιντζερς. Το «Τριφύλλι» θα ξεκινήσει την σεζόν του με μια δύσκολη προσπάθεια να φτάσει στο League Phase του UEFA Champions League. Που είναι επιθυμία όλων, τόσο γιατί εκεί ανήκει ο Σύλλογος, όσο και για οικονομικούς λόγους.
Από την άλλη, πιο ρεαλιστικός στόχος είναι η League Phase του UEFA Europa League, ωστόσο στα μάτια μου μοιάζει ευχή και κατάρα. Ευχή, γιατί τα έσοδα θα είναι μεγαλύτερα σε σχέση με αυτά του Conference League. Κατάρα, γιατί το επίπεδο των ομάδων και στη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση έχει εκτοξευτεί σε σχέση με τα ελληνικά δεδομένα και οι βλέψεις του Παναθηναϊκού, δυστυχώς, δεν μπορεί να είναι για πολύ μακριά. Το Κόνφερενς προσφέρει μια καλύτερη ευκαιρία ευρωπαϊκής διάκρισης στις ελληνικές ομάδες, ωστόσο αναμενόμενα δεν έχει το πρεστίζ των άλλων δύο.
Ο Ρουί Βιτόρια, λοιπόν, καλείται ήδη από τα προκριματικά να… αποδείξει ότι μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα (δεν έχoυμε γράψει τίποτα λάθος), αλλιώς η κατάληξη του δεν θα είναι διαφορετική από αυτήν του Αλόνσο.
Μπορεί ο Πορτογάλος τεχνικός να έπεισε τους ιθύνοντες της ΠΑΕ Παναθηναικός ότι έχει πλήρη γνώση του τι χρειάζεται ο Σύλλογος για να αλλάξει την μοίρα του σε σχέση με τα τελευταία 15 χρόνια (σπόιλερ αλερτ: και εμείς ξέρουμε), ωστόσο το κλίμα δεν είναι και υπέρ του. Και αυτό γιατί η… λαίλαπα Αλόνσο της περσινής σεζόν, πήρε παραμάζωμα τα πάντα, μαζί και τον Ίβηρα προπονητή, ο οποίος αλίμονο -όπως λένε οι ειδικοί- αν τους γεμίζει το μάτι.
«Δεν ξέρουμε αν έχει την… σπίθα να αλλάξει σελίδα τον Παναθηναϊκό, ήταν σε έναν οργανισμό που τα βρήκε όλα έτοιμα (σσ Μπενφίκα)». Εντωμεταξύ, ακόμα και… παρατηρητής να ήταν για τέσσερα χρόνια στην Μπενφίκα, θα είχε παραστάσεις πρωταθλητισμού καλύτερες από τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας που τον επέλεξε. Βέβαια, ήδη, στον τωρινό Παναθηναϊκό έχουν υποτιμηθεί παίκτες όπως ο Μπακασέτας, ο Ιωαννίδης, ο Τετέ, ο Πελίστρι, οριακά πρόλαβε και ο Ουναΐ. Ο Βιτόρια ,ίσα ίσα, είναι και πιο αναλώσιμος από τους παραπάνω.
Δεν ήρθαμε να γίνουμε η υπερασπιστική γραμμή του Βιτόρια, καθώς αναμενόμενα όλοι κρινόμαστε τις δουλειές μας. Και πέρυσι -μπορεί να ήταν μικρό- αλλά είχε και αυτός ένα μερίδιο ευθύνης. Ωστόσο, είναι ήδη παράλογο ένας προπονητής που μετράει μήνες στην Ελλάδα να έχει επωμιστεί όλο το βάρος ενός συλλόγου που με μαθηματική ακρίβεια τα κάνει όλα λάθος. Δεν ξέρουμε, λοιπόν, ποια είναι η χειρότερη απόφαση που παίρνει Παναθηναϊκός. Του παρόντος ή του μέλλοντος. Εκτός, αν κάποιος ήξερε με βεβαιότητα πως ο αντικαταστάτης του Βιτόρια θα ήταν -με το χέρι στην φωτιά- καλύτερος του.
Βέβαια και ο Ίβηρας τεχνικός θα έρθει… σύντομα αντιμέτωπος με την πραγματικότητα, καθώς στα χέρια του έχει να διαχειριστεί μια σημαντική -από οικονομικής άποψης- επένδυση. Και όταν ξεκινάς με δηλώσεις τύπου «θέλω δύο ισάξιους παίκτες σε κάθε θέση», είναι σαν να δέχεσαι… την πρώτη παρατήρηση πριν πάρεις κίτρινη κάρτα. Αδιανόητο για ελληνική ομάδα να έχει την δυνατότητα σε κάθε θέση της να έχει έναν Τέτε και έναν Πελίστρι να… περιμένει. Όπως επίσης, άμα ανατρέξουμε σε όλα τα πετυχημένα μοντέλα των ελληνικών ομάδων στην σύγχρονη ιστορία, την διαφορά -πρώτα από όλα- την έκανε η δουλειά του προπονητή (Γιοβάνοβιτς, Αλμέιδα, Μεντιλίμπαρ, Λουτσέσκου) και όχι ρόστερ με δίδυμα Τέτε-Πελίστρι σε κάθε θέση! Πώς άλλωστε θα ήταν εφικτό αυτό;
Θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν υπάρχει μια συγκρατημένη αισιοδοξία για τα αγωνιστικά της ΠΑΕ. Σίγουρα το ρόστερ είναι αρκετά καλό, έχει πολύ ταλαντούχους παίκτες, η προετοιμασία έγινε με μεγαλύτερο αριθμό εν δυνάμει βασικών παικτών σε σχέση με πέρυσι, ενώ όντως παρατηρείται μια προσπάθεια για αύξηση της έντασης και γενικότερα αλλαγής της παθητικής αγωνιστικής εικόνας σε σχέση με την… μιζέρια του πέρσι. Τόσο στα φιλικά, όσο και στις προπονήσεις.
Η περσινή προετοιμασία αποδείχθηκε ανάξια σχολιασμού. Και η ομάδα που παρέλαβε ο Βιτόρια ήταν τελείως αδούλευτη σε όλους τους τομείς για να μπορέσουμε να σχολιάσουμε το πως διαχειρίστηκε πέρσι τις καταστάσεις. Πάντως, στον καιρό που είναι στο «Τριφύλλι» έχει δείξει ότι θα προσπαθήσει να είναι δίκαιος με το όλο το ρόστερ του. Ότι και αν σημαίνει αυτό.
Άρα, καταλήγουμε στο ότι ο Παναθηναϊκός σίγουρα ξεκινά με καλύτερες βάσεις σε σχέση με πέρσι. Για αυτό και η συγκρατημένη αισιοδοξία.
Το ρόστερ του Παναθηναϊκού είναι δεδομένα καλό. Όχι, τέλειο. Αλλά καλό. Και αν συνυπολογίσουμε το cost control της UEFA, που από αυτό το καλοκαίρι μπήκε στις ζωές μας, το έμψυχο δυναμικό του «Τριφυλλιού» έχει πολλά ερωτηματικά. Και εδώ είναι που έρχονται οι αποφάσεις του τεχνικού διευθυντή της ομάδας, Γιάννη Παπαδημητρίου. Η αποκρυπτογράφηση του συστήματος που υποστηρίζει τις αποφάσεις του είναι στα όρια του… ανεξήγητου. Ας μην μπούμε καν στον κόπο να σκεφτούμε το potential του φετινού ρόστερ στα χέρια του διωγμένου Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Του μόνου που έκανε μέχρι τέλους πρωταθλητισμό, με τους ποδοσφιαριστές που όλοι οι επόμενοι προπονητές άφηναν εκτός ομάδος.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, φαίνεται στο παρόν να προσπαθήσει να ισορροπήσει σε μια κλωστή μεταξύ μια ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό με ποδοσφαιριστές κορμού, του κλαμπ που κάνει επενδύσεις και φέρνει μεταγραφάρες-παιχταράδες και του selling-club. Το τελευταίο με μεγάλο ερωτηματικό.
Άγνωστο αν η ΠΑΕ έχει σκοπό να μεταμορφωθεί σε κλαμπ που να μπορεί να πουλάει ακριβά (κάποιες επιθυμίες της όσο αφορά τα ποσά που ακούγονται μοιάζουν να πηγαίνουν σε αυτήν την κατεύθυνση), ωστόσο την δεδομένη στιγμή μοιάζει… όνειρο θερινής νυκτός. Ούτε τίτλους έχει ο Παναθηναϊκός για να πουλάει υπεραξίες, ούτε έχει καθιερωθεί στην Ευρώπη, ούτε τα «κονέ» που χρειάζονται, ούτε τις καλές σχέσεις με την αγορά.
Ήδη μέσα σε δύο καλοκαίρια έχει πει 5-6 «όχι» στην Σπόρτινγκ (Βαγιαννίδης, Ιωαννίδης). Μόνο τον Αλεξανδρόπουλο που δεν ήθελε ο Γιοβάνοβιτς πούλησε στους Πορτογάλους. Ε, δεν τις λες και σχέσεις που χτίζει με την αγορά ένα selling-club αυτές.
Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός δυο καλοκαίρια θέλει να έχει πωλήσεις, αλλά θέλει να κρατήσει και όλους τους βασικούς. Λες και μπορείς να… κοροϊδέψεις την αγορά με Σπόραρ, Βιλένα ή τον «κομμένο» Μαξ.
Μπορεί ο Παναθηναϊκός να διαμηνύει ότι δεν ακούει προτάσεις για παίχτες της… βιτρίνας, αλλά έναν από αυτούς πρέπει να πουλήσει για να εμφανίσει έσοδα στην UEFA ή για να πάρει τον Ουναΐ που είναι άλλης κλάσης παίκτης και κοστίζει ακριβά. Εκτός αν έχουμε τα έσοδα από την League Phase του Champions League στο… τσεπάκι μας και τζάμπα σκάμε. Δεν νομίζω.
Οποιος παίκτης μπορεί να πωληθεί με ένα καλό αντίτιμο θα αφήσει στον Παναθηναϊκό δυσαναπλήρωτο κενό. Ο Βαγιαννίδης, τόσο για αγωνιστικούς λόγους, όσο και για συναισθηματικούς (αποτελεί τον μόνο από τις ακαδημίες του τμήματος), δύσκολα κάποιος θα αποφασίσει να πωληθεί. Ο προπέρσινος Ιωαννίδης μπορεί να αποδειχθεί στον απόλυτο ηγέτη του Παναθηναϊκού. Συν το γεγονός πως το «Τριφύλλι» απέρριπτε προτάσεις 30εκ.+, η πώληση του με ποσά κοντά στα 20εκ. θα είναι μεγάλη παραδοχή αποτυχίας. Ο Τσέριν πιο εύκολα πωλείται, αλλά δεν κοστολογείται και παρόμοια με τους προαναφερθέντες, και επίσης αποτελεί το «8άρι» των «πράσινων» που καταγράφει τα περισσότερα χιλιόμετρα. Ο Μαξίμοβιτς δύσκολα θα φέρει προτάσεις από Ισπανία (εκεί που ακούγεται ότι θέλει ένα πάει) μεγαλύτερες από 3-4 εκατομμύρια.
Πιο ανώδυνα, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πουλήσει τον Τετέ ή τον Πελίστρι. Αλλά στην περίπτωση του Τετέ, οι μόνες προτάσεις που έχουν έρθει είναι για δανεισμό από την Βραζιλία, ενώ για τον Πελίστρι ο Παναθηναϊκός κατέχει το 50% του παίχτη, δαπανώντας περίπου 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Πώς να τον πουλήσει 15-16εκ.; Συν το γεγονός ότι οι δυο δεξιοί εξτρέμ ,που ήταν δύο από τις σημαντικότερες επενδύσεις, θα αποφέρουν ελάχιστο καθαρό κέρδος στα ταμεία του «Τριφυλλιού», άρα η πώληση τους θα ήταν μια ακόμη παραδοχή αποτυχίας. Σίγουρα πάντως είναι ερασιτεχνικού επιπέδου η αντιμετώπιση όλων των προτάσεων παραχώρησης των σημαντικών περιουσιακών στοιχείων του Συλλόγου.
*Ο Τετέ ,δεν είναι και μυστικό, διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Ουναΐ. Άρα, είναι δύσκολο το να πωληθεί ο πρώτος, για να έρθει ο δεύτερος. Γιατί η θετική στάση που έχει επιδείξει ο Ουναΐ όλο το καλοκαίρι, μπορεί να μεταβληθεί σε ενδεχόμενη πώληση του καλύτερου του -εν Ελλάδι- φίλου.
Από την άλλη πλευρά, ποιος οπαδός θέλει να φύγει ο Βαγιαννίδης, ο Ιωαννίδης, ο Τετέ ή ο Τσέριν; Ή για να το θέσουμε αλλιώς. Ποιος έχει εμπιστοσύνη ότι θα έρθουν άξιοι αντικαταστάτες ή παίχτες που μπορούν να έχουν παρόμοια προσφορά στην ομάδα; Για να αντιμετωπίσουμε ,βέβαια, και την σκληρή αλήθεια, ποιος απέρριπτε προτάσεις 30εκ.+ για τον Ιωαννίδη, για να τον κάνει… σπρίντερ-κυνηγό χαμένων μπαλιών στα χέρια του Αλόνσο; Ποιος απορρίπτει προτάσεις 5εκ. ευρώ (όπως φημολογείται) χωρίς να εξεταστούν -δύο και τρεις φορές- για τον 30χρονο Μαξίμοβιτς που ήρθε ελεύθερος; Ποιος (δεν) έχει βγει στην αγορά για να βρει καλή πρόταση για τον Τετέ, ο οποίος είναι ο παίκτης που μπορεί να χαθεί πιο ανώδυνα από τους άλλους; Μπορεί η πώληση του να μην φέρει τρελό κέρδος, αλλά στην θέση του έχει γίνει μια ακόμη σημαντικότερη επένδυση (Πελίστρι) που είναι ακόμη δυσκολότερο να βρεθεί αγοραστής. Πώς θα πωληθούν ο Ντραγκόφσκι ή ο Λοντίγκιν για να βγουν τα 1,7 εκατομμύρια ευρώ του Λαφόντ; Για όλες αυτές τις δύσκολες αποφάσεις, υπάρχει πλάνο στην ΠΑΕ; Είναι αντικείμενο σκέψης;
Και εμείς άμα παίζαμε Football Manager, όλους θα θέλαμε να τους κρατήσουμε. Και θα αγόραζα και τον Ουναΐ με 12εκ. ευρώ!
Υπάρχει κάποια ρεαλιστική στρατηγική, όμως, από την ΠΑΕ για να βγει ο Παναθηναϊκός από την δύσκολη θέση αυτή, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες; Υπάρχει κάποιο στρατηγικό πλάνο που θα στηρίξει πραγματικά τον προπονητή που αποφάσισαν να κρατήσουν; Οι παίχτες κοστολογούνται από τους ιθύνοντες ή υπάρχει περίπτωση από συνήθεια να απορριφθεί καμία πρόταση 20εκ. ευρώ για τον Μαξ, μόνο και μόνο επειδή είμαστε πριν τα ματς με την Ρέιντζερς;
Ταυτόχρονα, βάσει ρεπορτάζ, ο Παναθηναϊκός έχει να καλύψει δύο σημαντικά κενά. Αυτό του αριστερού εξτρέμ και του δημιουργικού χαφ. Πώς το «Τριφύλλι» θα καλύψει με ποδοσφαιριστές αξίας τα παραπάνω κενά, ενώ οι πωλήσεις του την δεδομένη στιγμή μοιάζουν ένα τεράστιο ερωτηματικό; Υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο για αυτό; Ο αποκλεισμός ή η πρόκριση με την Ρέιντζερς μπορεί να λέει και πολλά, μπορεί και τίποτα βέβαια.
Από την άλλη, πως ο Παναθηναϊκός θα δώσει αξιόλογα συμβόλαια σε νέους παίκτες, όταν παίκτες που δεν υπολογίζονται του κοστίζουν εκατομμύρια; Θυμίζουμε πως Μαξ (1,5 εκατομμύριο) και Βιλένα (1,4 εκατομμύρια), μπορεί να μην υπολογίζονται από τον προπονητή, αλλά υπολογίζονται κανονικά στον προϋπολογισμό της ομάδας. Ενώ, εύκολη λύση δεν αχνοφαίνεται στο κάδρο. Ίσα ίσα, στο άμεσο μέλλον ενδέχεται να μπουν και άλλοι παίχτες σε αυτό το καθεστώς (Μαντσίνι, Λημνιός, Ντραγκόφσκι, Λοντίγκιν κ.α.). Θα λειτουργήσει πάλι «πυροσβεστικά» ο Τζαβέλλας με τις γνωριμίες του; Τι πλάνο έχει για αυτά ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας;
Ο σχεδιασμός του Παναθηναϊκού είναι δισεπίλυτη εξίσωση. Όσο τον Σύλλογο τον βαραίνουν τα 15 χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα, οι ιθύνοντες της ΠΑΕ καλούνται να λύσουν αρκετούς γρίφους για την δύσκολη συνέχεια. Και η εμπιστοσύνη που ζητούν από τον κόσμο δοκιμάζεται για ένα ακόμα καλοκαίρι…
Η αθλητική επικαιρότητα του Παναθηναϊκού με ένα κλικ εδώ!
Διαβάστε επίσης…
- Το νέο πλάνο «ελληνοποίησης» του Παναθηναϊκού και οι στόχοι που μπαίνουν στο προσκήνιο
- Τι θα γίνει τον Γενάρη με τις μεταγραφές και ποια είναι η πραγματικότητα για Μανδά
- Επιστρέφει ο Πελίστρι – Ο λόγος που τον «έκοψε» ο Μπιέλσα
- Χριστοδουλόπουλος για Παναθηναϊκό και Αλαφούζο: «Ήμουν στην Κύπρο και είδα κάποια πράγματα»
- Το πλάνο ενίσχυσης στον Παναθηναϊκό και το όνομα… πολλών εκατομμυρίων στο τραπέζι!
