Παππάς: «Πήγα να αποχαιρετήσω τον πρόεδρο και ανανέωσα!»

    Ο Νίκος Παππάς ανοίγει τα χαρτιά του στο gazzetta.gr και μιλάει για όλους και για όλα. Την ανανέωση του συμβολαίου του και όλα όσα συνέβησαν, τη σχέση του με όλους τους προπονητές, το επεισόδιο με τον Μπουρούση, την Εθνική ομάδα, τα social media, τα σχόλια των φιλάθλων, τους δημοσιογράφους και το «ψηστήρι» στον Μάντζαρη.

    «Δίπλα σε αστέρια κι ακριβοπληρωμένους, το μάτι του γυαλίζει και δε κρατάει κλειστό το στόμα. Τιμάει τους αλητάμπουρες τους αδικοχαμένους με ταλέντο, που τους πρόδωσε η τύχη, ή το σώμα…» τραγουδούν εδώ και έναν χρόνο οι Active Member θέλοντας να αφιερώσουν μερικούς στίχους σε μια από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του ελληνικού μπάσκετ.

    Ο Νίκος Παππάς, πράγματι, δεν κρατάει κλειστό το στόμα του. Αυτό που έχει να πει, απλά θα το πει. Αυτό που θα νιώσει, αυτό ακριβώς θα εξωτερικεύσει. Δίχως να βάζει στο μυαλό του στερεότυπα ή «πρέπει» ή ακόμα και να νοιάζεται για τις όποιες συνέπειες μπορεί να παρουσιαστούν στρέφοντας την κάννη προς το πρόσωπό του.

    Το gazzetta.gr συνάντησε για δύο, περίπου, ώρες τον 28χρονο γκαρντ και εκείνος δεν δίστασε να ανοίξει τα χαρτιά του και να μιλήσει για τα πάντα. Όπως δεν του αρέσει να κρατάει «κλειστό το στόμα» σύμφωνα και με τον B.D. Foxmoor, έτσι ακριβώς δεν το κράτησε κλειστό ούτε και στη συνέντευξη… ποταμό που μας παραχώρησε. Μια συνέντευξη στην οποία μίλησε για όλους (sic) και για όλα: «Ο κόσμος δυστυχώς έχει συνηθίσει σε αυτήν την κοινωνία με το ψεύτικο, καρφιτσωμένο, χαμόγελο και στην ξύλινη γλώσσα. Μπορεί να κακοφαίνεται αν κάποιος εκφράζεται διαφορετικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ‘διαφορετικά’ ισοδυναμεί με το να αποδοκιμάζεις ή να βωμολοχείς. Το να μην μιλάω ξύλινα, κάποιοι το εκτιμούν πολύ. Μπορεί να φανεί αλαζονικό, αλλά ή θα έχω φανατικούς υποστηρικτές ή θα με κράζουν όπου σταθούν» λέει μεταξύ πολλών άλλων ο Νίκος Παππάς, ο οποίος απάντησε στα πάντα.

    Τι έγινε, τι προηγήθηκε, τι μεσολάβησε και πώς κατέληξε να δώσει τα χέρια με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο μέσα σε 10 λεπτά. Πότε βρέθηκε πολύ κοντά στο να αποχωρήσει. Για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Τον νέο Παναθηναϊκό που «χτίζεται» με βάση τους Έλληνες. Τα social media, τα σχόλια που δέχεται και κατά πόσο τον επηρεάζουν. Για την έλευση του Μάικ Τζέιμς πέρυσι και κατά πόσο του… έθιξε τον εγωισμό. Για τον 5ο τελικό στο ΟΑΚΑ. Τη σειρά με τη Ρεάλ.

    Την ευθύνη που νιώθει έχοντας στο μυαλό του ότι μπορεί να χαρίσει το χαμόγελο σε ένα παιδί κάνοντας χαρούμενη και την οικογένειά του. Για τον Παπαπέτρου και το «ψηστήρι» που έκανε στον Μάντζαρη με τον οποίο είχε βρεθεί μαζί του και στο Final 4 της Βαρκελώνης το 2011. Για την οικογένεια Γιαννακόπουλων. Τον αείμνηστο Παύλο, τον Θανάση τον οποίο νιώθει παππού του και τον «δουλευταρά» Δημήτρη με τον οποίο έχει μια ιδιαίτερη σχέση. Μίλησε για τον Λάνγκφορντ, τον Πασκουάλ, τον Ιβάνοβιτς, τον Τζόρτζεβιτς, τον Πεδουλάκη, τον Σφαιρόπουλο και το επεισόδιο με τον Μπουρούση.

    Παράλληλα χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα μιλώντας για την Εθνική ομάδα, στάθηκε στη σχέση του με τους δημοσιογράφους λέγοντας «sorry αν στεναχώρησα κάποιους» ενώ αποκαλύπτει πολλές άγνωστες ιστορίες της… Παναθηναϊκής του τρέλας!

    «Ήμουν πιο κοντά στο να φύγω αφού ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να αποσύρει το ενδιαφέρον του»

    -Με το νέο σου συμβόλαιο αισίως θα κλείσεις το καλοκαίρι του 2020, επτά συνεχόμενα χρόνια στην ομάδα που αγαπούσες από μικρός… Ζεις αυτό που λέμε το «παιδικό όνειρο;»

    «Προφανώς! Χωρίς να γινόμαστε πολύ ρομαντικοί, ήταν κάτι που σκεφτόμουν και κάτι που ονειρευόμουν. Από τη στιγμή που το ζεις είναι και δύσκολο να το περιγράψεις γιατί το συνειδητοποιείς αργότερα…»

    -Το παιδικό όνειρο συνεχίζεται με το να κλείσεις και την καριέρα σου στον Παναθηναϊκό;

    «Σίγουρα θα ήταν το ιδανικό. Ήταν δεν ήταν όνειρο, το να κάνεις μια τόσο σπουδαία διαδρομή σε μια τόσο μεγάλη ομάδα, είναι πάρα πολύ όμορφο και σημαντικό. Μακάρι να πάνε όλα καλά και να συμβεί και αυτό».

    -Όταν φάνηκε να κολλάει το πράγμα όσον αφορά το συμβόλαιό σου, πέρασε από το μυαλό σου ότι ενδεχομένως αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει;

    «Σαφώς και πέρασε από το μυαλό μου. Καλώς ή κακώς όταν μπαίνεις σε μια διαδικασία διαπραγματεύσεων, πολλές φορές το συναίσθημα κάνει λίγο στην άκρη. Άνθρωπος είμαι, έχω κι εγώ τα συναισθήματά μου… Απλά θέλω να πω ότι μπήκαν στο κόλπο και τα χρήματα και γλυκαίνεσαι όταν βλέπεις ότι υπάρχουν προσφορές δεξιά και αριστερά. Ευτυχώς έχω τους δικούς μου ανθρώπους οι οποίοι λειτουργούν εξίσου συναισθηματικά όπως ο πατέρας μου και μου είπαν ότι η καλύτερη επιλογή θα ήταν να μείνω. Άλλωστε ξέρουν πόσο όμορφα νιώθω εδώ. Ευτυχώς τα βρήκαμε, πήγαν όλα καλά και συνεχίζουμε…»

    -Σε επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό; Έπαιξαν τον δικό τους ρόλο για να μείνεις στον Παναθηναϊκό;

    «Προφανώς και με επηρέασαν αλλά τις τελικές αποφάσεις, τις παίρνω εγώ. Σίγουρα δεν άρεσε ότι η πρόταση ήταν για 1+1+1+1. Και εσύ μπορείς να το καταλάβεις. Αν ήσουν στη θέση μου, γνωρίζοντας ότι υπάρχουν ομάδες στο εξωτερικό που σε πιστεύουν πολύ και η ομάδα που σε ξέρει τόσο καλά σου κάνει αυτήν την προσφορά, μπαίνει στη μέση λίγο ο εγωισμός σου, νιώθεις λίγο περίεργα και κάθεσαι και κάνεις δεύτερες σκέψεις. Όμως άλλαξαν τα πράγματα και είμαι πολύ ικανοποιημένος για ότι έγινε. Τόσο για τα χρήματα, όσο και για το γεγονός ότι συνεχίζω στην ομάδα που ήθελα…»

    -Πολλά γράφτηκαν, πολλά ακούστηκαν, πολλά ειπώθηκαν… Είχες φτάσει κοντά στο να φύγεις από τον Παναθηναϊκό φέτος;

    «Ουσιαστικά ήμουν πολύ κοντά στο να φύγω! Και αυτό διότι απέρριψα την πρόταση του Παναθηναϊκού. Κάλλιστα και ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να αποσύρει το ενδιαφέρον του και να ήμουν κάπου αλλού τώρα. Όμως δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου σε άλλη ομάδα…»

    Τιμητικό που ρώτησαν για μενα ο Ολυμπιακός και ο Μπλατ, αλλά δεν θα με ενδιέφερε μια τέτοια προοπτική

    -Είχες πρόταση από την Λοκομοτίβ Κουμπάν. Γιατί δεν πήγες όταν φάνηκε να στραβώνει;

    «Όντως είχα. Μου πρόσφερε διετές κλειστό αλλά δεν μπήκα καν στην διαδικασία να το διαπραγματευτώ. Οι άνθρωποι έδειχναν ότι με ήθελαν πολύ και πραγματικά τους ευχαριστώ πολύ που ήθελαν να επενδύσουν πάνω μου. Απλά δεν θα μπορούσα να φύγω από την ομάδα που αγαπούσα από μικρός για να πάω σε μια ομάδα με μοναδικό κριτήριο τα χρήματα. Κατά κάποιον τρόπο, έτσι βγήκε και έτσι φαινόταν. Όχι μόνο εγώ, αλλά και η οικογένειά μου δεν λειτουργούσε έτσι. Δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι. Υπήρχε μια εξαιρετική σχέση με τον πρόεδρο. Και οι δύο μας είμαστε λίγο κυκλοθυμικοί, λίγο ιδιαίτεροι, λίγο αλλιώτικοι. Ήξερα ότι ήταν μια κακιά στιγμή και ότι στο τέλος θα τα βρούμε και θα συνεχίσουμε…»

    -Οι πληροφορίες λένε ότι σε είχε προσεγγίσει έχοντας δείξει μόνο φιλολογικό ενδιαφέρον και ότι ήταν καθαρά και μόνο σε διερευνητικό επίπεδο ο Ολυμπιακός. Ισχύει;

    «Εδώ έχω έναν Έλληνα μάνατζερ, τον Νίκο Σπανό, με τον οποίο είχαμε πει ότι η πρώτη ομάδα που θα συζητήσουμε θα είναι ο Παναθηναϊκός. Αυτή ήταν η προτεραιότητα. Απλά μου μετέφερε ότι υπήρχε μια κρούση από τον Ολυμπιακό στον Σέρβο μάνατζερ που έχω, τον κύριο Φιλίποβιτς και όφειλε να με ενημερώσει και γι’ αυτό. Πραγματικά είναι πολύ τιμητικό που μια σπουδαία ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός και ένας σπουδαίος προπονητής όπως είναι ο κύριος Μπλατ, ενδιαφέρθηκαν για μένα…»

    -Εάν και εφόσον δεν τα έβρισκες με τον Παναθηναϊκό, θα πήγαινες;

    «Για πολλούς λόγους δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να μιλήσω. Πίστευα από την αρχή ότι στο τέλος θα έμενα στον Παναθηναϊκό. Τελείως ευγενικά και με σεβασμό, δεν με ενδιέφερε μια τέτοια προοπτική.»

    -Και τελικά τι έγινε και στο τέλος βρέθηκε η χρυσή τομή και παρέμεινες στην ομάδα;

    «Θα το πω λίγο… μελό, αλλά ο Παναθηναϊκός είναι μια οικογένεια. Ευτυχώς για μένα υπάρχει ένας κόσμος στη Θύρα 13 που με αγαπάει. Δεν σου κρύβω ότι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν τα πάντα για να ρίξουμε και εγώ και ο πρόεδρος νερό στο κρασί μας. Πήρα την πρωτοβουλία, επικοινώνησα με τον πρόεδρο και του είπα να μιλήσουμε από κοντά. Τουλάχιστον να χωρίσουμε αγαπημένα γιατί χρωστάω πολλά σε αυτόν τον άνθρωπο και τον εκτιμώ απεριόριστα. Είναι πιο όμορφο και πιο αντρίκειο να πούμε δυο κουβέντες από κοντά, ακόμα και αν χρειαστεί να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Πήγα, λοιπόν, το στο γραφείο του χωρίς να έχω στο μυαλό μου να τα βάλουμε κάτω και να τα συζητήσουμε. Απλά να τον αποχαιρετήσω, να τον αγκαλιάσω και να τον ευχαριστήσω για όλα αυτά τα χρόνια. Η στήριξή του ήταν μεγάλη. Όμως από τη πρώτη στιγμή που μπήκα μέσα, κοιταχτήκαμε και γελάσαμε και οι δύο.

    Του λέω ‘ήρθα εδώ για να μιλήσουμε και να αποχαιρετιστούμε, αλλά θέλω να μείνω’. Μου απάντησε ότι ‘και εγώ θέλω να μείνεις’ και σε 10 λεπτά δώσαμε τα χέρια. Σίγουρα έκανε μεγάλη υπέρβαση για μένα και εγώ φυσικά δεν ζήτησα τα χρήματα που μου έδιναν οι ομάδες στο εξωτερικό όπου μπορούσα να βρω το μάξιμουμ…Η συμπάθεια με τον πρόεδρο είμαι αμοιβαία. Προφανώς βλέπει κάποια πράγματα πάνω μου τα οποία τα εκτιμάει όπως και εμένα μου αρέσει που είναι ένας άνθρωπος αυθόρμητος, ειλικρινής που εξωτερικεύει τα συναισθήματά του. Έτσι έχουμε χτίσει μια όμορφη σχέση μεταξύ μας…»

    «Ο κόσμος θα λατρέψει τον Παπαπέτρου, ταιριάζει στο DNA του Παναθηναϊκού»

    -Φέτος ο Παναθηναϊκός θα έχει πέντε νέα πρόσωπα. Τον Λάσμε, τον Παπαγιάννη, τον Παπαπέτρου, τον Λάνγκφορντ και τον Τόμας. Ποιες θα είναι οι διαφορές σε σχέση με πέρυσι ή και με πρόπερσι που ήταν στάνταρ στην ομάδα παίκτες όπως ο Τζέιμς, ο Σίνγκλετον, ο Ρίβερς, ο Γκέιμπριελ…

    «Ας μην κρυβόμαστε. Όλα αυτά τα παιδιά που αποχώρησαν από την ομάδα και είχαν μεγαλύτερα συμβόλαια ήταν επιλογές του coach Πεδουλάκη. Δοθείσας της ευκαιρίας να πω σε αυτό το σημείο ότι είναι ωραίο να τα βλέπεις να προοδεύουν και να αμείβονται καλύτερα γιατί είναι μια δουλειά η οποία έχει ημερομηνία λήξης. Νομίζω ότι αυτή είναι η χρονιά που η ομάδα χτίζεται από τα χέρια του coach Πασκουάλ. Είναι μια καινούργια ομάδα και θα δούμε στην πράξη τι θα γίνει. Γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια απ’ όλους με γνώμονα πάντα τον πρωταθλητισμό. Ξέρουμε ότι και τα οικονομικά δεδομένα είναι στριμωγμένα λόγω της κατάστασης. Οπότε θα τα δούμε τα πάντα στο παρκέ…»

    -Κάναμε ένα Poll στο gazzetta.gr για την καλύτερη μεταγραφή του Παναθηναϊκού. Αν ήταν να ρωτήσω εσένα; Ποιον θα επέλεγες; Χωρίς βέβαια να αδικήσεις κάποιο από τα παιδιά…

    «Ο Παπαπέτρου. Του έχω και λίγο αδυναμία. Τον εκτιμώ πάρα πολύ. Έκανα και εγώ την προσπάθειά μου για να είμαι ειλικρινής! Από την Εθνική ομάδα, μέχρι το Instagram και το τηλέφωνο. Σε κάθε ευκαιρία τον… ζάλιζα! Προφανώς την απόφαση την πήρε ο ίδιος με βάση την δική του λογική. Θεωρώ ότι είναι ένα παιδί που ταιριάζει στο DNA του Παναθηναϊκού. Θα τον αγαπήσει και ο κόσμος γιατί παίζει με την ψυχή του. Ανυπομονώ να παίξω μαζί του».

    -Επίσης ποιον παίκτη θα επέλεγες για να κάνει το step up φέτος;

    «Όλα αυτά είναι σχετικά. Σε μια διαδρομή πέντε χρόνων που είμαι στην ομάδα, έχω ακούσει πολλά. Καλή ώρα λένε τώρα για τον Ντίνο. Ταλαντούχο παιδί και μακάρι να τα καταφέρει! Όμως έχω δει πολλά να γίνονται. Είναι μικρός, μπορεί να κάνει ένα κακό ματς, να χάσει η ομάδα το παιχνίδι, και να πέσει ο κόσμος πάνω από τον πρόεδρο και να λέει ‘πάρε τεσσάρι, πάρε τεσσάρι’. Παίρνει τεσσάρι ο πρόεδρος και κρύβεται ο Ντίνος. Τα έχω δει όλα. Μακάρι να υπήρχε περισσότερη υπομονή και στήριξη στα νέα παιδιά. Καλώς ή κακώς, ευτυχώς ή δυστυχώς σε αυτά τα πέντε χρόνια που βρίσκομαι στην ομάδα, είμαι ο μοναδικός Έλληνας που έμεινε από το 2013. Θέλω να πω ότι όλα τα παιδιά ήταν ταλαντούχα, αλλά για χίλιους-δυο λόγους δεν στέριωσαν. Οπότε ας κρατήσω μικρό καλάθι. Μακάρι να βγουν τα νεαρά παιδιά μπροστά, τα οποία έχει ανάγκη η ομάδα».

    -Φέτος το ελληνικό στοιχείο θα είναι πολύ πιο έντονο και πάει να δημιουργηθεί ένας στιβαρός ελληνικός κορμός. Είναι θεωρείς το συστατικό που έλειπε για να πάει η ομάδα φέτος στο Final 4;

    «Αυτό θα φανεί στο γήπεδο. Από τα αποτελέσματα θα κριθούν όλοι. Θεωρώ ωστόσο ότι είναι πολύ πιο υγιής η κατάσταση στα αποδυτήρια όταν υπάρχουν Έλληνες παίκτες οι οποίοι θα γνωρίζουν πραγματικά τι σημαίνει να φοράς τη φανέλα του Παναθηναϊκού, θα γνωρίζουν την ιστορία, θα γνωρίζουν τι παίκτες έχουν περάσει. Ακόμα και να γνωρίζουν τον ύμνο της ομάδας, όσο ρομαντικό και αν σου ακούγεται. Πρέπει να γνωρίζεις που παίζεις για να ταυτιστείς με αυτήν την ομάδα. Μπορεί να υστερούμε σε ταλέντο ή σε αθλητικά προσόντα ή σε σωματοδομή αλλά η ώθηση που σου δίνει η ψυχολογία γνωρίζοντας σε ποια ομάδα βρίσκεσαι, υπερτερούν όλων αυτών. Θα παίξεις με ψυχή, με καρδιά, με αυτοθυσία, θα ρισκάρεις, θα βάλεις τα πόδια σου στη φωτιά και όλα αυτά θα καλύψουν την διαφορά μας με κάποιον Αμερικανό και ταλαντούχο παίκτη που μπορεί να είχαμε τις προηγούμενες χρονιές».

    -Οπότε καλύτερα να γνωρίζει κάποιος που βρίσκεται από το να είναι κάποιος άλλος καλύτερος μπασκετμπολίστας…

    «Σου είπα. Θα κριθούν όλοι εκ του αποτελέσματος. Η ομάδα, κακά τα ψέμματα, ήταν πετυχημένη. Πήρε double τη μία χρονιά, πρωτάθλημα την άλλη, πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της EuroLeague… Θέλω να πω ότι η συνταγή με τους Αμερικάνους, ίσως να ήταν πετυχημένη. Όμως ακόμα πιο πετυχημένη ήταν κάποτε η συνταγή με τους πολλούς Έλληνες οι οποίοι είχαν ρόλο στα αποδυτήρια, είχαν φωνή, έπαιρναν πρωτοβουλίες και έτσι έφτανε η ομάδα στην κορυφή…»

    «Δεν θα αντάλλαζα κάποιον τίτλο με συμμετοχή στο Final 4, δεν έχουμε τέτοια λάβαρα εμείς…»

    -Μου δίνεις μια ωραία ασίστ τώρα για να συμπληρώσω ότι με τους Έλληνες ο Παναθηναϊκός κατακτούσε και τις Euroleague. Τι εννοώ… Γενικά γίνεται πολύ λόγος για το Final 4. Από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός έχει να πάει από το 2012, είναι κάτι που εσάς τους παίκτες σας στρεσάρει; Σας βάζει έξτρα πίεση; Π.χ. σας είχε αγχώσει πέρσι και φέτος που είχατε το αβαντάζ της έδρας;

    «Προφανώς στον Παναθηναϊκό κάνεις πρωταθλητισμό. Πρέπει να φτάνεις στην κορυφή σε όποια διοργάνωση και αν συμμετέχεις. Σίγουρα και εμένα με στεναχωρεί που δεν έχουμε καταφέρει να φτάσουμε σε ένα Final 4, αλλά μην κρυβόμαστε. Είναι λίγο άδικο να το ζητάς και να το απαιτείς. Δεν έχουμε τα budget των 40 εκατομμυρίων όπως παλιά και δεν παίρνουμε ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί. Πρέπει να πειραματιστείς λίγο, να έχεις λίγο τύχη, να ρισκάρεις, αλλά παρόλα αυτά έχουμε καταφέρει να φτάσουμε πολύ κοντά. Δηλαδή να είναι στο χέρι μας, να περάσουμε. Αφού έχεις φτάσει 2-3 φορές στην πηγή και δεν έχεις πιει νερό, κάθε χρόνο ξεκινάς με αυτήν την προσδοκία. Κάθε χρόνο θέλουμε να τα καταφέρουμε και θεωρώ ότι το αξίζουμε κιόλας…»

    -Θα αντάλλαζες ωστόσο έναν τίτλο, ένα πρωτάθλημα με μία συμμετοχή σε Final 4;

    «Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Δεν θα το αντάλλαζα γιατί ο τίτλος, είναι τίλος. Στο τέλος οι τίτλοι είναι εκείνοι που μένουν και όχι οι συμμετοχές στα Final 4. Δεν έχουμε τέτοια λάβαρα εμείς…Θέλω όταν κοιτάω τον ουρανό του ΟΑΚΑ να γράφει τους τίτλους και να ήμουν και εγώ μέλος αυτής της ομάδας…»

    -Μου έφερες στο μυαλό την ατάκα σου μετά τον τίτλο του 2017 μέσα στο ΣΕΦ, όταν είχες πει ότι να σας θυμούνται και εσάς ύστερα από 15-20 χρόνια ως το δικό σας πρωτάθλημα μέσα στο παλέ…

    «Προφανώς αυτά είναι που μένουν. Με αυτά μεγάλωσα. Θυμάμαι ποιοι έκαναν το break στο ΣΕΦ και πήραν το πρωτάθλημα, θυμάμαι ποιοι πήραν τα ευρωπαϊκά, αλλά δεν θυμάμαι ποιοι ήταν στο Final 4. Αυτοί είναι οι στόχοι μου και τα κίνητρα που είχαν από τότε που ήμουν μικρός. Άρα εκεί θέλω να φτάσω…»

    Με τη δουλειά που κάνουμε, τα χρήματα που παίρνουμε θα δεχτούμε την κριτική. Είναι ανθρώπινο κομμάτι η ζήλια.

    -Social media διαβάζεις; Ασχολείσαι; Επηρεάζεσαι; Έχει τύχει να μπεις σε διαδικασία απάντησης;

    «Ναι τα κοιτάζω αλλά δεν μπαίνω σε διαδικασία απάντησης. Για παράδειγμα βλέπω τι γράφουν στο Instagram και ότι δεν μου αρέσει το κάνω με… δημοκρατικές διαδικασίες. Τους μπλοκάρω! Παρόλα αυτά, στη δουλειά που κάνουμε και με τα χρήματα που παίρνουμε, θα δεχτούμε και την κριτική. Είναι ανθρώπινο κομμάτι η ζήλια, ακόμα και ο φθόνος που δεν είναι υγιές, όμως είναι και αυτό αυτό ανθρώπινο. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον ο οποίος δουλεύει και σκίζεται όλη τη μέρα για 500 ευρώ, να παίρνει το εισιτήριό του και να λέει ότι ο Παππάς είναι αδιάφορος. Θα μου την… πει, θεωρεί ότι είναι δικαίωμά του, εσύ απλά συνεχίζεις. Είναι στην καθημερινότητά μας, μέρος της δουλειάς μας…»

    -Σου χαλάνε το μυαλό;

    «Όταν είσαι μικρός είναι δύσκολο να τα διαχειριστείς. Μπορεί να σε επηρεάσει και το σχόλιο της… κουτσής Μαρίας που μπορεί να λέει ότι ο Παππάς δεν πηγαίνει από αριστερά.’ Και να πακετώνεσαι. Με πάσα ειλικρίνεια, πλέον γελάω με αυτά και ως ένα σημείο το απολαμβάνω. Και λέω ‘Νίκο, για να ασχολείται έτσι ο κόσμος μαζί σου, τότε έχεις φτάσει στο σημείο να είσαι σημαντικός.’ Μπορεί να ακούγεται γραφικό ή κλισέ αλλά είναι πολύ σπουδαία όλα αυτά για μένα. Δεν το είχα φανταστεί ποτέ. Πραγματικά είναι επιτυχία αν το καλοσκεφτείς. Μπορεί να ακουστεί κάπως, αλλά καμαρώνω με την… πάρτη μου! Ξέρω τι έχω καταφέρει, παίζω στον Παναθηναϊκό, πληρώνομαι καλά, έχω το σπίτι μου, την οικογένειά μου. Τι καλύτερο από αυτό;»

    -Ξέρει ο κόσμος μπάσκετ που σχολιάζει;

    «Προφανώς, δεν ξέρει μπάσκετ. Εδώ καλά-καλά εμείς που παίζουμε δεν ξέρουμε μπάσκετ. Δεν είναι τόσο εύκολο το μπάσκετ. Λένε για παράδειγμα ‘πάρε κοντό, πάρε ψηλό, πάρε, πάρε, πάρε…’ Είναι αστείο. Το μπάσκετ είναι άθλημα ψυχολογίας και μεταβάλλεται από φάση σε φάση. Δεν μπορεί να μπει σε μια τέτοια διαδικασία ένας οπαδός ή ένας φίλαθλος. Ευτυχώς οι φίλοι του Παναθηναϊκού, τόσα χρόνια έχουν παρακολουθήσει την ομάδα και μπορούν να έχουν άποψη. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα ακολουθούμε και τις εντολές τους…»

    -Πάντως είσαι ενεργός στα social media και δη στο Instagram και μάλιστα αρκετά…

    «Ναι. Προσπαθώ να δείχνω στιγμές από την καθημερινότητά μου. Το έχω για τους φίλους μου και ο κόσμος που με ακολουθεί, ενδεχομένως να θέλει να βλέπει πώς κινούμαι στη ζωή μου. Η δουλειά μου φαίνεται στο γήπεδο. Δεν έχω ανάγκη να δείχνω την προπόνησή μου στο Instagram. Να αποδείξω τι και σε ποιον; Ότι κάνω προπόνηση το καλοκαίρι και να το βγάζω σε βίντεο;»

    -Το καλοκαίρι ωστόσο κάνεις ατομικές προπονήσεις, ασχέτως αν δεν τις διαφημίζεις στα social media…

    «Φυσικά. Έκανα προπόνηση με τον Μιχάλη Καλαβρό τα τελευταία 10 χρόνια, μαζί με τον γυμναστή μου, τον Νίκο Παπαβασιλείου. Από τα 16-17 μου δουλεύω μαζί του. Όμως ο άνθρωπος μου είπε με πολύ όμορφο τρόπο, ότι λόγω Ολυμπιακού υπήρχε η ιδιαιτερότητα και ότι έπρεπε να σταματήσουμε. Πραγματικά χαίρομαι που ήρθε η ώρα να δουλέψει σε μια μεγάλη ομάδα γιατί το αξίζει.»

    «Η έλευση του Τζέιμς χτύπησε λίγο την υπερηφάνεια και τον εγωισμό μου»

    -Όταν τελείωσε η σεζόν δήλωσες ότι θες να πας κάπου που να νιώθεις σημαντικός… Φέτος, από τη στιγμή που θα εισαι εσύ και ο Λάνγκφορντ στο «δύο» θεωρείς ότι πρέπει να κάνεις το step up και να είσαι εσύ εκείνος που θα κουβαλήσει τον Παναθηναϊκό;

    «Καταρχήν αυτά είναι μόνο στα χαρτιά. Μπορεί να έρθει έτσι η χρονιά και να παίζω στον ‘άσο’ όπως έπαιζα επί coach Πεδουλάκη. Και ο Λοτζέσκι να παίζει μόνο στο ‘δύο’ όπως έπαιζε στους τελικούς. Αυτά είναι για να φτιάχνετε όμορφες ιστοριούλες. Δεν βλέπω καμία ευκαιρία. Άλλωστε δεν ψάχνω για ευκαιρίες. Είμαι πέντε χρόνια στην ομάδα πλέον, έχω κάνει καλά ματς, είχα κακά διαστήματα, όλοι ξέρουν τι μπορώ να προσφέρω και τι όχι. Έφτασα στα 28 πλέον οπότε η λέξη ‘ευκαιρία’ ακούγεται ως κάτι πολύ γραφικό στα αυτιά μου…»

    -Και ο Σπανούλης στα 28 του πήγε στον Ολυμπιακό…

    «Ναι αλλά όλοι ήξεραν ποιος είναι ο Σπανούλης και ποιον παίκτη πήραν. Τι θέλω να πω; Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος είναι ότι τα πλάνα μπορεί να προσαρμοστούν για τις ανάγκες κάποιου παιχνιδιού. Όχι ότι σώνει και καλά, ο Παππάς είναι το βασικό δυάρι, παίρνει πολλά χρήματα και πρέπει να παίζει. Τα πάντα είναι σχετικά. Τον Λάνγκφορντ θα έχω δίπλα μου, έτσι; Μην το ξεχνάμε αυτό. Πρόκειται για έναν παικταρά, ο οποίος μπορεί να βρίσκεται σε τέτοια φόρμα και εγώ απλά να τον ξεκουράζω. Τα πάντα θα φανούν στο παρκέ. Δεν το βλέπω ως ευκαιρία! Απλά πρέπει, με την καλή πάντα έννοια, να συναγωνιστώ με τον Λάνγκφορντ για να κερδίσω τον χρόνο μου. Αυτό είναι το κίνητρό μου για αυτήν την θέση. Πρέπει να μπω μέσα, να πρωταγωνιστήσω και να δείξω ότι αξίζω να παίζω… Αυτό εννοώ να είμαι σημαντικός. Να μου δίνει ο coach αρμοδιότητες και εγώ να μπορώ να αντεπεξέλθω.»

    -Σε ενόχλησε πέρσι που ήρθε ο Τζέιμς; Και το λέω αυτό με την έννοια ότι πήγαινες εξαιρετικά, έχοντας ηγηθεί σε πολλά ματς της ομάδας. Ήσουν σε εξαιρετική κατάσταση.

    «Σίγουρα σου χτυπάει λίγο την υπερηφάνεια και τον εγωισμό. Νιώθεις σαν να μην έκανες κάτι καλά. Και αυτό διότι ξαφνικά αποκτάται κάποιος στη θέση σου και ενώ ταυτόχρονα δεν αποχώρησε κάποιος άλλος. Κι όταν ξέρεις ότι έχεις δώσει τον καλύτερό σου εαυτό και υπάρχει μια γενικότερη αναγνώριση του στυλ ‘παίζει καλά’ τότε σε θίγει λίγο. Ομως εντάξει. Γνωρίζουμε όλοι ότι ήταν μια ιδιαίτερη συγκυρία. Ο Μάικ είχε δεθεί με την ομάδα, ήταν διαθέσιμος, ήθελε πολύ να έρθει… Τι να κάνεις; Έτσι είναι το μπάσκετ και ο επαγγελματικός αθλητισμός. Συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Και εγώ θα έπαιρνα τον Τζέιμς αν ήταν διαθέσιμος! Ο άνθρωπος βοήθησε, πήραμε το πρωτάθλημα, φτάσαμε ψηλά στην Ευρώπη, αλλά είναι μια αναπόφευκτη συγκυρία. Από την άλλη πρόκειται για έναν τύπο που πραγματικά τον γουστάρω. Είναι φίλος μου. Μπορεί να λένε πολλά διάφοροι, αλλά είναι ένας παικταράς που πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε. Αρα μαθαίνω και έμαθα. Και πέρυσι ήμουν μαζί με τον Τζέιμς. Όμως ήμουν μόνο με τον Τζέιμς. Φέτος ήρθε τον Φεβρουάριο. Δεν προλάβαινα να μπω σε άλλα καλούπια. Αυτό είναι που με μπέρδεψε λίγο με αποτέλεσμα να μην βρω τον ρυθμό μου μέχρι το τέλος».

    -Όσον αφορά το συγκεκριμένο, κάνατε κάποια κουβέντα με τον coach Πασκουάλ;

    «Δεν χρειάζεται να πει ο coach σε μένα ποιον παίκτη θα πάρει. Απλά μου είπε ότι είναι πολύ ευχαριστημένος με την δουλειά μου, ενώ εκείνη την περιοδο ο Ντένμον δεν ήταν στα πολύ καλύτερα του. Και μου είπε ότι ήθελε να έχει ένα δεύτερο πλάνο στην περίπτωση που δεν ήμουν και εγώ καλός. Μου είπε ότι δεν θα άλλαζε κάτι, αλλά δεν γίνεται να μην αλλάξει όταν ένας παίκτης κάνει αυτά που κάνεις εσύ και καλύτερα. Και εγώ θα επέλεγα τον καλύτερο. Θα ήθελα να κερδίζω. Απλά δεν πρόλαβα να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα που μου παρουσιάστηκαν…»

    Τους τελικούς με τον Ολυμπιακό, δεν τους βλέπω μόνο στον ύπνο μου, αλλά και στον… ξύπνιο μου!

    -Και έρχεται ο 5ος τελικός που το παίρνεις πάνω σου και ο Παναθηναϊκός στέφεται πρωταθλητής. Ηταν αυτό που λέμε «είμαι και εγώ εδώ…»

    «Δεν έχω τέτοια απωθημένα. Κρινόταν ένας τίτλος απέναντι στον Ολυμπιακό και σε ένα γεμάτο ΟΑΚΑ. Τι μεγαλύτερο κίνητρο από αυτό; Τι να δείξω και σε ποιον; Αυτά τα ματς τα έχω ονειρευτεί… Τι να σου πω; Ακόμα και στον ξύπνιο μου τα βλέπω. Δεν θέλω τίποτε άλλο, μου φτάνει αυτό».

    -Φέτος τι είναι αυτό που περιμένεις εσύ από τον εαυτό σου; Που κάθεσαι μόνος σου και λες… «φέτος θέλω να κάνω αυτό…»

    «Δεν θα πρωτοτυπήσω. Έχω καταλάβει όλα αυτά τα χρόνια το πόσο σημαντικό είναι να κερδίζει η ομάδα. Κάποτε κέρδιζε η ομάδα, έπαιζα και καλά και όλα ήταν τέλεια. Τα πάντα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα. Πρόπερσι δεν έπαιζα καλά, η ομάδα κέρδιζε και με αποθεώνατε επειδή έβαζα δύο πόντους και λέγατε ότι έπαιζα άμυνα. Θέλω να σου πω, ότι ξέρω ποιο είναι το κόλπο και αυτό το κόλπο θα κυνηγήσω και φέτος. Να κερδίζει η ομάδα και όλα θα είναι καλά. Να πάρουμε λοιπόν το πρωτάθλημα, να πάρουμε το κύπελλο, να πάμε Final 4 και θα μου λες πάλι του χρόνου τέτοια μέρα, ‘τι ωραία που έπαιξες’ και εγώ μπορεί να ήμουν για κλωτσιές!»

    -Πάντως τη χρονιά που ολοκληρώθηκε, κάνοντας έναν μίνι απολογισμό στα επιμέρους στατιστικά, σημείωσες το μεγαλύτερο ποσοστό των πόντων σου στην τελευταία περίοδο. Θεωρείς τον εαυτό σου clutch player; Άλλωστε αλήστου μνήμης το τρίποντο κόντρα στη Φενέρ και το κρίσιμο τρίποντο κόντρα στη Ρεάλ στην κανονική περίοδο…

    «Όντως, μου έχει κάνει και εμένα εντύπωση αυτό. Εγώ έπαιζα κατά μέσο όρο 17 λεπτά πέρυσι. Τα μισά στην δεύτερη περίοδο και τα άλλα μισά στην τελευταία. Εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να σκοράρεις στην 3η περίοδο όταν δεν παίζεις. Δεν φοβάμαι να πάρω την ευθύνη. Άλλωστε γι’ αυτό δεν παίζεις; Αν δεν μπορείς να πάρεις το τελευταίο σουτ, τότε κάθισε σπίτι σου.

    Τι πιο ωραίο να πάρεις ένα σημαντικό σουτ για την ομάδα σου και να το βάλεις; Άλλωστε πόσες φορές όταν ήμασταν μικροί παίρναμε τη μπάλα και λέγαμε ‘3, 2, 1, Γκάλης, Οικονόμου…» και σουτάραμε; Το βάζαμε και πανηγυρίζαμε τρελά! Οταν έχεις την ευκαιρία μπροστά σου να το κάνεις πραγματικότητα, θα το αφήσεις; Μην προτρέχω, μπορεί του χρόνου να πάρω δύο και να τα χάσω. Μην τρελαθούμε όμως. Δεν το παίζω ούτε μίστερ παγωμένο αίμα, ούτε Mr. Clutch! Αν έχω 0/10 μπορεί να σκεφτώ να μην σουτάρω και να δώσω δίπλα την μπάλα. Αν το νιώθω, όμως, θα το πάρω το σουτ…»

     

     

    «Το μεγαλύτερο προσόν του Πασκουάλ είναι ότι δεν έχει κόμπλεξ!»

    -Τσάβι Πασκουάλ: Ποια η σχέση σου μαζί του και τι ήταν αυτό που άλλαξε μέχρι το ματς στην Πάτρα όπου συγκινήθηκες ακούγοντας τον κόσμο;

    «Γενικότερα υπάρχει μια προκατάληψη ως προς το πρόσωπό μου. Για παράδειγμα: Θα γίνει μια κλοπή στην τράπεζα και θα ψάξεις πρώτα αυτούς που έχουν βεβαρυμένο ιστορικό στο παρελθόν. Το έχουμε βιώσει αυτό στην ομάδα. Γινόταν κάτι, ο Παππάς φταίει. Μπορεί κάποιοι να το εκμεταλλευόντουσαν κιόλας. ‘Ωραία θα τα ρίξω σε αυτόν, το εξιλαστήριο θύμα, το μαύρο πρόβατο κ.ο.κ.’ Κάποια στιγμή είχαμε πάρει τον Τζεντίλε και έπρεπε να θυσιαστεί κάποιος στην περιφέρεια. Εγώ τότε δούλευα καλά και ένιωθα πολύ καλά. Όμως παραγκωνίστηκα χωρίς λόγο, αλλά όχι ότι με αδίκησε ο άνθρωπος. Απλά δεν χωρούσαν άλλοι. Όλοι δούλευαν σκληρά και όπως είπα κάποιος έπρεπε να θυσιαστεί. Αυτός ο κάποιος ήμουν εγώ. Εκεί φαίνεται όμως και το μεγαλείο του coach Πασκουάλ. Το μεγαλύτερο προσόν του ως προπονητής το οποίο δεν έχουν οι άλλοι είναι ότι δεν έχει κόμπλεξ. Είναι ακομπλεξάριστος. Κουλ!

    Θα μπορούσε να πει ότι ‘τον Παππά τον παραγκώνισα και δεν τον ξαναβάζω να παίζει. Γιατί θα γυρίσουν και θα μου πουν, τώρα τον θυμήθηκες;’ Αυτός δεν έχει τέτοια πράγματα… Όχι μόνο θα σε ξαναβάλει να παίξεις, αλλά θα πρωταγωνιστήσεις κιόλας. Για παράδειγμα έμεινα για τρία σερί ματς της EuroLeague στον πάγκο, αλλά σε ένα κρίσιμο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα έπαιξα 25 λεπτά. Και δεν ήμουν και καλός. Εκτίμησε ότι σε όλο αυτό το διάστημα ήμουν σοβαρός και δούλευα. Και ξέρεις, δεν το κάνουν πολλοί. Όσο απλό και αν ακούγεται. Καθένας έχει τον εγωισμό του, τα κολλήματά του. Ο Πασκουάλ εκεί που σε στηρίζει και λέει πόσο καλός είσαι, μπορεί να σε αφήσει πάλι εκτός. Να θεωρήσει ότι μπορεί να χαλάρωσες. Δεν φοβάται να κάνει την κωλοτούμπα. Αυτό είναι σημαντικό!»

    -Μιας και είπα κόσμος… Είσαι τόσο οπαδός της ομάδας που θα μπορούσες να βρεθείς και στην 13 να φωνάζεις και εσύ συνθήματα;

    «Όχι. Από μικρό παιδί υποστήριζα πιο αγνά τον σύλλογο μαζί με τον πατέρα μου ο οποίος ήταν εκείνος που μου έβαλε και το μικρόβιο. Πηγαίναμε στο γήπεδο σαν φίλαθλοι, αλλά δεν ανήκω σε αυτήν την κατηγορία. Αυτό είναι το ρομαντικό κομμάτι της υπόθεσης. Από φίλαθλος ξαφνικά βρίσκεσαι στο γήπεδο και δεν είναι πολύ εύκολο να το διαχειριστείς. Δεν μπορώ να φεύγω ως μισθοφόρος από το γήπεδο. Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τα πράγματα όπως τα αντιμετώπιζα όταν για παράδειγμα ήμουν στον Κολοσσό ή σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Θα το διαχειριστώ αλλιώς. Και την πατάς από αυτό. Το καλό είναι ότι ο κόσμος το αναγνωρίζει και με έχει από κοντά, από την άλλη εκδηλώνεσαι παραπάνω και φαίνεται άσχημα. Αν είχα να επιλέξω, πάλι το ίδιο θα έκανα».

    -Και είσαι από τους λίγους παίκτες που έχουν αφιερώσει σύνθημα…

    «Όταν τελειώσει αυτή η διαδρομή, αυτό ίσως να μην το άλλαζα ούτε με κάποιο ευρωπαϊκό. Ανυπομονώ να κάνω οικογένεια και να λέω στο παιδί μου, ότι σε αυτόν τον τεράστιο σύλλογο, σε αυτήν την ομάδα που έχει κατακτήσει τα πάντα, σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο, κατάφερα να γίνω σύνθημα. Και επανέρχομαι σε αυτό που με ρώτησες προηγουμένως. Τι να με πειράξει το σχόλιο του τάδε στο Instagram; Δεν υποτιμώ αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ‘ρε Νίκο, το έκανες. Το κατάφερες. Κοίτα το δάσος, μην κοιτάς το δεντράκι…’»

    Καλύτερη στιγμή μου όταν είδα 30.000-40.000 φιλάθλους να μας περιμένουν στο ΟΑΚΑ μετά το πρωτάθλημα στο ΣΕΦ

    -Ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή σου στον Παναθηναϊκό;

    «Η χειρότερη στιγμή που έχω βιώσει ήταν ο σοβαρός τραυματισμός και όλα όσα επακολούθησαν. Γιατί μπήκα πιο νωρίς στο γήπεδο και δεν μπορούσα να αποδώσω αυτά που ήθελα…»

    -Και μάλιστα σε μια εποχή που βρισκόσουν σε εξαιρετική κατάσταση…

    «Εντάξει, έτσι είναι το μπάσκετ. Θέλει τύχη. Θα μπορούσαμε να μιλάγαμε για άλλα πράγματα τώρα, αλλά θα μπορούσαμε να μην μιλάγαμε για τίποτα. Να είχα σταματήσει. Έτσι είναι αυτά…»

     

    -Και καλύτερη στιγμή;

    «Όταν επιστρέψαμε από το ΣΕΦ μετά το πρωτάθλημα του 2017 και είδαμε 30.000-40.000 κόσμο έξω από το γήπεδο! Δεν πιστεύω άλλος σύλλογος παγκοσμίως να το κάνει αυτό το πράγμα και να μπορεί να το ζήσει κάποιος αθλητής».

    «Θα έχω ή φανατικούς υποστηρικτές ή θα με κράζουν όπου σταθούν»

    -Αν σου έλεγα να διαλέξεις προσωπικές στιγμές σου για τον Παναθηναϊκό, ποιες θα ήταν; Όχι ως παίκτης!

    «Έχω πάρα πολλές στιγμές… Θυμάμαι είχαμε πάει για Πάσχα στη Ζάκυνθο το 2002 και εγώ είχα φύγει από το μαγαζί που τρώγαμε μαζί με τους γονείς μου και είχα πάει να δω τον τελικό της EuroLeague σε ένα πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ που είχε TV Magic. Μέσα εκεί, μόνο… παππούδες! Και ξαφνικά βρέθηκε ένα 12χρονο να αγκαλιάζεται και να πανηγυρίζει με τους παππούδες. Ήταν πολύ αλλόκοτο! Υπάρχουν και άλλα! Για παράδειγμα όταν έπαιζε Μπαρτσελόνα-Παναθηναϊκός στο Καμπ Νου, τότε που είχε σκοράρει ο Κωνσταντίνου. Με το σκορ στο 3-1 υπέρ της Μπαρτσελόνα έλεγα να πάω να προσευχηθώ σε καμιά εικόνα. Αν και αριστερός ο πατέρας μου που δεν πιστεύει σε κάτι τέτοια, γύρισε με ένα βλέμμα του στυλ ‘βρε μπας και πιάσει;’ Τελικά δεν το γυρίσαμε…

    Θυμάμαι ακόμα και όταν ήμουν πολύ μικρός. Συγκεκριμένα όταν πήραμε το ευρωπαϊκό στο Παρίσι το 1996. Έξι χρονών εγώ και εκείνη την περίοδο βρισκόμασταν στην Κύπρο. Υπήρχε ένα συντριβάνι κάτω από το σπίτι μας όπου μαζεύτηκαν 5.000 άτομα και άρχισαν να βουτάνε μέσα για να πανηγυρίσουν. Τα έβλεπα όλα αυτά από το μπαλκόνι και δεν τα πίστευα! Μάλιστα το ίδιο έγινε και την επόμενη χρονιά που… βουτούσαν οι Ολυμπιακοί μέσα, ενώ το 1998 που είχε πάει η ΑΕΚ στον τελικό του Final 4, έλεγα να το πάρει για να δω ξανά το ίδιο θέαμα!

    Μήπως να θυμηθώ όταν είχα πάει μέσα στον Κορυδαλλό να δω Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό; Είχα πάει με τον πατέρα μου μέσα στους Ολυμπιακούς. Κάποια στιγμή σούταρε βολές ο Άριελ Μακ Ντόναλντ και άρχισαν να κουνάνε τη μπασκέτα. Τότε που ο κόσμος καθόταν ακριβώς πίσω από τα καλάθια και είχε άμεση επαφή. Πετάχτηκα πάνω και άρχισα να φωνάζω… ‘ε, κουνάει τη μπασκέτα’. Αμέσως ο πατέρας μου, κατέβασε το χέρι μου για να αποφύγουμε τα χειρότερα! Πραγματικά είναι πολλά…»

    -Όταν κλήθηκες να αντιμετωπίσεις τον Παναθηναϊκό για πρώτη φορά;

    «Η πρώτη μου συμμετοχή εναντίον του Παναθηναϊκού έγινε ως παίκτης του Πανελληνίου. Σεζόν 2006-07 με Τόνι Ντελκ ο Παναθηναϊκός. Μάλιστα έψαχνα τον φωτογράφο που υπήρχε στο γήπεδο μήπως και με είχε τραβήξει καμιά φωτογραφία από εκείνο το ματς για να την έχω! Τότε ήμουν πιτσιρικάς. Όμως το πρώτο μου κανονικό ματς έγινε ως παίκτης του Κολοσσού Ρόδου στο ΟΑΚΑ. Μάλιστα είχα πετύχει 18 πόντους και πραγματικά δεν το πίστευα! Μάλιστα τότε… μου την έλεγε ο Σάρας επειδή έπαιζα λίγο με το κεφάλι, λίγο θεατρινίστικα. Όμως είχα παίξει πολύ καλά. Είχα… κατουρηθεί από τη χαρά μου! Χάσαμε βέβαια με 30 πόντους διαφορά!»

    -Θεωρείς τον εαυτό σου παρεξηγημένο γενικά;

    «Όχι, ίσα-ίσα. Ο κόσμος δυστυχώς έχει συνηθίσει σε αυτήν την κοινωνία με το ψεύτικο, καρφιτσωμένο, χαμόγελο και στην ξύλινη γλώσσα. Μπορεί να κακοφαίνεται αν κάποιος εκφράζεται διαφορετικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το ‘διαφορετικά’ ισοδυναμεί με το να αποδοκιμάζεις ή να βωμολοχείς. Το να μην μιλάω… ξύλινα, κάποιοι το εκτιμούν πολύ. Μπορεί να φανεί αλαζονικό αυτό που θα πω, αλλά ή θα έχω φανατικούς υποστηρικτές ή θα με κράζουν όπου σταθούν. Και πάλι επανέρχομαι και σου λέω, δεν μου λέει κάτι αυτό. Με αυτή τη συνταγή έφτασα κάπου! Και η συνταγή δεν αλλάζει».

    «Περασμένα, αλλά όχι ξεχασμένα με Μπουρούση»

    -Τι ήταν αυτό που άκουσες, διάβασες, σου είπαν το οποίο δεν αντιπροσώπευε την πραγματικότητα και σε εκνεύρισε πάρα πολύ;

    «Έχουν γραφτεί διάφορα ψέμματα για μένα. Δεν με νοιάζει να χτυπούν εμένα. Με νοιάζει αν θα πειράξουν την οικογένειά μου. Σίγουρα θα… έπαιρνα ανάποδες! Γενικά καθένας μπορεί να γράψει ό,τι θέλει για να τραβήξει την προσοχή. Εδώ σε άλλα, πιο ιερά πράγματα όπως ήταν οι πυρκαγιές, έγραφαν ένα σωρό βλακείες. Δεν θα κάτσουν να πουν και να γράψουν για έναν αθλητή που ζει στον μικρόκοσμό του; Έτσι είναι… Ο καθένας κρίνεται με το πώς θα κάνει την δουλειά του. Στον βωμό ενός παραπάνω ‘κλικ’ μπορεί να γραφτεί ό,τι αηδία υπάρχει. Ειδικά πέρυσι με την Εθνική ομάδα που ουσιαστικά ήμουν απροστάτευτος από τον κύκλο του Παναθηναϊκού, με βαρούσαν αλύπητα. Ότι έβρισα, σηκώθηκα και έφυγα από την προπόνηση, μέχρι και την ιστορία με τον Μπουρούση. Αν μπεις σε αυτό το τρυπάκι να σχολιάζεις τα πάντα που γράφονται, δεν πρόκειται να κάνεις άλλη δουλειά…»

    -Τι είχε γίνει τότε με τον Μπουρούση;

    «Είναι περασμένα πλέον… Βέβαια αν και είχαμε συμφωνήσει να μην επαναφέρουμε ξανά αυτό το θέμα, δεν μου άρεσε που ανακυκλώθηκε μέσα από μια συνέντευξή του. Όμως για να τελειώνουμε με όλα αυτά που γράφτηκαν, θέλω να πω ότι είναι ένας πολύ καλός οικογενειάρχης, ένας άνθρωπος που ξέρω από πρώτο χέρι ότι βοηθάει και τους άλλους ανθρώπους. Άσχετα με τα προσωπικά μας, είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Άλλωστε είναι από τους καλύτερους Έλληνες παίκτες. Ό,τι και αν λέω εγώ, κάποια πράγματα είναι αδιαμφισβήτητα. Τα δικά μας είναι περασμένα…»

    -Περασμένα και ξεχασμένα;

    «Όχι, ξεχασμένα δεν είναι. Προφανώς και δεν μπορεί να είναι όταν άνθρωπος προσπαθεί να χειρονομήσει εναντίον σου. Όμως όλοι έχουμε τις κακές μας στιγμές. Μην επηρεάζεται ο κόσμος από αυτά που έχω πει και έχω γράψει για το εν λόγω σκηνικό. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που πραγματικά είναι αξιόλογος. Αγωνιστικά τον ξέρουμε όλοι. Και ξαναλέω. Το σημαντικό είναι ότι θα βοηθήσει αμέσως κάποιον αν το έχει ανάγκη. Θα υπερασπιστεί και τον αδύναμο…»

    -Παρέα θα έκανες μαζί του πλέον;

    «Δεν μπορώ να ξεχάσω και δεν μπορώ να συγχωρέσω όταν κάποιος πάει να κάνει κίνηση εναντίον μου. Όμως αν σε ένα απίθανο και φανταστικό σενάριο, αν ο γιος μου ή ο φίλος μου θα έκανε παρέα με τον Μπουρούση, σίγουρα θα τον ενθάρρυνα γιατί πρόκειται για ένα λαϊκό και αξιόλογο παιδί».

    Οφείλεις να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό γιατί έτσι μπορεί να κάνεις χαρούμενο ένα παιδάκι και κατ’ επέκταση και την οικογένειά του επειδή θα είναι χαμογελαστό

    -Για να αλλάξω θέμα εσύ έχεις φτάσει στα όρια σου; Να κλάψεις για κάτι που σε πείραξε εντός του μπάσκετ;

    «Προφανώς και έχω κλάψει και έχω πονέσει. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Έχει χαρές, έχει λύπες, έχει πολύ έντονα συναισθήματα. Πολλώ δε μάλλον όταν έχω δεθεί με τον σύλλογο και δεν μπορείς να με χαρακτηρίσεις στυγνό επαγγελματία. Φέτος για παράδειγμα στεναχωρήθηκα πάρα πολύ που αποκλειστήκαμε από τη Ρεάλ…»

    -Μάλιστα στο τελευταίο δεκάλεπτο του 4ου αγώνα της σειράς, πήγες να το γυρίσεις μόνος σου…

    «Βάλαμε κάποιους συνεχόμενους πόντους, αλλά έκανα και ένα λάθος στο ματς που μου στοίχισε πολύ. Συμβαίνουν αυτά, έτσι είναι ο αθλητισμός. Ομως από την άλλη όταν ο κόσμος περιμένει κάποια πράγματα και μάλιστα σε μια εποχή που είναι τόσο δύσκολες οι καταστάσεις, ανυπομονείς να βρεις μια πηγή χαράς και ένα χαμόγελο. Το ξέρεις ότι το περιμένουν από εσένα. Κατά κάποιον τρόπο είναι σαν… καθήκον! Αν δεν υπήρχε αυτό πραγματικά θα αντιμετώπιζα διαφορετικά τον μικρόκοσμο του μπάσκετ.

    Θα τελείωνε το ματς και θα πηγαίναμε σπίτια μας. Όμως δεν είναι έτσι. Όταν ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι από το υστέρημά τους δίνουν χρήματα για να πάρουν εισιτήριο και περιμένουν από εσένα για το αν θα πάει καλά η εβδομάδας τους ή όχι, είναι ιερό. Δεν μπορείς να το παραβλέψεις. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος, αλλά είναι γεγονός. Είναι κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι και δύο ώρες διασκέδασης. Δυστυχώς. Και οφείλεις να το κάνεις. Γιατί στο κάτω-κάτω, ούτε εγώ θα έπαιρνα τόσα χρήματα, ούτε το άθλημα θα ήταν τόσο εμπορικό για να μπορώ να ζήσω άνετα την οικογένειά μου. Το ένα φέρνει το άλλο. Οφείλεις να μπαίνεις μέσα και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό γιατί έτσι μπορεί να κάνει χαρούμενο ένα παιδάκι. Και επειδή το παιδάκι θα έχει το χαμόγελο, θα κάνει χαρούμενους τον πατέρα του και τη μητέρα του και έτσι όλη η οικογένεια θα κοιμηθεί ευχάριστα το βράδυ… Έτσι είναι…»

    -Εσύ μεταφέρεις την ένταση από τα παιχνίδια και γενικά από το μπάσκετ στο σπίτι;

    «Δεν είμαι ρομπότ! Μερικές φορές παρασύρομαι από όλο αυτό, η ψυχολογία μου είναι δύσκολη, μπορεί να θυμώσω πιο εύκολα, μπορεί να φωνάξω… Τουλάχιστον οι άνθρωποι που έχω κοντά μου, με ξέρουν καλά. Γνωρίζουν τα καλά και τα κακά μου. Τις αδυναμίες μου, τα πάντα… Είμαι τυχερός, έχω καλούς ανθρώπους δίπλα μου που με βοηθούν πολύ».

    «Πραγματικός κύριος ο Ιβάνοβιτς και μας έκανε καλύτερους αθλητές, ο Πεδουλάκης ξέρει πολύ μπάσκετ»

    -Γενικά είσαι αυθόρμητος άνθρωπος και ότι έχεις να πεις, θα το πεις… Έχεις μετανιώσει για κάτι που τελικά έκανες ενώ θα ήθελες να είσαι πιο εγκρατής; Και αντίστοιχα κάτι που δεν έκανες και ακόμα και τώρα που λέει ο λόγος, σε βασανίζει.

    «Είμαι συναισθηματικός άνθρωπος και όταν κάνω κάτι, σημαίνει ότι νιώθω ότι θέλω να το κάνω. Μετά αξιολογείς τα αποτελέσματα. Δεν μπορώ να πω ότι έχω μετανιώσει γιατί μπορεί να το ξανακάνω. Ξέρω πώς λειτουργώ. Εχω μετανιώσει μόνο που έχω κρίνει ανθρώπους, ενώ σε βάθος χρόνου κατάλαβα ότι δεν έπρεπε. Καλή ώρα είχα έναν προπονητή στον Πανιώνιο, τον Θανάση Παπαχατζή. Είχα πιαστεί στα χέρια μαζί του στην προπόνηση. Είχαμε πάει να παίξουμε μπουνιές! Τι να σου πω; Ότι ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που πήγε στο camp του φέτος και πήγα με την ψυχή μου; Με έδιωχνε κάθε φορά από την προπόνηση και χωρίς λόγο. Έλεγα ότι αυτός ο άνθρωπος είναι τρελός! Γιατί το κάνει; Όμως μετά έλεγε τα καλύτερα για μένα. Για το πόσο καλός είμαι. Και ο συγκεκριμένος μου έλεγε συνέχεια πόσο δύσκολα θα είναι τα πράγματα στον Παναθηναϊκό. Είχε δίκιο! Με το πέρασμα του χρόνου είδα ότι μου έκανε καλό. Με προετοίμαζε για το επόμενο βήμα στην καριέρα μου. Δεν είναι όλα δίκαια και αξιοκρατικά.

    Ο Ιβάνοβιτς για παράδειγμα.. Μου έβαζε πρόστιμο επειδή είχα 10 γραμμάρια παραπάνω! Στον Πανιώνιο ήμουν 94 κιλά και μου έλεγε ότι έπρεπε να πάω στα 89 κιλά σε μια μέρα. ‘Μοντέλα ήμαστε; Μπασκετμπολίστες ήμαστε’ του απαντούσα! Όμως ξέρεις κάτι; Τότε δεν κουραζόμουν ούτε με διπλή προπόνηση, μπάσκετ με τους φίλους μου και δύο φορές σεξ τη μέρα! Δεν κουραζόμουν! Και κοίτα να δεις. Αυτός ο τύπος είχε δίκιο… Έπαιξα τότε το καλύτερό μου μπάσκετ. Δεν μπορείς να τα αξιολογήσεις όλα σωστά όταν δεν έχεις καθαρό μυαλό. Δυστυχώς μπορεί να αδικήσεις ανθρώπους. Τα πάντα τα αποκτάς με τις εμπειρίες, τις εικόνες… Άνθρωπος είσαι και θα κάνεις λάθη. Διαμορφώνεις χαρακτήρα και για την επόμενη μέρα γιατί όταν τελειώσεις το μπάσκετ, θα βγεις έξω και δεν θα είσαι ο Παππάς, αλλά ένας ακόμα άνθρωπος…»

    -Μιας και το είπες, σε φοβίζει η ζωή μετά το μπάσκετ; Την έχεις σκεφτεί;

    «Εγώ την προετοιμάζω από τότε που θυμάμαι την ζωή μου. Δεν βλέπω το μπάσκετ με παρωπίδες. Δεν μετανιώνω για τις ώρες που θυσίασα από την προπόνησή μου προκειμένου να πάω ένα ταξίδι ή να διαβάσω ένα βιβλίο. Όλα αυτά θα σε βοηθήσουν. Είμαι προετοιμασμένος. Ίσως να ανυπομονώ και λίγο. Δεν φοβάμαι ούτε να δουλέψω, ούτε να δοκιμάσω πράγματα, ούτε να ρισκάρω… Είναι πολύ όμορφο να μπορείς να δοκιμάσεις όσα περισσότερα πράγματα μπορείς. Και χαίρομαι που το μπάσκετ θα με βοηθήσει να τα κάνω λίγο πιο άνετα, λίγο πιο ανέμελα, δίχως να έχω το άγχος που μαστίζει την κοινωνία μας την σημερινή εποχή. Είμαι πολύ τυχερός που κάνω αυτό και σίγουρα θα με βοηθήσει για το μέλλον…»

    -Έχεις δουλέψει με Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό, με Ιβάνοβιτς, με Αλβέρτη λιγότερο, με Τζόρτζεβιτς, τώρα με Πασκουάλ. Τι έχεις κρατήσει και τι δεν θέλεις να θυμάσαι; Για τον Ιβάνοβιτς κάτι μου είπες και πριν…

    «Ο Ιβάνοβιτς ήταν ένας άνθρωπος τον οποίο κανείς δεν γούσταρε όταν τον είχαμε, αλλά αν κάνουμε τώρα μια αναδρομή, όλοι θα θυμούνται έναν κύριο, έναν τζέντλεμαν, έναν πολύ δίκαιο άνθρωπο, έναν προπονητή που εκείνη την περίοδο μας έκανε όλους καλύτερους αθλητές! Κύριος. Πραγματικά!

    Τον Τζόρτζεβιτς δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω καλά λόγω του τραυματισμού μου. Ήταν μια περίεργη περίοδος. Είχαν ανέβει τα budget και οι προσδοκίες είχαν μεγαλώσει πολύ. Πες το από φιλότιμο; Πες το από βλακεία; Μετά τον σοβαρό μου τραυματισμό μπήκα πολύ νωρίτερα, στους έξι μήνες ενώ έπρεπε στους 11 ύστερα από επέμβαση σε χιαστό και μηνίσκο. Όμως ένιωθα πάνω στην τρέλα μου ότι μπορούσα να βοηθήσω. Η ομάδα δεν πήγαινε και καλά αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν λάθος μου. Δεν μπορούσα να βοηθήσω. Δεν ήμουν έτοιμος. Επίσης τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά τότε και μπήκα αμέσως στο στόμα του λύκου. Με είδε ο άνθρωπος ότι στεναχωριόμουν που δεν μπορούσα να βοηθήσω και μου είπε να πάρω έναν μήνα off για να προετοιμάσω καλύτερα τον εαυτό μου. Όμως μετά τον μήνα, για κάποιον λόγο, δεν ήθελε να επιστρέψω. Ίσως επειδή είχαμε κάνει κάποιες μεταγραφές, δεν ξέρω. Πάντως η ομάδα είχε αρχίσει να τσουλάει ώσπου τελικά έφυγε, ήρθε ο Αργύρης και επέστρεψα και εγώ στην ομάδα.

    Όσον αφορά τον coach Πεδουλάκη, στην αρχή έπαιζα βασικός στην πρώτη χρονιά, μετά για κάποιον λόγο που δεν μου εξήγησε ποτέ και αυτό είναι το παράπονό μου, δεν έπαιζα καθόλου. Μετά την αποχώρηση του Τζόρτζεβιτς επέστρεψε και κάναμε μια ανθρώπινη ομιλία στο γραφείο του. Μου είπε τι ακριβώς ήθελε από εμένα, τον άκουσα, ακολούθησα τις εντολές του και πιστεύω αναγνωρίστηκε αυτό. Φτάσαμε σε ένα σημείο να έχουμε πολύ καλή συνεργασία, έπαιξα στους τελικούς, όπως και την επόμενη χρονιά στο πρώτο διάστημα που έμεινε στην ομάδα. Ένας πάρα πολύ καλός προπονητής που γνωρίζει πολύ καλά το μπάσκετ. Ο Σωτήρης και ο Φράγκι έμειναν λίγο στην ομάδα…»

    «Αγκαλιάζω τον κύριο Θανάση σαν να είναι παππούς μου, δουλευταράς ο Δημήτρης»

    -Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες ‘η ενδεχομένως να έχεις στον Παναθηναϊκό;

    «Αγωνιστικά ο Διαμαντίδης! Σου έδινε την πάσα εκεί ακριβώς που ήθελες και δεν τον ένοιαζε αν θα θυσίαζε το σουτ για να το δώσει σε εμένα! Από θέμα αποδυτηρίων, ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, ο Ίαν, ο Γκιστ, ο Λάσμε που είναι φανταστικό παιδί, ο Μάικ Τζέιμς. Επίσης ο Ντίνος, ο οποίος αξίζει να μακροημερεύσει στην ομάδα. Πολλά παιδιά ήρθαν και έφυγαν. Τον Μήτογλου τον έχω από κοντά. Μπορεί να του βάζω τις φωνές, να μου απαντάει και την επόμενη μέρα να αγκαλιαστούμε σαν να μην έγινε τίποτα και να προχωράμε…»

    -Πώς βίωσες εσύ το άκουσμα της θλιβερής είδησης για τον θάνατο του Παύλου Γιαννακόπουλου;

    «Λίγοι μπορούσαν μέσα στην ομάδα να καταλάβουν το μέγεθος αυτού του ανθρώπου. Δεν μπορεί να ξέρει ο Αμερικάνος τι ήταν ο συγκεκριμένος. Για μένα προσωπικά, αν και δεν τον γνώρισα, δεν τον πρόλαβα στην ομάδα, όλες αυτές οι στιγμές που έζησα ως φίλαθλος του Παναθηναϊκού, οφείλονται σε αυτόν τον άνθρωπο. Και στο όραμα που είχε. Χρωστάς σε αυτόν τον άνθρωπο. Έχεις ευχαριστηθείς τη ζωή χάρη σε εκείνον. Σου έχει ομορφύνει την καθημερινότητα. Με ανιδιοτέλεια όλα! Ήταν παραμύθι… Μπορεί να ακουστεί λίγο μακάβριο, αλλά δεν υπάρχει πιο ιδανικό να φεύγει κάποιος όπως έφυγε ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Να υπάρχει τόσος κόσμος, απλός κόσμος, πολιτικά πρόσωπα, άνθρωποι του αθλητισμού, από όλες τις ομάδες, να γεμίζει τους δρόμους για να αποχαιρετήσει έναν άνθρωπο που έκανε την τρέλα του. Ήταν απίστευτο. Δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει ξανά κάτι ανάλογο…»

    -Για τον Δημήτρη και τον Θανάση Γιαννακόπουλο;

    «Στον κύριο Θανάση έχω αδυναμία. Δεν έχω κανέναν από τους δύο παππούδες μου και όποτε τον βλέπω τον αγκαλιάζω σαν να είναι ο παππούς μου. Μου μιλάει και αυτός ωραία και είναι πολύ όμορφο. Αλλάζει όλη η προπόνηση όταν έρχεται στο ΟΑΚΑ. Λες, ‘αντε να τελειώσουμε να τον πάρουμε μια αγκαλιά’. Αυτοί οι άνθρωποι, στα δικά μας τα μάτια, τα έχουν όλα. Βλέπεις πόσο απλά ζουν και συμπεριφέρονται και λες ότι δεν είναι μόνο τα λεφτά… Για παράδειγμα ο Δημήτρης ξυπνάει κάθε μέρα στις 7 το πρωί και τρέχει σε δουλειές. Αν είχε ο οποιοσδήποτε τέτοια οικονομική άνεση, θα το έκανε; Για όσα μπορεί να τον κατηγορούν, αυτό το πράγμα πολλοί λίγοι θα το έκαναν. Να κάθεται και να ασχολείται για κάτι ζημιογόνο για το οποίο πονάει, στεναχωριέται και μοχθεί; Εδώ στις διακοπές μας δίνουμε χρήματα για να περάσουμε καλά για την πάρτη μας και το σκεφτόμαστε. Ο άνθρωπος διαλύεται για αυτό το πράγμα! Τι να του πεις; Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους Αγγελόπουλους στον Ολυμπιακό και τον Αγγελόπουλο στην ΑΕΚ…»

    -Μου είπες ότι έκανες ψηστήρι στον Παπαπέτρου για να έρθει από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό. Ποιος είναι ο επόμενος που θέλεις να πείσεις;

    «Κοίταξε, έλεγα και του ‘Μάντζα’ τότε που ήταν κοντά στο να έρθει. Έχουμε καλή σχέση. Μάλιστα το 2011 είχαμε ταξιδέψει μαζί στην Βαρκελώνη για το Final 4. Εγώ με φίλους μου, εκείνος τότε με την κοπέλα του. Από τότε παιζόταν η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, αλλά τελικά πήγε στον Ολυμπιακό. Του έλεγα λοιπόν πέρυσι ‘έλα να το ζήσεις. Είναι διαφορετικό. Είναι ανατριχιαστικό να είσαι εκεί μέσα’. Εντάξει όμως. Δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις. Ο Βαγγέλης έχει ταυτιστεί με την ομάδα και τις επιτυχίες της. Αλλάζουν αυτά τα πράγματα, αλλά ουσιαστικά δεν θα ζήσει ποτέ αυτό που ονειρευόταν. Τι να κάνεις; Έτσι είναι αυτά. Γι’ αυτό και εγώ νιώθω ευλογημένος…»

    Sorry αν στεναχώρησα κάποιους…

    -Όσον αφορά την κόντρα με τους δημοσιογράφους, διάβασα κάπου… ανακωχή;

    «Κοίταξε το συμβόλαιο ήταν τεράστιο και το διάβασα μέσα από το κινητό. Κάτι υπάρχει μέσα ως όρος. Όμως κάποια στιγμή ο πρόεδρος θα με απασφαλίσει! Προς το παρόν μόνο αγάπη με τον κλάδο σας. Κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω και προχωράμε… Δεν τα βάζω με όλους. Και με κανέναν. Είναι τόσο σκληρά τα θεμέλια που δεν χαλάει τίποτα τη ζαχαρένια μου. Ήταν ένα παιχνίδι το οποίο απόλαυσα κιόλας. Πίστεψέ με, σου δίνει και κίνητρο κάποιες στιγμές. Έχω ακούσει πάρα πολλά, αλλά πιστεύω ότι στο τέλος βγήκα κερδισμένος. Και ξέρεις γιατί; Πριν έγραφε κάτι κάποιος που δεν ίσχυε και ο κόσμος επηρεαζόταν. Τώρα μπορεί να γράψει κάτι κάποιος για μένα, το οποίο μπορεί να ισχύει, αλλά ο κόσμος να μην το πιστέψει. Κέρδισα κάτι, αλλά δεν το μετανιώνω. Sorry αν στεναχώρησα κάποιους…»

    -Τι ήταν αυτό που την προκάλεσε με αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένα γαϊτανάκι εδώ και έναν χρόνο περίπου;

    «Ειπώθηκαν τόσα πολλά ψέματα με την Εθνική, ότι έβγαινα, αλλά τίποτε δεν ίσχυε. Έχω βγει τόσο πολύ στην ζωή μου που αν ήθελα να βγω, δεν θα το έκανα όταν θα ήμουν στην Εθνική ομάδα. Ούτε το καζίνο μου αρέσει που πάνε οι περισσότεροι, ούτε τίποτα. Απλά έψαχναν να τα φορτώσουν όλα σε κάποιον. Ότι έφταιγε ο Παππάς. Δεν με νοιάζει αυτό. Μην γράφεις ψέμματα με λεπτομέρειες οι οποίες δεν ισχύουν. Πέτυχα και τον Σκουρτόπουλο τότε στο ματς με τη Λάρισα, είπα ότι είπα και έγινε ότι έγινε. Μάλιστα ο Μποχωρίδης μετά το ματς γύρισε και μου είπε ‘άρχισαν το στόλισμα οι δικοί σου’. Και καλά δεν παίζω στην Εθνική επειδή γύρισα και είπα αυτό το πράγμα για τον Χρηστίδη… Μετά ήταν μεγάλη η διαδρομή στο λεωφορείο και είπα να περάσω ευχάριστα για 4-5 ώρες. Και ακολούθησε το τσουνάμι. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ανταπόκριση του κόσμου. Νόμιζα ότι είχα πετύχει buzzer beater σε τελικό EuroLeague. Ταυτίστηκε με αυτό το πράγμα. Και δεν εννοώ όσον αφορά το κομμάτι το αθλητικό γιατί μπορεί να διάβαζε ένα σωρό πράγματα γενικά. Πολιτικά, θρησκευτικά, τα πάντα. Όμως δεν το είχε εκφράσει κάποιος…»

    «Εγώ ήξερα ότι Εθνική ομάδα είναι να προπονείσαι και να παίζεις για μετάλλιο, όχι δημόσιες σχέσεις»

    -Έχεις μιλήσει έκτοτε με τον coach Σκουρτόπουλο;

    «Όχι, γιατί να μιλήσω; Να μου εξηγήσει γιατί δεν με κάλεσε; Τι μπορεί να ακούσω που να με ευχαριστήσει; Δεν υπάρχει λόγος…»

    -Προς το παρόν τουλάχιστον θεωρείς ότι έχει κλείσει το κεφάλαιο της Εθνικής για σένα;

    «Για την ακρίβεια δεν… άνοιξε και ποτέ! Πήγα σε ένα τουρνουά, έκανα κάποια καλά ματς στο Eurobasket ενώ και στα φιλικά ήμουν αρκετά καλός. Τότε ήταν μια ιδιαίτερη Εθνική ομάδα, ουσιαστικά χωρίς προπονητή, έχοντας συμβεί και το σκηνικό με τον Γιάννη που τελικά δεν ήρθε. Από την άλλη βίωσα μια αλλόκοτη κατάσταση. Να φέρνουν νταβατζιλίκι τον Μητσοτάκη να βγούμε φωτογραφία στο ΟΑΚΑ, μετά νταβατζιλίκι τον Βασιλειάδη να βγούμε φωτογραφία, μετά να πηγαίνουμε 7 το πρωί στην εκκλησία στην Πάτρα να κοινωνήσουμε λες και με ρώτησαν… Αν αυτό είναι Εθνική ομάδα, ευχαριστώ αλλά δεν το θέλω. Ένιωσα ότι έκανα δημόσιες σχέσεις. Εγώ νόμιζα ότι Εθνική ομάδα είναι να πας να προπονηθείς και να παίξεις σε ένα τουρνουά με σκοπό να πάρεις ένα μετάλλιο. Όχι να φωτογραφίζομαι με τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη, τον Κουτσούμπα και τον Αρχιεπίσκοπο Πάτρας! Αυτό δεν μου έλειψε ως Εθνική…»

    -Να το ελαφρύνω… Ποιο ήταν το πρότυπό σου μεγαλώνοντας;

    «Από τότε που άρχισα να είμαι φανατικός με το μπάσκετ, έβλεπα για παράδειγμα τον Μποντίρογκα. Σαν παιδάκι έβλεπα τον παικταρά να παίρνει τα τρόπαια. Μου άρεσε επίσης ο Οικονόμου, αργότερα ταυτιζόμουν με τον Σπανούλη επειδή μου άρεσαν τα ντράιβ που έκανε. Μου αρέσει ο Μάικ Τζέιμς, καλή ώρα μου αρέσει ο Κιθ Λάνγκφορντ τον οποίο μου τον έφεραν και αυτόν! (Γέλια) Υπάρχουν πολλοί και καλοί παίκτες…»

    Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου, το 3-1 με την Γιουβέντους και το τρίποντο του Κουτλουάι

    -Και ποδόσφαιρο πήγαινες, έτσι;

    «Ναι βέβαια. Κάθε μήνα, όσο επέτρεπε η οικονομική δυνατότητα τον Στάθη (σ.σ. ο πατέρας του) πηγαίναμε στα ματς του Champions League. Θυμάμαι είχαμε δει ένα 0-0 με την Βαλένθια, ένα ματς σούπα και έκτοτε το κόψαμε το ποδόσφαιρο.»

    -Είχες και κάποιον ποδοσφαιριστή που θαύμαζες;

    «Τον Μιχάλη Κωνσταντίνου! Είναι η μητέρα μου Κύπρια, οπότε ένας λόγος παραπάνω. Μετά βέβαια δεν πήγε καλά το πράγμα με αυτόν… Επίσης μου άρεσε πολύ ο Λυμπερόπουλος και πιο παλιά ο Λαγωνικάκης. Και αυτο διότι μου έχει μεινει μια εικόνα ως πιτσιρικάς να βάζει ένα γκολ στο Κίεβο. Χιονισμένο τοπίο και με κόκκινη μπάλα. Μου έχει μείνει…»

    -Ποια νίκη έχεις πανηγυρίσει περισσότερο; Τόσο στο μπάσκετ όσο και στο ποδόσφαιρο;

    «Στο μπάσκετ, η νίκη επί του Ολυμπιακού στο άδειο ΟΑΚΑ για το κύπελλο. Στην αρχή της σεζόν 2014-15. Τότε είχαμε τη μισή ομάδα με τραυματίες και όλοι μας είχαν τελειωμένους. Τέτοια νίκη δεν έχω πανηγυρίσει ποτέ. Πρέπει να ήμουν τότε ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Είχα παίξει και εγώ καλά, οπότε η χαρά ήταν διπλή για μένα. Σαν παιδί όμως θα έχω να θυμάμαι το 3-1 απέναντι στην Γιουβέντους στο ΟΑΚΑ. Με το φάουλ του Πάουλο Σόουζα. Ήμουν μέσα σε εκείνο το ματς. Και δεν είναι δυνατόν να μην βουρκώνεις όταν βλέπεις τον 35χρονο τότε Βαζέχα μετά το γκολ να βουρκώνει και αυτός… Επίσης το φάουλ του Καραγκούνη στο Ολντ Τράφορντ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με το οποίο είχαμε ισοφαρίσει 1-1. Το είχα πανηγυρίσει έξαλλα. Το βολέ του Γκούμα απέναντι στην Γιουβεντους στην Ιταλία αν και νωρίτερα το είχαμε φάει με… καραμπόλες. Το γκολ του Νασιόπουλου στο Αμβούργο; Πάρα πολλά γκολ. Επίσης είχα πανηγυρίσει πάρα πολύ έντονα το τρίποντο του Κουτλουάι στην Μπολόνια το 2002, όταν σφραγίσαμε ουσιαστικά τη νίκη και το τρόπαιο.»

    -Και είδαμε στο βίντεο που ανέβασες στο Instagram, ότι το δωμάτιό σου στο πατρικό είναι… καταπράσινο!

    «Εχω τα πάντα. Δεν μπορείς να φανταστείς. Τα συρτάρια μου είναι γεμάτα από αφίσες. Από Δομάζο, Οικονόμοπουλο και Λουκανίδη μέχρι Βαζέχα. Τα πάντα…»

    «Απέφυγα το γεύμα του Σφαιρόπουλου στον Κολοσσό για να πάω στο Final 4 της Βαρκελώνης το 2011!»

    -Αν σου έλεγα να επιλέξεις ένα ευτράπελο γενικά που σου έχει τύχει στην καριέρα σου, ποιο θα ήταν αυτό;

    «Τη χρονιά που έπαιζα στον Κολοσσό Ρόδου, είχα βγάλει εισιτήρια να πάω με τους φίλους μου στη Βαρκελώνη για το Final 4 της EuroLeague. Τότε ήταν και η παρεξήγηση που είχα με τον Σφαιρόπουλο. Παίζαμε με το Μαρούσι στα playoffs και αποκλειστήκαμε με 2-0. Βέβαια αν είχαμε ισοφαρίσει σε 1-1 θα έπρεπε να παίξουμε και άλλο ματς. Η αλήθεια είναι ότι τα είχα δώσει όλα, αλλά από την άλλη είχε μείνει και μια γλυκιά γεύση. Είχαμε χάσει από το Μαρούσι και ήμουν ελεύθερος να πάω. Όμως ο coach Σφαιρόπουλος έβαλε φαγητό με την ομάδα. Τότε είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έχανα το Final 4 για να πήγαινα στο φαγητό με την ομάδα. Του είπα λοιπόν ότι είχα σοβαρή δουλειά και ότι έπρεπε να φύγω. Ε, πήγα στην Βαρκελώνη και με είδε εκεί! Δεν με χαιρέτησε καν. Τότε στα δικά μου τα μάτια ήταν πιο σημαντικό να πάω εκεί…»

    -Σε γενικές γραμμές έχεις καλές σχέσεις με τον Σφαιρόπουλο…

    «Ναι, ήταν ο πρώτος προπονητής που ουσιαστικά πίστεψε σε εμένα. Αυτός με έβαλε να παίξω. Στα πρώτα ματς με έβαζε 15-20 λεπτά, δεν έπαιζα καλά, ήμουν κουμπωμένος, αλλά με στήριξε και συνέχισε να με βάζει. Ο πρώτος με τον οποίο έπαιξα στην Α1 εκείνη τη χρονιά. Είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία, αφού βρεθήκαμε μαζί και στον Πανιώνιο. Ένας προπονητής τον οποίο εκτιμώ πολύ και το ξέρει. Τώρα που έφυγε από τον Ολυμπιακό του εύχομαι καλή τύχη και να του πάνε όλα καλά…»

    -Μιας και είπες Πανιώνιος… Πέρσι θυμάμαι ότι ήσουν ο μοναδικός παίκτης που αποθεώθηκε από τους φίλους της ομάδας της Νέας Σμύρνης… Παρά το γεγονός ότι ξέρουν ότι είσαι Παναθηναϊκός.

    «Θεωρώ ότι εκτίμησαν το γεγονός που ήμουν ειλικρινής απέναντί τους. Μου έλεγαν να μείνω στον Πανιώνιο και τους είπα από την πρώτη στιγμή ότι πήγα για έναν χρόνο και ότι δεν ήμουν για να μένω εκεί. Δεν τους είπα ψέμματα και ούτε ότι ‘θα δούμε’. Τους ευχαρίστησα και τους εξήγησα ότι ήθελα να πάω κάπου υψηλότερα, να παίξω στην EuroLeague…Όλοι με στήριξαν και ποτέ δεν τους κορόιδεψα. Είναι μια πολύ όμορφη ανάμνηση ο Πανιώνιος. Μου αρέσουν οι ομάδες που έχουν προσφυγικές ρίζες, μου αρέσει που πρόκειται για μια μεγάλη γειτονιά που κρατάει ζωντανό το όνειρο.»

    Το τραγούδι που γράφτηκε για μένα δεν ανταλλάζεται με καμία EuroLeague, είναι κάτι το μοναδικό

    -Γενικά έχεις μια δράση εκτός των τεσσάρων γραμμών… Με την υπόθεση της Ηριάννας, το γήπεδο μπάσκετ στις φυλακές Κορυδαλλού… Πέρα από αυτά, έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου να ασχοληθείς με τα κοινά;

    «Δεν λέω μεγάλα λόγια, αλλά δεν είναι στις βλέψεις μου αυτό το πράγμα. Το να ασχολείσαι με τα κοινά παραπέμπει σε κωλομπάρεμα, γενικά τα όσα λέγαμε και προηγουμένως. Δεν είμαι τέτοιος τύπος. Καμιά φορά με ταυτίζουν με διάφορα κόμματα και δραστηριότητες. Π.χ. έκανα αυτό με τις φυλακές. Γυρίζουν και λένε ότι το διαφημίζω. Ε, δεν είναι έτσι. Που να ‘ξερες πόσα μικρά μπορεί να έχουν συμβεί και να μην έχουν γίνει ποτέ γνωστά…Δεν γίνεται να κάνεις αυτή τη δουλειά, να κερδίζεις τόσα χρήματα και να μην κάνεις κάτι. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν κάνουν πράγματα και άλλοι. Δεν έχω βγάλει δισεκατομμύρια αλλά δεν ξεχνάω από που ξεκίνησα. Εγώ παίρνω αυτά τα χρήματα γιατί ο κόσμος μου τα προσφέρει. Μπορείς να ανταποδώσεις. Δεν το παίζω γενναιόδωρος ή αλτρουιστής. Μου αρέσει. Με ικανοποιεί σαν να βάζω ένα καλάθι. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα…»

    -Μην ξεχάσω να αναφέρω και το γεγονός ότι απέκτησες και δικό σου τραγούδι από τους Active Member και δη από τον Μιχάλη Μυτακίδη ή αλλιώς B.D. Foxmoor… Πώς έγινε; Πώς προέκυψε;

    «Προσωπικά δεν τον γνώριζα τον άνθρωπο. Πήγαινα με φίλους σε κάποιες συναυλίες του και κάποια στιγμή βλέπω σε ένα σχόλιό του σε μια ανάρτησή μου στο Instagram, το όνομά του. B.D. Foxmoor. Δεν ήξερα αν ήταν αληθινό προφίλ και έσπευσα να μιλήσω μαζί του αφού μου είχε γράψει να με κεράσει ένα κρασί. Του λέω, ‘σοβαρά; Με ποιον μιλάω;’ Και μου απάντησε ότι ήταν ο Μιχάλης που είχα πάει στην συναυλία του. Γενικά αυτά ήταν τα ακούσματά μου. Δεν άκουγα Βανδή, Ρουβά ή κάτι αντίστοιχο. Πόσα τραγούδια για έρωτα και για αγάπη, πια; Τα τραγούδια τους, λοιπόν, είχαν και κάποιο κοινωνικό περιεχόμενο και σου έδινε μεγαλύτερο κίνητρο να τα ακούσεις. Μου έκανε εντύπωση ότι ήταν πολύ ενημερωμένος για το μπάσκετ. Ήξερε τα πάντα. Ώσπου κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι ήθελε να μου ετοιμάσει ένα τραγούδι… Πραγματικά, αυτό δε το ανταλλάζω ούτε με EuroLeague, ούτε με πρωτάθλημα, ούτε με τίποτα. Συγχωρέστε με, αλλά αυτό είναι κάτι πολύ ξεχωριστό για μένα. EuroLeague μπορεί να πάρει πολύ κόσμος, προφανώς είναι κάτι σπουδαίο, αλλά αυτό δεν ξέρω σε πόσους μπορεί να συμβεί… Ήταν ιδιαίτερα τιμητικό. Και είναι ξεχωριστό που θα υπάρχει για πάντα στο youtube».

    -Εν κατακλείδι… Μέχρι την κόρνα της λήξης, με τον Νικόλα δεν θα πλήξεις;

    «Δεν θεωρώ ότι είμαι βαρετός τύπος… Οπότε μπορεί να κολλάει και λίγο…»

    Πηγή: Gazzetta.gr