Πελεκούδας στο Prasinoforos.gr: «Είναι πολύ βάρβαρο το να παίζεις με άδειες κερκίδες» (Vid)

Ο αθλητής του Παναθηναϊκού και πρόεδρος του ΠΑΣΑΠ, Παναγιώτης Πελεκούδας, μίλησε αποκλειστικά στο Prasinoforos.gr.

Ο Έλληνας κεντρικός σε σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Prasinoforos.gr αναφέρθηκε στο περσινό νταμπλ, στην απόφαση του να παραμείνει στο «τριφύλλι», στους στόχους της νέας σεζόν ενώ μίλησε για τα προβλήματα του αθλητισμού και ανέλυσε την φιλοσοφία του αναφορικά με την παρουσία των φιλάθλων στα γήπεδα.

Επιμέλεια: Νίκος Γιανναράς

Μια ευχή για το πρωτάθλημα που ξεκινάει:

«Να έχουμε όλοι υγεία και να μπορέσουμε να απολαύσουμε, όσο μας επιτρέπει η κατάσταση, τον αθλητισμό και τη ζωή μας. Δεν είναι μόνο στον αθλητισμό το πρόβλημα, από ότι βλέπουμε είναι και σε όλη την κοινωνία. Όποτε η ευχή δεν αφορά μόνο το πρωτάθλημα αφορά όλη την κοινωνία να καταφέρουμε σιγά σιγά να δείξουμε κοινωνική ευθύνη και να προχωρήσουμε όλοι μαζί τον κόσμο μας».

Είναι μια πολύ δύσκολη και μια περίεργη χρόνια που έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα και σε πολλούς τομείς, ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές και ψυχολογικά και με την περίοδο της απραξίας.

«Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι κάτι που το αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι, το να μην μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς. Όποτε και για έναν αθλητή που αγαπάει αυτό που κάνει είναι πάρα πολύ δύσκολο να σε περιορίζει κάτι το οποίο δεν το έχεις εσύ και κυκλοφορεί στην ατμόσφαιρα. Αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάθε άνθρωπο όχι μόνο σε εμας. Όποτε οι αθλητές δεν έχουν παραπάνω προβλήματα από κάποιον άνθρωπο που κάνει κάποιο χόμπι και δεν μπορεί να το κάνει πια».

Πάμε στα της ομάδας. Πέρσι είχατε μια πολύ πετυχημένη σεζόν, πήρατε το πρωτάθλημα, πήρατε το Λιγκ Καπ, εσύ είχες συμμετοχές με την εθνική και γενικά ήταν μια πάρα πολύ καλή χρονιά. Πες μου τα συναισθήματά σου για αυτή τη χρονιά.

«Η χρονιά ήταν πάρα πολύ όμορφη, παρά πολύ καλη μέχρι τη διακοπή. Εκεί όλοι σοκαριστήκαμε γιατί αυτό που ερχόταν ήταν κάτι που δεν ξέραμε. Δεν είναι ότι φοβήθηκαμε αλλά κυριολεκτικά δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει. Αλλά όταν ξαναμπήκαμε στο γήπεδο ήταν σαν να μην σταματήσαμε ποτέ παρότι τα σώματά μας δεν ήταν εκεί. Αυτό είναι μια επιτυχία που ανήκει στον κοουτς και τον Σωτήρη (σ.σ. Πανταλέων) οι οποίοι μάζεψαν 14 μυαλά τα οποία ήταν “ότι ναναι” λόγω της κατάστασης και κατάφεραν να παίξουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε τη δεδομένη στιγμή».

Πόσο το χάρηκες αυτό το πρωτάθλημα;

«Χάρηκα πάρα πολύ το Λιγκ Καπ. Δυστυχώς για εμένα το πρωτάθλημα δεν το χάρηκα όσο θα ήθελα αλλά αυτό είναι κάτι προσωπικό. Έκανα ένα λάθος, ζήτησα συγνώμη. Το πρωτάθλημα το έχω χαρεί μετά από αυτά τα γεγονότα».

Γενικά έχεις γίνει ένα μέλος της οικογένειας και δεν ξέρω αν αυτή η οικογένεια θα σε άφηνε να φύγεις μετά από αυτή τη δήλωση που είχες κάνει (σ.σ. «Θα πάρω ένα πρωτάθλημα και θα φύγω»).

«Για λίγο πέρασε από το μυαλό μου να σας πω την αλήθεια διότι σε όλη τη ζωή μου ότι έχω υποσχεθεί το έχω κάνει. Αλλά η αλλαγή των διοικήσεων, η αγάπη του κόσμου, η αγάπη της παλιάς και της καινούργιας διοίκησης προς το πρόσωπό μου μου έδειξε ότι το ένα πρωτάθλημα δεν είναι αρκετό για να προσφέρω σε αυτόν τον σύλλογο. Και το να προσφέρεις σε έναν σύλλογο δεν είναι απλά να πάρεις ένα πρωτάθλημα. Το να προσφέρεις σε ένα σύλλογο είναι κάτι πολύ πιο “μεγάλο” από το να πάρεις έναν τίτλο. Ο τίτλος είναι κάτι που ήρθε, το έχουμε σε μπλουζάκια τυπωμένο το έχουμε στην καρδιά μας αλλά το να προσφέρεις 10 παιδάκια να έρθουν στο σύλλογο για εσένα είναι πολύ μεγαλύτερο. Ο στόχος ο δικός μου δεν είναι να έρθουν μόνο στον Παναθηναϊκό αυτά τα παιδιά, να πάνε και στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ, σε όλες τις ομάδες για να πάνε νέα παιδιά στον αθλητισμό. Αυτός είναι ο δικός μου προσωπικός στόχος. Το ότι αυτό μπορώ να το κάνω είναι αποδεδειγμένο και μάλιστα σε μια ομάδα οικογενειακή και δείχνει το πόσο κοντά είναι η διοίκηση στους αθλητές. Πάντα βέβαια στα όρια και στις γραμμές που πρέπει να υπάρχουν σε αυτές τις σχέσεις. Αυτό είναι κάτι που μ ‘αρέσει παρά πολύ στον Παναθηναϊκό και αυτός είναι ο λόγος που μένω ανεξαρτήτως από το αν πήραμε πρωτάθλημα».

Οι στόχοι της ομάδας και το κλίμα της ομάδας φέτος πως είναι;

«Οι στόχοι παραμένουν πάντα η κορυφή όταν είσαι σε τέτοιους συλλόγους δεν μπορείς να πεις ποτέ πάω για την παραμονή στην κατηγορία. Ο Παναθηναϊκός το έχει βιώσει αυτό παλαιότερα και το σέβομαι πάρα πολύ και ευτυχώς το πετύχαινε αλλά αν δεν υπήρχαν αυτά τα παιδιά δεν θα υπήρχαμε εμείς σήμερα, οπότε ουσιαστικά και αυτοί ο στόχος τους ήταν πάρα πολύ μεγάλος, να κρατήσουν εμάς που θα έρθουμε μετά, γιατί εγώ δεν μπορώ να είμαι σαν τον Σωτήρη που ήταν εδώ αυτά τα δύσκολα χρόνια, να μας δώσουν μια βάση, ώστε εμείς να την πάμε πιο πέρα. Ο δικός μας στόχος είναι να κρατήσουμε σταθερά όταν θα έρθουν να την πάνε ακόμα πιο πάνω και ο σύλλογος να είναι μόνιμα σε μια κατάσταση διεκδικήσεις τίτλων. Ο σκοπός \αυτή την σεζόν είναι η διεκδίκηση τίτλου».

Είναι πολύ σημαντικό πράγμα το κλίμα στην ομάδα εκτός από αθλητικά αυτό που προσφέρεις στην ομάδα είναι η δημιουργία του κλίματος ειδικά με τους μικρούς επειδή λόγω θέσης βγαίνεις πολλές φορές την ώρα που παιχνιδιού έξω σε βλέπω συνέχεια τους έχεις από κοντά, τους πειράζεις.

«Εντάξει είναι επειδή μου αρέσει πάρα πολύ το βόλεϊ, το διασκεδάζω πάρα πολύ, μου αρέσει πάρα πολύ ο Παναθηναϊκό, οπότε μπορώ να είμαι πάρα πολύ σοβαρός στην ζωή μου, στον δικό μου ρόλο στους ρόλους στην οικογένεια μου σαν αδελφός, γιός κτλ. Στο γήπεδο όμως είναι κάτι που το διασκεδάζω, κάτι που το κάνω για εμένα, οπότε η χαρά που έχω όταν είμαι εδώ ίσως βοηθάει και τα νέα παιδιά να πούνε θέλω να γίνω σαν αυτόν».

Μιας και μιλάμε για την ομάδα θα κάνουμε ένα κουίζ. Λοιπόν, θα σου λέω ονόματα και θα μου λες τι σου βγαίνει να πεις γι’ αυτά τα ονόματα.

Ρούλης Αγραπιδάκης

«ΤΟΤΕΜ, έτσι τον αποκαλούμε δεν μπορείς να μιλήσεις για έναν άνθρωπο ο οποίος δεν έχει περάσει χρόνο χωρίς να έχει τον Παναθηναϊκό μέσα του».

Ο κόουτς;

«Ο κόουτς είναι ο βολεϊκός μου πατέρας κανονικά».

Παύλος Καραμαρούδης;

«Βολεϊκός μου θείος (γέλια). Ο Παύλος είναι ένας από τους ανθρώπους σε αυτό που, ο δικός μου χαρακτήρας πρεσβεύει μέσα στο γήπεδο γιατί είναι πάρα πολύ δύσκολο να συνδυάσεις την χαρά του παιχνιδιού με το να είσαι και επαγγελματίας, που μπορεί να με κρατάει στο να κάνω πλάκα αλλά και να με φρενάρει».

Ο Σωτήρης Πανταλέων;

«Εντάξει είναι ο ηγέτης μας δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τον Σωτήρη γιατί ο Σωτήρης έχει ταυτιστεί με το βόλεϊ του Παναθηναϊκού και μακάρι ο άνθρωπος να ταυτιστεί και μετά την καριέρα του και να είναι πάντα κρεμασμένη η φανέλα του στον σύλλογο».

Άξελ Γιάκομπσεν

«Αυτός είναι ο σκρούτζ παιδιά, τον λέμε σκρούτζ και θα σας πω και ένα μυστικό. Δεν έχει χαλάσει πάνω από 5 ευρώ στη Ελλάδα».

Ο Ρανγκέλ μαθαίνει τα ελληνικά, να τραγουδάει και τέτοια;

«Το καλύτερα δεν μπορούμε να πετύχουμε, το να τραγουδάει εντάξει το κάνουμε. Αυτός είναι από τους τρελούς αλλά που τους καλούς τρελούς. Ένας θετικός ωραίος τρελός».

Ο Βόγιν Τσάτσιτς;

«Αυτός είναι ο ταρίφας μου. Τον λέω ταρίφα, είναι ο ταρίφας μου, είναι το ζευγάρι μου στο ζέσταμα είναι ένα παιδί που ήρθε ξένος χωρίς να έχει ιδέα τι θα βρει και την δεύτερη μέρα στην ομάδα ήταν από τα άτομα που τα ένιωθες οικογένεια ξαφνικά».

Ο Αλέξανδρος Ράπτης;

«Αυτό είναι το παιδάκι μου. Είναι μικρούλης, είναι από την Πάτρα στην πρώτη του χρονιά εδώ στον Παναθηναϊκό τον ψιλοπροστάτευα στο να του μάθω λίγο και την Αθήνα του τύπου ότι δεν πρέπει να το κάνεις αυτό, πρέπει να το κάνεις αυτό. Αλλά τώρα το παιδάκι έχει μεγαλώσει και έχει πάρει τον δικό του δρόμο και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό και για το «φαινόμενο» που θα ακολουθήσει αν τα καταφέρει».

Ο Μπάμπης;

«Τον Μπάμπη τον ξέρω από 8 χρονών. Θυμάμαι που τον βάραγα μικρό για παίξουμε τον βάζαμε πάνω στο τέρμα και τον αφήναμε εκεί και τώρα μας παίρνει από το χεράκι και κερδίζουμε τα παιχνίδια».

Από τα άλλα τα παιδιά και ο Βασίλης ο Μούχλιας ή και οι άλλοι νεαροί;

«Κοιτάχτε να δείτε τώρα θα σας πω ο Σπύρος ο Μπαρμπούνης είναι η αγάπη μου. Κάθε μέρα έχει ομιλία πως πέρασες την ημέρα σου πως πέρασες την ημέρα σου κανονική αναφορά. Μετά τα προβλήματά μας, τα καλά μας και ξεκινάμε προπόνηση. Ο Βασιλάκης ο Μούχλιας είναι ένα παιδί πάρα πολύ ωραίο, όχι εμφανισιακά, αλλά είναι από τα παιδιά που είναι χρήσιμα σε μια τέτοια ομάδα. Τέλος, ο Φάνης ο Ρούσοπουλος είναι ο δεύτερος πασαδόρος και όταν ο πρώτος είναι τόσο καλός είναι δύσκολο να πάρει τις ευκαιρίες που του αρμόζει αλλά αγωνιστικά είναι πάρα πολύ καλός και πάρα πολύ καλό παιδί και θεωρώ ότι όλοι η ομάδα έχει αυτό.

Αν ρωτήσεις όλους μου τους συμπαίκτες, off the record όχι σε κάμερες και τέτοια, να σου πουν την άποψή τους για τους άλλους δεν θα πεις ένας κάτι κακό για κάποιον άλλον ποτέ όσο τριβή και να υπάρξει μέσα στο γήπεδο. Γιατί στο γήπεδο όσο και να είμαστε αγαπημένοι άμα δεις μια προπόνηση τις 4 από τις 5 μέρες θα υπάρχει πολύ «καντήλι». Οπότε εκεί αυτό σημαίνει η ομάδα να είναι ομάδα και έξω. Γιατί αυτό που έγινε στο γήπεδο, γιατί το πλασέ αυτό έπρεπε να το βγάλεις εσύ έχει ένα όριο, μέχρι εδώ, από εδώ και πέρα είναι προσωπικό κομμάτι. Στο προσωπικό κομμάτι υπάρχει πολύ σωστή διαχείριση μεταξύ μας, οι χαρακτήρες που είμαστε εδώ».

Τι μπορούμε να ελπίζουμε για την ομάδα φέτος;

«Ότι θα δώσει ότι έχει και δεν έχει για να πετύχει κάποιο αποτέλεσμα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο στην εποχή και την κατάσταση που θα διεξαχθεί το πρωτάθλημα να μπορούμε να μιλήσουμε για τίτλους. Θεωρώ ότι είναι λάθος οποιαδήποτε ομάδα να μιλήσει για τίτλους, όχι μόνο εμείς, δεν ξέρουμε καν αν θα ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, αν θα παίξουμε το Σάββατο, δεν μπορείς να φορμαριστείς, δεν μπορείς να πέσεις, με το καινούριο σύστημα δεν έχεις την ευκαιρία στα πλέι οφ τόσο εύκολα, που και αυτό έχει μία ιδιαίτερη δύναμη. Το πρωτάθλημα θα είναι πολύ πιο ανταγωνιστικό γιατί ακόμη και μικρότερες ομάδες, μικρότερες βαθμολογικά πέρυσι, έχουν ανέβει πολύ στο επίπεδο των αθλητών που έχουνε. Οπότε ουσιαστικά μπορεί ο πρώτος να χάσει από τον όγδοο, είναι κάτι που θα είναι αμφίρροπο, πόσο μάλλον αν υπάρχουν κρούσματα, αναβολές και ότι άλλο μπορεί να συμβεί».

Ένα μήνυμα θα ήθελα να δώσεις στους συναθλητές στο βόλεϊ, επειδή είσαι και πρόεδρος, σε κάποια παιδιά που αντιμετωπίζουν περισσότερα προβλήματα όπως είναι εκείνα του Ηρακλή, με αφορμή την συζήτηση μας τι θέλεις να δηλώσεις για όλα αυτά τα προβλήματα στον χώρο του βόλεϊ;

«Τα προβλήματα στον αθλητισμό και συγκεκριμένα στο βόλεϊ θα υπάρχουν, δεν γίνεται ούτε εγώ, ούτε ο πρόεδρος της Λίγκας, ούτε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας να τα λύσουμε. Είναι προβλήματα όπου το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι ο καθένας από την πλευρά του να τραβάει το σχοινί, το σχοινί είναι πάρα πολύ λεπτό μέχρι κάποιος να το παρακάνει ή να είναι πολύ χαλαρός. Αυτό είναι και κάτι που ίσως με κατηγορούν, εγώ το σχοινί το έφτασα σ’ ένα όριο το οποίο υπερασπίστηκα όλους τους Έλληνες αθλητές. Είναι πάρα πολύ δύσκολη και η δική μου θέση θεσμικά και του προέδρου της Λίγκας και του προέδρου της ομοσπονδίας, να αλλάξεις ένα άθλημα το οποίο για πάρα πολύ χρονικό διάστημα είχε κάποια χρόνια κρίσης, ενώ πιο πριν είχε κάποια χρόνια άνθησης, όπως όλες οι ομοσπονδίες, όπως όλες οι λίγκες, όταν συμβαίνει αυτό δημιουργείς χρέη, είναι καθαρά όπως ο Παναθηναϊκός, όσο καλή διοίκηση και να ήτανε, αν δεν υπήρχε κάτι να την βάλει σε σειρά που να έχει και την οικονομική δύναμη, δεν γίνεται να σωθεί.

Το μόνο που γίνεται είναι να κρατιέται στην λογική να πηγαίνουμε καλύτερα κάθε χρόνο, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και οι πρόεδροι, άσχετα αν αυτήν την περίοδο δεν είναι καλές οι σχέσεις μας, είναι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί, υπερασπιζόμενος ο καθένας των συμφερόντων του, των αθλητών εγώ, των ομάδων η λίγκα, του βόλεϊ η ομοσπονδία. Θεωρώ ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε γιατί είμαστε και οι τρεις πρόεδροι ανοιχτοί σε συζητήσεις μεταξύ μας, άσχετα από το θέμα του Ηρακλή γιατί εκεί δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο. Είμαι αισιόδοξος ότι από την πλευρά μας θα κάνουμε ότι πιο καλό μπορούμε για να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες συνθήκες για τους αθλητές όσον αφορά το οικονομικό τους κομμάτι και τα εργασιακά τους δικαιώματα όπως η ασφάλιση, υγεία και πολλών άλλων, γιατί ένας αθλητής αν δεν παίζει σε μία μεγάλη ομάδα δυστυχώς είναι κρεμασμένος, θα πρέπει να περιμένει ένα μήνα το ΙΚΑ να γράψει την εξέταση, να κάνει το χειρουργείο στον γιατρό του ΙΚΑ, που όχι ότι έχει κάτι ο γιατρός αλλά όλη αυτή η διαδικασία είναι χρονοβόρα. Ένας αθλητής που τραυματίζεται σήμερα και ο στόχος του να παίξει όσο πιο γρήγορα γίνεται, αν του βάλεις ραντεβού για μαγνητική σε δέκα μέρες, έχει ίσως καταστραφεί η καριέρα του. Οπότε αυτά είναι τα προβλήματα, που είναι μικρά, αλλά πρέπει να λυθούν».

Ας ξαναεπανέλθουμε σε σένα. Είσαι ένας αθλητής ψυχολογίας, είσαι ένας αθλητής που τραβάει τα βλέμματα των φιλάθλων του Παναθηναϊκού εντός έδρας αλλά και των φιλάθλων…. γενικότερα στα εκτός έδρας. Οπότε για σένα αυτή η έλλειψη το κόσμου στα εντός έδρας είναι σίγουρα μειονέκτημα, στα εκτός έδρας μήπως είναι καλύτερα;

«Για μένα τώρα προσωπικά είναι μειονέκτημα και στα εκτός. Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται μου αρέσει ο κόσμος στην κερκίδα γιατί ουσιαστικά αυτό που παράγουμε εμείς οι αθλητές στο βόλεϊ είναι τέχνη, αν εσύ παράγεις μία τέχνη κα δεν την βλέπει κάποιος, τι την κάνεις; Οπότε ουσιαστικά και ο κόσμος του αντιπάλου μου είναι κόσμος που βλέπει το άθλημα, θα ήθελα να είναι πιο κόσμιος γιατί τιμωρείται η ομάδα του, κατά τα άλλα δεν μπορούμε δεν να πούμε κάτι για αυτό. Όπως και οι δικοί μας φίλαθλοι θα ήθελα να είναι πιο κόσμιοι, να μην ανάβουν καπνογόνα, να μην έχουν υβριστικά συνθήματα αλλά συμβαίνουν, δεν μπορείς να το περιορίσεις αυτό αλλά ο κόσμος είναι η κινητήριος δύναμη και του ερασιτεχνικού αθλητισμού αλλά και του αθλητισμού γενικότερα γιατί χωρίς τον θεατή δεν έχει κανένα νόημα να παίζεις, είναι σαν να γράφεις ένα βιβλίο και να μην το διαβάσει ποτέ κανένας. Είναι πολύ βάρβαρο το να παίζεις με άδειες κερκίδες».

Γνωρίζω και προσωπικά ότι είναι βασικό μέλημα σου, όχι λόγω της ιδιότητας του προέδρου αλλά γενικά επειδή αυτή είναι η φιλοσοφία σου, με αποκορύφωμα το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό όπου πρώτα κοίταξες να πάει στα αποδυτήρια η φιλοξενούμενη ομάδα και μετά να γυρίσεις στην ομάδα για να πανηγυρίσεις. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και πρέπει το γνωρίζει ο κόσμος.

«Φιλοσοφικά εγώ τάσσομαι στο ότι ο αθλητισμός είναι πολιτισμός, είναι κάτι που έχουμε ξεχάσει από όταν αρχίσει να μεγαλώνει το οπαδικό κίνημα από όλες τις πλευρές, δεν είναι ότι παίζω στον Παναθηναϊκό και θα υπερασπιστώ το οπαδικό κομμάτι του Παναθηναϊκού, όταν υπάρχει φανατισμός σε πολύ μεγάλο επίπεδο, όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στα κόμματα και οπουδήποτε αλλού χάνεται η ουσία. Η ουσία είναι να τσακωθούμε μέσα στο γήπεδο, να την πει ο ένας στον άλλον ότι χάσανε αλλά όταν βγούμε από το γήπεδο να μπορούμε να πάρουμε το ίδιο μετρό και να πάει ο καθένας σπίτι του. Αυτό για μένα είναι ο αθλητισμός, αυτό πρεσβεύω, αυτό προσπαθώ να κάνω στο γήπεδο, αυτό θα συνεχίσω να κάνω είτε θεσμικά είτε σαν άνθρωπος, πηγαίνω στα σχολεία να μιλήσω στα παιδιά να τους εξηγήσω ότι αθλητισμός είναι ένα πάρα πολύ ωραίο κομμάτι για να κοινωνικοποιηθείτε, να γίνετε καλύτεροι μέρα με την μέρα και να μάθετε την κοινωνία πολύ νωρίτερα από το να φτάσετε τριάντα χρονών.

Οπότε είναι ένα κομμάτι, το οποίο το έχουμε κάνει κάποιοι αθλητές σε συνεργασία με τον υπουργό ώστε να δείξουμε ότι ο αθλητισμός έχει πολύ μεγάλο κομμάτι στον πολιτισμό μας. Μπορεί κάποιοι αθλητές να μην είναι τόσο εύκολο να μιλήσουνε αλλά ουσιαστικά παράγουν μία τέχνη, η οποία τέχνη ίσως είναι πολύ πιο βάρβαρη σωματικά από άλλες τέχνες, ίσως είναι όμως πιο πεζή πνευματικά γιατί δεν έχουμε χρόνο να διαβάσουμε. Ουσιαστικά είμαστε και εμείς ένα κομμάτι πολιτισμού, αυτό είναι κάτι που οραματικά θα ήθελα να το αλλάξω, ας πούμε σ’ ένα θέατρο θα μπορούσε να είναι ένας αθλητής αυτός που θα κάνει τα εγκαίνια, δηλαδή αν δούμε στην αρχαία Ελλάδα πως ξεκίνησε ο αθλητισμός, που ξεκίνησε από εδώ, το νόημα ήταν ότι οι αθλητές μαζί με τους φιλοσόφους δημιουργούσαν την νέα κοινωνία. Αν αυτό μπορέσουμε να το καταφέρουμε στην Ελλάδα, θα μπορέσουμε να έχουμε μία νέα γενιά παιδιών, τα παιδιά που αυτή τη στιγμή είναι πέντε – δέκα – δεκαπέντε χρονών, να μπορέσουμε σε αυτά τα παιδιά να αλλάξουμε την φιλοσοφία τους και κάποια στιγμή να δούμε ξανά και τους δύο φιλάθλους και του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, όσο δύσκολο και αν είναι, στο ίδιο γήπεδο και μάλιστα όχι σε ξεχωριστές κερκίδες.

Παλιά δεν πήγαινε ο Ολυμπιακός στην πλευρά του Ολυμπιακού και ο Παναθηναϊκός στην πλευρά του Παναθηναϊκού, καθόντουσαν δίπλα δίπλα και ποτέ δεν θα τσακωνόντουσαν, θα βριζόντουσαν σε θεμιτά πλαίσια, δεν θα υπήρχε ξύλο, δεν υπήρχαν βανδαλισμοί και τίποτα τέτοιο. Θα πηγαίνανε μαζί με το ίδιο αμάξι και θα φοράγανε ο καθένας το κασκόλ του, αυτή είναι η δική μου ιδεολογία πίσω από τον αθλητισμό, όπως και πολλών αθλητών που απλώς τους είναι δύσκολο να μιλήσουν γι’ αυτό γιατί είτε εκπροσωπούν τον Παναθηναϊκό είτε τον Ολυμπιακό. Εκπροσωπώ τον Παναθηναϊκό, τον αγαπάω, είμαι κομμάτι του Παναθηναϊκού και θέλω να συνεχίσω να είμαι, θα τον υπερασπιστώ με όλες μου τις δυνάμεις απλά το ανθρώπινο κομμάτι μου είναι πως κάποια στιγμή θέλω να πάω μ’ έναν φίλαθλο του Ολυμπιακού στο μπάσκετ και να μπορούμε να κάτσουμε δίπλα δίπλα. Αυτό είναι ένα όνειρο που έχουμε σε σχέση με τον αθλητισμό γιατί στα άλλα έχω πολλά περισσότερα».

Είσαι ένας πάρα πολύ καλός αθλητής, είσαι ένας ενεργός άνθρωπος και όλες αυτές τις απόψεις που λες, έχουμε την χαρά σαν ιστοσελίδα να μας στέλνεις κείμενα και τα δημοσιεύουμε, γιατί κάποια στιγμή όλα αυτά πρέπει να αλλάξουνε και πρέπει να βρεθούν οι άνθρωποι που θα τα διοχετεύσουν όλα αυτά για να γίνουν οι αλλαγές.

«Ωραία, εμείς είμαστε κάποια πρότυπα στην κοινωνία που ζει στο Instagram, όταν έχεις 15.000 ακόλουθους θεωρείσαι πρότυπο, δεν είσαι πρότυπο όμως γι’ αυτό. Είσαι πρότυπο γιατί θα πας σ’ ένα παιδάκι και θα του μιλήσεις και θα σκεφτεί ότι αυτός μπορεί να έχει και δίκιο. Το να είσαι πρότυπο και να βάλω εγώ πέντε χορηγούς που έχω στο Instagram, ναι θα κερδίσει η τσέπη μου αλλά δεν θα κερδίσει ο εαυτός μου, ότι κάτι πέτυχα σημαντικότερο από τον αθλητισμό. Ο αθλητισμός θα τελειώσει, άνθρωπος θα είμαι και στα 40 και στα 44, το να έχεις πετύχει όμως να αλλάξεις την φιλοσοφία κάποιων παιδιών που έχουν του γονέα, που αυτό είναι ότι πιο δύσκολο, το πρότυπο του γονέα, το να πετύχεις να φύγει αυτό το πρότυπο ή να είναι διαφορετικό στο γηπεδικό κομμάτι είναι ότι πιο δύσκολο μπορείς να κάνεις σαν άνθρωπος. Εκεί είναι που στέκομαι, αυτό είναι που κάνω με τα κείμενα μου, αυτό θα συνεχίσω να κάνω. Είναι πάρα πολύ ψυχοφθόρο, να πω την αλήθεια, γιατί τα παιδάκια λένε την αλήθεια πολλές φορές και είναι πάρα πολύ ωραίο αλλά κάποιες στιγμές επειδή λένε την αλήθεια σου αλλάζουν και εσένα τον εαυτό σου, εξελίσσεσαι αλλά χέεις ένα ταρακούνημα».

Τέλος, θα ήθελα να δώσεις ένα μήνυμα στον κόσμο του Παναθηναϊκού:

«Θέλω να γραφτείτε όσοι περισσότεροι μπορείτε μέλη στον Ερασιτέχνη για να μπορούμε να μένουμε εδώ πέρα εμείς γιατί όσο και αν αγαπάμε τον σύλλογο, αγαπάμε και την οικογένεια μας πιο πολύ. Αυτό είναι ένα βασικό κομμάτι κυρίως στα πιο μικρά ερασιτεχνικά τμήματα που έχει ο σύλλογος».