Ο Τι Τζέι Σορτς μίλησε στη συνέντευξη Τύπου, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος Γαλλίας, και αναφέρθηκε σε έναν τραυματισμό που τον ταλαιπωρεί.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
«Δεν έχω λόγια. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει τι έχουμε περάσει. Είναι το τέλος του ταξιδιού, αλλά η περιπέτεια ήταν υπέροχη και είχε ένα τέλειο τέλος. Δουλέψαμε γι’ αυτό όλη τη σεζόν. Είναι αναμφίβολα το αγαπημένο τρόπαιο της καριέρας μου. Είναι ο πρώτος μου εθνικός τίτλος. Σημαίνει πολλά για μένα. Σημαίνει πολλά.
Ήταν ένα μακρύ ταξίδι. Δεν έχω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω τι νιώθω, κλαίω, είμαι χαρούμενος, το μοιράζομαι με τους οπαδούς, είμαι κουρασμένος, θέλω νερό… Το συναίσθημα είναι εξαιρετικό. Τελειώνοντας με το τρόπαιο με αυτούς τους τύπους, θα το θυμάμαι για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Ο τραυματισμός στον αστράγαλο; Συμβαίνει, όλοι έχουν τραυματισμούς, ψυχικά έπρεπε να προσαρμοστώ. Δεν είχα παίξει τα καλύτερα παιχνίδια μου στο Μονακό, αυτό ήταν ξεκάθαρο. Δεν ήθελα να τελειώσω έτσι. Ευτυχώς, προηγηθήκαμε με 2-0 στη σειρά και μπόρεσα να ξαναγράψω την ιστορία, να ξεκινήσω από την αρχή. Ο αστράγαλός μου εξακολουθεί να πονάει. Αλλά ψυχικά, μπόρεσα να προκαλέσω τον εαυτό μου να μην το σκέφτεται, να μην το χρησιμοποιεί ως δικαιολογία, να αλλάζει τη γλώσσα του σώματός μου. Ήρθα με μια εντελώς διαφορετική διάθεση. Έδωσα τα πάντα για την ομάδα. Σε κάθε περίπτωση, δεν θέλω ποτέ να χρησιμοποιώ τραυματισμούς ως δικαιολογία.
Όταν χάναμε με 10 πόντους, παρέμεινα αισιόδοξος και ήρεμος. Περάσαμε τόσα πολλά σε όλη τη σεζόν με την ομάδα. Την Euroleague, την κατάκτηση του Κυπέλλου Γαλλίας, την ήττα στο League Cup… Ήμασταν φτιαγμένοι για αυτή τη στιγμή. Ξέραμε ότι είχαμε καλές ευκαιρίες. Αν καταφέρναμε να τους σταματήσουμε, ήξερα ότι θα κάναμε αυτό που κάναμε όλη τη σεζόν. Θα παίζαμε γρήγορα, θα βρίσκαμε τους σωστά μαρκαρίσματα. Με τους οπαδούς στο πλευρό μας, αυτό μας ώθησε. Ήταν σημαντικό να έχουμε ολοκληρώσει την κανονική σεζόν μπροστά για να έχουμε αυτόν τον 5ο αγώνα στην έδρα μας».
Η αθλητική επικαιρότητα του Παναθηναϊκού με ένα κλικ εδώ!
Διαβάστε επίσης…
By 
