Τα 12 χρόνια της λήθης είναι παρελθόν, η ιστορία ξαναγράφεται

Δώδεκα χρόνια. Τόσο απέχει η στιγμή που όλα είναι στο χείλος του γκρεμού (καλοκαίρι του 2012) μέχρι την επιστροφή στη γη της Επαγγελίας (Μάιος του 2024). Τουλάχιστον για τον Παναθηναϊκό. Γράφει ο Γιώργος Γάκης.

Δώδεκα χρόνια που κράτησαν τρεις ζωές.

Από τους 30.000 οπαδούς που έφυγαν ηττημένοι στο break της Μπαρτσελόνα το 2013, στις 0/2 βολές του Διαμαντίδη στην παράταση στη Μόσχα το 2014.

Από την «παράδοση» στην ΤΣΣΚΑ το 2015, μέχρι το «σκούπισμα» από την τρομερή Μπασκόνια (ή όπως λεγόταν τότε) το 2016 στο αντίο του σπουδαιότερου Έλληνα παίκτη, στα δικά μου μάτια τουλάχιστον.

Από τα ματσαρίσματα με την Φενέρ και τη Ρεάλ το 2017 και το 2018 που σάρωσαν μετά στα Final-4.

Από τις ομάδες που δεν αρμόζουν στον Παναθηναϊκό (την γνωστή τριετία), μέχρι την ομάδα που αφήνει τους πάντες στην άκρη και από 17η πηγαίνει οκτώ μήνες μετά 2η για να προκριθεί, με άγχος, με πίεση, με νεύρα, με ανακούφιση, στο τουρνουά που κρίνει όλη τη χρονιά.

Το βίντεο με την στιγμή της υπογραφής του Ναν (vid)

Η διαδρομή από το 5ο παιχνίδι με τη Μακάμπι το 2012 μέχρι το 5ο παιχνίδι με τη Μακάμπι το 2024… ατελείωτη. Αλλά πλέον ανήκει στην ιστορία. Η αναμονή τελείωσε.

Η αναμονή τελείωσε γιατί ο Παναθηναϊκός, με το δικό του γήπεδο και μία διοίκηση που έβαλε χρήματα για την ενίσχυση της ομάδας, άλλαξε επίπεδο.

Ο προπονητής των τίτλων της τελευταίας 5ετίας φόρεσε τα «πράσινα». Ο παίκτης συνώνυμο των F4 φόρεσε τα «πράσινα» και έδειξε το δρόμο. Ο παικταράς που ήρθε από το ΝΒΑ στην Ευρώπη φόρεσε τα «πράσινα» και την έφτασε στο Βερολίνο.

Φέτος υπήρξαν πολλές στιγμές που καταλάβαινες ότι ο Παναθηναϊκός επέστρεψε. Η κερκίδα στο Βερολίνο, το τρίποντο νίκης του Γκριγκόνις στο Μονακό, η νίκη – δήλωση στη Μαδρίτη, οι 4.000 οπαδοί στο Μόναχο. Όλοι με έναν προορισμό. Το Βερολίνο τον Μάιο.

Είναι το τέλος η πρόκριση στο F4; Όχι, είναι μόνο η αρχή. Η νέα αρχή. Η νέα αρχή για τον Παναθηναϊκό που ακούγαμε όταν ήμασταν παιδιά, που πηγαίναμε στο σχολείο έχοντας κατακτήσει την προηγούμενη ημέρα τη Euroleague. Που ξέραμε ότι από την αρχή της χρονιάς θα περιμένουμε τον Απρίλιο για τα παιχνίδια που θα κρίνουν την πρόκριση στο Βερολίνο, τη Βαρκελώνη, την κάθε πόλη τέλος πάντων.

Είναι η αρχή για τον Παναθηναϊκό, που ονειρευόμαστε από παιδιά. Να είναι διεκδικητής των Ευρωπαϊκών. Και γιατί όχι, κατακτητής. Συμβόλαιο με την κούπα δεν έχει κανένας. Αν τη διεκδικείς, νομοτελειακά κάποια στιγμή θα την πάρεις κιόλας.

Ας είναι η αρχή και για την συνολική αναγέννηση του Παναθηναϊκού. Ο κόσμος δείχνει τον δρόμο. Στο μπασκετικό ΟΑΚΑ, στο Μετς, στον «Τάφο του Ινδού», στη Λεωφόρο, στο Μόναχο, στο Βερολίνο, στη Γαλλία, στην Ισπανία, στα πέταλα ολόκληρης της γης. Ας έρθει η λύτρωση που τόσο θέλουμε όλοι και στο ποδόσφαιρο.

Μέχρι τότε, μόνο Παναθηναϊκός. Στο Βερολίνο, θα είναι ωραία…