By 
Ο Νότης Καμπέρης γράφει στο prasinoforos.gr για το «μοντέλο 2013», που επιχειρεί να επαναφέρει το τεχνικό επιτελείο του Παναθηναϊκού, σε συνεργασία με την διοίκηση, και την σύγχυση που επικρατεί σε ένα μεγάλο μερίδιο του κόσμου, αναφορικά με τους Έλληνες και τους ξένους ποδοσφαιριστές.
Στον Παναθηναϊκό δεν υπάρχουν – ως γνωστόν – χρήματα. Μια οικονομική και συνάμα αποδοτική λύση είναι η επαναφορά του «μοντέλου 2013» στην ομάδα. Ένα μονοπάτι, το οποίο και στοχεύει να ακολουθήσει ξανά η πράσινη ΠΑΕ, από την στιγμή που οι περσινές πολυδάπανες μεταγραφές δεν έπιασαν τόπο και τα χρέη συσσωρεύτηκαν. Δηλαδή, απόκτηση νεαρών, ταλαντούχων και ελπιδοφόρων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, οι οποίοι θα πλαισιώνονται από κάποιους ξένους και έμπειρους. Το συγκεκριμένο μοντέλο είχε στεφθεί με μεγάλη επιτυχία, αφού το Τριφύλλι είχε κατακτήσει – προ τετραετίας – το Κύπελλο Ελλάδος, τον τελευταίο τίτλο που προστέθηκε στην τροπαιοθήκη της ομάδας.
Σαφέστατα, ο κόσμος ξενίζει, όταν δεν βλέπει μεταγραφές… εκατομμυρίων και γνωστούς ποδοσφαιριστές στον ευρωπαϊκό χάρτη. Όμως, τα υπάρχοντα δεδομένα έρχονται και αντικρούονται. Όταν ο Αντρέα Στραματσόνι έφερνε ξένους και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές (Ιμπάρμπο, Γουακάσο, Λεντέσμα), μια μεγάλη μερίδα φιλάθλων εξέφραζε τα παράπονα της για την απουσία του ελληνικού στοιχείου. Ας την ονομάσουμε… δυσαρέσκεια νο1. Αυτήν την στιγμή, ο Μαρίνος Ουζουνίδης, αγνοώντας τις όποιες δυσκολίες του συλλόγου, επιχειρεί να επαναφέρει το «μοντέλο 2013» στον Παναθηναϊκό, φέρνοντας ορισμένους εκλεκτούς παίχτες από την Superleague (Κουρμπέλης, Κολοβέτσιος). Όπως καταλαβαίνεται… δυσαρέσκεια νο2.
Οι προαναφερθείσες δυσαρέσκειες 1 και 2 δεν συμβαδίζουν με καμία ποδοσφαιρική λογική. Προφανώς, η πηγή τους είναι διαφορετική και ο μηδενισμός των πάντων αποτελεί βασική συνέπειά της. Ας αφοσιωθεί ο κόσμος στα ζητήματα «βιωσιμότητας» του συλλόγου, προχωρώντας σε νηφάλιες σκέψεις και ώριμες κινήσεις και ας αφήσει «ελεύθερους» πνευματικά αυτούς τους δέκα ανθρώπους του τεχνικού επιτελείου να κάνουν την δουλειά τους και να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο. Ήρθε η ώρα της συσπείρωσης και όχι του διαμελισμού.
Τέλος, το μπάτζετ δεν παίζει… ποδόσφαιρο. Θυμηθείτε την διετία έπος του 1984 – 1985, όταν ο Παναθηναϊκός του Γιάτσεκ Γκμοχ σήκωσε το Πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδος και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Αυτός ο χρυσός κανόνας έχει επιβεβαιωθεί και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο από τον πορτογαλικό σύλλογο της Μπράγκα, ο οποίος έφτασε μέχρι τον τελικό του Europa League, έχοντας ρόστερ των… 5 εκατομμυρίων ευρώ! Συνεπώς, τα μπάτζετ είναι για να τα συζητάμε. Δεν παίζουν αυτά… το ποδόσφαιρο.
Υ.Γ Ρεαλιστικά, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να φτιάξει μια γερή επιθετική γραμμή, διότι έφυγαν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι Μπεργκ, Λέτο, Εμποκού και Κλωναρίδης. Κρατώ το ότι έμεινε ακέραια σε πρώτο χρόνο και ενισχύθηκε σε δεύτερο η αμυντική και μεσαία γραμμή της ομάδας και ελπίζω στην άμεση βελτίωση της επιθετικής. Διότι η κλεψύδρα τελειώνει και ο Παναθηναϊκός ετοιμάζεται ήδη για το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν (27/7).
Υ.Γ 2 Εύχομαι το ελληνικό ποδόσφαιρο να διορθωθεί από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Να δούμε τι μέλλει γενέσθαι τον Ιούλιο, όταν και θα συγκροτηθεί μόνιμη διοικούσα επιτροπή, υπό την παρακολούθηση της FIFA.
