Top-10: Οι δέκα κορυφαίες μεταγραφές του μπασκετικού Παναθηναϊκού!

    Ο μπασκετικός Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει τα τελευταία 30 χρόνια αμέτρητους παικταράδες. Σήμερα, το Prasinoforos.gr προσπαθεί να αναδείξει τις 10 κορυφαίες μεταγραφές στην ιστορία της ομάδας.

    Disclaimer: Όλα τα άρθρα τέτοιου τύπου έχουν συνήθως κριτήρια. Το ίδιο θα ισχύσει και εδώ. Όταν υπάρχουν, κυριολεκτικά, τριάντα παίκτες που θα μπορούσαν να βρεθούν στην 10άδα δεν γίνεται αλλιώς. Επίσης, φυσικά είναι σεβαστή οποιαδήποτε διαφωνία, δεν γράφτηκε το άρθρο για να προκαλέσει τσακωμούς. Εξάλλου, ο καθένας έχει την δική του άποψη και σίγουρα όποιοι κι αν μπουν στο Top10 πάντα κάποιος που αξίζει να μπει θα έχει μείνει εκτός. Μην ξεχνάτε, δεν κρίνουμε τις καριέρες των παικτών αλλά κατατάσσουμε τις μεταγραφές τους με βάση τα παρακάτω κριτήρια:

    • Αγωνιστική αξία και εμπορικότητα ονόματος πριν και μετά την θητεία του στον Παναθηναϊκό (με έμφαση στο πριν).
    • Προσφορά σε τίτλους.
    • Διάρκεια παραμονής στον Παναθηναϊκό.
    • Αγαπητός στον κόσμο.
    • Προσωπική άποψη και εκτίμηση. (tiebraker)
    • Επιτεύγματα καριέρας εκτός Παναθηναϊκού. (tiebraker)

    Νούμερο 10: Edgar Jones (1988-1990)

    Ο Έντγκαρ Τζόουνς ήταν ο πρώτος Αμερικανός που αγωνίστηκε ποτέ στο επαγγελματικό τμήμα μπάσκετ. Ο φόργουορντ/σέντερ από την Alabama φόρεσε το τριφύλλι στα 34 του χρόνια μένοντας για δύο σεζόν στον Παναθηναϊκό μετά την 7ετή καριέρα του στο NBA. Δεν κατέκτησε τίτλους με τον Παναθηναϊκό αλλά η μεταγραφή του ήταν το έναυσμα των αλλεπάλληλων μεταγραφικών «μπαμ» με παίκτες από το NBA που ήρθαν στους «πράσινους» τα επόμενα χρόνια.

    Νούμερο 9: John Salley (1996)

    Μέλος των θρυλικών «bad boy» Pistons με τρία πρωταθλήματα NBA στο παλμαρέ του (στην συνέχεια τα έκανε τέσσερα) ο Salley ήταν μια μεταγραφή που τάραξε τα νερά του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Wilkins είχε φύγει λίγους μήνες πριν και ο Παύλος Γιαννακόπουλος έκανε ρελάνς φέρνοντας έναν εν ενεργεία πρωταθλητή του NBA με τους Chicago Bulls του Michael Jordan. Βέβαια η θητεία του στον Παναθηναϊκό δεν κράτησε πολύ, λόγω της περιβόητης κόντρας με τον Božidar Maljković, όμως έμεινε αξέχαστος στους μπασκετικούς φανς του «τριφυλλιού».

    Νούμερο 8: Dino Rađa (1997-1999)

    Μετά την αθέτηση της υπόσχεσης του Rick Pitino το 1997 και τις αποτυχημένες ιατρικές εξετάσεις στους Philapelphia 76ers, ο Rađa αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη στα 30 του. Φυσικά όποτε ένας παίκτης τέτοιου επιπέδου από το NBA ήταν στην αγορά ως ελεύθερος οι άφοι Γιαννακόπουλοι πάντα προσπαθούσαν αν του ντύσουν στα «πράσινα». Έτσι έγινε και με τον Κροάτη φόργουορντ/σέντερ ο οποίος υπό την καθοδήγηση του Λευτέρη Σούμποτιτς κατέκτησε δύο σερί πρωταθλήματα στην διετή θητεία του στο «τριφύλλι».

    Νούμερο 7: Παναγιώτης Γιαννάκης (1994-1996)

    Δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό και ο έτερος «γίγαντας» του ελληνικού μπάσκετ. Επίσης, δεν θα μπορούσε να μην βρίσκεται στο Top-10. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης υπέγραψε στον Παναθηναϊκό στα 35 του, δύο χρόνια μετά τον Νίκο Γκάλη. Και με το τριφύλλι στο στήθος κατάφερε να τελειώσει την καριέρα του με τον ιδανικότερο τρόπο. Κατακτώντας δηλαδή τον μοναδικό τίτλου που του έλειπε μέχρι τότε, το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα συλλόγων!

    Νούμερο 6: Stojko Vranković (1992-1996)

    Κάποιοι θα πουν ότι μπορούσε να είναι ψηλότερα στην λίστα ενώ άλλοι θα πουν ότι θα μπορούσε να είναι και χαμηλότερα. Κι όμως ο Vranković συγκεντρώνει εξαιρετική βαθμολογία σε όλα τα αντικειμενικά κριτήρια. Έμεινε 4 χρόνια, ήρθε από το NBA ενώ νωρίτερα είχε αναδειχθεί Πρωταθλητής Ευρώπης με την Γιουγκοσλαβία, ήταν πολύ αγαπητός στο κόσμο ενώ φυσικά ήταν και αναντικατάστατο μέλος της ομάδας του Παναθηναϊκού που κατέκτησε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία του συλλόγου. Πως να τον βάλεις χαμηλότερα;

    Νούμερο 5: Byron Scott (1997-1998)

    Οκέι, εδώ ίσως έχουμε διαφωνίες. Κατά την άποψή μου όμως όταν ένας από τους 15-20 κορυφαίους παίκτες στην ιστορία των Lakers και τρεις φορές πρωταθλητής του NBA έρχεται στον Παναθηναϊκό για να κλείσει την καριέρα του δεν γίνεται να μην βρίσκεται στο Top10. Ακόμα κι αν έχει φορέσει το «τριφύλλι» για μόλις μια σεζόν. Από την στιγμή μάλιστα που στην μια αυτή σεζόν έχει οδηγήσει την ομάδα στο πρώτο της πρωτάθλημα μετά από 14 χρόνια ε, θα τον τοποθετήσω στο νούμερο 5. Ο Byron Scott είναι ουσιαστικά το δεύτερο μεγαλύτερο όνομα που έφερε ο Παναθηναϊκός από το NBA σε ολόκληρη την ιστορία του.

    Νούμερο 4: Šarūnas Jasikevičius (2007-2010, 2011-2012)

    Ο «Σάρας» πρέπει να είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που έγινε «fan favourite» πριν καν συμπληρώσει 10 λεπτά παρουσίας στην χώρα μας. Και αυτό λόγω του περιβόητου σκηνικού με το κόκκινο κασκόλ. Εννοείται πως αποτελεί μια από τις 4-5 μεγαλύτερες «βόμβες» που έχουν ενεργοποιήσει Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος. Πριν έρθει στην Αθήνα είχε ήδη στο παλμαρέ του ένα EuroBasket, τρεις Euroleague, ένα Alphonso Ford Trophy, δύο All-Euroleague First Team, ένα Final-Four MVP και πολλά ακόμα βραβεία. Σε όλα αυτά πρόσθεσε 7 τρόπαια, μεταξύ των οποίων και μια Euroleague, στην 4ετή παρουσία του στον Παναθηναϊκό!

    Νούμερο 3: Dejan Bodiroga (1998-2002)

    Στους παλιούς δεν χρειάζεται να εξηγήσω απολύτως τίποτα. Οι νεότεροι σκεφτείτε τον Bogdan Bogdanović απλά 20 χρόνια πριν και… ένα επίπεδο πάνω. Το αξιοσημείωτο είναι πως ο Παναθηναϊκός κατάφερε να τον αποκτήσει από την Ρεάλ Μαδρίτης. Σε ότι αφορά την εν Ελλάδι παρουσία του; Δύο ευρωπαϊκά, τρία πρωταθλήματα, αμέτρητες μεγάλες εμφανίσεις και… καρυδάτα plays. Ο αγαπημένος των φιλάθλων του Παναθηναϊκού όχι μόνο για όσο φόρεσε το τριφύλλι στο στήθος, αλλά και για τα επόμενα 20 χρόνια. Ναι, έως και σήμερα παραμένει ο αγαπημένος!

    Νούμερο 2: Νίκος Γκάλης (1992-1994)

    Εντάξει, εδώ οι απόψεις διίστανται. Ο Γκάλης σίγουρα δεν έφερε στον Παναθηναϊκό ευρωπαϊκά και πρωταθλήματα, παρότι έφερε τον πρώτο τίτλο της εποχής Γιαννακόπουλων μετά από 7 έτη «ξηρασίας». Όμως μιλάμε για τον ένα και μοναδικό, τον θεό του ελληνικού μπάσκετ, αυτόν που ουσιαστικά έφερε το μπάσκετ στην Ελλάδα. Όταν ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών (και κορυφαίος της Ευρώπης για τουλάχιστον 10 συνεχόμενα έτη) έρχεται στον Παναθηναϊκό το Νο2 είναι το λιγότερο που μπορείς να του δώσεις. Και αυτό επειδή στο Νο1 βρίσκεται η κορυφαία μεταγραφή που έχει γίνει ποτέ σε οποιοδήποτε μπασκετικό πρωτάθλημα πλην του NBA.

    Νούμερο 1: Dominique Wilkins (1995-1996)

    Το ότι σε αυτήν την θέση θα βρισκόταν ο θρυλικός «Nique» ήταν μάλλον πιο σίγουρα και από φινάλε αμερικάνικης ταινίας. Μια All-NBA First Team, τέσσερις All-NBA Second Teams, δύο All-NBA Third Teams, μια φορά πρώτος σκόρερ σε ολόκληρο το NBA, εννέα φορές All-Star, δύο φορές νικητής του διαγωνισμού καρφωμάτων και ένα χρυσό παγκόσμιο το 1994 στον Καναδά. 25 πόντοι, 7 ριμπάουντ και 2,5 ασίστ σε 16 σεζόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη. Αυτός ο παίκτης ήρθε στην Ευρώπη, για τον Παναθηναϊκό! Μάλιστα κατάφερε να φέρει και το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στο «τριφύλλι» και στην Ελλάδα συνολικά. Αργότερα μπήκε στο Hall of Fame και οι Atlanta Hawks απέσυραν το Νο21 για πάρτι του. Αυτός ο ζωντανός θρύλος του αθλήματος φόρεσε τα πράσινα, έστω και για μια σεζόν. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να του δοθεί τίποτα λιγότερο από το Νο1!