Τουμπέλης: «Στεναχωριέμαι να βλέπω τον Παναθηναϊκό»
Ο Κώστας Τουμπέλης, μέλος του Παναθηναϊκού στο αήττητο πρωτάθλημα του 1963-1964, παραχώρισε συνέντευξη στο Prasinoforos.gr σχολιάζοντας την σημερινή εικόνα του τριφυλλιού, την καριέρα του, το Γουέμπλεϊ και πολλά ακόμα.
Συναντήσαμε τον Κώστα Τουμπέλη στο σπίτι του στον Διόνυσο και εκείνος μας υποδέχτηκε με ιδιαίτερη ευγένεια, αλλά και παράλληλα χαρά με αποτέλεσμα να έχουμε μία πολύ όμορφη συζήτηση που νομίζω όπως θα μπορέσετε να αντιληφθείτε εν συνεχεία διαβάζοντας το κείμενο ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο μιας άλλης εποχής, με αξίες και αρχές που εν πολλοίς έχουν χαθεί πλέον ή έχουν διαβρωθεί τα μέγιστα και όσο σπουδαίος ήξερε να είναι εντός του αγωνιστικού χώρου, τόσο σεμνός αντίστοιχα φρόντιζε και φροντίζει να είναι εκτός.
Θερμές ευχαριστίες απ’ τον Απόστολο Μιχαηλίδη που έκανε και επιμελήθηκε την συνέντευξη στον γιο του παλαίμαχου ποδοσφαιριστή, τον Μάριο Τουμπέλη, ο οποίος πραγματοποίησε την διαμεσολάβηση βοηθώντας καταλυτικά να πραγματοποιηθεί η εν λόγω συνέντευξη.
Επιμέλεια συνέντευξης: Απόστολος Μιχαηλίδης
1) Πότε ξεκινήσατε την καριέρα σας στο ποδόσφαιρο;
Για πρώτη φορά υπέγραψα συμβόλαιο το 1951 στον Ηρακλή, σε ηλικία μόλις 11 ετών. Πραγματοποίησα πολλά καλά παιχνίδια ενώ, την περίοδο 1959-1960 ήρθα στον Παναθηναϊκό. Ήταν δύσκολα χρόνια, αλλά θα σου πω χαρακτηριστικά μία ιστορία: Λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 50 έπαιζε ο Ηρακλής με τον Άρη και τότε ο πατέρας μου είχε πάει στη ψαραγορά. Όλοι του φωνάζανε για μένα του και τον κερνάγανε ψάρια με τις ευχές του να σκοράρω στο Κυριακάτικο ντέρμπι, όμως εκείνος ήθελε να τα πληρώσει, αλλά ουδείς δεχότανε χρήματα. Όταν το είπε στη μητέρα μου και κατόπιν το έμαθα, τότε πήγα και πήρα 10 εισιτήρια για το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης και του είπα να τα δώσει στους ανθρώπους που μας προσέφεραν όλα αυτά και όταν τα πήρανε στα χέρια τους πανηγυρίζανε, όμως του είπα να μην ξαναπεράσει από κει, διότι δεν επιθυμούσαμε να παίρνουμε πράγματα χωρίς να πληρώνουμε για κανένα λόγο.
2) Ποιες είναι οι διαφορές που εντοπίζετε στη συμπεριφορά των τότε φιλάθλων σε σχέση με τους σημερινούς;
Ήταν τελείως διαφορετικές εποχές. Τότε μπορεί να έπαιζε ο Ολυμπιακός εναντίον του Παναθηναϊκού και οι φίλαθλοι των δύο ομάδων όχι απλά ήταν στο γήπεδο αμφότεροι, αλλά παρακολουθούσανε το παιχνίδι σε διπλανά καθίσματα σαν φίλοι και έπειτα απ’ τη λήξη του αγώνα φεύγανε και πάλι ως φίλοι, κάτι που ασφαλώς στην σημερινή εποχή δεν υπάρχει.
3) Γιατί πιστεύετε όμως πως στη σημερινή εποχή έχουν τροποποιηθεί τόσο πολύ τα πράγματα σε αυτό το θέμα;
Νομίζω πως περνώντας οι γενιές τα νέα παιδιά βάλανε πολύ το φανατισμό μες τη ζωή τους και πλέον πολλές φορές το ποδόσφαιρο λειτουργεί ως μέσο εκτόνωσης για τα προβλήματα της καθημερινότητας, οπότε αναγκαστικά τα πράγματα άλλαξαν και πλέον δυστυχώς γινόμαστε πολλές φορές μάρτυρες θλιβερών φαινομένων στα γήπεδα.
4) Τον σημερινό Παναθηναϊκό πως τον βλέπετε;
Επιτρέψτε μου την λέξη “κατάντια”. Η τελευταία καλή εποχή του Παναθηναϊκού ήταν περίπου μία δεκαετία πίσω. Τώρα πια διακρίνω μία τρομερή έλλειψη ταλέντου στους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται. Μπορώ να σου πω πως ο μόνος που ξεχωρίζω είναι ο Ζέκα λόγω του πείσματος που διαθέτει και ο Μπεργκ επειδή προσφέρει πολλά στην ομάδα κυρίως στο τομέα του σκοραρίσματος, κατά τα άλλα δυστυχώς τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους και παρόλο που έχω δική μου θέση στους επισήμους στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, πολλές φορές αποφεύγω να πηγαίνω γιατί στεναχωριέμαι να βλέπω τον Παναθηναϊκό με τη σημερινή του υπόσταση.
5) Είχατε βάλει ένα τρομερό γκολ με ψαλίδι κόντρα στον Πιερικό και πολλοί έχουν πει πως διακρινόσασταν γι’ αυτή σας την δυνατότητα, όμως παρόλο αυτά απ’ ότι μαθαίνω ήσασταν καλύτερος κεφαλοσφαιριστής, σωστά;
Ναι, είναι αλήθεια. Ψαλιδάκι δεν είχα βάλει πολλές φορές, όμως στη κεφαλιά πράγματι ήμουν πολύ καλός. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα εξώφυλλο μιας εφημερίδας της εποχής που έλεγε: “Προτιμάτε το πόδι του Νεστορίδη η το κεφάλι του Τουμπέλη;”, συνεπώς όπως μπορείς να καταλάβεις ήταν από τα δυνατά μου σημεία.
6) Στην καριέρα σας ποιον θα λέγατε ως το δυσκολότερο τερματοφύλακα που αντιμετωπίσατε;
Πιστεύω πως ήταν πολλοί, όμως αν έπρεπε να διαλέξω κάποιον θα έλεγα τον Σάββα τον Θεοδωρίδη, διότι τότε στα καλά του ήταν πολύ “δυνατός” γκολκίπερ.
7) Θυμάστε κάποιον αγώνα απ’ την καριέρα σας η κάποιο περιστατικό να μας διηγηθείτε;
Ναι, παίζαμε Ελλάς-Τουρκία στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας και είχα βάλει ένα πολύ όμορφο γκολ με καρφωτή κεφαλιά και τότε ο τερματοφύλακας της Τουρκίας, ο Τουρκάι ήρθε και μου έδωσε συγχαρητήρια για το τέρμα που σημείωσα. Και θυμάμαι πως ήταν ένας εξαιρετικός κίπερ, οπότε ο συνδυασμός όλων αυτών των δεδομένων με έκανε να έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μου αυτό το περιστατικό.
8) Ήσασταν μέλος στο αήττητο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού την περίοδο 1963-1964. Πως αισθάνεστε γι’ αυτό και να μας πείτε επίσης αν υπήρξε κάποιος αγώνας όπου ο Παναθηναϊκός κινδύνεψε να ηττηθεί;
Αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα, διότι ήταν ένα κατόρθωμα που δεν το έχει καταφέρει καμία άλλη Ελληνική ομάδα και νομίζω πως μέχρι σήμερα το έχουν πραγματοποιήσει και ελάχιστοι σύλλογοι στην Ευρώπη. Τότε είχαμε πολύ ταλέντο και νομίζω πως αυτό το επίτευγμα το αντανακλά απόλυτα. Ναι, ο Παναθηναϊκός κινδύνεψε να χάσει απ’ τις μεγάλες ομάδες, τον Ολυμπιακό, την Α.Ε.Κ, διότι πάντα αυτοί οι αγώνες είναι ντέρμπι και δεν μπορείς να είσαι σίγουρος πως θα επικρατήσεις, όμως κάποιο ματς που να ήτανε στο 90 με εις βάρος του αποτέλεσμα αν εννοείς αυτό και να το ανέτρεψε την τελευταία στιγμή δεν θυμάμαι να είχε συμβεί.
9) Εσείς απ’ το Παναθηναϊκό αποχωρήσατε λόγω τραυματισμού λίγα χρόνια πριν η ομάδα πάει στο Γουέμπλεϊ, αν όμως δεν είχε συμβεί αυτό τότε κατά πάσα πιθανότητα θα ήσασταν και εσείς μέλος της ομάδας του 1970-1971 που πραγματοποίησε αυτό το κατόρθωμα. Αισθάνεστε κάποια πικρία που δεν τα καταφέρατε;
Όχι, δεν θα το έλεγα, διότι έπαιξα πολύ ποδόσφαιρο στη ζωή μου και στον Ηρακλή και στον Παναθηναϊκό και μπορώ να πω πως είμαι χορτασμένος από μπάλα. Σίγουρα, θα μπορούσε να είχε γίνει αυτό που λες, όμως και πάλι όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν, άρα κρατάω το γεγονός πως μπόρεσα να αγωνιστώ για περίπου 2 δεκαετίες, ενώ έπειτα έκανα μία πολύ όμορφη οικογένεια με δύο παιδιά και τώρα πια έχω και εγγόνια.
10) Όταν είχα συναντήσει τον Τάκη Οικονομόπουλο στο καλοκαιρινό του Camp για νέους τερματοφύλακες που είχα συμμετάσχει, θυμάμαι μας είχε πει πως αν η ομάδα του 1963-1964 αντιμετώπιζε τον Άγιαξ, αντί της ομάδας του 1970-1971 τότε πίστευε πως ο τίτλος θα ήταν του Παναθηναϊκού και θα είχε επικρατήσει του Αίαντα; Εσείς συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Ναι, την ασπάζομαι απόλυτα, διότι νομίζω πως το ταλέντο που είχε ο Παναθηναϊκός στο αήττητο πρωτάθλημα δεν ήταν το ίδιο με αυτό του όταν πήγε στο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Η εποχή του Μπόμπεκ με την εποχή του Πούσκας είχε αρκετές διαφοροποιήσεις και πιστεύω πως αυτό που είπε ο Τάκης ήταν πολύ σωστό.
11) Για το Μπόμπεκ τι έχετε να μας πείτε;
Κοιτάξτε να δείτε, ήταν ένας πολύ καλός προπονητής. Θυμάμαι πως τότε προσπάθησε να δημιουργήσει ένα κλίμα διχόνοιας στα αποδυτήρια, να πάρει κάποιους ποδοσφαιριστές με το μέρος του σε σχέση με κάποιους άλλους και λοιπά, όμως σίγουρα ήταν ένας καλός προπονητής, ο οποίος βοήθησε πάρα πολύ την ομάδα.
12) Για το Φέρεντς Πούσκας ποια είναι η άποψή σας;
Νομίζω πως με τη σειρά του και εκείνος ήταν καλός. Όπως είπαμε και πριν, είχαν γίνει αλλαγές σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια, όμως και πάλι θεωρώ πως και ο Πούσκας και εκείνη η ομάδα έγραψε τη δική της ιστορία, η οποία είναι πραγματικά σπουδαία και όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα φαντάζει και ανεπανάληπτη με τα σημερινά δεδομένα για τον Παναθηναϊκό.
13) Σε σχέση με το σύγχρονο Ελληνικό ποδόσφαιρο τι νομίζετε πως και στον Παναθηναϊκό, αλλά και στις υπόλοιπες ομάδες δεν πάει καλά και πλέον το ποδόσφαιρο στη χώρα μας είναι τόσο καταβαραθρωμένο;
Νομίζω πως αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχει καθόλου το Ελληνικό στοιχείο. Μπορεί να δεις μία ομάδα να αποτελείται μόνο από ξένους η σχεδόν έστω, όμως αυτό είναι κάτι αρνητικό. Ο κορμός πρέπει να αποτελείται απ’ το ντόπιο στοιχείο, να δώσουν ευκαιρίες στα Ελληνόπουλα και να υπάρχει ένας αριθμός 3-4 ποδοσφαιριστών ξένων, όμως όχι αυτό που γίνεται σήμερα και νομίζω πως αυτό απ’ τις συζητήσεις που έχω κάνει με πατεράδες νέων παιδιών που θέλουν να γίνουν ποδοσφαιριστές ξεκινάει απ’ το γεγονός πως είναι δύσκολο για εκείνους
να πηγαίνουν τα παιδιά τους καθημερινά στις ακαδημίες και κουράζονται πολύ, συνεπώς γενικά πολλοί προτιμάνε την λύση των έτοιμων ξένων ποδοσφαιριστών, όμως αυτό εν τέλει έχει φέρει και τα παρόντα αποτελέσματα, διότι όλοι οι καλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές αγωνίζονται στο εξωτερικό, στην Ελλάδα δεν μου έρχεται κάποιος αξιόλογος ντόπιος ποδοσφαιριστής με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει και πολλά προβλήματα η Εθνική ομάδα, όπως έχουμε δει τα τελευταία χρόνια τώρα.
14) Επιτρέψτε μου να σας ρωτήσω: Εσείς στον Ολυμπιακό θα πηγαίνατε ποτέ όσα χρήματα και αν σας έδιναν;
Κοίταξε να δεις, παρόλο που όπως σου είπα εμείς στην εποχή μας ήμασταν φίλοι και οι ποδοσφαιριστές με τους ποδοσφαιριστές και οι φίλαθλοι με τους φιλάθλους και υπήρχε ένα κλίμα χαράς, διότι για μένα το γήπεδο είναι ένα αντίστοιχο θέαμα όπως το θέατρο, όμως παρόλο αυτά, επειδή έστω και σε πλαίσια σεβαμού κλπ προς τον αντίπαλο, ο Ολυμπιακός ήταν ένα σωματείο με μεγάλη αντιπαλότητα προς τον Παναθηναϊκό, νομίζω πως όχι δεν θα πήγαινα, αλλά στην Α.Ε.Κ για παράδειγμα, ναι, θα πήγαινα.
15) Πελέ, Μαραντόνα η Μέσσι; Ποιον θα λέγατε για καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών;
Το Πελέ, διότι αυτά που έκανε ο Πελέ την εποχή που τα έκανε και κάτω υπό τις συνθήκες που τα πραγματοποίησε ήταν μοναδικά και ανεπανάληπτα. Να λάβεις υπόψιν σου πως οι μπάλες ήταν άθλιες, τα γήπεδα επίσης, τα παπούτσια το ίδιο, ιατρικό επιτελείο υπό την υπόσταση τη σημερινή που ασχολούνται όλη τη μέρα μαζί σου δεν υπήρχε σε καμία περίπτωση και έστω και έτσι και με το ποδόσφαιρο σε αρχικό στάδιο, ο Πελέ μας χάρισε αυτά που μας χάρισε, οπότε κατά την άποψή μου χωρίς αμφιβολία είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε ποτέ αυτός ο πλανήτης.