Bόβορας «δαγκωτό»…

    Ο Ρικ Πιτίνο έκανε γνωστό το προηγούμενο Σάββατο (14/3), πως στο τέλος της σεζόν θα αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό και θα συνεχίσει την καριέρα του στο κολέγιο του Iona και πλέον, το «τριφύλλι» καλείται να βρει ένα προπονητή που θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα «θέλω» του συλλόγου, χωρίς να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.

    Γράφει ο Γιάννης Σέμπρος.

    Οι επιλογές που «παίζονται», πριν καν ο Ιταλοαμερικανός τεχνικός δηλώσει την επιστροφή του στα «πάτρια εδάφη», είναι τρεις. Σαρούνας Γιασκεβίτσιους, Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και Γιώργος Βόβορας.

    Τρία πολύ «δυνατά» ονόματα για τον πάγκο του Παναθηναϊκού και κυρίως ικανά να σηκώσουν το βάρος της φανέλας, της ιστορίας, και του προγράμματος (για να το πάμε και πιο επαγγελματικά) του συλλόγου. Συν ότι είναι αγαπητοί στον φίλαθλο κόσμο του «τριφυλλιού».

    Βέβαια, αυτά είναι τα ονόματα που αναφέρουν κυρίως οι στοιχηματικές ως φαβορί αλλά και αυτά που θέλει το κοινό των «πράσινων» δίχως να γνωρίζουμε τι σκέφτεται ο Δ.Γιαννακόπουλος και τι θα ακολουθήσει. Γιατί ονόματα και επιλογές «παίζουν» στην αγορά.

    Κακά τα ψέμματα όμως, το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι κάτι ιδιαίτερο και χρειάζεται ανθρώπους του «χώρου» ώστε μια ομάδα να γίνει ανταγωνιστική. Πειράματα τύπου NBA και Κίνας σπάνια βγαίνουν θετικά και αν υπήρχε και ο τελευταίος που διαφωνούσε σε αυτό είδε τον φετινό Παναθηναϊκό και πείστηκε. Δυστυχώς…

    Ας πορευτούμε λοιπόν σε αυτό το άρθρο έχοντας τα τρία προαναφερθέντα ονόματα ως επιλογές, αναλύοντας την κάθε μία ξεχωριστά, για να καταλήξουμε και στην «δικαίωση» του τίτλου.

    Ξεκινώντας με τον σε όλους αγαπητό «Ζέλικο». Ποιος θα έπερνε όρκο ότι αν γυρνούσε σήμερα, δεν θα γκρεμιζόταν το «Ελευθέριος Βενιζέλος»;

    Στις 12 Ιουνίου 2012 ο Ομπράντοβιτς ανακοινώνει ότι αποχωρεί από τον Παναθηναϊκό, μετά από 13 απόλυτα επιτυχημένα χρόνια στον πάγκο των πράσινων. Σε αυτά τα 13 χρόνια οδήγησε τον Παναθηναϊκό σε 23 τίτλους, 11 πρωταθλήματα, 7 κύπελλα και 5 ευρωπαϊκά, και έχει ρεκόρ 358 νικών σε 418 αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα (85,6%), την καλύτερη επίδοση προπονητή, πάνω από το 82,7% του Γιάννη Ιωαννίδη. Δεν υπήρξε χρόνια που να μην κατέκτησε τίτλο όσο βρισκόταν στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Και ακόμη και τώρα έπειτα απο 8 χρόνια καταχειροκροτείται από μερίδα φιλάθλων του «τριφυλλιού», είτε από σεβασμό είτε σαν «ψηστήρι».

    Το πρόβλημα με τον Ομπράντοβιτς είναι η ηλικία. Είναι βεβαία 60, όταν ο Ρικ ήταν 67 και πάταγε στο 68ο, αλλά με την ηλικία «μεγαλώνει» και η μπογιά, και εκείνη ξεραίνεται. Εφόσον η χρονιά δεν βγήκε και οι περισσότεροι ξένοι θα «καούν», ο Παναθηναϊκός είναι σε μια φάση «restart» όπου χρειάζονται και τα κατάλληλα όπλα. Όχι απαραίτητα, κατάλληλα.

    Αυτά που χρειάζεται ο «Ζέλικο» για να δουλέψει δεν θα τα βρει την συγκεκριμένη χρονική στιγμή στον Εξάστερο γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να του τα δώσει.

    Εφόσον τα «θέλω» του καθενός είναι ασύμφωνα, καθίσταται δύσκολη και η συμφωνία των δύο αλλά δημιουργείται και ένα μικρό ρίσκο που αν εντέλει δεν βγει, τα πεταμένα λεφτά και τα παράπονα θα είναι πολλά…

    Προχωράμε στην δεύτερη επιλογή, τον «Σάρας». Προπονητής για κάθε περίσταση, είτε για πρωταθλητισμό, είτε για reborn, για οτιδήποτε. Γενικά, πολλά κιλά μπασκετικού μυαλού ο Λιθουανός. Ως βοηθός της Ζαλγκίρις τα πρώτα δύο χρόνια, και ως βασικός προπονητής της τα επόμενα τέσσερα, έχει το 6 στα 6 στο πρωτάθλημα και το 4 στα 6 στο κύπελλο. Γνωρίζει απόλυτα την «γειτονιά» του και για αυτό η Ζαλγκίρις είναι το απόλυτο όνομα στη Λιθουανία και εκείνη που παίρνει το «βάρος» μια ολόκληρης χώρας όταν αγωνίζεται στην Euroleague.

    Και αυτός είναι και ο λόγος που καθιστά επίσης δύσκολη την περίπτωση του Σαρούνας. Πως πείθεις έναν άνθρωπο που κάνει την ζωή που κάνει ο Γιασκεβίτσιους, να την παρατήσει και να έρθει στον Παναθηναϊκό των τόσων φετινών προβλημάτων; Τον Παναθηναϊκό που τα τελευταία 8 χρόνια έχει αλλάξει 7 προπονητές;

    Αλλά επειδή το θέμα μας δεν είναι οι δυσκολία των άλλων δύο που καθιστούν τον Βόβορα κατάλληλο, άλλα ο ίδιος ο Βόβορας, μεταφερόμαστε τον Έλληνα τεχνικο.

    Αν ήσασταν σε μια δουλεία 4 χρόνια, βλέπατε ανώτερους σας να έρχονται και να φεύγουν συνεχώς, όταν σας ζητήθηκε να τους αντικαταστήσετε εσείς ο ίδιος όχι απλά το κάνατε, αλλά το κάνατε και πολύ καλύτερα από τους προηγούμενους και ακόμη και μετά από όλα αυτά όταν πάλι ο ανώτερος σας έφυγε, το αφεντικό δεν ήρθε να σας πει ”προάγεσαι”, πόσο μ@λ@κ#ς θα αισθανόσασταν;

    Ο άνθρωπος γνωρίζει απόλυτα τι χρειάζεται και τι πρέπει να αλλάξει στον Παναθηναϊκό, και αυτό φάνηκε ξανά φέτος, όταν ακόμη και χωρίς δικό του ρόστερ μετά την απόλυση Πεδουλάκη, η ομάδα άλλαξε ριζικά κόντρα σε Ζαλγκίρις και Μπάγερν.

    Εκεί που χάνει από τον «Σαράς» και από «Ζοτς» είναι η εμπειρία σε μεγάλες ομάδες είτε αγωνιστικά είτε προπονητικά, εκεί όμως που υπερτερεί και είναι και το βασικότερο από όλα είναι η πίστη που έχει δείξει στην όμαδα όλα αυτά τα χρόνια και πως δεν την απογοήτευσε ούτε μια φορά όταν του ζητήθηκε, και το ρίσκο με Βόβορα μόνο σε καλό μπορεί να βγει σε αντίθεση με των άλλων δύο (κυρίως Ζέλιμιρ).

    Ακόμα και αν χαθεί η χρονιά, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης για τον ίδιο, συν ότι όπως και ο Σάρας, ξέρει τα «κατατόπια» της πατρίδας του και αδιαμφισβήτητα είναι το πρόσωπο που θα εμπιστευτώ στους επόμενους τελικούς με τον Ολυμπιακό, γιατί πρέπει επιτέλους να σταματήσει και αυτή η αχαριστία και να αναγνωρίσουμε την σημασία του να είσαι πρωταθλητής στην χώρα σου, δείχνοντας παράλληλα και σεβασμό σε αυτόν που πληρώνει.

    Ο Γιώργος Βόβορας, είναι αυτό που χρειάζεται ο σύλλογος για να αναγεννηθεί και το πρόσωπο που πρέπει να του «χαριστούν» τα κλείδια των αποδυτηρίων του ΟΑΚΑ.