Άντονι Σέριτς: Τριετής παραμονή στο τριφύλλι για έναν “εργάτη” του γηπέδου.

Ο Άντονι Σέριτς, ο οποίος θα είναι το πρόσωπο που θα αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο σίγουρα ποτέ δεν ήταν η έγινε σταρ με τον Παναθηναϊκό. Όμως ήταν ένας ποδοσφαιριστής, στον οποίο μπορούσε να βασιστεί το πράσινο σωματείο, καλύπτοντας πλήρως την αριστερή οπισθοφυλακή του Παναθηναϊκού και καμιά φορά παίρνοντας πρωτοβουλίες επιθετικές με κάποιες μεταβιβάσεις η κάποια σουτ απ’ το εξαιρετικά ικανό αριστερό πόδι που διέθετε. Ο Απόστολος Μιχαηλίδης μελέτησε και μας παρουσιάζει τον Κροάτη, παλαίμαχο πια, ποδοσφαιριστή!

Ο Σέριτς γεννήθηκε το 1971 στην Αυστραλία, όμως παρόλο αυτά έχει Κροατική εθνικότητα. Πρώτος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Χάιντουκ Σπλιτ με την οποία έπαιξε για 2 χρόνια (1997-1999) έχοντας 33 συμμετοχές και 0 γκολ. Εν συνεχεία δόθηκε στην Πάρμα και από κει άρχισε να πηγαίνει (δανεικός τις περισσότερες φορές) σε πολλές Ιταλικές ομάδες, όπως Ελλάς Βερόνα, Μπρέσια, Λάτσιο μέχρι το 2005 αποχαιρετώντας οριστικά τα Ιταλικά γήπεδα να αποκτηθεί απ’ την ομάδα του Παναθηναϊκού. Όπως αναφέραμε εξάλλου και στην αρχή του άρθρου δεν μπορούσε κανείς απ’ τον Σέριτς να έχει απαιτήσεις ενός ηγέτη η οτιδήποτε αντίστοιχο τέτοιο. Όμως, ήταν μία μονάδα που βοηθούσε με όποιες δυνάμεις έχει, δουλεύοντας σκληρά στις προπονήσεις και διεκδικούσε πάντα να καταφέρει ό,τι το καλύτερο μπορούσε. Στα χρόνια που έμεινε στο τριφύλλι (2005-2008) δεν πήρε κάποιον τίτλο, όμως υπήρχε ως ένα μικρό αξιόλογο στιγμιότυπο, η συμμετοχή του στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος το 2007 απέναντι στην Λάρισα όταν οι πράσινοι έχασαν απ’ την ΑΕΛ με 2-1, όμως έστω και ένας τελικός δεν μπορούμε να πούμε πως είναι κάτι αμελητέο. Όταν ο Σέριτς αποχώρησε έπειτα από 3 χρόνια παραμονής στην χώρα μας απ’ τον Παναθηναϊκό είχε προλάβει να συμμετάσχει σε 50 αγώνες, να βάλει ένα γκολ και να αναχαιτίσει πολλές επιθέσεις αντιπάλων ομάδων, συνεισφέροντας έτσι τα μέγιστα στα μετόπισθεν της “πράσινης φρουράς”.

Ύστερα απ’ τον Παναθηναϊκό πήγε στην Μπεσίκτας όπου εκεί δεν έκανε και κάτι το ιδιαίτερο και έφυγε έχοντας πραγματοποιήσει μόλις 3 συμμετοχές. Το 2009 γύρισε στην ομάδα που ξεκίνησε 12 χρόνια πριν να αγωνίζεται ως παίκτης, την Χάιντουκ Σπλιτ και έπαιξε για μία χρονιά κάνοντας 22 συμμετοχές και επίσης 1 γκολ στο ενεργητικό του. Απ’ το 2010 μέχρι και το 2013 ήταν στις τάξεις της Καρντεμίρ Καραμπούκσπορ με την οποία έπαιξε σε 87 αγώνες και έστειλε μία φορά την μπάλα στο αντίπαλο πλεκτό, ενώ έκλεισε την ίσως όχι γεμάτη από δόξα καριέρα του, αλλά σαφώς μια πορεία που ήταν τρομερά (ποδοσφαιρικά) αξιοπρεπής, στην Πορτογαλική ΣΚ Ολιανένσε.

Άξιο αναφοράς είναι και η οχταετής παραμονή του στην Εθνική ομάδα της Κροατίας (1998-2006) και οι 16 συμμετοχές  του με το εθνόσημο στο στήθος.

Ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί λίγοι να θαυμάζανε ως είδωλο, αλλά άπαντες παραδέχτηκαν για τη μαχητικότητα, το πείσμα και την αποφασιστικότητα που διέθετε εντός του αγωνιστικού χώρου, ενώ στα θετικά συγκαταλέγεται το ότι πάντα ήταν κόσμιος και ποτέ κάποια εξωγηπεδική συμπεριφορά του δεν προκάλεσε την οποιαδήποτε αναστάτωση στον Παναθηναϊκό, όπως και γενικά στις ομάδες που διετέλεσε ποδοσφαιριστής, άρα έπειτα απ’ όλη αυτή την ανάλυση που πραγματοποιήσαμε για τον εν λόγω παίχτη, θα μπορούσαμε να πούμε πως και στον Παναθηναϊκό, αλλά και στην καριέρα του γενικότερα “έκλεισε λογαριασμό” με θετικό πρόσημο μπροστά.

 

Βρείτε τον συντάκτη στο facebook: Apostolhs Adiorthwtos