Η «ερμηνεία» πίσω από το -24 και οι… άλλες ομάδες όταν κρίνονται οι τίτλοι

Ο Παναθηναϊκός δε μπόρεσε σε κανένα σημείο (και ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο) να ακολουθήσει τον Ολυμπιακό και υπάρχουν… πολλές αιτίες γι’ αυτό.

Καθαρά μπασκετικά, δεν μπορεί να βρεθεί ούτε μία «λογική» εξήγηση για τους 11 πόντους στο ημίχρονο που πέτυχε ο Παναθηναϊκός. Τα τρία καλάθια σε 20 λεπτά ίσως είναι αρνητικό ρεκόρ για ομάδα επιπέδου Euroleague και αποτέλεσε το μεγάλο «καμπανάκι» για την ομάδα του Αταμάν.

Οι 0 ασίστ του πρώτου δεκαλέπτου δείχνουν στον απόλυτο βαθμό την «τρικυμία» που πέρασε ο «Εξάστερος» στην πρώτη αναμέτρηση απέναντι στον Ολυμπιακό του Γιώργου Μπαρτζώκα και απέδειξε περίτρανα ότι: – με τρεις παίκτες Eurocup στο βασικό rotation της ομάδας – με ασύνδετη 12άδα απέναντι σε μια ομάδα με έτοιμο βασικό κορμό (παρά τις απώλειες) – με λειψή προετοιμασία και 3 τραυματισμούς ήδη (Βιλντόζα, Μητογλου επί δύο, Παπαπέτρου) δεν μπορείς να πιστεύεις ότι είσαι “φαβορί” ή έστω ανταγωνιστικός με δηλώσεις στις συνεντεύξεις ή τα social media.

Σε ένα παιχνίδι που τίποτα δε λειτούργησε καλά, το μόνο που μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός είναι το χειροκρότημα του κόσμου του στο τέλος της αναμέτρησης, δείγμα του ότι ο «πράσινος» φίλαθλος πιστεύει την ομάδα του, η οποία βρίσκεται πραγματικά στο 10% των δυνατοτήτων της, με βάση το ρόστερ που έχει διαμορφωθεί και την εικόνα της το βράδυ του Σαββάτου στη Ρόδο. Εάν υπάρχει μία απώλεια που πρέπει να σταθούμε είναι αυτή του Ντίνου Μήτογλου, γιατί αποτελεί το «σπάσιμο της αλυσίδας» του πλάνου που φαινόταν ότι είχε ο Αταμάν για το πρώτο παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό.

Συγκεκριμένα, το «τριφύλλι» έμεινε με μεγάλο κενό στο 4-5 λόγω της απουσίας του Ντίνου (κάτι που θα συμβεί και στο ΟΑΚΑ), σε συνδυασμό με την «απουσία» του Μπαλτσερόφσκι στο πρώτο του «δυνατό» επίσημο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Επιπλέον, ο τραυματισμός και η ξεκάθαρη μη ετοιμότητα του Παπαπέτρου, σε συνδυασμό με την απουσία του Γκριγκόνις, άφησαν τον Παναθηναϊκό χωρίς παιχνίδι από το «3», ενώ ο Π. Καλαϊτζάκης είναι εμφανές ότι επιθετικά δεν μπορεί να ακολουθήσει το παιχνίδι του Αταμάν. Όλα αυτά, μαζί με την εμφανή έλλειψη ρυθμού του Βιλντόζα, άφησαν μόνο του τον (άστοχο) Σλούκα και τον (χωρίς ανάσες) Λεσόρ να προσπαθούν χωρίς καμία επιτυχία για να… διασώσουν τον Παναθηναϊκό των 11 πόντων σε 20 λεπτά.

Το πλέον ανησυχητικό στο παιχνίδι ήταν ο μονοδιάστατος τρόπος της ομάδας στην επίθεση, την οποία ο Ολυμπιακός είχε διαβάσει και «έπνιξε» στο πρώτο ημίχρονο, αποκτώντας προβάδισμα ακόμα και 30 πόντων, κάνοντας σερί.. 27-0 απέναντι σε παίκτες επιπέδου Σλούκα, Λεσόρ, Χουάντσο. Κάτι που, αν με ρωτάτε, δε θα ξανασυμβεί. Από το παιχνίδι αυτό, βγαίνει το εμφανές συμπέρασμα ότι μία ομάδα με έτοιμο κορμό θα κέρδιζε εύκολα μία άστοχη και ασύνδετη ομάδα των 12 νέων παικτών χωρίς να «φορτσάρει» ιδιαίτερα, εκτός αν ο Παναθηναϊκός είχε έναν… Λαρεντζάκη των 6/7 τρίποντα ώστε να καλύψει το τεράστιο χάντικαπ ετοιμότητας.

Όμως, ο Λαρεντζάκης φορούσε ερυθρόλευκα και έδειξε για ακόμα μία φορά το τρομερό step up που έχει κάνει στα χέρια του Μπαρτζώκα και απέδειξε ότι ο Παναθηναϊκός θέλει δουλειά, δουλειά, δουλειά και δουλειά για να είναι ανταγωνιστικός. Κλείνοντας, δύο παρατηρήσεις: – Το παιχνίδι της Παρασκευής είναι τελείως διαφορετικό και ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει να το κατακτήσει σε ένα «καυτό» ΟΑΚΑ. – Οι δύο ομάδες θα αναμετρηθούν τουλάχιστον 8 φορές ακόμα σε Ελλάδα και Euroleague και όσον αφορά τις ελληνικές αναμετρήσεις θα έχουν και διαφορετικά ρόστερ. Δεν μιλάω για πιθανές αλλαγές αλλά ξεκάθαρα για το κομμάτι των ξένων.

Ο Ολυμπιακός των 9 ξένων (8 με… Έλληνα Ουόκαπ) θα παίζει με 2 παίκτες «παροπλισμένους», ενώ το rotation, στα δικά μου τα μάτια δε θα διαφέρει πολύ από τους 10 παίκτες που χρησιμοποίησε σήμερα ο κόουτς Μπαρτζώκας. Σε βάθος χρόνου και με την ομάδα πιο έτοιμη, θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός θα είναι πιο πλήρης και αυτό θα αποδειχθεί μόνο εάν ο Μήτογλου είναι υγιής και έτοιμος να προσφέρει στο 4-5. Μέχρι τότε, το βέβαιο είναι ότι για την ώρα ο Μαντζούκας δε φαίνεται να μπορεί να «ακολουθήσει» το παιχνίδι του Αταμάν και αυτό μόνο αρνητικό είναι για τον ΠΑΟ και το ελληνικό μπάσκετ.

Καλή σεζόν με «πράσινα» χαμόγελα στο τέλος της χρονιάς.