By 
Ο Παναθηναϊκός νίκησε την Ούνικς Καζάν σχετικά εύκολα ωστόσο είναι μερικά πράγματα όπου πρέπει να αναφερθούν καθώς φαίνεται (αποδεικνύεται) πως αυτή η ομάδα μπορεί να σαρώσει όλους τους τίτλους.
Γράφει ο Green Warrior
Ο Παναθηναϊκός νίκησε εύκολα την Ούνικς Καζάν με 89-74 ωστόσο δεν κρατάμε μόνο τη νίκη από το σημερινό παιχνίδι.
Ο Παναθηναϊκός μέχρι τη δεύτερη περίοδο δεν ήταν πολύ καλός στην άμυνα , δεχόταν εύκολους πόντους καθώς δεν είναι δυνατόν να δέχεσαι 39 πόντους στο ημίχρονο. Για τα δεδομένα του Παναθηναϊκού δεν είναι δυνατόν. Είναι γεγονός ότι θέλουμε δουλειά στην άμυνα. Ωστόσο δεν θα σταθούμε σε αυτό διότι προπόνηση -προπόνηση θα βελτιωθούμε αρκετά και θα πετύχουμε τους αμυντικούς μας στόχους.
Σε αντιθέσει με την άμυνα , ο Παναθηναϊκός στην επίθεση ήταν καταιγιστικός πίσω από τη γραμμή του τριπόντου με τους Φιλτέιν , Γιάνκοβιτς , Διαμαντίδη , Χαραλαμπόπουλο, Πάβλοβιτς να μην σταματιούντε. Έτσι πάνω – κάτω χτίστηκε η διαφορά. Φυσικά να τονίσουμε ότι ο Καλάθης ήταν ηγέτης καθώς οργάνωσε εκπληκτικά την ομάδα. Δεύτερος προπονητής στο γήπεδο θα λέγαμε. Πάντως αυτός που μου έκανε μεγάλη εντύπωση εκτός του Ραντούλιτσα , ήταν ο Κούζμιτς. Σκόραρε μεν 10 πόντους και μάζεψε 5 ριμπάουντς αλλά μπαίνει γρήγορα-γρήγορα στη φιλοσοφία της ομάδας. Κάτι που ομολογουμένως δεν το περίμενα αφού ο εν λόγω παίχτης κάνει καιρό να προσαρμοστεί.
Αλλά έτσι είναι, η εξωαγωνιστική εικόνα , μεταφέρεται στην αγωνιστική. Οικογένεια έξω από το γήπεδο , οικογένεια και μέσα στο παρκέ.
Αυτό που πρέπει να κρατήσουμε είναι πως οι παίχτες έχουν καταλάβει τον ρόλο τους μέσα στην ομάδα και το τί πρέπει να προσφέρει ο καθένας από αυτούς. Επίσης το σημαντικό είναι πως το οπλοστάσιο του Σαλέ διαθέτει δώδεκα ετοιμοπόλεμους παίχτες μεγάλης αξίας. Προφανώς δηλαδή , δεν θα έχουμε τα περσινά – προπέρσινα όπου το ροτέισον διέθετε 6-7 παίχτες. Φέτος το ροτέισον διαθέτει ΔΩΔΕΚΑ παίχτες.
Αυτός ο Παναθηναϊκός ( με την βελτίωση μέσα από τις προπονήσεις και τους αγώνες) μπορεί να πετύχει τους στόχους του , να πάρει όλους τους τίτλους. Φέτος ; Του χρόνου ; Δεν έχει σημασία , αυτό που έχει σημασία είναι πως επιστρέφουμε στα παλιά !
Y.Γ. Και μην ξεχνάτε …έχουμε και Παππά-Μποχωρίδη … !
