By 
Ο Νίκος Μποζιονέλος είδε από κοντά το Μπάγερν – Παναθηναϊκός και σχολιάζει σχετικά…
Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να… τραβηχτώ εκτός Ελλάδας με τον «εξάστερο». Είναι εξαιρετική η φετινή ιδέα με τον κόσμο μέσα στο τσάρτερ, μαζί με την ομάδα, στις εκτός έδρας αποστολές της Euroleague, είναι σχετικώς οικονομικό το κόστος αλλά (καθότι ταξιδιάρης, γαρ…) είναι πολύ λίγος ο χρόνος για να χαρείς την όποια πόλη όπου θα ταξιδέψεις.
Εξ ου και ακολούθησα την κλασική, δική μου πεπατημένη, με «ατομικό» ταξίδι, παρέα με φιλαράκια, και για να απολαύσουμε την Πανάθα στην «BMW Arena» αλλά και το Μόναχο. Ένα ταξίδι που πρέπει να κάνετε.
Άλλωστε η Μπάγερν είναι project. Φέτος απογοήτευσε αλλά έχει επενδύσει. Έχει επενδύσει στον Πάμπλο Λάσο, έχει επενδύσει στο νέο γήπεδο που φτιάχνει, γενικώς κοιτάει ψηλά. Ουαί και αλίμονο αν οι Γερμανοί, πολλώ δε μάλλον οι Βαυαροί, αποφασίσουν να επενδύσουν πραγματικά στο μπάσκετ…
Από το βράδυ της Πέμπτης, και δεν είναι υπερβολή, η πόλη είχε γεμίσει Παναθηναϊκούς. Δεν λέω «Ελληνες» διότι στο Μόναχο ζουν 35.000 (!), τόσοι που πέτυχα αρκετούς στον δρόμο. Γνώρισα Γερμανό, γόνο Ελλήνων, φίλο του Ολυμπιακού που «θα πάω να δω το παιχνίδι, να χαρώ για το καλό του ελληνικού μπάσκετ» ως μου είπε. Άλλος, βέρος Έλληνας, ταξιτζής είναι βέβαιος για… τελικό Ευρωλίγκας φέτος ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό!
Μακάρι θα έλεγα…
Το, δε, γήπεδο, έγινε πραγματικά… ΟΑΚΑ. Το είδατε από την τηλεόραση, το απολαύσαμε στο γήπεδο. Σχεδόν το μισό κλειστό της Μπάγερν είχε πρασινίσει.
Μοναδική εμπειρία. Οργανωθείτε, να ζήσετε ανάλογες.
Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι; Το μεγαλύτερο φετινό asset του Παναθηναϊκού είναι φυσικά ο Εργκίν Αταμάν – έπονται όλοι οι άλλοι. Κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο στο ξεκίνημα της χρονιάς, τείνει να γίνει πραγματικότητα. Την (σε πρώτη φάση) επιστροφή σ’ ένα Final 4 που τόσο πολύ είχε λείψει στις τάξεις του Παναθηναϊκού την τελευταία 12ετία. Και εν συνεχεία το βαρύτιμο τρόπαιο. Γιατί, κακά τα ψέματα. Όπως θα έχει 25% πιθανότητες το «τριφύλλι» εάν πάρει τελικά εισιτήριο του Final 4, το ίδιο ποσοστό θα έχουν και οι υπόλοιπες τρεις ομάδες. Δύο παιχνίδια. 80 λεπτά. Τόσο κοντά…
Ο Αταμάν από την πρώτη στιγμή έλεγε ότι στόχος είναι το Final 4 στο Βερολίνο και καλούσε τους φίλους της ομάδας να βγάλουν εισιτήρια. Δικαιώθηκε.
Η νίκη επί της Μπάγερν στο Μόναχο ήταν κομβική: ο «εξάστερος» κλείδωσε το αβαντάζ έδρας αλλά και τη 2η θέση (διότι, διάολε, με την Αλμπα παίζει στο τελευταίο) και περιμένει από το play in tournament είτε τη Μακάμπι, είτε τη Βίρτους είτε την Μπασκόνια.
Εξ αυτών δεν θέλω τη Μακάμπι, όχι πως σε σειρά έως και 5 αγώνων δεν μπορεί να περάσει ο Παναθηναϊκός. Αλλά τον δυσκόλεψε πολύ φέτος και έμαθε να παίζει σερί εκτός Τελ Αβίβ (στο Βελιγράδι είχε έδρα) φέτος. Ίσως, ιδανικότερη αντίπαλος εκ των τριών, η Βίρτους Μπολόνια.
Ως τότε, όσοι πείσουν, θα παίξουν. Οι Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και οι Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν οι παίκτες-κλειδιά στο Μόναχο, ο Λούκας Βιλντόζα παραμένει αρνητικός (και μαζί με τον Μπαλτσερόφσκι είναι οι σίγουρες αποχωρήσεις το καλοκαίρι).
Στο Μόναχο οι πέντε παγκίτες πέτυχαν 36 από τους 82 πόντους της ομάδας και ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με κανονική ομάδα, ακόμα και όταν ο Ναν έχανε το μυαλό του. Σημαντικό.
Ακολουθεί η Αλμπα από το Βερολίνο, στον δρόμο για… το Βερολίνο. Και εκεί, είναι όλα μα όλα ανοιχτά…
